ออกตัวก่อนนคะว่ากระทู้นี้เพื่อนฝากมาโพสเพื่อให้เป็นอุทาหรกับคนที่กำลังใช้ชีวิตอยู่ในความประมาณ ออกจากงานเพราะอารมณชั่ววูบ เป็นหนี้บัตรเครดิท โดนหลอก และผ่านมันมาได้อย่างไร มาอ่านดูนะคะ
ตอนที่ 1: อันนี้เล่าประจานตัวเองเลยนะ แต่เมื่อ 2 วันก่อนมีคนมาขอยืมเงินไปใช้หนี้บัตรเครดิต ไม่ได้ให้ และไม่ได้ใจร้ายนะ เห็นใจด้วยซ้ำ แต่ไม่มีคำพูดใดๆออกจากปากเราเพราะเราก็เคยโดนมาก่อน ไม่เคยขอยืมเงินใครเลย ก้มหน้าก้มตารับกรรมของตัวเองแบบเงียบๆ แสนสาหัสด้วยซ้ำ บอกเลยว่าอย่าใช้ชีวิตประมาท
เมื่อตอนเรียนจบมหาลัยใหม่ๆ สมัครงานไปหลายที่ แม่อยากให้มาช่วยรับเหมาถมที่กับที่บ้าน แต่ตอนนั้นเราไฟแรงมาก อายุน้อย เพิ่งอายุ 21 เอง เราอยากทำงานสายการบิน อาชีพที่ทุกคนใฝ่ฝันเลยนะ แต่บอกเลยว่าตอนนั้นจบปริญญาตรี เกียรตินิยม เอกภาษาอังกฤษ ฟังได้ รู้เรื่อง เข้าใจหมด แต่พูดไม่ได้ เคยสมัครแอร์สายการบินเอมิเรต เค้าโทรมาสัมภาษณ์ทางโทรศัพท์ บอกเลยว่าฟังรู้เรื่องหมด แต่ตอบกลับไม่ค่อยได้ รู้เลยว่าตัวเองโง่มาก ปริญญาตรีที่จบมามันไม่มีค่าถ้าไม่รู้จักใช้มันให้มีค่า พ่อชอบพูดเสมอว่าคนจบปริญญาไม่ได้ฉลาดทุกคน จริงอย่างที่พ่อว่า อย่างลูกพ่อนี่ไง ไม่ฉลาด แต่ปริญญาใบนั้นก็ทำให้เราสามารถพูดภาษาอังกฤษ มีงานทำ ไม่ว่าจะทำอะไรมันก็มีความรู้ติดตัวอยู่บ้าง ในที่สุดก็ได้ทำงานเป็น outsource ของการบินไทยอยู่ที่สนามบินดอนเมือง ตั้งแต่นั้นมันได้พูด มันได้คุย มันมีเรื่องราวที่ต้องทำทุกวัน เออ! เราทำได้ ลองไปสมัครงานที่อื่นดู ก็เลยได้เป็นพนักงานภาคพื้นดินของสายการบินบรูไน ดีใจมาก ปีแรกที่ทำงานไม่รู้จักเก็บเงิน เพราะคิดว่าเดี๋ยวค่อยเก็บก็ได้ เพิ่งทำงานใหม่ๆ แวะ King Power เกือบทุกวัน แล้วก็ฝากลูกเรือซื้อเครื่องสำอางค์ แบบว่า Enjoy shopping มาก ปีแรกผ่านไปมีบัตรเครดิต 2 ใบ ทำงานไป 3 ปี มีบัตรเครดิต 5 ใบ ไม่รวมบัตรเซ็นทรัล บัตรผ่อนของใช้ไฟฟ้าต่างๆ แบบว่า บอกเลยว่าชีวิตมีแต่รื่นเริง เที่ยว กิน เวลาลูกเรือมาพักค้างคืนที่เมืองไทย ก็ออกไปเที่ยวกับเค้า เฮฮา ปาจิงโกะ ใครชวนไปไหนก็ไป ใจแตกเพราะตอนอยู่มหาลัยไม่เคยเที่ยวกลางคืน มีเรียน 5 โมง มาตั้งแต่ 11โมงครึ่ง ขลุกตัวกับเพื่อนๆในห้องสมุด เลิกเรียนกลับบ้าน พอเริ่มมีแฟนตอนปี2 เกรดตกดำดิ่ง เริ่มโดดเรียน แต่ก็ยังไหวตัวทัน
ตอนทำงานเวลาเจ้านายให้ไปทำไฟล์ที่อื่นจะได้เบี้ยเลี้ยง ถ้าไปเทรนที่บรูไนก็ได้ค่านู่น นี่ นั่น อีก ในใจตอนนั้นก็คิดแต่ว่ารูดก่อน จ่ายทีหลัง แต่พอถึงเวลาต้องจ่ายจริงๆ ดันอยากผ่อน เสียดายเงิน ต้องจ่ายหมด เดี๋ยวไม่มีเงินสดใช้ พอผ่อน มันก็มีดอกเบี้ยตามมา ก็ยังคิดว่าไม่เป็นไร เดี๋ยวเดือนหน้าค่อยโปะ พอถึงเดือนหน้าไม่มีตังค์และ เพราะเมื่อวันก่อนไปเซ็นทรัล จัดปัดแก้มมา ได้นู่นมา นี่มา แบบว่า มีความสุขกับชีวิตการทำงานมาก อ่านต่อ ตอนที่2 ค่ะ
ลาออกจากงาน...เป็นหนี้บัตรเครดิท...ความรู้สูงๆเรียนเก่งๆ...มันแพ้ความประมาท..ใครเจอปัญหาชีวิตแบบนี้เข้ามาอ่านนะคะ
ตอนที่ 1: อันนี้เล่าประจานตัวเองเลยนะ แต่เมื่อ 2 วันก่อนมีคนมาขอยืมเงินไปใช้หนี้บัตรเครดิต ไม่ได้ให้ และไม่ได้ใจร้ายนะ เห็นใจด้วยซ้ำ แต่ไม่มีคำพูดใดๆออกจากปากเราเพราะเราก็เคยโดนมาก่อน ไม่เคยขอยืมเงินใครเลย ก้มหน้าก้มตารับกรรมของตัวเองแบบเงียบๆ แสนสาหัสด้วยซ้ำ บอกเลยว่าอย่าใช้ชีวิตประมาท
เมื่อตอนเรียนจบมหาลัยใหม่ๆ สมัครงานไปหลายที่ แม่อยากให้มาช่วยรับเหมาถมที่กับที่บ้าน แต่ตอนนั้นเราไฟแรงมาก อายุน้อย เพิ่งอายุ 21 เอง เราอยากทำงานสายการบิน อาชีพที่ทุกคนใฝ่ฝันเลยนะ แต่บอกเลยว่าตอนนั้นจบปริญญาตรี เกียรตินิยม เอกภาษาอังกฤษ ฟังได้ รู้เรื่อง เข้าใจหมด แต่พูดไม่ได้ เคยสมัครแอร์สายการบินเอมิเรต เค้าโทรมาสัมภาษณ์ทางโทรศัพท์ บอกเลยว่าฟังรู้เรื่องหมด แต่ตอบกลับไม่ค่อยได้ รู้เลยว่าตัวเองโง่มาก ปริญญาตรีที่จบมามันไม่มีค่าถ้าไม่รู้จักใช้มันให้มีค่า พ่อชอบพูดเสมอว่าคนจบปริญญาไม่ได้ฉลาดทุกคน จริงอย่างที่พ่อว่า อย่างลูกพ่อนี่ไง ไม่ฉลาด แต่ปริญญาใบนั้นก็ทำให้เราสามารถพูดภาษาอังกฤษ มีงานทำ ไม่ว่าจะทำอะไรมันก็มีความรู้ติดตัวอยู่บ้าง ในที่สุดก็ได้ทำงานเป็น outsource ของการบินไทยอยู่ที่สนามบินดอนเมือง ตั้งแต่นั้นมันได้พูด มันได้คุย มันมีเรื่องราวที่ต้องทำทุกวัน เออ! เราทำได้ ลองไปสมัครงานที่อื่นดู ก็เลยได้เป็นพนักงานภาคพื้นดินของสายการบินบรูไน ดีใจมาก ปีแรกที่ทำงานไม่รู้จักเก็บเงิน เพราะคิดว่าเดี๋ยวค่อยเก็บก็ได้ เพิ่งทำงานใหม่ๆ แวะ King Power เกือบทุกวัน แล้วก็ฝากลูกเรือซื้อเครื่องสำอางค์ แบบว่า Enjoy shopping มาก ปีแรกผ่านไปมีบัตรเครดิต 2 ใบ ทำงานไป 3 ปี มีบัตรเครดิต 5 ใบ ไม่รวมบัตรเซ็นทรัล บัตรผ่อนของใช้ไฟฟ้าต่างๆ แบบว่า บอกเลยว่าชีวิตมีแต่รื่นเริง เที่ยว กิน เวลาลูกเรือมาพักค้างคืนที่เมืองไทย ก็ออกไปเที่ยวกับเค้า เฮฮา ปาจิงโกะ ใครชวนไปไหนก็ไป ใจแตกเพราะตอนอยู่มหาลัยไม่เคยเที่ยวกลางคืน มีเรียน 5 โมง มาตั้งแต่ 11โมงครึ่ง ขลุกตัวกับเพื่อนๆในห้องสมุด เลิกเรียนกลับบ้าน พอเริ่มมีแฟนตอนปี2 เกรดตกดำดิ่ง เริ่มโดดเรียน แต่ก็ยังไหวตัวทัน
ตอนทำงานเวลาเจ้านายให้ไปทำไฟล์ที่อื่นจะได้เบี้ยเลี้ยง ถ้าไปเทรนที่บรูไนก็ได้ค่านู่น นี่ นั่น อีก ในใจตอนนั้นก็คิดแต่ว่ารูดก่อน จ่ายทีหลัง แต่พอถึงเวลาต้องจ่ายจริงๆ ดันอยากผ่อน เสียดายเงิน ต้องจ่ายหมด เดี๋ยวไม่มีเงินสดใช้ พอผ่อน มันก็มีดอกเบี้ยตามมา ก็ยังคิดว่าไม่เป็นไร เดี๋ยวเดือนหน้าค่อยโปะ พอถึงเดือนหน้าไม่มีตังค์และ เพราะเมื่อวันก่อนไปเซ็นทรัล จัดปัดแก้มมา ได้นู่นมา นี่มา แบบว่า มีความสุขกับชีวิตการทำงานมาก อ่านต่อ ตอนที่2 ค่ะ