ชอบภาษาไทยที่สละสลวยกันหรือเปล่า?

คือสมัยนี้มีนิยายออกมาใหม่เยอะแยะ เราลองมาหลายสำนักพิมพ์ค่ะ รู้สึกว่าบางเล่มสนุกมากๆ แต่กลับใช้ภาษาไม่สวยเลย หรือว่าเราหัวโบราณเกินไป  เรารู้สึกว่าถ้าได้อ่านนิยายที่ภาษาสละสลวยจะทำให้นิยายเป็นนิยายที่น่าสะสมนะค่ะ อย่างเช่นนิยายที่มีกลอน  เช่น "สายเสียแล้วเกินวันที่ฝันใฝ่ รู้อย่างนี้จะไม่ทอดทิ้งขว้าง สายเสียแล้วมิได้พบประสบนาง รู้อย่างนี้จะไม่ห่างเจ้าขวัญตา" หรือภาษาที่เหมือนเพลงสมัยก่อนนะค่ะ ที่มีสัมผัสนอกสัมผัสในอะไรประมาณนี้นะค่ะ อย่างเช่น "หวานซึ้งอันใด จงอย่าร้างเลย ขออย่าเฉยเมย รักเอยขอให้เหมือนเดิม" คือไม่ได้หมายความว่าชอบกลอนทั้งเล่มนะค่ะ แต่ชอบนิยายออกแนวของ ทมยันตี แก้วเก้า ร่มแก้วอะไรแบบนี้นะค่ะ  อีกอย่างค่ะคือสังเกตพฤติกรรมตัวเองแล้วเหมือนคนรุ่นป้านะค่ะ รู้สึกว่าตัวเองไม่ชอบโทรศัพท์เลย ไม่ชอบแชทเลยนะค่ะ แต่กลับชอบเขียนจดหมาย ชอบสะสมตั๋วรถเมล์ มีใครเป็นคล้ายๆเราบ้างมั้ยค่ะ นิยมของเก่าๆ โบราณๆ ทั้งภาษา การติดต่อกันนะค่ะ นึกถึงจดหมายที่เคยเขียนถึงแฟนเก่านะค่ะ รู้สึกว่าให้คุณค่าทางจิตใจ