เมื่อผู้หญิงในฝันของผม เดินผ่านมา "อีกครั้ง" ...ในวันที่ผมมีคนที่ดีอยู่ข้างๆ

เรื่องยาวหน่อยนะครับ เกือบเต็มพิกัดที่ให้พิมพ์ได้

เรื่องเพิ่งเกิดเมื่ออาทิตย์นี้เองครับ มันทำให้ผมเกลียดตัวเอง และไม่กล้าแม้แต่จะคิดต่อไป แต่ก็สลัดความคิดไม่ออกเลย

ผมเพิ่งเรียนจบ กำลังเริ่มทำงานที่ค่อนข้างดี และวางแผนอนาคตไว้อย่างครบถ้วนแล้ว
หลังจากทำงานซักระยะ ผมรู้ว่าผมจะเรียนต่อที่ไหน จบแล้วต้องไปทำงานที่ไหน มีข้อตกลงเรียบร้อยแล้ว
เส้นทางในเรื่องการงานของผมชัดเจน และสามารถรับประกันได้ว่าจะมีการงานที่ดี ในที่ที่ดี อย่างน้อยก็ในอีก 20-30 ปีข้างหน้า
ในเรื่องอาชีพการงาน ผมค่อนข้างไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง และผมก็ไม่ห่วงด้วย

ปัญหาเรื่องเดียวที่ผมเจอมาตลอด คือผมฝันไว้เสมอว่าจะมีคู่ครองที่ดี ที่อยู่กันอย่างมีความสุข มันจะทำให้ชีวิตของผมเติมเต็มได้
ผมเป็นคนชอบผู้หญิงยาก และที่แย่คือจีบผู้หญิงไม่เก่งครับ ตอนเรียนมหาวิทยาลัย มีคนที่ผมมอง 3 คนเท่านั้น (ไม่รู้เยอะมั้ย ฮ่าๆๆ)
คนนึงเป็นเพื่อน อีกสองคนเป็นรุ่นน้อง คนที่เป็นเพื่อนผมขอไม่พูดถึงมากนัก เอาเป็นว่าเราคงเป็นเพื่อนกันต่อไปดีแล้ว

เรื่องที่ผมจะเล่า มีตัวละครคือ ผม น้องเอ และน้องบี (ชื่อสมมตินะครับ) และซี (เพื่อนผม เป็นตัวละครรับเชิญแล้วกัน)
ผมไม่เคยมีแฟนมาก่อนที่จะเข้ามหาวิทยาลัย อย่างที่บอกว่าผมอ่อนหัดในเรื่องผู้หญิง
ปีหนึ่ง ผมเริ่มแอบชอบซี เป็นคนแรกที่ผมคิดว่าน่ารักจังคนนี้ เป็นนางฟ้าเลย นิสัยดี เป็นคุณหนูที่ง่ายๆ ไม่ค่อยคิดอะไร
ก็ได้แต่แอบชอบนั่นแหละครับ ไม่กล้าบอก ไม่กล้าทำอะไรมากมาย หรือทำไม่เป็นก็ไม่รู้ ฮ่าๆๆ
แต่ไม่ว่าจะอย่างไร ผมก็เป็นเพื่อนที่ดีของซีเรื่อยมา ส่วนมากซีจะปรึกษาเรื่องเรียนมากกว่า เราก็อยู่ใกล้ๆกัน ในกลุ่มเดียวกันแบบนี้จนจบ
เคยรวบรวมความกล้าครั้งนึง จะเขียนจดหมายน้อยบอกซีไป ห่างกันแค่ 1 เมตร อยู่กันสองคน มีเวลาสามสี่ชั่วโมง แต่ก็ไม่ได้ให้ไป ฮ่าๆๆ
จากนั้น ผมก็ตัดใจไปจากซี เพราะผมก็คิดว่า จริงๆแล้วต่อให้คบกันจริง ก็คงจะไม่ยาว เพราะเราก็มีอะไรที่ไม่เข้ากันหลายอย่าง ผมยอมรับความจริงได้

ในช่วงปลายๆที่ผมยอมปล่อยวางเรื่องซีแล้ว ผมจึงเริ่มที่จะเดินเข้าไปหาน้องเอ...
น้องเอเป็นรุ่นน้องผมหนึ่งปี จริงๆผมรู้จักน้องเอมาตั้งแต่น้องเข้าปีหนึ่งแล้ว เพราะเราทำงาน ทำกิจกรรมด้วยกันบ่อยๆ
ด้วยนิสัยที่สบายๆ เฟรนลี่ และจริงใจ ทำให้ผมชอบน้องเอเข้าอย่างจัง ขอยอมรับว่า นิสัยทุกอย่างของเธอเท่าที่ผมรู้จักนั้น ตรงใจผมมาก เรียกว่าใช่เลย

ผมตัดสินใจลองจีบเธอ แต่ด้วยความที่ผมไม่เคยมั่นใจในตัวเอง ไม่เคยมีแฟน จีบใครไม่เป็น
ถ้าให้ผมมองย้อนกลับไปจากตอนนี้ ผมคงต้องบอกว่า ผมมันห่วยจริงๆ ได้แต่ไลน์ไปหา เธอก็ตอบสั้นบ้างยาวบ้าง แต่ผมก็หาเรื่องคุยไม่เป็นอีก
ส่งแมดเสจไปบ้างตามโอกาส แต่ก็ไม่กล้าทำอะไรมากกว่านั้น โทรหายังไม่กล้าเลย ฮ่าๆๆ
เจอหน้าคุยกัน ก็ไม่รู้จะหาวิธีใกล้ชิดได้ยังไง คุยได้แต่เรื่องกิจกรรมเท่านั้นแหละครับ มีขอยืมหนังมาดูบ้าง ยืมหนังสือบ้าง ก็ว่ากันไป
ยิ่งผมได้คุย ยิ่งรู้จักกันมากขึ้น ผมยิ่งรู้สึกว่าน้องเอเป็นคนที่ทำให้ผมยิ้มได้ตลอดเวลา ทำให้ผลแปลกใจ ทึ่ง และอยากที่จะคุย อยากใกล้ชิดเข้าไปทุกที
จะบอกว่า เธอเป็นผู้หญิงที่ผมมองว่า มหัศจรรย์สำหรับผม ก็คงได้

แต่ผมก็ทำได้แค่นั้นแหละครับ ตอนนั้นผมรู้สึกว่า เธอไม่ได้ชอบผม หยุดดีกว่า ท้อจัง เธอไม่ได้สนใจเรื่องแฟนเลยด้วยซ้ำ
แต่ตอนนี้ เมื่อมองกลับไป ผมว่า เธอยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมจีบเธอน่ะ !!!

ถามว่าทำไมผมถึงคิดแบบนั้น เพราะตอนนี้ ผมรู้สึกว่าผมกล้าจีบผู้หญิงมากขึ้น รู้ว่าควรจะทำอะไรแค่ไหน รู้ว่าจะทำอย่างไรถ้าแอบชอบใครซักคน
เพราะผมมีแฟนแล้ว ก็คือ น้องบี นั่นเองครับ

น้องบี เป็นรุ่นน้องผมสามปี เรารู้จักกันก็เพราะกิจกรรมแหละครับ เป็นกิจกรรมสายเดียวกับที่ผมรู้จักน้องเอด้วย แน่นอนว่าน้องเอกับน้องบีก็รู้จักกัน คุยกันบ้าง ชื่นชมกัน (ผ่านผมนี่แหละ - -") แต่ไม่ได้สนิทกันมากนัก

ผมเริ่มเข้าหาน้องบี ตอนที่ผมคิดว่า ผมคงไม่สามารถเข้าใกล้น้องเอได้มากกว่านี้แล้ว
ที่ผมชอบน้องบี ส่วนหนึ่งก็เพราะเธอคล้ายน้องเออยู่พอสมควร สเปกผมก็เดิมๆแหละ
ผมก็ยอมรับแหละครับ ว่าผมชอบน้องเอมากกว่า ถ้ามีคะแนน ผมให้น้องเอ 10/10 น้องบี 9/10

คราวนี้ผมไม่รู้ว่าเอาความกล้ามาจากไหน เดินหน้าเต็มพิกัด อาจจะเพราะว่าคุยกับน้องบีแล้วมันไปได้เรื่อยๆ
มันก็มีติดขัดบ้าง เพราะผมคงเดินหน้าเข้าหาเธอมากเกินไป ทำให้เธอตั้งตัวไม่ทัน เพราะก็ไม่เคยมีใคร มีคนมาจีบแต่ก็ปฏิเสธไปหมด (มาถามทีหลัง)
แต่ผมก็ตามตื้อ ทำนู่นทำนี่ ไลน์ โทรหา ทำของไปให้ ไปหา พยายามถอยออกมาเพื่อให้เธอสบายใจมากขึ้น จนเธอโอเค แล้วก็คุยกันมาเรื่อยๆ

สุดท้ายเราก็ได้เป็นแฟนกัน เป็นมาได้เกือบปีแล้วครับ (จริงๆก่อนหน้านั้นก็แค่ไม่ได้ขอเท่านั้นเอง) ผมมั่นใจมาเสมอว่าผมทุ่มเทให้คนนี้ได้มากจริงๆ
ผมเต็มใจ สบายใจ ดีใจที่ได้ทำให้เธอมีความสุข (ไม่อยากจะอวดว่า ผมรู้มาว่า สิ่งที่ผมทำก็ทำให้หลายๆคนเอาไปพูดถึง และแอบอิจฉาอยู่บ้างล่ะครับ)
และก็คิดว่า คนนี้แหละครับ ที่จะเป็นอนาคตของผม มาเติมเต็มชีวิตของผม และสร้างครอบครัวที่ดีกัน
ผมรู้สึกดีกับน้องบีมากครับ แม้จะมีบางอย่างที่ไม่ชอบบ้าง เช่น ขี้งอน เข้าใจยาก ผมชอบผู้หญิงตรงๆมากกว่า
แต่ผมก็คิดว่ามันเล็กน้อยมากๆ ผมรับได้ แทบไม่ได้ใส่ใจเป็นประเด็น เราก็พยายามปรับตัวเข้าหากันมาตลอด และก็ทำท่าว่าจะไปได้ดีเรื่อยๆครับ

ผมไม่เคยคิดจะนอกใจเธอเลย ผมเป็นคนที่แอนตี้คนที่เจ้าชู้มากๆครับ มักจะไม่เข้าใจว่าทำไมต้องมีหลายคนพร้อมกัน ทำไมไม่หยุดเมื่อมีแฟนแล้ว
และมั่นใจในตัวเองเสมอว่า ผมจะไม่มีทางคบซ้อน หรือเจ้าชู้แน่นอน
ผมจะคบใคร ก็จะคบยาวๆ ไม่ลังเล และจะไม่คบเผื่อเลือก อยากจะคบคนเดียวไปจนมีครอบครัว

จนกระทั่งเรื่องนี้เกิดขึ้น เมื่ออาทิตย์ก่อนครับ น้องเอ ทักผมมาทางไลน์ เป็นเรื่องทั่วๆไปครับ ทักตามโอกาสที่สมควร
ไม่มีนัยสำคัญใดๆที่ผมจะคิดได้ว่าเธอจะมีใจอะไรทั้งนั้น

จริงๆช่วงที่ผ่านมา ผมก็แทบไม่ได้คุยกับน้องเอเท่าไหร่ นอกจากจะเดินเจอกัน หรือทำงานด้วยกันเท่านั้นเอง ไลน์ไม่คุย แมดเสจไม่มี ไม่ได้คิดจะคุยด้วยครับ แต่ก็ได้รับรู้เรื่องของเธออยู่บ้างเรื่อยๆ ไม่ได้มีความคิดจะกลับไปจีบแต่อย่างใด แต่เจอทีไร ก็อดไม่ได้ที่จะมอง ที่จะคุยกัน เพราะเธอน่ารักครับ อย่างที่บอก 10/10

วันที่น้องเอไลน์มา เปิดดูปุ๊ปก็แอบตกใจ และดีใจครับ มันเป็นความรู้สึกที่แปลกๆ แต่รู้สึกดีจริงๆ
เราก็คุยกันเรื่องทั่วไป คราวนี้ผมรู้สึกว่า เราคุยกันได้มากขึ้น น้องเอตอบมากขึ้น เริ่มเรื่องใหม่เองบ้าง เล่าเรื่องที่เป็นอยู่ให้ผมฟังแบบที่ผมไม่คาดคิดเท่าไหร่

แต่นั่นแหละครับ เป็นปัญหาใหญ่สำหรับผมขึ้นมาทันที!!!

การคุยกันคราวนี้ ผมรู้สึกว่าผมมั่นใจที่จะคุยมากขึ้น มีความกล้า ความสบายใจ ไม่ต้องกังวลว่าเธอจะตอบมั้ย จะรำคาญมั้ย
อาจจะเพราะผมเริ่มจีบผู้หญิงเป็นมั้งครับ เลยพอรู้ว่าแค่ไหนดี เราคุยกันได้ยาวมากครับ แบบไม่เบื่อ ไม่จำเจ แต่คุยในไลน์เท่านั้นนะครับ
คุยกันหลายเรื่องมากครับ แม้กระทั่งเธอแซวผม เรื่องผมกับน้องเอ ก็คุย เรื่องที่เธอยังไม่มีใครมาจีบ (จริงๆคงมี นอกจากผม แต่เธอไม่รู้) ก็คุย
ผมรู้สึกว่าเธอดูเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น และเปิดใจในเรื่องความรักมากขึ้นกว่าเดิม

สรุปว่า ถ้าตอนนี้ผมไม่มีใคร ผมจะจีบเธอแน่นอน และมั่นใจว่าทำได้ดีกว่าเดิมมาก แต่ไม่มั่นใจครับ ว่าจะจีบติด

ผมไม่รู้ว่าความรู้สึกอยากจีบเธอนี้ ทำไมมันกลับมาอย่างรุนแรง กลับมาอย่างรวดเร็ว ภายในเวลาแค่วันเดียว และมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ

ปัญหามันอยู่ตรงนี้แหละครับ ผมมีคนข้างๆที่ดีกับผมอยู่แล้ว และผมก็มั่นใจคนนี้มาตลอด แต่ทำไม ผมถึงได้รู้สึกแบบนี้ขึ้นมาได้
ยิ่งไปกว่านั้น มันทำให้ผมเริ่มรู้สึกไม่มั่นใจในน้องเอไปด้วย

ผมพยายามทบทวนว่าผมแค่ดีใจหรือเปล่า ที่เธอทักมา ที่เราคุยกันได้ดีขึ้น หรือผมอยากจีบเธอจริงๆนะ (ยอมรับครับว่าตอนนี้ตัดใจไม่ได้)
พยายามทบทวนว่าที่ผมไม่มั่นใจในน้องเอ มันเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบเท่านั้น เมื่อผมกลับไปเจอน้องเอ ก็จะกลับมาเหมือนเดิม
พยายามคิดว่า เราหยุดตรงนี้ดีกว่า แล้วเดินหน้าต่อกับคนข้างๆเรา ที่เรามั่นใจมาตลอด

ผมสับสน และขัดแย้งในความรู้สึกตัวเองมากครับตอนนี้
1.ถ้าผมทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เดินหน้ากับคนข้างๆเรา ถ้าทำได้ก็คงจะดี แต่ผมทำไม่ได้น่ะสิครับ
ผมรู้สึกแย่มากครับ ที่ตัดใจไม่ได้ ผมรู้สึกว่า ผมจะต้องเสียดาย และเสียใจไปตลอด ถ้าผมไม่ได้ทำเต็มที่ ในการพยายามจีบน้องเอ ผู้หญิงที่ผมจะหาไม่ได้อีกแล้ว
น้องบีที่อยู่ข้างๆผมตอนนี้ ดีมากครับ แต่ผมกลับรู้สึกว่า ผมจะมีความสุขมากกว่า ถ้าคนนี้เป็นน้องเอ
เวลาที่ผมอยู่กับน้องบี ผมมองหน้าเธอ และมีความคิดว่า คนนี้ใช่สำหรับเราจริงหรือ ถ้าคนข้างๆเราเป็นน้องเอ จะดีกว่าจริงมั้ย

หรือแม้กระทั่งที่ผมรู้สึกแย่ที่สุด คือ
ผมแอบมีความรู้สึกว่า ถึงไม่มีน้องเอเข้ามา คนคนนี้ใช่สำหรับผมจริงหรือ ทั้งๆที่ไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลยแม้แต่น้อยตลอดเวลาที่คบกัน
ยิ่งมองหน้าเธอ ผมยิ่งอยากจะร้องไห้ ว่าทำไมผมถึงรู้สึกแบบนี้ได้นะ ที่ผ่านมาล่ะ ผมมั่นใจมาตลอดนิ...

2.ถ้าผมจะไปจีบน้องเอตามใจต้องการ ผมก็รู้สึกแย่มากอีกเหมือนกัน ถ้าผมจะต้องทำให้น้องบีเสียใจ ด้วยเหตุผลนี้
ผมเคยเล่าเรื่องที่จีบน้องเอ ให้น้องบีฟังด้วยครับ เธอก็ขำๆ เพราะผมก็ไม่ได้คิดอะไรแล้วตอนนั้น
ถึงผมจะไปจีบน้องเอจริงๆ ผมก็ไม่กล้าจะบอกความรู้สึกน้องบีหรอก ว่าผมเริ่มสงสัย ไม่มั่นใจเรื่องของเรา
แม้ผมจะรู้ว่า ถ้าผมบอกไป เธอก็จะเข้าใจ และไม่โกรธผม
ผมจะทำได้อย่างไร เมื่อผมเป็นคนทำให้เธอเริ่มจาก 0 มาเป็น 100
แต่ตอนนี้ผมกลับกำลังสงสัยในตัวเองว่า ผมไม่ 100 กับเธอแล้ว

น้องบีอาจจะเป็นเด็กเกินไปสำหรับผมหรือเปล่า ผมก็ไม่แน่ใจ เมื่อเธอโตขึ้นกว่านี้ ผมอาจจะรู้สึกดีกว่านี้หรือเปล่า
น้องเอ อาจจะโตขึ้น จนมีความคิด ความเป็นผู้ใหญ่ ที่ผมอยากให้ผู้หญิงของผมเป็น เมื่อน้องบีโตขึ้นอีก เธออาจจะใช่สำหรับผม

ถ้าผมถอยออกมา แล้วจีบน้องเอไม่ติด ผมก็คงไม่มีอะไรดีพอที่จะกลับไปหาน้องบีอีก ไม่มีทางที่ผมจะกล้ากลับไปขอเธอคืนดี
ผมก็ไม่รู้ว่าในชีวิตนี้ จะหาผู้หญิงที่ดีกับผมแบบนี้ได้อีกมั้ย

ตอนนี้ผมมีคำถามมากมายเต็มหัวไปหมดครับ ตอบไม่เคยได้เลย สลัดไม่เคยออก
ผมพยายามคุยกับน้องบี ทำตัวให้เหมือนปกติ และเต็มที่กับเธอเสมอ แต่ก็รู้ว่าตอนนี้มันแปลกๆไป ผมยอมรับ
ส่วนน้องเอ ผมก็ยังคุยไลน์เหมือนเดิม คุยกันค่อนข้างดีอีกต่างหาก ผมยังหยุดคุยไม่ได้

ของที่น้องบีให้ผม ผมยังไม่กลับหยิบมาดู หยิบมาใช้เลย ละอายต่อเธอจริงๆ

ผมไม่อยากหลอกใคร ไม่อยากคบซ้อนกัน ไม่อยากเป็นคนเจ้าชู้
ผมอยากมีคนในใจเพียงคนเดียว อยากคบคนเดียวไปนานๆ อยากแก่ไปด้วยกัน
อยากบอกทุกคนให้รู้แบบตรงๆ แต่มันก็ทำไม่ได้ ที่จริง ผมยังไม่แน่ใจในความรู้สึกตัวเองเลยต่างหาก

หวังว่าเวลาจะช่วยผมให้ชัดเจนขึ้น

ใครเคยมีประสบการณ์แบบนี้ หรืออ่านแล้วเห็นว่าผมควรทำอย่างไรดีครับ จะวิจารณ์ใดๆ เชิญครับ
ยอมรับว่าตอนนี้ เจ็บปวดมากและรู้สึกแย่กับตัวเองมากจริงๆ

เมื่อผู้หญิงในฝันของผมเดินผ่านมาอีกครั้ง ในวันที่ผมมีคนที่ดีอยู่ข้างๆ... ผมควรจะลองคว้ามือเธอไว้ หรือ ยิ้มให้เธอ แล้วจับมือคนข้างๆผมดี