ภาพนี้สื่อความรู้สึก "อย่าลืมฉัน"ได้ดีจริงๆ พี่ติ๊กพี่แอนยอดเยี่ยม

ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณเจ้าของภาพด้วยนะคะ

ละครเรื่องนี้เมื่อวานมีอาจหลายฉากหลายซีนที่หลายคนชอบ แต่ จขกท ชอบที่สุดคือ ซีนในภาพนี้แหละค่ะ เรารู้สึกว่าเป็น
ฉากที่น้อยแต่มากด้วยความรู้สึกที่หลากหลายบรรยายไม่ถูก หน่วงๆหนึบๆจุกๆพูดแล้วน้ำตาจะไหล   ความรู้สึกของคนสองคนที่รักกันมาก
ได้กลับมาพบกันได้พูดได้คุยแม้แค่น้อยนิดแต่แทนความรู้สึกทั้งหมดมันเหมือนเป็นช่วงเวลาที่ทั้งคู่ได้กลับมาเป็น"เขม"และ"วดี"อีกครั้ง
ซีนนี้เรารู้สึกว่า ไม่ว่าเขมชาติจะจัดฉากให้วดีหลงหรือตายใจยังไงก็แล้วแต่ แต่ความรู้สึกลึกๆของเขาก็ยังรักและนึกถึงอดีตตลอดเวลา
            สายตาของพี่ติ๊กสื่อได้ว่าทั้งตอกย้ำความรักที่เขมเคยมีให้วดีอย่างบริสุทธิ์ใจ ความซื่อสัตย์ต่อความรัก ความเสียใจ ความน้อยใจ
ความดีใจที่จะได้แสดงออกว่ารู้สึกทั้งรักและก็ทั้งแค้น อยากเอาคืนแต่เขมก็รักอยู๋อย่างไม่ลืมคือมันผสมปนเปกันไปหมด แต่พี่ติ๊กแสดงออกมาได้ทั้งหมดด้วยเพียงแค่คำพูดไม่กี่คำแต่จุกอย่างจังในความรู้สึก น้ำตาที่หยดไหลออกมาพร้อมรอยยิ้มเล็กๆที่แสดงความรู้สึกว่า "อย่าลืมฉัน"
            สุริยาวดี ผู้หญิงที่เก็บความรู้สึกมาตลอด แม้จะยังรัก ยังห่วง ยังหวังดี จะถูกต่อว่า กระทำยังไงก็แล้วแต่ ในซีนนี้ผู้หญิงอย่างวดีได้แสดงให้เรารู้สึกว่าขอบคุณ ขอโทษ แม้ไม่สามารถทดแทนความเสียใจที่เขมรู้สึกได้ทั้งหมดแต่เธอก็เจ็บปวดไปไม่แพ้กัน ด้วยคำพูดเพียงน้อยนิด เสียงสั่นๆ ก้มลงพร้อมเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาพร้อมกับความรู้สึกขอบคุณ เราว่าพี่แอนคือยอดเยี่ยมพี่ติ๊กคือสุดยอดของนักแสดงจริงๆ
       จขกท รู้สึกอย่างนี้ คนอื่นรู้สึกชอบฉากไหนยังไงบ้างคะ มาแสดงความคิดเห็นแลกเปลี่ยนความรู้สึกกันได้ค่ะ^^
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่