สวัสดีค่ะ คือ ไม่รู้ใครเคยเป็นปัญหานี้ไหม ปัญหาที่เพื่อนคิดว่าเราสปอร์ต คิดว่าเราชอบทำกิจกรรม 
ทั้งๆที่ไอ้ที่เราทำนั้นมันเกิดจากการที่ไม่มีใครทำจนเราต้องทำแท้ๆ จน
ทั้งงานส่วนรวมทั้งงานส่วนตัวปนกันยุ่งไปหมด
 ก็เคยคิดนะคะว่าแบบ'เห้ย ทำไมเราต้องมานั่งทำนั่งคิด ทั้งๆที่คนอื่นมันไม่ต้องทำวะ'  เเต่พอเห็นงานถูกปล่อยไว้เฉยไม่มีใครทำมันก็ตัดใจทิ้งไม่ลง
หรือเรามีความเป็นผู้นำเยอะเกินไปคะ. คนอื่นเขาถึงไม่คิดริเริ่มที่จะทำ รอเราคิดแล้วป้อนคำสั่ง. บางทีคิดเสร็จอะไรเสร็จขอความร่วมมือไปยังไม่ได้อะไรตอบกลับมาเลยค่ะ ทั้งๆที่เป็นงานที่ทำร่วมกันเเท้ๆ
ใครมีวิธีปรับตัวยังไงช่วยเเนะนำทีค่ะ TT																															
						 
												
						
					
ใครมีคำแนะนำดีๆช่วยทีค่ะ
ทั้งๆที่ไอ้ที่เราทำนั้นมันเกิดจากการที่ไม่มีใครทำจนเราต้องทำแท้ๆ จน
ทั้งงานส่วนรวมทั้งงานส่วนตัวปนกันยุ่งไปหมด
ก็เคยคิดนะคะว่าแบบ'เห้ย ทำไมเราต้องมานั่งทำนั่งคิด ทั้งๆที่คนอื่นมันไม่ต้องทำวะ' เเต่พอเห็นงานถูกปล่อยไว้เฉยไม่มีใครทำมันก็ตัดใจทิ้งไม่ลง
หรือเรามีความเป็นผู้นำเยอะเกินไปคะ. คนอื่นเขาถึงไม่คิดริเริ่มที่จะทำ รอเราคิดแล้วป้อนคำสั่ง. บางทีคิดเสร็จอะไรเสร็จขอความร่วมมือไปยังไม่ได้อะไรตอบกลับมาเลยค่ะ ทั้งๆที่เป็นงานที่ทำร่วมกันเเท้ๆ
ใครมีวิธีปรับตัวยังไงช่วยเเนะนำทีค่ะ TT