เรื่องมันเริ่มต้นจากความรักเมื่อ 3 ปีก่อน ผมมีโอกาสรู้จักกับสาวคนนึง ผ่านทาง MSN (โปรแกรมสุดคลาสสิค)
เธอขอเบอร์ผมแลกกับการที่เธอให้รูปผม เธอไม่ได้สวยอะไรมาก แต่เธอชอบผมมาก
ด้วยความที่ผมก็ไม่ได้สนใจ ใส่ใจอะไรเธอสักเท่าไหร่ (เป็นคนมั่นใจว่าตัวเองหล่อ) เวลาคุยกันผมก็มักจะพูดค่อนข้างแรง
ไม่ค่อยสุภาพกับเธอสักเท่าไหร่ เพราะผมไม่ได้อยากอะไรกับเธอมาก เรียกว่าไม่ได้อยู่ในสายตาเลยก็ได้
เธอมักชอบมีอาการผีอำบ่อยในเวลากลางคืน พอเธอหาย เธอจะร้องไห้และโทรมาขอให้ผมช่วยปลอบ ซึ่งบางทีผมก็หลับแล้ว
และเกรงใจพ่อแม่มาก (นอนรวมกัน) แต่ด้วยความที่เป็นคนค่อนข้างแพ้น้ำตาผู้หญิง (นิดนึง) ผมก็เลยพยายามคุยดีด้วยจนเธอหลับ
เรื่องของเราแรกๆมันก็เลยไม่ค่อยดูดีนัก
จนวันนึงผมมีโอกาสได้นัดเจอเธอ อ่อผมลืมบอก เธออยู่ฉะเชิงเทรา เรานัดเจอกันที่อนุสาวรีย์ ตอนนั้นผมก็แค่คิดว่า
ลองเจอดู ไม่ชอบก็ค่อยหายๆไปเหมือนที่เคยทำ แต่กับเธอคนนี้ เธอดูแปลก ไม่เหมือนที่ผมเคยเจอ (ผมไม่ใช่พวกเจ้าชู้นะ แต่เลือกนิดนึง)
เธอพยายามพูดคุยเพื่อให้ผมหัวเราะ ผมคิดว่าเธอคงชอบเวลาผมหัวเราะ วันแรกที่เราเจอกัน
เราก็ประเดิมด้วยการดูหนังเรื่องแรก Valentine's Day (ผมชอบดูหนังผู้กำกับคนนี้) ซึ่งเธอออกปากเลี้ยงเอง (อ้า เป็นไปได้ ไม่เคยเจอ)
ผมก็เลยตามเลย (แต่บัตรแพงฉิบ) หลังจากเข้าโรง ในโรงแทบนับคนได้ ผมเองก็กะแล้วต้องเป็นแบบนี้ เรานั่งอยู่ประมาณเกือบจะบนๆ
ทั้งแถวไม่มีคนเลย ผมตั้งตาดูหนังเต็มที่ แต่พอหนังเริ่ม ผมหันไปหาเธอ เธอกลับดูง่วง และเหนื่อย
(ตอนนี้ผมยังไม่รู้จักอะไรเกี่ยวกับเธอมากนัก) ด้วยความเป็นสุภาพบุรุษ จึงบอกให้เธอซบที่ไหล่ก็ได้ ถ้าไม่อยากดู
(เธออยากดูกองพันครึกครื้น ท.ทหารคึกคัก) เธอค่อยๆเอาหัวลงซบไหล่ผมแบบไม่ลังเล ระหว่างที่ดูหนังไปนั้น
ผมหันไปมองดูว่าเธอหลับจริงไหม แต่แล้วเรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เธอหันมาจูบปากผมทันที ผมตกใจจนทำตัวไม่ถูก
พอรวบรวมสติได้ก็ถามเธอไปว่า "ชอบเราจริงๆหรอ" เธอแค่พยักหน้า เท่านั้นแหละครับ ฉากรักของผมในโรงหนังก็บรรเลง
จากที่ผมตั้งใจดูหนัง ตอนนี้ผมก็เปลี่ยนท่าทีไปทันใด (ไม่ได้มี sex นะ แค่ make love) จะเรียกว่าเร็วไปผมก็ว่าใช่ แต่ผู้ชายอย่างผม
ที่มีความปรารถนาในเรื่องรักแท้ กลับเจอแรงจูงใจจากเธอ ทำให้ก้าวข้ามเรื่องความถูกต้องไปหมด (ขออนุญาตรวบลัดตัดตอน)
หลังจากที่หนังใกล้จบ เราทั้งคู่ดูมีความสุขพอตัวที่ได้ทำแบบนี้ เราจึงหยุดและดูหนังต่อจนจบ พอเดินออกจากโรง
ผมรีบเข้าห้องน้ำทันที (ปวดฉี่นะ) แต่ต้องยอมรับว่าตัวผมเองเป็นคนไวต่อความรู้สึก ทำให้กางเกงผมตุงซะจนเอาออกยาก
หลังจากเสร็จธุระ ผมเดินออกมารอเธอ สักพักเธอก็เดินออกมา แต่ในตาเธอดูเหมือนยังไม่อยากให้เรื่องของเราจบแค่นี้
ผมเองก็ไม่ได้หวังไว้เช่นนั้น หลังจากเดินลงมาจากโรง ผมก็พาเธอเดินเล่น หาอะไรกินก่อนจะส่งเธอกลับขึ้นรถตู้ไปฉะเชิงเทรา
ทุกอย่างมันเกิดขึ้นไวมากภายในวันนั้น ผมเองพอกลับถึงบ้านยังคิดไม่ถึงเลยว่ามันจะเปนไปได้
หลังจากนั้น ผมจึงเริ่มความสัมพันธ์กับเธอแบบนี้ โดยในตอนนั้น ผมลืมตัวตนของตัวเองไปแล้ว ตัวตนที่บอกว่าตัวเองจะเชื่อในความรักเสมอ
ด้วยความที่ไม่เคยผ่านหญิงใดเลย จึงคิดว่ามันคงเป็นเรื่องตื่นเต้นบทใหม่ของตัวเอง แต่เปล่าเลย เรื่องวุ่นๆนี้เพิ่งจะเริ่มขึ้น
หลังจากนั้น เราคุยกันบ่อยขึ้น จนตอนนี้ความสัมพันธ์ของเราเรียกได้ว่าแฟน เธอเป็นคนภาคเหนือ ตามพี่มาทำงานที่ฉะเชิงเทรา
และเธออาศัยอยู่กับพี่ แต่หลังจากเราตกลงเป็นแฟนกัน เธอก็ย้ายออกมาอยู่คนเดียว เพื่อสะดวกให้ผมมาที่ห้อง
ในตอนนั้นผมยังเรียนอยู่ ผมใช้โอกาสไปหาเธอในช่วง เสาร์-อาทิตย์ โดยผมโกหกพ่อแม่ว่าไปเที่ยวทะเลกับเพื่อน (มุกนี้ใช้ได้ดี)
เรามีอะไรกัน ทุกอาทิตย์ เธอดูแลผมดีมาก จากที่ผมคิดว่าเล่นๆ กลายเป็นรักเธอเข้าให้แล้ว
เราใช้เวลาไม่นานในการคบกัน แต่สำหรับผม ผมว่ามันยังช้าเกินไปซะด้วยซ้ำ เราใช้เวลาที่อยู่ด้วยกันทำทุกอย่าง กินข้าว เดินห้าง ดูหนัง
แต่ส่วนใหญ่เราจะอยู่แต่ในห้อง เพราะอากาศถ่ายเท หลับสบาย
จนวันนึง แม่ผมจับได้ว่าผมไม่ได้ไปทะเล ผมจึงสารภาพจนหมด (ไม่ได้เล่าเรื่องนั้นให้ฟังนะ)
แม่พูดกับผมว่า "ที่ไหนที่ลูกสบายใจ ไปเถอะลูก แม่ไม่ว่าหรอก แต่ต้องรู้เวลานะ เรายังเรียนอยู่" ผมร้องไห้ทันที และพูดว่า "ครับ ครับ"
ก่อนจะวางสาย เรื่องนี้ทำให้ผมสะอึกไปพักนึงเลย ผมจึงหยุดไปหาเธอพักนึงในช่วงก่อนสอบ และสอบ
แต่หลังจากสอบเสร็จ ผมก็แทบย้ายสํามะโนครัวไปอยู่กับเธอ จริงอยู่ว่ามันดูไม่ดีนัก แต่ผมแทบไม่ต้องทำอะไรเลยเมื่ออยู่กับเธอ
เธอคอยดูแลเอาใจใส่ ทั้งการบ้านการเรือน จนผมติดเป็นนิสัยไปเลย (ราชาประจำบ้าน)
วันนึง ระหว่างที่ผมนอนเล่น และเธอกำลังอาบน้ำ ผมแอบดูโทรศัพท์เธอ เห็นข้อความจากชายคนนึง ให้เธอไปหา
ผมถามเธอด้วยความสงสัยปนหึง และเธอก็สารภาพ ว่าเขาคืนคนที่ทำงาน คือผู้ชายคนนั้นมาจีบว่างั้นแหละ ผมให้เธอตัดสินใจเลือก
เธอจึงปิดโทรศัพท์และหักซิมทิ้งทันที ในวันนั้นผมรู้เลยว่า เธอเลือกผม ความสัมพันธ์ของเราแน่นขึ้นทุกวัน
ครั้งหนึ่ง ผมไม่สบาย อาการหนักอยู่พอควร เธอคอยดูแลผม เช็ดตัว ซื้อโจ๊ก ซื้อยา เธอไปทำงานตามปกติ แต่ตอนกลางวันขี่มอไซต์เพื่อน
เพื่อซื้อโจ๊กเอามาให้ผมกินกับยา ก่อนจะไปทำงานต่อ ผมเองก็พอรู้เรื่องเวชภัณฑ์อยู่บ้าง จึงให้ซื้อยากินเอง
เธอเห็นผมไม่หายสักทีจึงพาไปหาหมอคลีนิค เสียไปค่อนข้างเยอะ ซึ่งผมก็ห้ามอยู่ว่าไม่จำเป็นก็ไม่ต้องไป แต่เธอไม่ยอม เธอจะให้ผมหาย
(นี่คือความประทับใจที่เธอมีให้ผม) เรื่องราวมากมายระหว่างผมกับเธอ มีมากจนไม่อาจเล่าได้หมด
ก่อนเปิดเทอมสอง ผมมีโอกาสพาเธอมานอนบ้าน (ไม่เคยพาสาวมาบ้านเลย) พ่อแม่ผมก็ต้อนรับขับสู้ดีอยู่
เราสองคนต่างรู้ฐานะของกันและกันเป็นอย่างดี ผมจึงคิดว่าคงไม่มีปัญหาในครอบครัวแน่นอน (ขออนุญาติรวบรัดตัดตอน)
หลังจากผมจบเทอมสอง ผมตัดสินใจออกจากการเรียนเพื่อมาทำงาน หวังช่วยเบาแรงพ่อแม่ที่สภาพร่างกายโรยรา และไม่มีแรงจะส่งผมไหว
ผมหางานที่หยุดเสาร์-อาทิตย์เพื่อให้ได้ไปหาเธอเหมือนเคย แต่วุฒิผมเองก็ไม่ได้สูงนัก เงินเดือนที่หวังจึงพอช่วยพ่อแม่ไปได้บ้าง
ส่วนที่เหลือผมก็เอาไว้ใช้ส่วนตัว เธอจึงยื่นมือเขามาช่วย แต่ผมก็พยายามไม่รบกวนเธอเป็นดีที่สุด
และแล้วจุดเปลี่ยนที่สำคัญระหว่างเราก็เกิดขึ้น งานที่เธอทำดูจะไปได้ไม่สวยซะแล้ว (เธอทำงานโรงงาน) และเงินเดือนที่เคยได้ก็เริ่มลดลง
เธอปรึกษาผมตลอด วันนึงผมจึงตัดสินใจให้เธอมาอยู่กับผม มาหางานทำที่กรุงเทพ เพราะน่าจะหางานได้ง่ายกว่าที่อยู่ที่นั่น
ผมปรึกษาพ่อแม่ เราตกลงกัน และผมพาเธอย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้าน ผมอยู่กับพ่อแม่ 3 คน (จริงๆผมมีพี่สาว แต่เขาก็แยกย้ายกันไปมีครอบครัวแล้ว)
การที่ให้เธอมาอยู่ด้วย ทำให้พ่อแม่ไม่เหงา หลังจากเธอมาอยู่ ผมก็เริ่มดวงดี ผมได้งานใหม่ที่เงินเดือนเยอะกว่าเดิม (เกือบสองหมื่น) เธอเองก็จับพลัดจับผลู ไปเรื่อยจนมาได้งานแถวบ้านผม ซึ่งเป็นงานที่ดี แต่เธอเองก็ต้องให้การเรียนรู้ค่อนข้างมากเหมือนกัน
(จากทำโรงงานมาทำออฟฟิต) เราสองคนมีความสุขด้วยกันตลอด เรียกว่าเฟ้อเลยก็ว่าได้
และแล้ว ทุกๆอย่างก็เริ่มเปลี่ยนไป เมื่อพ่อผมมีท่าทีไม่ชอบแฟนผมซะงั้น (พ่อผมอาร์ตตัวพ่อเลยก็ว่าได้) พอเธอทำอะไรก็ดูผิดไปหมด
ทำให้ผมเองเครียดอยู่ไม่น้อย แต่ก็มีแม่คอยช่วยอยู่ ซึ่งเรื่องราวจบลงที่ว่า พ่อจะให้แฟนผมออกไปอยู่หอพักแทน ซึ่งผมก็ยื่นเงื่อนไขว่า
จะรอจนกว่ามีตังก่อนจะย้ายไป ทุกอย่างก็ดูจะเข้าที่แล้ว แต่ยังไม่วายมีปัญหาอีก เนื่องด้วยแต่ก่อนเราคุยกันสบายๆ ว่างก็โทรคุยกัน
แต่เดี๋ยวนี้ เธอเริ่มจะเช็คผมมากขึ้น เราทะเลาะกันบ่อยขึ้น ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไร ทำให้ผมกับเธอห่างเหินกันไปทันที
และในจังหวะนั้นเอง ผมก็มารู้จักสาวคนนึง เธอทำงานร้านสะดวกซื้อ ผมไปทำงานของผม เราสนิทกันไวมาก เนื่องจากเธอไม่มีแฟน
แต่ผมก็ออกตัวไปก่อนว่ามีแฟนแล้ว แต่เราก็ยังคุยกัน ทุกอย่างมันเกิดขึ้นไวมาก (เรียกว่ากิ๊กกันก็ได้)
วันนึงผมทะเลาะกับแฟนจนไม่เข้าบ้าน เพราะไม่อยากเจอหน้า ผมจึงโทรถามกิ๊กว่าสะดวกให้ไปนอนบ้านไหม
ใช่ นั่นคือจุดเปลี่ยนอีกครั้งของผม ผมไม่ได้มีอะไรกับเธอนะ แค่ไปนอนที่ห้องด้วย แต่เราก็สนิทกัน ผมไปหากิ๊กบ่อยขึ้น
เพราะเหมือนเคย (อยากเป็นราชา) ผมไม่ต้องทำอะไรเลย มีคนดูแล (ติดเป็นนิสัยไปแล้ว) แล้วสุดท้าย เราก็มีอะไรกัน
ครั้งแรกของผมเลยในการที่มีแฟนแล้วมีกิ๊ก แล้วยังมีอะไรกับกิ๊กอีก พระเจ้า!! หลังจากเสร็จธุระ เราคุยกันเรื่องแฟนผม เธอถามผมว่า "เธอจะเลิกกับเขาไหม" ผมเองก็เริ่มออกนอกลู่นอกทางไปไกล เลยคิดว่า คนนี้ก็ดีนะ แต่นั่นแหละ คือจุดเปลี่ยนจริงๆ
ในช่วงเวลา 3 เดือน แฟนผมก็จับผิดผมมาตลอด ไม่กลับบ้านบ้าง กลับดึกบ้าง ไม่มีอะไรกับเธอบ้าง จนแล้วจนเล่าก็ถึงวันที่เธอกำลังจะย้ายออกไปอยู่หอพักแล้ว แต่ผมเองแหละที่เริ่ม ในวันที่ย้ายเสร็จ เธอกำลังเก็บของตกหล่นให้ครบ ใช่ ผมเริ่ม ผมคุยเรื่องของเรา เรื่องระหว่างเรา
เราหาข้อตกลงไม่ได้ ผมจึงพูดออกไปว่า "เราเลิกกันเถอะ" เท่านั้นแหละครับ ผมก็ร้อง เธอก็ร้อง มันเป็นเรื่องอึดอัดที่
ผมเองก็ไม่คิดว่ามันจะถึงวันนี้ ใจของผมไม่อยากให้มันเกิดขึ้นเลย มันเหมือนกำลังเสียอะไรไป เราผ่านอะไรกันมามากมาย ทั้งทุกข์และสุข
จนวันนี้เธอเองก็ยิ้ม และบอกกับผมว่า "ขอให้เขาดูแลเธอให้ดีเท่าฉันแล้วกัน มีอะไรก็โทรมา ฉันพร้อมรับฟังเสมอ" เธอเลือกที่จะกลับบ้านเธอทโดยทันที ผมเองก็ยังปวดหัวกับการกระทำของตัวเอง ใจนึงในบ้าน ปัญหากับครอบครัวผมก็จบไป แต่ปัญหาในใจผมมันยังไม่จบน่ะสิ
หลังจากนั้น ผมกะกิ๊กก็คบกันจริงจัง แต่เธอก็ดูเหมือนไม่เต็มที่กะผมเท่าไหร่ อีกใจ ผมก็ยังรักแฟนผมเหมือนเดิม ผมเที่ยวหาเบอร์แฟน
ไปหาที่ทำงาน ทุกๆอย่างที่ติดต่อเธอได้ จนวันนึงเราได้กลับมาคุยกันอีกครั้ง แต่ไม่ใช่ในฐานะเดิม เธอยังรักผมเหมือนเดิม ผมเองก็เช่นกัน
แต่ผมยังกลัวตัวเอง กลัวใจว่าเราจะไปกันไม่รอด ผมจึงเลือกที่จะยังคบกับกิ๊กต่อไป (แต่ก็ยังแอบไปหาแฟนเก่าอยู่นะ หรือว่าผมมันคนหลายใจไปแล้วเนี่ย) และแล้วผมก็พากิ๊กคนนี้มาเปิดตัวกับทางบ้าน พ่อแม่ก็โอเคเหมือนเคย เราก็ผ่านเวลาทั้งดีและร้ายทุกข์และสุขมาประมาณนึง
จนถึงวันที่เธอจับได้ว่าผมกลับไปคุยกับแฟนเก่า ใช่ นั่นเป็นวันที่เราเลิกกัน และผมก็โสดจนได้ ใช่ ผมกลับมาหาเธอ ผมกลับมาหาแฟนเก่า ที่ผมไม่เคยลืมได้ และวันนี้ผมยังเสียใจกับการกระทำของตัวเองที่ทำลงไปเพราะความไม่เอาไหน ไม่รักเดียวใจเดียว
ครับ ผมง้อแฟนเก่า ง้อมาพักนึงได้แล้วครับ แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าเธอจะเปิดโอกาสให้ผม และดูเหมือนเธอกำลังจะมีคนใหม่
ผมควรทำยังไง ควรจะเดินจากไป แล้วทิ้งความทรงจำดีๆ หรือ จะง้อจนกว่าเธอจะใจอ่อน
ครับ ทุกคนคงถามว่าผมจะกลับมาทำไม ผมกำลังจะบอกว่า ผมไม่เคยรักกิ๊กคนนี้เลย แค่อารมณ์ชั่ววูบเท่านั้น จนมันเลยเถิดไปไกล
การหยิ่งทนงในบางครั้งบางคราวของผม ก็ทำให้ผมคิดอะไรไปเกินขอบเขตได้ และผมหลอกตัวเองมาตลอดว่าไม่เคยรักเธอ
แต่ก้ไม่อาจลืมเธอได้เลย ผมรักแฟนคนนี้มาก ในใจผมนึกถึงแต่เธอคนเดียว และตอนนี้ผมก็พร้อมที่จะดูแลเธอให้ดีกว่าที่เคยเป็น
ผมมองไกลไปถึงการแต่งงานแล้วด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้แค่ง้อผมยังไม่สำเร็จเลย คิดว่าผมจะทำยังไงดีครับ ช่วยผมที
ผมควรทำอย่างไรดี ??? 18+
เธอขอเบอร์ผมแลกกับการที่เธอให้รูปผม เธอไม่ได้สวยอะไรมาก แต่เธอชอบผมมาก
ด้วยความที่ผมก็ไม่ได้สนใจ ใส่ใจอะไรเธอสักเท่าไหร่ (เป็นคนมั่นใจว่าตัวเองหล่อ) เวลาคุยกันผมก็มักจะพูดค่อนข้างแรง
ไม่ค่อยสุภาพกับเธอสักเท่าไหร่ เพราะผมไม่ได้อยากอะไรกับเธอมาก เรียกว่าไม่ได้อยู่ในสายตาเลยก็ได้
เธอมักชอบมีอาการผีอำบ่อยในเวลากลางคืน พอเธอหาย เธอจะร้องไห้และโทรมาขอให้ผมช่วยปลอบ ซึ่งบางทีผมก็หลับแล้ว
และเกรงใจพ่อแม่มาก (นอนรวมกัน) แต่ด้วยความที่เป็นคนค่อนข้างแพ้น้ำตาผู้หญิง (นิดนึง) ผมก็เลยพยายามคุยดีด้วยจนเธอหลับ
เรื่องของเราแรกๆมันก็เลยไม่ค่อยดูดีนัก
จนวันนึงผมมีโอกาสได้นัดเจอเธอ อ่อผมลืมบอก เธออยู่ฉะเชิงเทรา เรานัดเจอกันที่อนุสาวรีย์ ตอนนั้นผมก็แค่คิดว่า
ลองเจอดู ไม่ชอบก็ค่อยหายๆไปเหมือนที่เคยทำ แต่กับเธอคนนี้ เธอดูแปลก ไม่เหมือนที่ผมเคยเจอ (ผมไม่ใช่พวกเจ้าชู้นะ แต่เลือกนิดนึง)
เธอพยายามพูดคุยเพื่อให้ผมหัวเราะ ผมคิดว่าเธอคงชอบเวลาผมหัวเราะ วันแรกที่เราเจอกัน
เราก็ประเดิมด้วยการดูหนังเรื่องแรก Valentine's Day (ผมชอบดูหนังผู้กำกับคนนี้) ซึ่งเธอออกปากเลี้ยงเอง (อ้า เป็นไปได้ ไม่เคยเจอ)
ผมก็เลยตามเลย (แต่บัตรแพงฉิบ) หลังจากเข้าโรง ในโรงแทบนับคนได้ ผมเองก็กะแล้วต้องเป็นแบบนี้ เรานั่งอยู่ประมาณเกือบจะบนๆ
ทั้งแถวไม่มีคนเลย ผมตั้งตาดูหนังเต็มที่ แต่พอหนังเริ่ม ผมหันไปหาเธอ เธอกลับดูง่วง และเหนื่อย
(ตอนนี้ผมยังไม่รู้จักอะไรเกี่ยวกับเธอมากนัก) ด้วยความเป็นสุภาพบุรุษ จึงบอกให้เธอซบที่ไหล่ก็ได้ ถ้าไม่อยากดู
(เธออยากดูกองพันครึกครื้น ท.ทหารคึกคัก) เธอค่อยๆเอาหัวลงซบไหล่ผมแบบไม่ลังเล ระหว่างที่ดูหนังไปนั้น
ผมหันไปมองดูว่าเธอหลับจริงไหม แต่แล้วเรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เธอหันมาจูบปากผมทันที ผมตกใจจนทำตัวไม่ถูก
พอรวบรวมสติได้ก็ถามเธอไปว่า "ชอบเราจริงๆหรอ" เธอแค่พยักหน้า เท่านั้นแหละครับ ฉากรักของผมในโรงหนังก็บรรเลง
จากที่ผมตั้งใจดูหนัง ตอนนี้ผมก็เปลี่ยนท่าทีไปทันใด (ไม่ได้มี sex นะ แค่ make love) จะเรียกว่าเร็วไปผมก็ว่าใช่ แต่ผู้ชายอย่างผม
ที่มีความปรารถนาในเรื่องรักแท้ กลับเจอแรงจูงใจจากเธอ ทำให้ก้าวข้ามเรื่องความถูกต้องไปหมด (ขออนุญาตรวบลัดตัดตอน)
หลังจากที่หนังใกล้จบ เราทั้งคู่ดูมีความสุขพอตัวที่ได้ทำแบบนี้ เราจึงหยุดและดูหนังต่อจนจบ พอเดินออกจากโรง
ผมรีบเข้าห้องน้ำทันที (ปวดฉี่นะ) แต่ต้องยอมรับว่าตัวผมเองเป็นคนไวต่อความรู้สึก ทำให้กางเกงผมตุงซะจนเอาออกยาก
หลังจากเสร็จธุระ ผมเดินออกมารอเธอ สักพักเธอก็เดินออกมา แต่ในตาเธอดูเหมือนยังไม่อยากให้เรื่องของเราจบแค่นี้
ผมเองก็ไม่ได้หวังไว้เช่นนั้น หลังจากเดินลงมาจากโรง ผมก็พาเธอเดินเล่น หาอะไรกินก่อนจะส่งเธอกลับขึ้นรถตู้ไปฉะเชิงเทรา
ทุกอย่างมันเกิดขึ้นไวมากภายในวันนั้น ผมเองพอกลับถึงบ้านยังคิดไม่ถึงเลยว่ามันจะเปนไปได้
หลังจากนั้น ผมจึงเริ่มความสัมพันธ์กับเธอแบบนี้ โดยในตอนนั้น ผมลืมตัวตนของตัวเองไปแล้ว ตัวตนที่บอกว่าตัวเองจะเชื่อในความรักเสมอ
ด้วยความที่ไม่เคยผ่านหญิงใดเลย จึงคิดว่ามันคงเป็นเรื่องตื่นเต้นบทใหม่ของตัวเอง แต่เปล่าเลย เรื่องวุ่นๆนี้เพิ่งจะเริ่มขึ้น
หลังจากนั้น เราคุยกันบ่อยขึ้น จนตอนนี้ความสัมพันธ์ของเราเรียกได้ว่าแฟน เธอเป็นคนภาคเหนือ ตามพี่มาทำงานที่ฉะเชิงเทรา
และเธออาศัยอยู่กับพี่ แต่หลังจากเราตกลงเป็นแฟนกัน เธอก็ย้ายออกมาอยู่คนเดียว เพื่อสะดวกให้ผมมาที่ห้อง
ในตอนนั้นผมยังเรียนอยู่ ผมใช้โอกาสไปหาเธอในช่วง เสาร์-อาทิตย์ โดยผมโกหกพ่อแม่ว่าไปเที่ยวทะเลกับเพื่อน (มุกนี้ใช้ได้ดี)
เรามีอะไรกัน ทุกอาทิตย์ เธอดูแลผมดีมาก จากที่ผมคิดว่าเล่นๆ กลายเป็นรักเธอเข้าให้แล้ว
เราใช้เวลาไม่นานในการคบกัน แต่สำหรับผม ผมว่ามันยังช้าเกินไปซะด้วยซ้ำ เราใช้เวลาที่อยู่ด้วยกันทำทุกอย่าง กินข้าว เดินห้าง ดูหนัง
แต่ส่วนใหญ่เราจะอยู่แต่ในห้อง เพราะอากาศถ่ายเท หลับสบาย
จนวันนึง แม่ผมจับได้ว่าผมไม่ได้ไปทะเล ผมจึงสารภาพจนหมด (ไม่ได้เล่าเรื่องนั้นให้ฟังนะ)
แม่พูดกับผมว่า "ที่ไหนที่ลูกสบายใจ ไปเถอะลูก แม่ไม่ว่าหรอก แต่ต้องรู้เวลานะ เรายังเรียนอยู่" ผมร้องไห้ทันที และพูดว่า "ครับ ครับ"
ก่อนจะวางสาย เรื่องนี้ทำให้ผมสะอึกไปพักนึงเลย ผมจึงหยุดไปหาเธอพักนึงในช่วงก่อนสอบ และสอบ
แต่หลังจากสอบเสร็จ ผมก็แทบย้ายสํามะโนครัวไปอยู่กับเธอ จริงอยู่ว่ามันดูไม่ดีนัก แต่ผมแทบไม่ต้องทำอะไรเลยเมื่ออยู่กับเธอ
เธอคอยดูแลเอาใจใส่ ทั้งการบ้านการเรือน จนผมติดเป็นนิสัยไปเลย (ราชาประจำบ้าน)
วันนึง ระหว่างที่ผมนอนเล่น และเธอกำลังอาบน้ำ ผมแอบดูโทรศัพท์เธอ เห็นข้อความจากชายคนนึง ให้เธอไปหา
ผมถามเธอด้วยความสงสัยปนหึง และเธอก็สารภาพ ว่าเขาคืนคนที่ทำงาน คือผู้ชายคนนั้นมาจีบว่างั้นแหละ ผมให้เธอตัดสินใจเลือก
เธอจึงปิดโทรศัพท์และหักซิมทิ้งทันที ในวันนั้นผมรู้เลยว่า เธอเลือกผม ความสัมพันธ์ของเราแน่นขึ้นทุกวัน
ครั้งหนึ่ง ผมไม่สบาย อาการหนักอยู่พอควร เธอคอยดูแลผม เช็ดตัว ซื้อโจ๊ก ซื้อยา เธอไปทำงานตามปกติ แต่ตอนกลางวันขี่มอไซต์เพื่อน
เพื่อซื้อโจ๊กเอามาให้ผมกินกับยา ก่อนจะไปทำงานต่อ ผมเองก็พอรู้เรื่องเวชภัณฑ์อยู่บ้าง จึงให้ซื้อยากินเอง
เธอเห็นผมไม่หายสักทีจึงพาไปหาหมอคลีนิค เสียไปค่อนข้างเยอะ ซึ่งผมก็ห้ามอยู่ว่าไม่จำเป็นก็ไม่ต้องไป แต่เธอไม่ยอม เธอจะให้ผมหาย
(นี่คือความประทับใจที่เธอมีให้ผม) เรื่องราวมากมายระหว่างผมกับเธอ มีมากจนไม่อาจเล่าได้หมด
ก่อนเปิดเทอมสอง ผมมีโอกาสพาเธอมานอนบ้าน (ไม่เคยพาสาวมาบ้านเลย) พ่อแม่ผมก็ต้อนรับขับสู้ดีอยู่
เราสองคนต่างรู้ฐานะของกันและกันเป็นอย่างดี ผมจึงคิดว่าคงไม่มีปัญหาในครอบครัวแน่นอน (ขออนุญาติรวบรัดตัดตอน)
หลังจากผมจบเทอมสอง ผมตัดสินใจออกจากการเรียนเพื่อมาทำงาน หวังช่วยเบาแรงพ่อแม่ที่สภาพร่างกายโรยรา และไม่มีแรงจะส่งผมไหว
ผมหางานที่หยุดเสาร์-อาทิตย์เพื่อให้ได้ไปหาเธอเหมือนเคย แต่วุฒิผมเองก็ไม่ได้สูงนัก เงินเดือนที่หวังจึงพอช่วยพ่อแม่ไปได้บ้าง
ส่วนที่เหลือผมก็เอาไว้ใช้ส่วนตัว เธอจึงยื่นมือเขามาช่วย แต่ผมก็พยายามไม่รบกวนเธอเป็นดีที่สุด
และแล้วจุดเปลี่ยนที่สำคัญระหว่างเราก็เกิดขึ้น งานที่เธอทำดูจะไปได้ไม่สวยซะแล้ว (เธอทำงานโรงงาน) และเงินเดือนที่เคยได้ก็เริ่มลดลง
เธอปรึกษาผมตลอด วันนึงผมจึงตัดสินใจให้เธอมาอยู่กับผม มาหางานทำที่กรุงเทพ เพราะน่าจะหางานได้ง่ายกว่าที่อยู่ที่นั่น
ผมปรึกษาพ่อแม่ เราตกลงกัน และผมพาเธอย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้าน ผมอยู่กับพ่อแม่ 3 คน (จริงๆผมมีพี่สาว แต่เขาก็แยกย้ายกันไปมีครอบครัวแล้ว)
การที่ให้เธอมาอยู่ด้วย ทำให้พ่อแม่ไม่เหงา หลังจากเธอมาอยู่ ผมก็เริ่มดวงดี ผมได้งานใหม่ที่เงินเดือนเยอะกว่าเดิม (เกือบสองหมื่น) เธอเองก็จับพลัดจับผลู ไปเรื่อยจนมาได้งานแถวบ้านผม ซึ่งเป็นงานที่ดี แต่เธอเองก็ต้องให้การเรียนรู้ค่อนข้างมากเหมือนกัน
(จากทำโรงงานมาทำออฟฟิต) เราสองคนมีความสุขด้วยกันตลอด เรียกว่าเฟ้อเลยก็ว่าได้
และแล้ว ทุกๆอย่างก็เริ่มเปลี่ยนไป เมื่อพ่อผมมีท่าทีไม่ชอบแฟนผมซะงั้น (พ่อผมอาร์ตตัวพ่อเลยก็ว่าได้) พอเธอทำอะไรก็ดูผิดไปหมด
ทำให้ผมเองเครียดอยู่ไม่น้อย แต่ก็มีแม่คอยช่วยอยู่ ซึ่งเรื่องราวจบลงที่ว่า พ่อจะให้แฟนผมออกไปอยู่หอพักแทน ซึ่งผมก็ยื่นเงื่อนไขว่า
จะรอจนกว่ามีตังก่อนจะย้ายไป ทุกอย่างก็ดูจะเข้าที่แล้ว แต่ยังไม่วายมีปัญหาอีก เนื่องด้วยแต่ก่อนเราคุยกันสบายๆ ว่างก็โทรคุยกัน
แต่เดี๋ยวนี้ เธอเริ่มจะเช็คผมมากขึ้น เราทะเลาะกันบ่อยขึ้น ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไร ทำให้ผมกับเธอห่างเหินกันไปทันที
และในจังหวะนั้นเอง ผมก็มารู้จักสาวคนนึง เธอทำงานร้านสะดวกซื้อ ผมไปทำงานของผม เราสนิทกันไวมาก เนื่องจากเธอไม่มีแฟน
แต่ผมก็ออกตัวไปก่อนว่ามีแฟนแล้ว แต่เราก็ยังคุยกัน ทุกอย่างมันเกิดขึ้นไวมาก (เรียกว่ากิ๊กกันก็ได้)
วันนึงผมทะเลาะกับแฟนจนไม่เข้าบ้าน เพราะไม่อยากเจอหน้า ผมจึงโทรถามกิ๊กว่าสะดวกให้ไปนอนบ้านไหม
ใช่ นั่นคือจุดเปลี่ยนอีกครั้งของผม ผมไม่ได้มีอะไรกับเธอนะ แค่ไปนอนที่ห้องด้วย แต่เราก็สนิทกัน ผมไปหากิ๊กบ่อยขึ้น
เพราะเหมือนเคย (อยากเป็นราชา) ผมไม่ต้องทำอะไรเลย มีคนดูแล (ติดเป็นนิสัยไปแล้ว) แล้วสุดท้าย เราก็มีอะไรกัน
ครั้งแรกของผมเลยในการที่มีแฟนแล้วมีกิ๊ก แล้วยังมีอะไรกับกิ๊กอีก พระเจ้า!! หลังจากเสร็จธุระ เราคุยกันเรื่องแฟนผม เธอถามผมว่า "เธอจะเลิกกับเขาไหม" ผมเองก็เริ่มออกนอกลู่นอกทางไปไกล เลยคิดว่า คนนี้ก็ดีนะ แต่นั่นแหละ คือจุดเปลี่ยนจริงๆ
ในช่วงเวลา 3 เดือน แฟนผมก็จับผิดผมมาตลอด ไม่กลับบ้านบ้าง กลับดึกบ้าง ไม่มีอะไรกับเธอบ้าง จนแล้วจนเล่าก็ถึงวันที่เธอกำลังจะย้ายออกไปอยู่หอพักแล้ว แต่ผมเองแหละที่เริ่ม ในวันที่ย้ายเสร็จ เธอกำลังเก็บของตกหล่นให้ครบ ใช่ ผมเริ่ม ผมคุยเรื่องของเรา เรื่องระหว่างเรา
เราหาข้อตกลงไม่ได้ ผมจึงพูดออกไปว่า "เราเลิกกันเถอะ" เท่านั้นแหละครับ ผมก็ร้อง เธอก็ร้อง มันเป็นเรื่องอึดอัดที่
ผมเองก็ไม่คิดว่ามันจะถึงวันนี้ ใจของผมไม่อยากให้มันเกิดขึ้นเลย มันเหมือนกำลังเสียอะไรไป เราผ่านอะไรกันมามากมาย ทั้งทุกข์และสุข
จนวันนี้เธอเองก็ยิ้ม และบอกกับผมว่า "ขอให้เขาดูแลเธอให้ดีเท่าฉันแล้วกัน มีอะไรก็โทรมา ฉันพร้อมรับฟังเสมอ" เธอเลือกที่จะกลับบ้านเธอทโดยทันที ผมเองก็ยังปวดหัวกับการกระทำของตัวเอง ใจนึงในบ้าน ปัญหากับครอบครัวผมก็จบไป แต่ปัญหาในใจผมมันยังไม่จบน่ะสิ
หลังจากนั้น ผมกะกิ๊กก็คบกันจริงจัง แต่เธอก็ดูเหมือนไม่เต็มที่กะผมเท่าไหร่ อีกใจ ผมก็ยังรักแฟนผมเหมือนเดิม ผมเที่ยวหาเบอร์แฟน
ไปหาที่ทำงาน ทุกๆอย่างที่ติดต่อเธอได้ จนวันนึงเราได้กลับมาคุยกันอีกครั้ง แต่ไม่ใช่ในฐานะเดิม เธอยังรักผมเหมือนเดิม ผมเองก็เช่นกัน
แต่ผมยังกลัวตัวเอง กลัวใจว่าเราจะไปกันไม่รอด ผมจึงเลือกที่จะยังคบกับกิ๊กต่อไป (แต่ก็ยังแอบไปหาแฟนเก่าอยู่นะ หรือว่าผมมันคนหลายใจไปแล้วเนี่ย) และแล้วผมก็พากิ๊กคนนี้มาเปิดตัวกับทางบ้าน พ่อแม่ก็โอเคเหมือนเคย เราก็ผ่านเวลาทั้งดีและร้ายทุกข์และสุขมาประมาณนึง
จนถึงวันที่เธอจับได้ว่าผมกลับไปคุยกับแฟนเก่า ใช่ นั่นเป็นวันที่เราเลิกกัน และผมก็โสดจนได้ ใช่ ผมกลับมาหาเธอ ผมกลับมาหาแฟนเก่า ที่ผมไม่เคยลืมได้ และวันนี้ผมยังเสียใจกับการกระทำของตัวเองที่ทำลงไปเพราะความไม่เอาไหน ไม่รักเดียวใจเดียว
ครับ ผมง้อแฟนเก่า ง้อมาพักนึงได้แล้วครับ แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าเธอจะเปิดโอกาสให้ผม และดูเหมือนเธอกำลังจะมีคนใหม่
ผมควรทำยังไง ควรจะเดินจากไป แล้วทิ้งความทรงจำดีๆ หรือ จะง้อจนกว่าเธอจะใจอ่อน
ครับ ทุกคนคงถามว่าผมจะกลับมาทำไม ผมกำลังจะบอกว่า ผมไม่เคยรักกิ๊กคนนี้เลย แค่อารมณ์ชั่ววูบเท่านั้น จนมันเลยเถิดไปไกล
การหยิ่งทนงในบางครั้งบางคราวของผม ก็ทำให้ผมคิดอะไรไปเกินขอบเขตได้ และผมหลอกตัวเองมาตลอดว่าไม่เคยรักเธอ
แต่ก้ไม่อาจลืมเธอได้เลย ผมรักแฟนคนนี้มาก ในใจผมนึกถึงแต่เธอคนเดียว และตอนนี้ผมก็พร้อมที่จะดูแลเธอให้ดีกว่าที่เคยเป็น
ผมมองไกลไปถึงการแต่งงานแล้วด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้แค่ง้อผมยังไม่สำเร็จเลย คิดว่าผมจะทำยังไงดีครับ ช่วยผมที