พ่อลูกคู่นี้ มาออกกำลังกายตอนเช้า ลูกน่าจะอายุสัก 6-7 ขวบได้
แล้วพ่อก็เดินมาสูบบุหรี่ ตรงที่สูบบุหรี่
พ่อ : ไปไกลๆตรงนี้หน่อยลูก พ่อสูบบุหรี่ มันไม่ดี มันเหม็น
ลูก : แล้วพ่อสูบทำไมหละ สูบบุหรี่ เดี๋ยวพ่อก็ตายหรอก
พ่อ : ตายก็ดีเหมือนกัน ลูกดื้อ เลี้ยงลูกเหนื่อย อยากให้พ่อตายไหม
ลูก : (ส่ายหน้า) ไม่อยาก พ่อเลิกบุหรี่ได้ไหม
พ่อ : ไม่ได้หรอก พ่อติดแล้วเลิกไม่ได้ เดี๋ยวพ่อทำงานก่อนนะ (ก้มหน้าจิ้มมือถือ)
ลูก : เดี๋ยวพ่อก็เป็นมะเร็งหรอก สูบบุหรี่อะ
พ่อ : แล้วลูกรู้ได้ไงว่าพ่อจะเป็นมะเร็ง
ลูก : คุณครูบอกว่า คนสูบบุหรี่ จะเป็นมะเร็งปอด
พ่อ : (เงียบ)
แล้วผมก็เดินออกมา

มันทำให้ผมนึกขึ้นได้ว่า เคยด่าน้องที่ทำงานเรื่องบุหรี่มาแล้ว
ผม : โจ (นามสมมติ) เหม็นบุหรี่หวะ ไปสูบไกลๆได้มะ กุไม่อยากเป็นมะเร็งแบบเมิง
โจ : โธ่พี่
ผม : พี่เชี่e ไร ลูก เมีย ก็มีแล้ว ไม่รักรึไง (ลูกมันอยู่อนุบาล 1)
โจ : รักดิพี่
ผม : งั้นถามอะไรหน่อย ตอนนี้รายได้หลักของบ้าน ใครเป็นคนหา
โจ : พ่อผมซิพี่ (พ่อรับเหมา แม่รับเลี้ยงเด็ก)
ผม : งั้น จากนี้ไปสัก 10 ปี ต้องเป็นเมิงใช่ไหม คนที่หารายได้หลักของครอบครัว
โจ : ใช่ ป่านนั้นพ่อผมทำงานไม่ไหวแล้ว
ผม : งั้นถ้าเมิงยังไม่เลิกบุหรี่ แล้วเกิดเมิงป่วยหนัก ต้องเข้า รพ. หน้าที่หาเงินต้องเป็นของใคร
โจ : (ทำหน้าคิด) ก็คงจะเป็นเมียผม (เมียมันจบ ม.6 มันด้วย ผมให้ไปเรียนต่อทั้งคู่ก็ไม่ไป บอกอยากหาเงิน)
ผม : งั้น ถ้าเป็นเมียเมิง ก็ต้องหาเงินมาใช้จ่ายต่างๆภายในบ้าน ไหนจะค่ารักษาเมิง ค่าเทอมลูก เมิงคิดว่าเมียเมิงจะไหวไหม.. เมิงรักเมียเมิงไหม
โจ : ก้มหน้าเงียบ
ผม : แล้วถ้าเงินไม่พอ ลูกเมิงต้องออกจาก รร. ต้องออกมาช่วยเมียเมิงทำงาน เมิงทำลายอนาคตลูกเมิง..เมิงรักลูกเมิงไหม
โจ : ผมจะเลิกบุหรี่แล้วพี่
ผม : ดีมาก

ทุกวันนี้ ไอ้โจก็..ยังคงสูบบุหรี่อยู่.. "ไอ้สัส..!!!"