พ่อเราเสียไปได้แปดปีแล้ว แม่ห้าปี ทุกครั้งเวลาคุยกัยใคร โดยเฉพาะผู้ใหญ่ชอบพูดในทำนองว่าเราโชคร้าย อาภัพจัง มันเป็นอย่างนั้นหรือคะ แม่เสียไปตอนนั้นเราเรียนจบพอดี เราไม่มีญาติพี่น้องที่ไหนเลย ตัวคนเดียวจริงๆ มีแต่เพื่อนที่คุยๆกัน เราไม่เคยมองว่าตัวเองโชคร้าย โชคดีด้วยซ้ำเพราะเราไม่มีภาระ ตอนนี้อายุ25แล้ว ทำงานได้เงินเป็นของตัวเองเต็มๆ ไม่ต้องส่งเสียใคร ตอนนี้ร้านอาหารที่ทำไม่สู้ดีนัก เครียดนะแต่ไม่มากเพราะมันตัวเราคนเดียว จะไปทางไหนก็ได้ ไม่มีใครคาดหวังให้ต้องกังวลใจ ถ้ามองให้บวกมันก็ดี และเราเลือกที่จะมองบวก แต่ทำไมคนอื่นเห็นแย้งจัง เดี๋ยวอาภัพบ้างล่ะ เดี๋ยวโชคร้าย เดี๋ยวน่าสงสาร ขาดแม่เหมือนแพแตก โถโถโถ มันแย่ขนาดนั้นเลยหรอคะ