ระยะหลังมานี่ มีจักรยานมาปั่นที่สนามบินกันเยอะขึ้น ถึงจะมีเลนเขียวแล้ว ในเขตสนามบินก้อไม่ได้มีจักรยานลดลงสักเท่าไหร่ เพราะเลนเขียวมันมีเวลาเปิดปิด นอกเวลาก้อต้องมาปั่นกันบนถนนอยู่ดี ตัวผมเองก้อทำงานในสนามบิน จึงได้เหนพฤติกรรมที่ไม่ดีของนักปั่นอยู่บ่อยๆ อย่างเช่น
ไปปั่นชิดแนวเกาะกลางถนน
ปั่นบนเลนขวา
ไม่ติดไฟท้าย หรือไฟท้ายหิ่งห้อย
ปั่นตัดหน้ารถ
ฝ่าไฟแดง
ปั่นตีคู่ ออกมาบนเลนซ้ายของถนน ไม่ปั่นบนไหล่ทาง
ซึ่งเรื่องพวกนี้ไม่ใช่แค่ในเขตสนามบิน แต่มันมีบนถนนข้างนอกด้วย ซึ่งผมก้อพบเหนบ่อยๆ ใครทำพฤติกรรมแบบนี้อยู่ขอให้เลิกทำเสียเถอะครับ เวลาเกิดอุบัติเหตุมานี่ ไม่ว่าจะถูกหรือผิด จักรยานก้อเจ็บตัวไปก่อนแล้ว มันไม่คุ้มหรอกครับ ถ้าไม่คิดถึงคนอื่น ก้อคิดถึงตัวเอง คิดถึงลูก เมีย หรือคนที่เขาต้องดูแลเวลาคุณเจ็บบ้างครับ อาการเจ็บบางอย่าง มันรักษาได้แต่มันไม่หายนะครับ อย่างผมจักรยานล้มเพราะโดนมอเตอร์ไซต์ย้อนศรมาชน ถึงจะหายเหมือนปรกติแต่ก้อไม่ปรกติ เอ็นข้อมือที่ฉีก ถึงจะสมานแล้วแต่ก้อยกของหนักไม่ได้ กล้ามเนื้อที่ต้นขาก้อออกแรงมากไม่ได้ พอออกแรงมากๆ จะมีอาการเจ็บแปร๊บๆ อยู่ ใส่เฝือกนานนับเดือน เดินกระย่องกระแย่งเปนเดือนๆ ปั่นจักรยานไม่ได้อยู่จนเกือบสองเดือน มันไม่สนุกหรอกครับ
เตือนๆ น้าๆ ที่ไปปั่นในสุวรรณภูมิกันหน่อยครับ
ไปปั่นชิดแนวเกาะกลางถนน
ปั่นบนเลนขวา
ไม่ติดไฟท้าย หรือไฟท้ายหิ่งห้อย
ปั่นตัดหน้ารถ
ฝ่าไฟแดง
ปั่นตีคู่ ออกมาบนเลนซ้ายของถนน ไม่ปั่นบนไหล่ทาง
ซึ่งเรื่องพวกนี้ไม่ใช่แค่ในเขตสนามบิน แต่มันมีบนถนนข้างนอกด้วย ซึ่งผมก้อพบเหนบ่อยๆ ใครทำพฤติกรรมแบบนี้อยู่ขอให้เลิกทำเสียเถอะครับ เวลาเกิดอุบัติเหตุมานี่ ไม่ว่าจะถูกหรือผิด จักรยานก้อเจ็บตัวไปก่อนแล้ว มันไม่คุ้มหรอกครับ ถ้าไม่คิดถึงคนอื่น ก้อคิดถึงตัวเอง คิดถึงลูก เมีย หรือคนที่เขาต้องดูแลเวลาคุณเจ็บบ้างครับ อาการเจ็บบางอย่าง มันรักษาได้แต่มันไม่หายนะครับ อย่างผมจักรยานล้มเพราะโดนมอเตอร์ไซต์ย้อนศรมาชน ถึงจะหายเหมือนปรกติแต่ก้อไม่ปรกติ เอ็นข้อมือที่ฉีก ถึงจะสมานแล้วแต่ก้อยกของหนักไม่ได้ กล้ามเนื้อที่ต้นขาก้อออกแรงมากไม่ได้ พอออกแรงมากๆ จะมีอาการเจ็บแปร๊บๆ อยู่ ใส่เฝือกนานนับเดือน เดินกระย่องกระแย่งเปนเดือนๆ ปั่นจักรยานไม่ได้อยู่จนเกือบสองเดือน มันไม่สนุกหรอกครับ