มีใครบ้างคะที่มีแต่ปัญหาเข้ามาแทบทุกวัน มีแต่น้ำตาทรมานจนแทบไม่อยากอยู่แล้ว

ทำไมคะทำไมชีวิตเรามีแต่ปัญหาแทบทุกวัน.ไม่ทะเลาะกับแม่ก็ทะเลาะกับแฟน บางคนอาจจะมองว่าเป็นเรื่องเล็กน้อยเรายอมรับว่าบางคนเจอเรื่องใหญ่กว่านี้เยอะ.แต่สำหรับเราการทะเลาะกับสองคนนี้เราเจ็บปวดเพราะเป็นคนที่เรารักทั้งคู่ เรารู้ว่าแม่เราหวังดีทุกอย่างที่พูดที่ทำก็หวังดีเราแต่ในความเป็นจริงเราคงไม่สามารถทำให้แม่สมหวังตามต้องการทุกอย่างได้จริงมั้ยคะ.แล้วกับแฟนเรารู้สึกว่าเค้ารักและถือครอบครัวเค้าเป็นใหญ่ซึ่งมันไม่แปลกใช่มั้ยแต่เมื่อเค้ามีเราแล้วก็น่าจะฟังกันบ้างทุกวันนี้มีแต่เป็นหนี้เพิ่มขึ้นเรื่อยๆแม่เค้าก็ขอเงินตลอดเพื่อไปสนองความต้องการของน้องชายที่วันๆไม่ทำงานทำการมีเงินก็เอาไปเลี้ยงเพื่อนกินเหล้าหมด เราแค่รู้สึกว่าทำไมแม่เค้าไม่สงสารลูกตัวเองบ้างที่ต้องไปขอยืมเพื่อนบ้างกดบัตรจนไม่มีวงเงินให้กดแล้ว ลูกสามคนแฟนเราคนโตขอแต่แฟนเราคนเดียวมันยุติธรรมมั้ยคะแล้วยิ่งไปกว่านั้นแม่เค้าถามตลอดกลับบ้านก็ถามทุกครั้งเหลือเงินกันบ้างมั้ยมีเงินเก็บเท่าไหร่แล้วมันรู้สึกจี้ดในใจค่ะจะเหลือได้งัยในเมื่อขออยู่ตลอดเดือนนึงสองสามครั้ง.ครั้งนึงไม่ต่ำจากสามพันทั้งๆที่แม่เค้าก็รู้ว่าลูกเอามาจากไหนแฟนเราบอกตลอด พอเราพูดบ้างว่าบางครั้งไม่มีก็ต้องบอกแม่ตรงๆว่าไม่มีเค้าก็หาว่าเราอคติกับครอบครัวเค้า.เราควรทำงัยดีค่ะรู้สึกเสียใจจัง ถ้าจะให้เลิกบอกตรงๆคะว่าพูดได้แต่ทำจริงมันยากนะคะ