ผู้ถือหุ้นอยากนำบริษัท เข้าจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์ แต่คณะกรรมการที่ปรึกษาบริษัท ไม่ยอม

เพราะ  คณะกรรมการที่ปรึกษา  

กลัวว่า  ตนเองจะไม่มีอำนาจเหมือนแต่ก่อนมา
กลัวว่า  ตนเองจะไม่สามารถกำหนดและสั่งประธานบริษัทได้เหมือนเดิม
กลัวว่า  ต้องปันผลกำไรให้ผู้ถือหุ้น  ซึ่งเดิมก็เคยยัดยอกทรัพย์สินบริษัท  โดยไม่มีใครกล้าตรวจสอบ
กลัวว่า  ต้องจัดประชุมผู้ถือหุ้น  กลัวผู้ถือหุ้นซักถามการดำเนินงานของบริษัท  และการดำเนินงานของคณะกรรมการที่ปรึกษา
กลัวว่า  ผู้ถือหุ้นจะโหวตเลือก  ผู้จัดการบริษัทที่มีความรู้ความสามารถ  ที่ไม่ใช่คนของคณะกรรมการที่ปรึกษา
กลัวว่า  ต้องมีการตรวจสอบบัญชี  จากผู้ได้รับอนุญาต
กลัวว่า  บริษัทอาจออกผลิตภัณฑ์ใหม่ๆ  ได้กำไรมากเกินไป  กิจการก้าวหน้าพัฒนากว่าสมัยไม่นำเข้าจดทะเบียน
กลัวว่า  จะมีนักลงทุนรายใหญ่เข้ามากว้านซื้อหุ้น  ทั้งๆที่บริษัทนี้มีหุ้นขายไม่อั้น
กลัวว่า  จะทำอะไรอุบอิบไม่ได้เหมือนก่อน
ท้ายที่สุด  กลัวว่าต้องเสียอำนาจที่ตนเคยมี  ที่เคยบ่งการในบริษัทนี้ได้ทุกอย่างต้องหมดสิ้นไป

คณะกรรมการที่ปรึกษา  จึงได้ออกอุบายว่า  ตลาดทุนคือสิ่งเลวร้าย  ทุนนิยมคือสิ่งสามานย์  ขอให้บริษัทเราดำเนินกิจการไปเพียงเท่านี้  ไม่ต้องใหญ่โตอะไร  กำไรก็พอมีอยู่  ให้รอปันส่วนข้าว  เนื้อสัตว์  ตามแต่บริษัทจะให้เถิด