อำมาตฯ คือระบอบคือรักษาไว้ซึ่ง ยศ ตำแหน่ง อำนาจการให้คุณโทษ กับเครือญาติ พี่น้อง เส้น สาย วงศ์วาร ของตนเอง

เมื่อ ปัจจุบัน ประชาชนมีความรู้  ด้านการเป็นเจ้าของประเทศ มากขึ้น  เป็นที่ขัดใจ ของ ผู้เคยกุมอำนาจไว้ในมือ จะให้ใครมา แย่งชิงไปได้อย่างไง แต่เดิม การชี้นิ้วให้ตำแหน่ง ผู้อำนวยการ  อธิบดี  ปลัด กระทรวง สารวัตร สั่งตำแหน่ง ต้องได้ผลประโยชน์กลับคืนมาทั้งด้านทรัพย์สิน และ การปฏิบัติตน แต่พอประเทศ มีประชาธิปไตย อำนาจการคัดเลือกคนมีอำนาจจึงตกแก่ประชาชน  
       ทำให้ อำมาตฯ ที่เคยเสวยสุข ในอำนาจแต่มิได้เคยสร้างความเจริญให้กับประชาชนอย่างแท้จริง ใด ๆ เพราะแต่เดิมีแต่ ข้าราชการ โง่ ๆที่คิดจะทำงานเพื่ออุดมการณ์ตอบแทนคุณแผ่นดิน แต่ไม่สนองคุณอำมาตฯ แต่ปัจจุบัน ลูกตาสี ตาสา ข้าราชการทำงานเพื่อประชาชน มีโอกาสเป็นเจ้าคน นายคน กับเขาบ้าง
          โดยไม่ต้อง เอาเวลาราชการที่ต้องบริการประชาชน ไปชงกาแฟ  ขัดร้องเท้า นวดแข็งขา ให้ท่าน ๆ ที่มีอำนาจแต่ไม่ได้มาจากการเลือกจากประชาชน ปัญหาของบ้านเมืองจึงเกิดอย่างที่เราเห็น ไม่ว่าการยัดเยียดข้อกล่าวหา  ด้วย เด็กในสาย  ตัดสินโดย บริวารที่เคยแต่งตั้ง หวังเพื่อโค้นล้ม คนของประชาชน