ไม่ใช่คนที่ชอบบริการใคร และไม่ได้ชอบพบปะผู้คนมากนัก แต่ต้องมาทำงานบริการลูกค้า เพราะยังหางานที่อยากทำจริงๆไม่ได้
หลายครั้งแล้วที่ต้องเจอแต่ลูกค้าเจ้าอารมณ์ บางคนเป็นถึงผู้บริหาร เป็นเจ้าของกิจการ แต่ทำไมจึงไม่มีเหตุมีผลซะเลย
ลูกค้าบางคนอายุก็มากแล้ว จะเข้าโลงอยู่แล้ว(ขออภัยที่หยาบคาย) แต่ทำไมแค่เรื่องควบคุมอารมณ์ตัวเอง ถึงทำไม่ได้
พนักงานอย่างเราก็พยายามให้ในสิ่งที่ลูกค้าต้องการ พยายามทำหน้าที่ให้ดี แต่บางอย่างก็ไม่สามารถให้ได้จริงๆ
บางเรื่องอยู่นอกเหนืออำนาจตัดสินใจของพนักงานธรรมดาๆ อย่างเรา พอลูกค้าไม่ได้ดั่งใจ ก็โวยวาย ขึ้นเสียง
ทำหน้าบ้าใส่ แล้วด่า กล่าวโทษบริษัทอย่างโน้นอย่างนี้ เอะอะๆก็จะขอพบ ผจก. ซึ่ง ผจก.ก็ไม่ค่อยอยู่ในเหตุการณ์หรอก
กว่าที่ลูกค้ากับ ผจก.จะได้เคลียร์กัน พนักงานธรรมดาๆ อย่างเราก็ถูกด่าไปมากโขแล้ว เวลาลูกค้าจะด่าบริษัท หรือด่าผู้บริหาร
เขาก็ด่าผ่านพนักงานอย่างเรา แต่เวลาลูกค้าอยู่ต่อหน้าผู้บริหาร ทำไมพูดดี ไม่ขึ้นเสียง ไม่ใช้อารมณ์ เหมือนที่ทำกับพนักงานธรรมดาๆอย่างเรา? เพราะเห็นเราเป็นเพียงพนักงานธรรมดาๆ เหรอ
เหตุการณ์ล่าสุดที่เกิดขึ้น คือ ลูกค้ามาเรียกร้องขอคูปองส่วนลดแลกซื้อสินค้า มูลค่าไม่มากนัก แต่ระยะเวลาของคูปองนั้นหมดเขตไปแล้ว
และก่อนหน้านี้ ทางพนักงานที่ดูแลเรื่องคูปอง ก็ได้โทรแจ้งลูกค้าทุกคนให้มารับคูปองส่วนลด พร้อมแจ้งวันที่หมดอายุด้วย
แต่ทำไมลูกค้าคนนี้ถึงไม่มารับคูปองตอนที่มันยังไม่หมดอายุ หรือว่าตอนทางเจ้าหน้าที่โทรไป แล้วเขาไม่ยอมรับสาย
ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร แต่พอเราบอกว่า คูปองหมดอายุแล้ว ลูกค้าคนนี้ก็อารมณ์เสีย ที่ตัวเองต้องเสียสิทธิ์
แล้วก็บอกเราว่าขอพบ ผจก. หน่อย เราก็ถามเขาว่า "ทางเจ้าหน้าที่ฝ่ายคูปองได้โทรแจ้งไปตั้งแต่เมื่อไหร่คะ"
ลูกค้าก็ไม่ยอมตอบ แถมยังมาย้อนเราอีกว่า "คุณจะมาถามผมทำไม คุณมีหน้าที่ไปเรียก ผจก. มา ก็ไปเรียกมาสิ"
แต่ตอนนั้น ผจก. ไม่อยู่ (และเราเองก็ไม่อยากให้เรื่องไปถึง ผจก.ด้วย มันไร้สาระสิ้นดี) เราก็เลยบอกไปว่าทั้ง ผจก.ไม่อยู่
ลูกค้าก็ด่าอีกว่า "อะไรวะ บริษัทนี้มันจ้างให้มาหยุดงานกันหรือไง" เราก็เลยบอกให้ลูกค้าเขียนใบฝากเรื่องร้องเรียนไว้แทน
แล้วเราค่อยส่งให้ ผจก. ลูกค้าบอกว่า "อยากเจอ ผจก.จริงๆ มากกว่า อยากด่า มันส์ว่าเขียนเยอะ"
ณ ตอนนั้นเราอยากด่าลูกค้ามากเลย ลูกค้าก็อายุเยอะแล้ว ทำไมทำตัว ปญอ. แบบนี้ เราก็แอบด่าในใจสารพัด
แต่ลูกค้าก็เขียนใบคำร้องไว้ แล้วส่งให้เรา เราก็รับมา แต่คิดว่าจะไม่ส่งให้ ผจก. เพราะถึงส่งไปก็คงทำอะไรไม่ได้
เจอแบบนี้แล้วเหนื่อยจริงๆ ปกติเราไม่ใช่คนที่ยอมคน แต่เราต้องมาอดทนในฐานะที่เป็นพนักงานบริการ อดทนในหน้าที่
ลูกค้าหลายคนน่ารัก ไม่เรื่องมาก บอกอะไรก็เชื่อฟัง ซึ่งเราชอบ ลูกค้าบางคนโวยวาบแบบมีเหตุผล เราก็รับฟังได้
ไม่คิดอะไร พยายามช่วยแก้ปัญหา แต่เวลาเจอลูกค้าที่ไม่มีเหตุผล สักแต่จะโวยวาย ใช้แต่อารมณ์ เราก็ต้องกลั้นใจ กลั้นปากไว้
แล้วแอบด่าใจใจ คิดในใจว่า "อย่าให้ได้เจอกันข้างนอกนะเมิ้งงงง"
ขออภัยที่หยาบคาย) เงินเดือนเราก็น้อย จะเอาอะไรจากเรานักหนา
เรานึกถึงตอนเราเป็นลูกค้า เวลาเจอพนักงานบริการไม่ดี ถ้ามันไม่มากนัก เราก็คิดไม่เอาเรื่องเอาความอะไรเขา
เราเข้าใจว่าคนเรามันผิดพลาดกันได้ บางเรื่องมันก็เป็นความผิดของลูกค้าด้วยซ้ำ ไม่ใช่ความผิดพนักงาน จะโวยวายให้ได้อะไร
เวลาเราเจอคนขี้โวยวาย เสียงดัง เราจะรู้สึกอับอายแทน คนทุกคนมีเกียรติ มีศักดิ์ศรี อะไรนิดๆหน่อยก็ควรให้อภัยกัน
อยู่ประเทศเดียวกันก็รักกันไว้ดีกว่า เผื่อไปเจอกันข้างนอกในฐานะคนเท่าเทียมกัน เวลาเรามีปัญหาอะไร เขาจะได้ยื่นมือช่วยเหลือเราบ้าง
เป็นกำลังใจให้คนทำงานบริการทุกคนค่ะ (ใครอ่านแล้วรับไม่ได้ ก็ไม่จำเป็นต้องอ่านนะคะ)
ทำงานบริการ เวลาเจอลูกค้าบ้าๆ ก็เหนื่อยเหมือนกัน
หลายครั้งแล้วที่ต้องเจอแต่ลูกค้าเจ้าอารมณ์ บางคนเป็นถึงผู้บริหาร เป็นเจ้าของกิจการ แต่ทำไมจึงไม่มีเหตุมีผลซะเลย
ลูกค้าบางคนอายุก็มากแล้ว จะเข้าโลงอยู่แล้ว(ขออภัยที่หยาบคาย) แต่ทำไมแค่เรื่องควบคุมอารมณ์ตัวเอง ถึงทำไม่ได้
พนักงานอย่างเราก็พยายามให้ในสิ่งที่ลูกค้าต้องการ พยายามทำหน้าที่ให้ดี แต่บางอย่างก็ไม่สามารถให้ได้จริงๆ
บางเรื่องอยู่นอกเหนืออำนาจตัดสินใจของพนักงานธรรมดาๆ อย่างเรา พอลูกค้าไม่ได้ดั่งใจ ก็โวยวาย ขึ้นเสียง
ทำหน้าบ้าใส่ แล้วด่า กล่าวโทษบริษัทอย่างโน้นอย่างนี้ เอะอะๆก็จะขอพบ ผจก. ซึ่ง ผจก.ก็ไม่ค่อยอยู่ในเหตุการณ์หรอก
กว่าที่ลูกค้ากับ ผจก.จะได้เคลียร์กัน พนักงานธรรมดาๆ อย่างเราก็ถูกด่าไปมากโขแล้ว เวลาลูกค้าจะด่าบริษัท หรือด่าผู้บริหาร
เขาก็ด่าผ่านพนักงานอย่างเรา แต่เวลาลูกค้าอยู่ต่อหน้าผู้บริหาร ทำไมพูดดี ไม่ขึ้นเสียง ไม่ใช้อารมณ์ เหมือนที่ทำกับพนักงานธรรมดาๆอย่างเรา? เพราะเห็นเราเป็นเพียงพนักงานธรรมดาๆ เหรอ
เหตุการณ์ล่าสุดที่เกิดขึ้น คือ ลูกค้ามาเรียกร้องขอคูปองส่วนลดแลกซื้อสินค้า มูลค่าไม่มากนัก แต่ระยะเวลาของคูปองนั้นหมดเขตไปแล้ว
และก่อนหน้านี้ ทางพนักงานที่ดูแลเรื่องคูปอง ก็ได้โทรแจ้งลูกค้าทุกคนให้มารับคูปองส่วนลด พร้อมแจ้งวันที่หมดอายุด้วย
แต่ทำไมลูกค้าคนนี้ถึงไม่มารับคูปองตอนที่มันยังไม่หมดอายุ หรือว่าตอนทางเจ้าหน้าที่โทรไป แล้วเขาไม่ยอมรับสาย
ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร แต่พอเราบอกว่า คูปองหมดอายุแล้ว ลูกค้าคนนี้ก็อารมณ์เสีย ที่ตัวเองต้องเสียสิทธิ์
แล้วก็บอกเราว่าขอพบ ผจก. หน่อย เราก็ถามเขาว่า "ทางเจ้าหน้าที่ฝ่ายคูปองได้โทรแจ้งไปตั้งแต่เมื่อไหร่คะ"
ลูกค้าก็ไม่ยอมตอบ แถมยังมาย้อนเราอีกว่า "คุณจะมาถามผมทำไม คุณมีหน้าที่ไปเรียก ผจก. มา ก็ไปเรียกมาสิ"
แต่ตอนนั้น ผจก. ไม่อยู่ (และเราเองก็ไม่อยากให้เรื่องไปถึง ผจก.ด้วย มันไร้สาระสิ้นดี) เราก็เลยบอกไปว่าทั้ง ผจก.ไม่อยู่
ลูกค้าก็ด่าอีกว่า "อะไรวะ บริษัทนี้มันจ้างให้มาหยุดงานกันหรือไง" เราก็เลยบอกให้ลูกค้าเขียนใบฝากเรื่องร้องเรียนไว้แทน
แล้วเราค่อยส่งให้ ผจก. ลูกค้าบอกว่า "อยากเจอ ผจก.จริงๆ มากกว่า อยากด่า มันส์ว่าเขียนเยอะ"
ณ ตอนนั้นเราอยากด่าลูกค้ามากเลย ลูกค้าก็อายุเยอะแล้ว ทำไมทำตัว ปญอ. แบบนี้ เราก็แอบด่าในใจสารพัด
แต่ลูกค้าก็เขียนใบคำร้องไว้ แล้วส่งให้เรา เราก็รับมา แต่คิดว่าจะไม่ส่งให้ ผจก. เพราะถึงส่งไปก็คงทำอะไรไม่ได้
เจอแบบนี้แล้วเหนื่อยจริงๆ ปกติเราไม่ใช่คนที่ยอมคน แต่เราต้องมาอดทนในฐานะที่เป็นพนักงานบริการ อดทนในหน้าที่
ลูกค้าหลายคนน่ารัก ไม่เรื่องมาก บอกอะไรก็เชื่อฟัง ซึ่งเราชอบ ลูกค้าบางคนโวยวาบแบบมีเหตุผล เราก็รับฟังได้
ไม่คิดอะไร พยายามช่วยแก้ปัญหา แต่เวลาเจอลูกค้าที่ไม่มีเหตุผล สักแต่จะโวยวาย ใช้แต่อารมณ์ เราก็ต้องกลั้นใจ กลั้นปากไว้
แล้วแอบด่าใจใจ คิดในใจว่า "อย่าให้ได้เจอกันข้างนอกนะเมิ้งงงง"
เรานึกถึงตอนเราเป็นลูกค้า เวลาเจอพนักงานบริการไม่ดี ถ้ามันไม่มากนัก เราก็คิดไม่เอาเรื่องเอาความอะไรเขา
เราเข้าใจว่าคนเรามันผิดพลาดกันได้ บางเรื่องมันก็เป็นความผิดของลูกค้าด้วยซ้ำ ไม่ใช่ความผิดพนักงาน จะโวยวายให้ได้อะไร
เวลาเราเจอคนขี้โวยวาย เสียงดัง เราจะรู้สึกอับอายแทน คนทุกคนมีเกียรติ มีศักดิ์ศรี อะไรนิดๆหน่อยก็ควรให้อภัยกัน
อยู่ประเทศเดียวกันก็รักกันไว้ดีกว่า เผื่อไปเจอกันข้างนอกในฐานะคนเท่าเทียมกัน เวลาเรามีปัญหาอะไร เขาจะได้ยื่นมือช่วยเหลือเราบ้าง
เป็นกำลังใจให้คนทำงานบริการทุกคนค่ะ (ใครอ่านแล้วรับไม่ได้ ก็ไม่จำเป็นต้องอ่านนะคะ)