เรียนป.ตรีกำลังจะขึ้นปี4แล้วค่ะ เรียนเกี่ยวกับ IT ซะด้วย!!! แต่ไม่มีสมาร์ทโฟนใช้กะเพื่อนเค้าหรอกค่ะ ยอมรับเลยว่าที่บ้านฐานะไม่ดีมาก ทุกวันนี้ก้อเรียนไปทำงานไปด้วย พยายามรบกวนครอบครัวให้น้อยที่สุด แต่ยิ่งนับวัน ยิ่งรู้สึกต่ำต่อยด่อยค่า คุยกะใครก้อไม่รู้เรื่อง (เพื่อนๆในกลุ่มเจอหน้ากันก้อคุยเรื่องอะไรก้อไม่รุ จับใจความได้ว่า น่าจะคุยค้างมาจากในไลน์) เราไม่รู้ว่าเค้าคุยอะไรกันเลยได้แต่นั่งฟังเงียบๆ บางทีนั่งทานข้างกลางวันก้อไม่มีใครสนใจใคร สแคว๊ดแต่มือถือแล้วก้อหัวเราะคนเดียว (เพื่อนฉันบ้าป่าวเน๊ยะ!!!) แต่เพื่อนก้อไม่เคยอวดรวยใส่ฉันหรอกค่ะ แต่บางเดือนพวกนางกลับมาขอยืมเงินฉันด้วยซ้ำ 555+
ฉันถามตัวเองหลายครั้งว่า สมาร์ทโฟนจำเป็นมั๊ยกับชีวิตเราทุกวันนี้ คำตอบที่ได้คือ ฉันแค่อยากได้อยากมีเหมือนคนอื่น ถึงทุกวันนี้ราคาสมาร์ทโฟนหลายๆรุ่นก้อตกมาอยู่ที่หลักพัน แต่ทุกครั้งที่ไปเดินส่องๆตามช๊อปมือถือ ก้อทำให้อดคิดไม่ได้ว่า ถ้าเราเอาเงินก้อนนี้ไปช่วยค่าเทอม เราคงลดภาระให้พ่อแม่ได้เยอะเลย จนบ้างครั้งก้อน้อยใจในโชคชะตานะ 5555+(เริ่มโทษโชคชะตาแร๊ะ) พอรู้ว่าอิชิตันแจกทอง แจกไอโฟน แจกรถ ก้อดีใจใหญ่(หลงกลเสี่ยตันอีก 555+)ส่งทุกรอบเลยค่ะ แต่ไม่เคยแม่แต่จะเฉียด นั่งมโนทุกวันว่า ถ้ารอบนี้ได้นะ จะเอาเงินไปช่วยพี่สาวปลดหนี้บ้านให้หมด เหลือก้อส่งพี่สาวเรียนต่อ ป.โท อย่างที่นางตั้งใจไว้ (นางเสียสละให้ฉันเรียนจบก่อน แล้วนางค่อยเก็บเงินเรียนต่อ) 555+ แต่ในเมื่อไม่ได้ เราก้อต้องปากกัดตีนถีบแล้วก้อ
มโนต่อไป กร๊ากกกกก
ปล1.สุดท้ายนี้อยากฝากถึงทุกท่านว่า บางครั้งคุณอาจให้ความสำคัญกับสิ่งของนอกกายมากเกินไป และให้ความสำคัญกับโลกส่วนตัวมากจนแทบลืมคนรอบข้างไปเลยก้อได้
ปล.2 บางคนก้อมีความอยากได้อยากมีมากเกินไป ถ้าความอยากของคุณไม่ทำให้ใครเดือดร้อนก้อไม่เป็นไร แต่ถ้าความอยากของคุณมันทำให้ใครหลายๆคนต้องลำบาก ก้อต้องมีสติ คิดสักนิดเถอะค่ะ เชื่อเหอะ มีคนลำบากมากกว่าคุณเยอะ!!!!! พ่อแม่ก้ออยากให้คุณมีเหมือนเพื่อนเค้านั่นแหละ แต่ ณ ตอนนั้นท่านอาจมีให้คุณได้เท่าที่คุณเห็นจริงๆนั้นแหละ อย่าได้กล่าวโทษท่านเลย
ปล.3 สำหรับคนที่เกิดมาสุขสบาย ยินดีด้วยนะค่ะ คุณโชคดีมากแล้ว แต่เสียใจด้วยนะคะ คุณอาจพลาดโอกาสดีๆที่ได้ลิ่มรสทำความลำบากไปหลายอย่างเลยล่ะค่ะ 555+
ขอโทษนะคะ ดิฉันแทรกมั่วๆรัวไม่ยั้ง บ้างห้องอาจไม่เกี่ยวกับความต้องการกับห้องนั้นๆ 555+ขอโทษจริงๆนะคะ
ฉันเป็นวัยรุ่นไทย ที่ยังคิดได้นะ!!!!
ฉันถามตัวเองหลายครั้งว่า สมาร์ทโฟนจำเป็นมั๊ยกับชีวิตเราทุกวันนี้ คำตอบที่ได้คือ ฉันแค่อยากได้อยากมีเหมือนคนอื่น ถึงทุกวันนี้ราคาสมาร์ทโฟนหลายๆรุ่นก้อตกมาอยู่ที่หลักพัน แต่ทุกครั้งที่ไปเดินส่องๆตามช๊อปมือถือ ก้อทำให้อดคิดไม่ได้ว่า ถ้าเราเอาเงินก้อนนี้ไปช่วยค่าเทอม เราคงลดภาระให้พ่อแม่ได้เยอะเลย จนบ้างครั้งก้อน้อยใจในโชคชะตานะ 5555+(เริ่มโทษโชคชะตาแร๊ะ) พอรู้ว่าอิชิตันแจกทอง แจกไอโฟน แจกรถ ก้อดีใจใหญ่(หลงกลเสี่ยตันอีก 555+)ส่งทุกรอบเลยค่ะ แต่ไม่เคยแม่แต่จะเฉียด นั่งมโนทุกวันว่า ถ้ารอบนี้ได้นะ จะเอาเงินไปช่วยพี่สาวปลดหนี้บ้านให้หมด เหลือก้อส่งพี่สาวเรียนต่อ ป.โท อย่างที่นางตั้งใจไว้ (นางเสียสละให้ฉันเรียนจบก่อน แล้วนางค่อยเก็บเงินเรียนต่อ) 555+ แต่ในเมื่อไม่ได้ เราก้อต้องปากกัดตีนถีบแล้วก้อ มโนต่อไป กร๊ากกกกก
ปล1.สุดท้ายนี้อยากฝากถึงทุกท่านว่า บางครั้งคุณอาจให้ความสำคัญกับสิ่งของนอกกายมากเกินไป และให้ความสำคัญกับโลกส่วนตัวมากจนแทบลืมคนรอบข้างไปเลยก้อได้
ปล.2 บางคนก้อมีความอยากได้อยากมีมากเกินไป ถ้าความอยากของคุณไม่ทำให้ใครเดือดร้อนก้อไม่เป็นไร แต่ถ้าความอยากของคุณมันทำให้ใครหลายๆคนต้องลำบาก ก้อต้องมีสติ คิดสักนิดเถอะค่ะ เชื่อเหอะ มีคนลำบากมากกว่าคุณเยอะ!!!!! พ่อแม่ก้ออยากให้คุณมีเหมือนเพื่อนเค้านั่นแหละ แต่ ณ ตอนนั้นท่านอาจมีให้คุณได้เท่าที่คุณเห็นจริงๆนั้นแหละ อย่าได้กล่าวโทษท่านเลย
ปล.3 สำหรับคนที่เกิดมาสุขสบาย ยินดีด้วยนะค่ะ คุณโชคดีมากแล้ว แต่เสียใจด้วยนะคะ คุณอาจพลาดโอกาสดีๆที่ได้ลิ่มรสทำความลำบากไปหลายอย่างเลยล่ะค่ะ 555+
ขอโทษนะคะ ดิฉันแทรกมั่วๆรัวไม่ยั้ง บ้างห้องอาจไม่เกี่ยวกับความต้องการกับห้องนั้นๆ 555+ขอโทษจริงๆนะคะ