ในความโชคร้ายยังมีความโชคดีอยู่บ้าง (ในวันสงกรานต์)

เรื่องมีอยู่ว่าเรากลับบ้านที่สระบุรี ในวันสงกรานต์ตามปกติ... กลับถึงแม่ก็ทำนู้นนี่นั่นให้กินตามประสา...เราก็กินตุนไว้ตามวิสัย...555 พอมาถึงเย็นวันที่ 14 เมษายน แม่ก็ทำแกงสุดโปรดให้กิน..นั่นคือ แกงขี้เหล็ก...ไอ้เราก็อร่อยสิ...เบิ้ลซ่ะ...พอตกกลางคืนเกิดอาการคลื่นไส้ อาเจียน ท้องเสียด้วย...วิ่งทั้งคืนว่างั้น..เช้ามาเราก็ถามหายากินกับพี่สาว พี่สาวก็ให้กินไป...แต่ก็อไม่หายเหมือนมันเป็นหนักขึ้น เราก็เลยให้สามีพาไปโรงพยาบาล....ใกล้บ้าน...ช่วงเวลานั้นเป็นเวลานอกราชการ (รพ.เปิดเป็นคลีนิกนอกเวลาแทน) ไปถึงช่วง 7 โมงครึ่ง คุณหมอลงตรวจ 9 โมงเช้า เข้าพบคุณหมอ 10 โมง บอกอาการให้หมอฟัง....คุณหมอสรุปว่าเป็นลำไส้อักเสบ... ให้ฉีดยา 2 เข็ม และให้ยามาทานที่บ้าน...แล้วเราก็กลับมาบ้าน...กินข้าวต้ม...กินยานอน...แต่อาการปวดท้องมันก็ไม่ได้ทุเลาเลยมีแต่หนักขึ้น.....ตกบ่ายตื่นมากินข้าวเที่ยง อาการปวดท้องจากเมื่อเช้าที่ปวดทั่วท้องได้ย้ายมาปวดแค่ข้างขวา(บริเวณท้องน้อย) แค่ฝั่งเดียว และมีอาการคลื่นไส้ร่วมด้วย....มันปวดมากชนิดตัวงอเลยทีเดียว...จนแม่ทักว่าไม่ใช่เป็นไส้ติ่งหรอ...และบอกให้เราไป รพ. อีกครั้ง...ไอ้เราก็ยังไม่อยากไป...แต่ก็เอะใจไปเปิด Google ดู อาการของการเป็นไส้ติ่งว่าเป็นอย่างไรบ้าง....สรุปว่าอาการที่เราเป็นมันใช่เลยอ่ะ....เราก็เลยไปบอก พ่อ แม่ พี่สาว ...ว่าเราจะไป รพ. อีกครั้ง ไปตรวจให้มันรู้เรื่องไป....สุดท้ายสามีก็เป็นพลขับ...ให้อีก....เรากลับมา ณ รพ. เดิม (เวลาประมาณ 14.00 น.)... มาถึงก็บอกอาการพยาบาล ...พยาบาลก็ให้ไปตรวจฉี่ และเจาะเลือด เพื่อดูผล.... นอนรอผลอีกประมาณ 2 ชั่วโมง (ช่วงเวลานี้ปวดท้องจนร้องไห้)....สามีเดินบอกพยาบาลไม่รู้กี่รอบแต่ก็ได้รับคำตอบเดิม (ผลยังไม่มา หมอยังไม่มา) ได้เจอคุณหมอคนเดิม....เมื่อเช้าลงตรวจอีก....เวลา 17.00 น. โดยประมาณ คุณหมออ่านผลและบอกว่า อาการมันยังไม่ใช่ อาการของไส้ติ่ง แต่จะให้นอน รพ. ดูอาการก่อน....และคุณหมอก็เดินจากไป....ทิ้งให้เรานอนปวดท้องต่อไป....ในช่วงเวลาที่สามีไปทำเรื่องนอน รพ. พยาบาลคนเดิมก็เดินมาบอกว่า....เดี๋ยวจะให้คุณหมอศัลย์ อีกคนมาดูและวินิจฉัย....และช่วงนี่เองที่เราถือว่าเป็นความโชคดีในความโชคร้ายของเรา....คุณหมอศัลย์สุดหล่อ...ได้ขี่ม้าขาวมาช่วยชีวิตเราไว้....คุณหมอมาในชุด ไปรเวทมาก...กางเกงขาสั้นมาเลย...มาถึงเตียงที่เรานอนอยู่...และแนะนำตัวว่าเป็นใคร...ถามอาการของเรา..กดที่ท้องของเรา...และสุดท้ายก็บอกเราว่าเราเป็นไส้ติ่ง....นัดผ่าเราตอน 19.00 น. เราผ่าเสร็จประมาณ สองทุ่มกว่าๆ มานอนพักฟื้นที่ห้อง...วันรุ่งขึ้น พยาบาลให้ห้องผ่าตัดมาพบและบอกเราว่า....คุณ....(ชื่อเรา) ดีมากเลยที่คุณมาเร็วถ้าช้ากว่านี้....ไส้ติ่งคุณแตกแน่คะ...และมันจะอันตรายมากกว่านี้แน่นอน.....เรากะสามีมองหน้ากัน.....
สุดท้าย....ก็ไม่ได้จะโทษใคร...และก็เข้าใจว่ามันเป็นช่วงเทศกาล...ทำใจได้ในระดับนึงกับการเป็น รพ.รัฐ... และท้ายที่สุดต้องขอขอบคุณ รพ.ที่ยังมีกะจิดกะใจโทรไปตามหมอศัลย์มาดูอาการอีกรอบ...และที่สุดๆคือขอบคุณหมอศัลย์สุดหล่อที่อยู่บ้านไม่ได้ไปเที่ยวไหนในวันหยุดสงกรานต์...แล้วมาตรวจและผ่าตัดให้ในทันใด...ขอบคุณมากจริงคะ....คุณหมอตี๋...สุดหล่อ