ทำไมการที่เราจะรักผู้หญิงสักคนนึงทำไมเขาไม่มองเราที่หัวใจบ้าง

ผมชอบผู้หญิงคนนึง เธอเป็นคนหน้ารักเธอเคยผิดหวังมาแล้วครั้งนึงเพราะเธอเคยโดนหลอกมาเรื่องความรักจนเธอไม่อยากรับใครเข้ามาในชีวิตอีกเธอบอกว่าเธออยู่ของเธอแบบนี้ดีอยู่แล้ว เธอเป็นคนใจแข็งและจริงจังกับชีวิตมาก แต่เธอติดนิสัยที่ขี้งอนไปหน่อยจนผมเข้ามาในชีวิตเธอเธอก็เริ่มเปลี่ยนไปทางที่ดีขึ้นเริ่มมีการเปิดรับเพราะผมไม่เหมือนกับผู้ชายคนอื่นซึ่งไปไหนมาไหนด้วยแล้วสบายใจจนเธอเริ่มสนิทด้วยคุยด้วยพาผมไปรู้จัก พ่อแม่ ญาติ เธอ จนผมสามารถเข้าออกบ้านเธอได้สบาย ทางบ้านเธอก็เปิดรับผมเข้าเป็นคนในแล้วและก็ยินดีตอนรับผมเสมอ ผมก็ไม่ใช่คนที่หน้าตาหล่ออะไรแต่ก็ไม่ใช่ขี้เหร่ แต่เธอก็ไม่ได้รังเกียจอะไรผมจนถึงเมื่อวานนี้ ผมถามคำถามนึงว่า หากวันนึงผมไม่เลยอะไรเลยคือประมาณว่ามีแต่ตัว(ผมฐานะปานกลาง)เธอจะรักผมอยู่รึกเปล่า เธอบอกว่าถ้ารักไปแล้วลำบากจะรักไปทำไมอยู่คนเดียวอย่างนี้ไม่ดีกว่าหรอ เธอบอกว่าเธอไม่ได้โง่นะเธอรู้ว่าคำถามที่ถามเธอหมายถึงอะไร และเธอก็ไม่ใช่คนเห็นแก่ได้ จากนั้นเธอก็โกรธ จนไม่คุยกับผมอีกเลย และก็ไม่มีทีท่าว่าจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกประมาณว่าอาจจะต้องเลิกกัน ผมควรทำอย่างไรดีเพื่อนๆช่วยแนะนำผมบ้าง