สวัสดีครับ ที่นี่
นี่เป็นกระทู้แรกของผม ผิดพลาดประการใด หรืออาจจะน้ำเน่า บัดซบจนหลายๆท่านรับไม่ได้ก็ขออภัยล่วงหน้านะครับ
เข้าเรื่องที่จะปรึกษาบวกระบาย
ผมคบกับเธอคนนี้มาสามปีเศษแล้วครับ โดยเธอเคยเรียนที่เดียวกันกับผมตอนมัธยม และเราได้มาทำความรู้จักกันอีกทีก็ต่างฝ่ายต่างเรียนจบมีงานมีการทำ แรกเลยผมเห็นรูปเธอในเฟสบุ๊ค เราเริ่มพูดคุยสนิทสนม ทริปแรกที่ได้ไปเที่ยวด้วยกันคือทะเล สถานที่สุดฮิตไม่ไกลจากกรุงเทพมากนัก หลังจากนั้นเราเรื่อมสารสัมพันธ์ ในฐานะที่เธอก็โสด และผมก็ไม่มีใคร ช่วงโปรโมชั่นอันแสนหวาน เราคุยกันตลอด ไม่ว่าจะทางโทรศัพท์ หรือว่าจะเป็นอีเมลรักซึ้งๆ แต่หวานได้ไม่นาน ผมก็เรื่มรับรู้ว่าเธอไม่ได้หวานกับผมแค่คนเดียว เธอยังมีเพื่อนชายที่สนิทกันตั้งแต่มหาลัย ที่พัฒนาจากเพื่อนเป็นแฟน และก็เปลี่ยนจากแฟนเป็นเพื่อน อีกทีด้วยสาเหตุอะไรผมไม่แน่ใจ และยังมี ชายอีกคนหนึ่งที่เป็นเพื่อนของเพื่อนและคุยกันในฐานะที่ไม่ต่างอะไรกับผมเลย ผมจำได้ว่าเราทะเลาะกันเพราะเรื่องนี้ใหญ่โตมาก ผมถามเธอว่าจะเอายังไง เธอบอกไม่รู้ อย่าเซ้าซี้ได้ไหม สุดท้ายเราเลือกที่จะให้มันจบลงด้วยการแยกทางกัน ความรักภาคแรกเราจบลงด้วยระยะเวลาแค่หกเดือน ดีที่ผมอยู่ในสังคมทำงานที่ดี ผมมีพี่ๆ ที่ทำให้ผมไม่เหงาตอนนั้นผมก็ใช้ชีวิตชายโสดแบบปกติ มีคุยกะสาวๆบ้าง แต่ยังไม่ได้ชัดเจนว่าจะคบกัน ...
ความรักภาค 2
หลังจากน้ำท่วมปีห้าสี่ ต้นปีห้าๆ ผมได้มีโอกาสไปงานรับปริญญาเพื่อนผม ซึ่งแน่นอนว่าเป็นเพื่อนของเธอด้วย แค่รู้ว่าผมจะได้เจอเธออีกครั้ง หลังจากที่ไม่ได้คุย ไม่ได้เจอกันเลยตลอดระยะเวลาเกินครึ่งปี จำได้ความรู้สึกตอนนั้นใจผมมันเต้นแรงมากกว่าปกติ พอถึงวันที่ต้องเจอผมเห็นเธอเดินมาแต่ไกล ใจผมมันเต้นแรงมากกก พอเธอเดินมาใกล้ๆ ผมคิดคำที่จะทักทายเธอไม่ออก ผมอ้ำอึ้ง ยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย แต่ไม่ได้พูดอะไรกับเธอ พอตอนเย็นเป็นเวลาที่ต้องไปฉลอง ด้วยสรรพคุณของ Lกฮ มันทำให้ใจผมมันมีขนาดใหญ่ขึ้น ผมไม่ได้นั่งใกล้เธอ แต่มันก็ไม่ได้ไกลเกินที่ผมจะรินเบียร์ลีโอส่งให้เธอกระดกได้ แต่คืนนั้นผมก็ยังไม่ได้คุยไรกับเธอ ผมพยามชนแก้วกลางอากาศ หลายต่อหลายครั้ง เธอรู้ เธอเห็นนะ แต่เธอไม่สนใจ วันต่อมาผมส่งไฟล์รูปที่ถ่ายจะกล้องผม ให้เพื่อนๆทุกคน ...เธอก็ด้วย วันนั้นช่วงบ่ายๆ เธอก็โทรมาต่อว่าผมเพราะรูปต่างๆที่ส่งไป ไม่มีรูปเธอสักรูป จะส่งมาทำขี้เกลือทำไม เง้อ!! ผมก็ได้แต่บอกว่ามันเกิดความผิดพลาด จากผมเอง ที่เลือกรูปไม่หมด เพราะรูปเธอส่วนใหญ่จะอยู่ท้ายๆ แต่นั่นก็เป็นนิมิตรหมายอันดีที่เราได้คุยกันอีกครั้ง เธอช่วนผมไปเดินเป็นเพื่อนซื้อของ เเละก็ไปต่อกันที่ hotpot และแล้วผมก็ใจอ่อนขอเธอกลับมาคบกันอีกครั้ง จำได้ว่าเธอมาโอเค หลังจากวันนั้นผ่านฌทรศัพท์ สำหรับความรักภาคสองนี้ก็ดำเนินมาได้ด้วยดี จนกระทั่งผมจับได้ว่าเธอแอบคุยกะหนุ่มที่เป็นรุ่นพี่ที่อยู่มหาลัยเดียวกัน ปี๊ดครับตอนนั้น ดึกแล้วด้วย โทรไปเคลียร์ไม่ได้เพราะเธอนอนกับแม่ ผมตัดสินใจ แหก พรบ คอมพิวเตอร์ปี 2540 โดยใช้กลวิธีกู้คืนรหัสผ่านแบบสมัยเก่าของเฟสบุ๊ค แล้วเข้าสู่ระบบโดยใช้บัญชีของเธอ หลังจากเข้าได้สำเร็จแล้ว หน้าชาเลยครับ เธอไม่มีการทิ้งร่องลอยการสนทนาในเฟสเขิงชู้สาวเลย แต่ผมพบว่ามีเพื่อนรุ่นพี่ของเธอ ที่เขาบล๊อคผมตั้งแต่เขาเห็นรูปเธอคู่กับผมที่ไปเที่ยวทะเลด้วยกันครั้งแรก ด้วยเหตุผลที่ว่าไม่อยากเจอหน้าผม ผู้ชายคนนี้ขึ้นรูปโปรไฟล์เป็นรูปเธอ ผมทำการส่งข้อความทางเฟสไปหาคนนั้นประมาณขอสงบศึก ผมของเป็นคนจากไปด้วยดี ทั้งที่ ชายคนนั้นไม่เคยรู้เลยว่า เธอยังคบกับผมอยู่ เพราะเราไม่เคยมีความเคลื่อนไหวเรื่องความรักในเฟสบุ๊ค ไม่ว่าจะเป็นการโพสรูปคู่หวานๆ หรือเช็คอินคู่กัน ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากทำ แต่เธอมองว่างี้เง่า ปัญญาอ่อน เช้าวันต่อมาผมส่ง SMS ไปบอกเลิกเธอพร้อมด้วยรหัสผ่านใหม่ของเฟสบุ๊คเธอ ภาคสองจบแว้วววว
ภาคสาม หลังจากนั้นประมาณเกือบๆเดือนผมย้ายงานจำเป็นต้องคืนทรัพย์สินของบริษัท ผมเลยมีข้ออ้างที่จะได้เจอเธออีกครั้งหนึ่ง เพราะเธอเอาเมาส์ผมไปใช้ เรานัดเจอกันเพื่อที่จะเอาทรัพย์สินอันนั้น และต่อด้วยนั่งกินข้าวด้วยกัน วันนั้นผมเอ่ยปากขอกลับมาคบกับเธออีกครั้ง เธอตกลงหลังจากนั้นมันเป็นจุดเริ่มต้นของความรักอีกครั้ง เท่าที่ผมสังเกตุและเฝ้าระวัง พฤติกรรมของเธอโดยเงียบๆมาตลอด ภาคนี้เธอไม่มีปัญหาเรื่องแอบคุยสองคุยสามอีกแล้ว ผมสามารถไปกินข้าวนอกบ้านกะครอบครัวเธอได้ พ่อแม่เธอรู้ว่าเราคบกัน แม่ของเธอเริ่มถามเรื่องแต่งงาน ผมเริ่มมีความคิดที่จะเก็บตังค์เพื่อใช้เป็นสินสอด แต่แล้วช่วงหลังๆ มานี้เราเริ่มคุยกันน้อยลง เธอย้ายงานใหม่ เธอคบกับกลุ่มเพื่อนที่ชอบมีปาร์ตี้ ดึกๆดื่นๆตีหนึ่งตีสอง แรกๆ เราทะเลาะกันบ่อยมาก แต่พอบ่อยครั้งผมเริ่มชินไปเอง และอยู่มาวันหนึ่งผมเห็นว่า หน้าวอลเฟสบุ๊คของเธอมี ชายมาบอกฝันดีนะครับ จุ๊บๆ ผมถามเธอว่าใคร เธอบอกว่าเธอไม่รู้ และเธอก็ไม่รู้จะทำไง เธอเลยปล่อยไว้อย่างงั้น ผมก็เลยบอกให้เธอลบทิ้ง เหตุผลคือผมไม่อยากเห็นม เธอรับปากว่าจะลบ และในคืนนั้น ประมาณเกือบๆตีหนึ่ง เธอโทรมาบอกเธอจะนอนแล้ว และก็บอกว่าโพสนั้นน่ะเธอลบแล้ว หลังจากนั้นเราก็ต่างคนต่างนอน วันต่อมา 12 เมษายน 2557 ผมพบว่าเธอบล๊อคเฟสผมเรียบร้อยโรงเรียนจีน ผมพยามโทรไปถามเหตุผล เธอไม่รับ ผมพยามไลน์ไปถามเหคุผล เธออ่านแต่ไม่ตอบ จนกระทั่งวันที่ 17 เมษายน ผมใช้เบอร์ออฟฟิตโทรไป เธอรับ และได้เหตุผลว่า ผมงี้เง่า เธอบอกว่าไม่มีไรๆ ผมก็ยังดื้อดึงหาเรื่อง เธอเหนื่อยเธออยากห่างกันซักพัก จนกระทั่งวันนี้ เราก็ยังห่างกันซักพักอยู่
สรุปผมควรจะเอาไงดีครับ ผมควรจะทำยังไง ถอย หรือเดินต่อ หรือไม่ต้องทำอะไร เพราะเธอไปของเธอเองแล้ว
คุณๆคิดว่าผมโง่เง่าไหม ผมควรจะมีภาคที่ 4 รึเปล่า
ขออภัยอีกครั้งนะครับถ้าเห็นว่าากระทู้นี้มันยาวเกิน ยืดเยื้อเกินไป ขอบคุณสำหรับพื้นที่แห่งนี้นะครับ
ควรจะถอยหรือเดินต่อสำหรับความรักครั้งนี้
นี่เป็นกระทู้แรกของผม ผิดพลาดประการใด หรืออาจจะน้ำเน่า บัดซบจนหลายๆท่านรับไม่ได้ก็ขออภัยล่วงหน้านะครับ
เข้าเรื่องที่จะปรึกษาบวกระบาย
ผมคบกับเธอคนนี้มาสามปีเศษแล้วครับ โดยเธอเคยเรียนที่เดียวกันกับผมตอนมัธยม และเราได้มาทำความรู้จักกันอีกทีก็ต่างฝ่ายต่างเรียนจบมีงานมีการทำ แรกเลยผมเห็นรูปเธอในเฟสบุ๊ค เราเริ่มพูดคุยสนิทสนม ทริปแรกที่ได้ไปเที่ยวด้วยกันคือทะเล สถานที่สุดฮิตไม่ไกลจากกรุงเทพมากนัก หลังจากนั้นเราเรื่อมสารสัมพันธ์ ในฐานะที่เธอก็โสด และผมก็ไม่มีใคร ช่วงโปรโมชั่นอันแสนหวาน เราคุยกันตลอด ไม่ว่าจะทางโทรศัพท์ หรือว่าจะเป็นอีเมลรักซึ้งๆ แต่หวานได้ไม่นาน ผมก็เรื่มรับรู้ว่าเธอไม่ได้หวานกับผมแค่คนเดียว เธอยังมีเพื่อนชายที่สนิทกันตั้งแต่มหาลัย ที่พัฒนาจากเพื่อนเป็นแฟน และก็เปลี่ยนจากแฟนเป็นเพื่อน อีกทีด้วยสาเหตุอะไรผมไม่แน่ใจ และยังมี ชายอีกคนหนึ่งที่เป็นเพื่อนของเพื่อนและคุยกันในฐานะที่ไม่ต่างอะไรกับผมเลย ผมจำได้ว่าเราทะเลาะกันเพราะเรื่องนี้ใหญ่โตมาก ผมถามเธอว่าจะเอายังไง เธอบอกไม่รู้ อย่าเซ้าซี้ได้ไหม สุดท้ายเราเลือกที่จะให้มันจบลงด้วยการแยกทางกัน ความรักภาคแรกเราจบลงด้วยระยะเวลาแค่หกเดือน ดีที่ผมอยู่ในสังคมทำงานที่ดี ผมมีพี่ๆ ที่ทำให้ผมไม่เหงาตอนนั้นผมก็ใช้ชีวิตชายโสดแบบปกติ มีคุยกะสาวๆบ้าง แต่ยังไม่ได้ชัดเจนว่าจะคบกัน ...
ความรักภาค 2
หลังจากน้ำท่วมปีห้าสี่ ต้นปีห้าๆ ผมได้มีโอกาสไปงานรับปริญญาเพื่อนผม ซึ่งแน่นอนว่าเป็นเพื่อนของเธอด้วย แค่รู้ว่าผมจะได้เจอเธออีกครั้ง หลังจากที่ไม่ได้คุย ไม่ได้เจอกันเลยตลอดระยะเวลาเกินครึ่งปี จำได้ความรู้สึกตอนนั้นใจผมมันเต้นแรงมากกว่าปกติ พอถึงวันที่ต้องเจอผมเห็นเธอเดินมาแต่ไกล ใจผมมันเต้นแรงมากกก พอเธอเดินมาใกล้ๆ ผมคิดคำที่จะทักทายเธอไม่ออก ผมอ้ำอึ้ง ยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย แต่ไม่ได้พูดอะไรกับเธอ พอตอนเย็นเป็นเวลาที่ต้องไปฉลอง ด้วยสรรพคุณของ Lกฮ มันทำให้ใจผมมันมีขนาดใหญ่ขึ้น ผมไม่ได้นั่งใกล้เธอ แต่มันก็ไม่ได้ไกลเกินที่ผมจะรินเบียร์ลีโอส่งให้เธอกระดกได้ แต่คืนนั้นผมก็ยังไม่ได้คุยไรกับเธอ ผมพยามชนแก้วกลางอากาศ หลายต่อหลายครั้ง เธอรู้ เธอเห็นนะ แต่เธอไม่สนใจ วันต่อมาผมส่งไฟล์รูปที่ถ่ายจะกล้องผม ให้เพื่อนๆทุกคน ...เธอก็ด้วย วันนั้นช่วงบ่ายๆ เธอก็โทรมาต่อว่าผมเพราะรูปต่างๆที่ส่งไป ไม่มีรูปเธอสักรูป จะส่งมาทำขี้เกลือทำไม เง้อ!! ผมก็ได้แต่บอกว่ามันเกิดความผิดพลาด จากผมเอง ที่เลือกรูปไม่หมด เพราะรูปเธอส่วนใหญ่จะอยู่ท้ายๆ แต่นั่นก็เป็นนิมิตรหมายอันดีที่เราได้คุยกันอีกครั้ง เธอช่วนผมไปเดินเป็นเพื่อนซื้อของ เเละก็ไปต่อกันที่ hotpot และแล้วผมก็ใจอ่อนขอเธอกลับมาคบกันอีกครั้ง จำได้ว่าเธอมาโอเค หลังจากวันนั้นผ่านฌทรศัพท์ สำหรับความรักภาคสองนี้ก็ดำเนินมาได้ด้วยดี จนกระทั่งผมจับได้ว่าเธอแอบคุยกะหนุ่มที่เป็นรุ่นพี่ที่อยู่มหาลัยเดียวกัน ปี๊ดครับตอนนั้น ดึกแล้วด้วย โทรไปเคลียร์ไม่ได้เพราะเธอนอนกับแม่ ผมตัดสินใจ แหก พรบ คอมพิวเตอร์ปี 2540 โดยใช้กลวิธีกู้คืนรหัสผ่านแบบสมัยเก่าของเฟสบุ๊ค แล้วเข้าสู่ระบบโดยใช้บัญชีของเธอ หลังจากเข้าได้สำเร็จแล้ว หน้าชาเลยครับ เธอไม่มีการทิ้งร่องลอยการสนทนาในเฟสเขิงชู้สาวเลย แต่ผมพบว่ามีเพื่อนรุ่นพี่ของเธอ ที่เขาบล๊อคผมตั้งแต่เขาเห็นรูปเธอคู่กับผมที่ไปเที่ยวทะเลด้วยกันครั้งแรก ด้วยเหตุผลที่ว่าไม่อยากเจอหน้าผม ผู้ชายคนนี้ขึ้นรูปโปรไฟล์เป็นรูปเธอ ผมทำการส่งข้อความทางเฟสไปหาคนนั้นประมาณขอสงบศึก ผมของเป็นคนจากไปด้วยดี ทั้งที่ ชายคนนั้นไม่เคยรู้เลยว่า เธอยังคบกับผมอยู่ เพราะเราไม่เคยมีความเคลื่อนไหวเรื่องความรักในเฟสบุ๊ค ไม่ว่าจะเป็นการโพสรูปคู่หวานๆ หรือเช็คอินคู่กัน ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากทำ แต่เธอมองว่างี้เง่า ปัญญาอ่อน เช้าวันต่อมาผมส่ง SMS ไปบอกเลิกเธอพร้อมด้วยรหัสผ่านใหม่ของเฟสบุ๊คเธอ ภาคสองจบแว้วววว
ภาคสาม หลังจากนั้นประมาณเกือบๆเดือนผมย้ายงานจำเป็นต้องคืนทรัพย์สินของบริษัท ผมเลยมีข้ออ้างที่จะได้เจอเธออีกครั้งหนึ่ง เพราะเธอเอาเมาส์ผมไปใช้ เรานัดเจอกันเพื่อที่จะเอาทรัพย์สินอันนั้น และต่อด้วยนั่งกินข้าวด้วยกัน วันนั้นผมเอ่ยปากขอกลับมาคบกับเธออีกครั้ง เธอตกลงหลังจากนั้นมันเป็นจุดเริ่มต้นของความรักอีกครั้ง เท่าที่ผมสังเกตุและเฝ้าระวัง พฤติกรรมของเธอโดยเงียบๆมาตลอด ภาคนี้เธอไม่มีปัญหาเรื่องแอบคุยสองคุยสามอีกแล้ว ผมสามารถไปกินข้าวนอกบ้านกะครอบครัวเธอได้ พ่อแม่เธอรู้ว่าเราคบกัน แม่ของเธอเริ่มถามเรื่องแต่งงาน ผมเริ่มมีความคิดที่จะเก็บตังค์เพื่อใช้เป็นสินสอด แต่แล้วช่วงหลังๆ มานี้เราเริ่มคุยกันน้อยลง เธอย้ายงานใหม่ เธอคบกับกลุ่มเพื่อนที่ชอบมีปาร์ตี้ ดึกๆดื่นๆตีหนึ่งตีสอง แรกๆ เราทะเลาะกันบ่อยมาก แต่พอบ่อยครั้งผมเริ่มชินไปเอง และอยู่มาวันหนึ่งผมเห็นว่า หน้าวอลเฟสบุ๊คของเธอมี ชายมาบอกฝันดีนะครับ จุ๊บๆ ผมถามเธอว่าใคร เธอบอกว่าเธอไม่รู้ และเธอก็ไม่รู้จะทำไง เธอเลยปล่อยไว้อย่างงั้น ผมก็เลยบอกให้เธอลบทิ้ง เหตุผลคือผมไม่อยากเห็นม เธอรับปากว่าจะลบ และในคืนนั้น ประมาณเกือบๆตีหนึ่ง เธอโทรมาบอกเธอจะนอนแล้ว และก็บอกว่าโพสนั้นน่ะเธอลบแล้ว หลังจากนั้นเราก็ต่างคนต่างนอน วันต่อมา 12 เมษายน 2557 ผมพบว่าเธอบล๊อคเฟสผมเรียบร้อยโรงเรียนจีน ผมพยามโทรไปถามเหตุผล เธอไม่รับ ผมพยามไลน์ไปถามเหคุผล เธออ่านแต่ไม่ตอบ จนกระทั่งวันที่ 17 เมษายน ผมใช้เบอร์ออฟฟิตโทรไป เธอรับ และได้เหตุผลว่า ผมงี้เง่า เธอบอกว่าไม่มีไรๆ ผมก็ยังดื้อดึงหาเรื่อง เธอเหนื่อยเธออยากห่างกันซักพัก จนกระทั่งวันนี้ เราก็ยังห่างกันซักพักอยู่
สรุปผมควรจะเอาไงดีครับ ผมควรจะทำยังไง ถอย หรือเดินต่อ หรือไม่ต้องทำอะไร เพราะเธอไปของเธอเองแล้ว
คุณๆคิดว่าผมโง่เง่าไหม ผมควรจะมีภาคที่ 4 รึเปล่า
ขออภัยอีกครั้งนะครับถ้าเห็นว่าากระทู้นี้มันยาวเกิน ยืดเยื้อเกินไป ขอบคุณสำหรับพื้นที่แห่งนี้นะครับ