เมื่อก่อนตั้งแต่มอ3-6หลังเลิกเรียนจันทร์ถึงศุกร์ก็ต้องไปเรียนที่ตึกวรรณสรณ์ เสาร์อาทิตย์ก้อต้องตื่นตั้งแต่6โมงเช้าเพื่อเรียนถึงเย็นและไปเดินเที่ยวสยาม และต้องหาที่เรียนตัวๆเมื่อคิดได้ตอนม.5ว่าต้องเข้ามหาวิทยาลัยดีๆ คณะที่ชอบ ทุกวันตอนเมื่อ4ปีที่แล้ว ผมทำแบบนี้มาเรื่อยๆ ( ตอน ม.3ด้วยคความที่พอแม่อยากเห็นลูกเป็นนายร้อย ก็ได้ส่งตัวควายโง่เขาตัวนี้ไปเรียนเตรียมกวดวิชาสอบที่ รร ติวชื่อดัง แห่งนึงอยู่แถว ดุสิต แต่ก็สอบไม่ติดเสียเงินไปเกือบแสน) เมื่อผมสอบติดวิศวที่1ไม่ดังมากในสาขานี้ ก้เหมือนเปนการปลดปล่อยสู่อิสระภาพที่พ้นจากการเรียน ตอนเวลาและ ชีวิตของผมชอบการเดินทางมันจึงทำให้ทุกอย่สงผิดเพี้ยน กินเหล้าเที่ยวกลางคืน ไม่รู้จักหน้าที่ตัวเอง .พอถึงสอบ ผมอ่านจริงจังอ่านเพื่อสอบให้ผ่าน หลังสอบก็จำอะไรไม่ได้ เมื่อผมหลังจากปิดเทอมได้ลองหางานทำได้ ทำงานสถานที่ใกล้เคียงกับตึกวรรณสรณ์ทุกเช้าที่ผมตื่นไปทำงานก็จะเห็นเด็กๆต้องการเดินไปหาความรู้ เดินไปเหมือนหุ่นยนต์ เรียนเป็นแฟร์ชั่น เพื่อนชวนเรียน มาแต่งตัวอวด
1.ผมเคยถามเด็กที่ผมสอบพิเศษว่าเรียนน้องจะเอาไปทำอะไร
น้องก็ตอบว่าเอาไปสอบติดมหาลัยดีๆ
2.ผมจึงถามต่อว่าแค่นั้นหรือ ที่มาเรียนเพราะส่วนนึงกลัวอายเพื่อนหรือป่าว ที่เข้าต้องมหาลัยแบรนเนม หรือน้องอยากเรียนเพื่อเอาไปประกอบวิชาชีพ
น้องนั้งดูงงกับคำถาม
ผมยอมรับว่า มหาลัยก็มีผลต่อการรับเข้าทำงานแต่อาจจะส่วนน้อย หลายที่ที่เพื่อนผมได้ไปฝึกงาน ปตท เด็ก ม.นั้นๆเกินครึ่ง ส่วนน้อยในแผนกอื่นจะมีประปนกันไปทั้งพี่ที่มาจาก ม. เดียวกัน หลายที่หลายแผนก.น้องที่ผมถามยังคงกลัวการทำงานจากการเกื้อหนุนโดย ไม่คิดจะเพิ่งตัวเอง
3.น้องเรียนกับพี่เข้าใจแล้วหลังจากสอบแล้วน้องจะจำเงินที่จ้างพี่มาสอนแล้วลืมได้ไหม อันนี้ผมรู้คำดีเพราะตัวผมก็ไม่ค่อยจะจำที่ผมสอนน้องได้ มันคือ พฐ ของวิศวที่ต้องเรียนตอนปี1
น้องก็ยังงงๆกับคำถามของผม
หรืออาจจะเป็นในส่วนตัวผมเองที่ยังถามไม่เข้าเป้า ขนาดผมผ่านตรงจุดนั้นมายังไม่เข้าใจดีเท่าไหร่ เพียงแต่ผมเข้า สร้างค่านิยมเพื่อการเรียนที่แสนแพงเพื่อสอบให้ผ่านแค่ผมการสอบทุกปีที่ออกมาก็ยังตกดิ่งลงไปเหมือนเดิม
อยากเห็นการสร้างมาตราฐานมหาลัยทั่วประเทศเท่าเทียมกัน
และแค่อยากจะเง่าชีวิตของผมที่คล้ายๆกับเด็กหลายๆคน
ว่าการเรียนแบบไทยแบบนี้มันดีจริงๆหรอ ใน รร ผมไม่เคยตั้งใจเรียน จะโทษครูส่วนเดียวก็ไม่ได้ จะโทษอะไรก็ไม่ถูกแต่เลือกที่จะออกมาหาที่เรียนเองเพราะอะไร
วงเวียนชีวิตกับการเรียนเพื่อสอบของตัวผม
1.ผมเคยถามเด็กที่ผมสอบพิเศษว่าเรียนน้องจะเอาไปทำอะไร
น้องก็ตอบว่าเอาไปสอบติดมหาลัยดีๆ
2.ผมจึงถามต่อว่าแค่นั้นหรือ ที่มาเรียนเพราะส่วนนึงกลัวอายเพื่อนหรือป่าว ที่เข้าต้องมหาลัยแบรนเนม หรือน้องอยากเรียนเพื่อเอาไปประกอบวิชาชีพ
น้องนั้งดูงงกับคำถาม
ผมยอมรับว่า มหาลัยก็มีผลต่อการรับเข้าทำงานแต่อาจจะส่วนน้อย หลายที่ที่เพื่อนผมได้ไปฝึกงาน ปตท เด็ก ม.นั้นๆเกินครึ่ง ส่วนน้อยในแผนกอื่นจะมีประปนกันไปทั้งพี่ที่มาจาก ม. เดียวกัน หลายที่หลายแผนก.น้องที่ผมถามยังคงกลัวการทำงานจากการเกื้อหนุนโดย ไม่คิดจะเพิ่งตัวเอง
3.น้องเรียนกับพี่เข้าใจแล้วหลังจากสอบแล้วน้องจะจำเงินที่จ้างพี่มาสอนแล้วลืมได้ไหม อันนี้ผมรู้คำดีเพราะตัวผมก็ไม่ค่อยจะจำที่ผมสอนน้องได้ มันคือ พฐ ของวิศวที่ต้องเรียนตอนปี1
น้องก็ยังงงๆกับคำถามของผม
หรืออาจจะเป็นในส่วนตัวผมเองที่ยังถามไม่เข้าเป้า ขนาดผมผ่านตรงจุดนั้นมายังไม่เข้าใจดีเท่าไหร่ เพียงแต่ผมเข้า สร้างค่านิยมเพื่อการเรียนที่แสนแพงเพื่อสอบให้ผ่านแค่ผมการสอบทุกปีที่ออกมาก็ยังตกดิ่งลงไปเหมือนเดิม
อยากเห็นการสร้างมาตราฐานมหาลัยทั่วประเทศเท่าเทียมกัน
และแค่อยากจะเง่าชีวิตของผมที่คล้ายๆกับเด็กหลายๆคน
ว่าการเรียนแบบไทยแบบนี้มันดีจริงๆหรอ ใน รร ผมไม่เคยตั้งใจเรียน จะโทษครูส่วนเดียวก็ไม่ได้ จะโทษอะไรก็ไม่ถูกแต่เลือกที่จะออกมาหาที่เรียนเองเพราะอะไร