ในความคิดของผม :
นักลงทุนระยะยาว คือ นักลงทุนที่ประเมินค่าของกิจการนั้นๆออกมาเป็น "มูลค่า" ที่เหมาะสม แล้วพยายามลงทุนในกิจการนั้นใน "ราคา" ที่ต่ำกว่า "มูลค่า"ของกิจการที่คำนวณหรือวิเคราะห์ได้ พอผ่านไประยะเวลาหนึ่งที่ "ราคา" ได้สะท้อนออกมาจนเลย "มูลค่า" นักลงทุนนั้นก้อจะขายกิจการนั้นออกไป แล้วไปลงทุนในกิจการอื่นหรือรอกิจการเดิมที่เคยวิเคราะห์ไว้แล้วลงทุนใหม่อีกครั้ง ( นักลงทุนระยะยาวจะไม่มีความคิดผูกผันกับกิจการมากนัก)
เจ้าของกิจการ คือ นักลงทุนที่พร้อมจะ "จมหัวจมท้าย" ไปกับบริษัทที่ลงทุนด้วย ไม่ว่ากิจการนั้นจะผ่านช่วงมรสุมมากน้อยเพียงใด บางทีผลประกอบการอาจจะแย่ไปอีกหลายๆปี แต่เค้าก้อพร้อมจะอยู่กับกิจการนั้นไปตลอดโดยที่เค้าไม่คิดจะขายออกมาเลยหรือถ้าขายก้อขายออกมาน้อยมาก สรุปง่ายๆ เค้าพร้อมที่จะถือกิจการนั้นๆไปจนตายโดยไม่คิดจะขายออกมาเลย(กินแต่ปันผลไปตลอดชีวิตนั่นเอง)
ส่วนการลงทุนของผม : ผมขอเลือกคิดแบบ "เจ้าของกิจการ" แล้วกันครับ เพราะผมคงไม่สามารถคำนวณ "มูลค่า" ที่เหมาะสมของแต่ละกิจการออกมาเป็นตัวเลขได้ ดังนั้นจึงไม่รู้เลยว่า "ราคา" กับ "มูลค่า" นั้นสิ่งไหนในตอนนี้มีค่าสูงกว่ากัน ผมขอเลือกกิจการที่ผม ชอบ สัมผัส จับต้องได้ ในชีวิตประจำวัน และผมพร้อมที่จะอยู่กับกิจการนั้นไปตลอดชีวิต โดยที่ไม่คิดจะขายมันเลย (เสมือนผมเป็นผู้ก่อตั้งบริษัทนั้นมากับมือ)แต่ในความจริงแล้ว แม้ผมจะเป็นแค่ "ผู้ถือหุ้นรายย่อย" ในกิจการนั้นก้อตาม
@@ ความสามารถของผม ไม่สามารถพอที่จะลงแข่งเพื่อที่จะชนะในตลาดแห่งนี้ได้ เหมือนนักลงทุนระยะยาวที่มีการคำนวณ "มูลค่า" ของกิจการแล้วรอคอยลงทุนใน "ราคา" ที่เหมาะสมได้ ผมรู้ตัวดี ผมไม่มีความสามารถแบบนี้จริงๆครับ ผมขอเลือกคิดแบบ "เจ้าของกิจการ" โดยผมพร้อมที่จะ "จมหัวจมท้าย" ไปกับกิจการที่ผมได้เลือกแล้ว ไปตลอดชีวิตโดยไม่คิดจะขายมันออกไป ไม่ว่ากิจการจะเจอมรสุมมากน้อยเพียงใด ระยะเวลาวิกฤต สั้น ยาวแค่ไหนก้อตาม ผมพร้อมอยู่กับ "กิจการของผมไปจนตาย" {{ เรื่องราคาต้นทุนผมลืมไปเลย คิดแต่ความเป็นเจ้าของหรือสัดส่วนจำนวนหุ้น ที่ต้องสะสมไปเรื่อยๆเท่านั้น และคงเน้นกินปันผลไปเรื่อยๆเท่านั้นเอง }} @@
ปล. วันนี้ผมได้แสดงความคิดโง่ๆออกมา แต่ผมคิดได้เท่านี้จริงๆคับ
ความคิดโง่ๆของผม แต่ผมคิดได้เท่านี้จริงๆคับ......
นักลงทุนระยะยาว คือ นักลงทุนที่ประเมินค่าของกิจการนั้นๆออกมาเป็น "มูลค่า" ที่เหมาะสม แล้วพยายามลงทุนในกิจการนั้นใน "ราคา" ที่ต่ำกว่า "มูลค่า"ของกิจการที่คำนวณหรือวิเคราะห์ได้ พอผ่านไประยะเวลาหนึ่งที่ "ราคา" ได้สะท้อนออกมาจนเลย "มูลค่า" นักลงทุนนั้นก้อจะขายกิจการนั้นออกไป แล้วไปลงทุนในกิจการอื่นหรือรอกิจการเดิมที่เคยวิเคราะห์ไว้แล้วลงทุนใหม่อีกครั้ง ( นักลงทุนระยะยาวจะไม่มีความคิดผูกผันกับกิจการมากนัก)
เจ้าของกิจการ คือ นักลงทุนที่พร้อมจะ "จมหัวจมท้าย" ไปกับบริษัทที่ลงทุนด้วย ไม่ว่ากิจการนั้นจะผ่านช่วงมรสุมมากน้อยเพียงใด บางทีผลประกอบการอาจจะแย่ไปอีกหลายๆปี แต่เค้าก้อพร้อมจะอยู่กับกิจการนั้นไปตลอดโดยที่เค้าไม่คิดจะขายออกมาเลยหรือถ้าขายก้อขายออกมาน้อยมาก สรุปง่ายๆ เค้าพร้อมที่จะถือกิจการนั้นๆไปจนตายโดยไม่คิดจะขายออกมาเลย(กินแต่ปันผลไปตลอดชีวิตนั่นเอง)
ส่วนการลงทุนของผม : ผมขอเลือกคิดแบบ "เจ้าของกิจการ" แล้วกันครับ เพราะผมคงไม่สามารถคำนวณ "มูลค่า" ที่เหมาะสมของแต่ละกิจการออกมาเป็นตัวเลขได้ ดังนั้นจึงไม่รู้เลยว่า "ราคา" กับ "มูลค่า" นั้นสิ่งไหนในตอนนี้มีค่าสูงกว่ากัน ผมขอเลือกกิจการที่ผม ชอบ สัมผัส จับต้องได้ ในชีวิตประจำวัน และผมพร้อมที่จะอยู่กับกิจการนั้นไปตลอดชีวิต โดยที่ไม่คิดจะขายมันเลย (เสมือนผมเป็นผู้ก่อตั้งบริษัทนั้นมากับมือ)แต่ในความจริงแล้ว แม้ผมจะเป็นแค่ "ผู้ถือหุ้นรายย่อย" ในกิจการนั้นก้อตาม
@@ ความสามารถของผม ไม่สามารถพอที่จะลงแข่งเพื่อที่จะชนะในตลาดแห่งนี้ได้ เหมือนนักลงทุนระยะยาวที่มีการคำนวณ "มูลค่า" ของกิจการแล้วรอคอยลงทุนใน "ราคา" ที่เหมาะสมได้ ผมรู้ตัวดี ผมไม่มีความสามารถแบบนี้จริงๆครับ ผมขอเลือกคิดแบบ "เจ้าของกิจการ" โดยผมพร้อมที่จะ "จมหัวจมท้าย" ไปกับกิจการที่ผมได้เลือกแล้ว ไปตลอดชีวิตโดยไม่คิดจะขายมันออกไป ไม่ว่ากิจการจะเจอมรสุมมากน้อยเพียงใด ระยะเวลาวิกฤต สั้น ยาวแค่ไหนก้อตาม ผมพร้อมอยู่กับ "กิจการของผมไปจนตาย" {{ เรื่องราคาต้นทุนผมลืมไปเลย คิดแต่ความเป็นเจ้าของหรือสัดส่วนจำนวนหุ้น ที่ต้องสะสมไปเรื่อยๆเท่านั้น และคงเน้นกินปันผลไปเรื่อยๆเท่านั้นเอง }} @@
ปล. วันนี้ผมได้แสดงความคิดโง่ๆออกมา แต่ผมคิดได้เท่านี้จริงๆคับ