สวัสดีครับ หลังจากกระทู้ที่แล้ว
http://pantip.com/topic/30483236 ซึ่งก็นานมาก
ทุกวันนี้ ก็ยังไม่ได้ทำการบ้านเลยครับ แต่นั้นไม่ใช่ประเด็นสำคัญสำหรับตอนนี้ มันกลายเป็นว่า
ปัญหาเริ่มบานปลาย เสมือนไฟไหม้ฟาง เข้าทุกวัน
ตอนนี้ผมกับภริยา เริ่มคุยกันไม่รู้เรื่อง ต่างคนต่างฐิติ (ผมคิดว่างั้นน่ะ) พอดีมันมีประเด็น ที่เกี่ยวโยงกับ
บุคคลที่สาม คือ แม่ยาย (คลาสสิกมาก) ก็ว่ากันตามตรงคือ แม่ยาย ไม่ชอบหน้าผม (โคตรคลาสสิก)
เท่าที่ผมพอจะทราบ คือ เค้าไม่ชอบผมเพราะ เป็นคนขี้เกียจ (นอนตื่นสาย) ไม่กระตือรือร้น (เป็นคนชิวๆ)
แต่ก่อนผม เช่าบ้านอยู่กับภริยา แล้วก็ลูกครับ ซึ่งจากกระทู้ที่แล้ว ที่เกริ่นนำเบื้องต้น ไปแล้วว่า หลังจาก
เลี้ยงลูกครบ 1 ขวบ ภริยาก็เริ่มต้องทำงาน ซึ่งเราก็คิดกันว่า น่าจะให้แม่ ทางภริยา มาเลี้ยง
แล้วเราก็ให้เงินเป็นค่าเลี้ยงลูกให้ ซึ่งมันก็ไม่ได้มากมาย เพราะเราก็ยังไม่มีเงิน มากมาย นัก
หลังจาก หนองฝี แต่เก่าก่อน ที่มีอยู่แล้ว (คือไม่ชอบผม) พอต้องมาอยู่ร่วมใต้ชายคา หลังเดียวกัน
ฝีหนอง ใหม่ๆ ก็เริ่มเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนสุกงอมเต็มที่ กลายเป็นว่า ภริยาผม โดนแม่เค้า ไซโค
เค้าเริ่มเย็นชา เอาแต่ใจ แล้วขี้หงุดหงิด ใส่ผมบ่อยๆ ซึ่งผมเป็นคน เรื่อย เฉื่อยๆ สบายๆ
(แต่ก็ทำงาน เลี้ยงครอบครัวได้นะครับ)
เมื่อฝีมันสุกงอมเต็มที่ มันก็ต้องแตกครับ เมื่อต้นปี ที่ผ่านมา ลูกไม่สบาย ผมซึ่งจะต้องทำงาน
Stand By งานอยู่ที่บ้านดึกๆ (ถึงประมาณ ตีสอง) โดยปกติถ้าวันหยุด ไม่ได้มีธุระไปไหน ผมก็จะนอนตื่นเที่ยง
ด้วยความที่ผมไม่รู้ว่า ลูกไม่สบาย เริ่มมีเสียเอะอะ เข้ามาว่า โดยประมาณว่า
"จะไปปลุกเค้าทำไม ลูกเค้าไม่สบาย ให้เค้านอนไป เค้าไม่สนใจ"
ด้วย volume เสียงที่ดังสะท้านทรวง บวกกับน้ำเสียงอัน กระแทกกระทัน เป็นเอกลักษณ์
ผมงงสิครับ แล้วอะไรน่ะ ลูกไม่สบาย ภริยาเดินเข้ามาบอก ผมก็ถามว่า จะไปหาหมอที่ไหน
โอเคร งั้นเราลองไปให้หมอใกล้บ้าน เค้าตรวจดูก่อน จากนั้นตรวจเสร็จ หลังจากความเก็บกดทั้งหมด
ที่สะสมกันมา ผมคิดว่า เราไม่น่าจะอยู่บ้านหลังนี้ได้ ผมจึงเก็บกระเป๋า กลับบ้านผม
หลังจากนั้น หนึ่งอาทิตย์ ผมก็ขับรถคิดว่า จะมานอนกับลูก ปรากฎว่า แม่เค้าไม่ยอมให้ผมนอน
แต่ด้วยที่ว่า วันนั้นมันดึกมากแล้ว ผมก็ขับรถกลับไม่ไหว ก็ต้องหน้าด้าน ฝืนนอน พอรุ่งเช้าเท่านั้นครับ
อรุณเบิกฟ้า ยังไม่ทันได้โบยบิน เกิดสงครามน้ำลาย ทันที เริ่มบรรเลงรัว ประหนึ่งกลองสะบัดชัย เชียวครับ
ผมก็นั่งฟังเค้าด่า แต่ใจก็ยังไม่อยากจะไป จบด้วย เค้าทำท่าขับไล่ ผมออกจากบ้าน จำใจ ต้องเดินออกมา
ขับรถกลับบ้านตัวเอง ตามเดิม
หลังจากเหตุการณ์นั้น เรือ (ครอบครัว) ของผมก็เริ่ม ง่อนแง่น ระหก ระเหิร ไม่เป็นกระบวณ เท่าไหร่
เริ่มเข้าสู่สภาวะย่ำแย่ เมื่อ ทางแฟน ก็เหมือนจะไม่ใยดี ผมแล้วเช่นกัน เธอออกปาก จะขอกเลิกกับผม
ถึงสองครั้ง สองครา ทุกครั้ง ผมก็จะใจเย็น แล้วค่อยๆ คุยกับเธอ ซึ่งมันก็เหมือนจะดีครับ แต่มันก็ล้มปากอ่าว
ล่าสุด เธอ ก็เอ่อยปากจะขอเลิกกับผม ผมก็ยังไม่ตอบรับ แต่อย่างใด
ในสภาวะแบบนี้ ผมก็ไม่รู้ว่า ควรจะสละเรือ หรือ กู้เรือ ดีครับ ถ้าจะสละ มันแน่นอน ที่ความรับผิดชอบ
เรื่องค่าใช้จ่ายต่างๆ ที่ผมเคยรับผิดชอบ ผมก็จะต้องยกเลิก ยกเว้น ค่าใช้จ่าย ของลูก (ซึ่งเค้าก็ไม่ยอม)
หรือ อีกทางเลือก คือ การหาวิธีการ กู้เรือ หรือ พยายามประคองเรือ ดี ผมยินดีน่ะครับ และคิดว่า
อยากจะให้เป็นอย่างนั้น แต่ว่า ถ้าเค้าไม่ร่วมมือ ในแนวทางนี้ ผมคนเดียว ก็ทำอะไรไม่ได้
เครียดนะครับ แต่ก็พยายาม จะหาวิธีการแก้ไข ถ้าใครพอดี ไอเดีย หรือ แนวทางดีๆ ช่วยแนะนำด้วยครับ ขอบคุณมาก
เรือ (ครอบครัว) กำลังจะล่ม ควรจะสละเรือ หรือ ควรหาทาง กู้เรือดี ?
ทุกวันนี้ ก็ยังไม่ได้ทำการบ้านเลยครับ แต่นั้นไม่ใช่ประเด็นสำคัญสำหรับตอนนี้ มันกลายเป็นว่า
ปัญหาเริ่มบานปลาย เสมือนไฟไหม้ฟาง เข้าทุกวัน
ตอนนี้ผมกับภริยา เริ่มคุยกันไม่รู้เรื่อง ต่างคนต่างฐิติ (ผมคิดว่างั้นน่ะ) พอดีมันมีประเด็น ที่เกี่ยวโยงกับ
บุคคลที่สาม คือ แม่ยาย (คลาสสิกมาก) ก็ว่ากันตามตรงคือ แม่ยาย ไม่ชอบหน้าผม (โคตรคลาสสิก)
เท่าที่ผมพอจะทราบ คือ เค้าไม่ชอบผมเพราะ เป็นคนขี้เกียจ (นอนตื่นสาย) ไม่กระตือรือร้น (เป็นคนชิวๆ)
แต่ก่อนผม เช่าบ้านอยู่กับภริยา แล้วก็ลูกครับ ซึ่งจากกระทู้ที่แล้ว ที่เกริ่นนำเบื้องต้น ไปแล้วว่า หลังจาก
เลี้ยงลูกครบ 1 ขวบ ภริยาก็เริ่มต้องทำงาน ซึ่งเราก็คิดกันว่า น่าจะให้แม่ ทางภริยา มาเลี้ยง
แล้วเราก็ให้เงินเป็นค่าเลี้ยงลูกให้ ซึ่งมันก็ไม่ได้มากมาย เพราะเราก็ยังไม่มีเงิน มากมาย นัก
หลังจาก หนองฝี แต่เก่าก่อน ที่มีอยู่แล้ว (คือไม่ชอบผม) พอต้องมาอยู่ร่วมใต้ชายคา หลังเดียวกัน
ฝีหนอง ใหม่ๆ ก็เริ่มเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนสุกงอมเต็มที่ กลายเป็นว่า ภริยาผม โดนแม่เค้า ไซโค
เค้าเริ่มเย็นชา เอาแต่ใจ แล้วขี้หงุดหงิด ใส่ผมบ่อยๆ ซึ่งผมเป็นคน เรื่อย เฉื่อยๆ สบายๆ
(แต่ก็ทำงาน เลี้ยงครอบครัวได้นะครับ)
เมื่อฝีมันสุกงอมเต็มที่ มันก็ต้องแตกครับ เมื่อต้นปี ที่ผ่านมา ลูกไม่สบาย ผมซึ่งจะต้องทำงาน
Stand By งานอยู่ที่บ้านดึกๆ (ถึงประมาณ ตีสอง) โดยปกติถ้าวันหยุด ไม่ได้มีธุระไปไหน ผมก็จะนอนตื่นเที่ยง
ด้วยความที่ผมไม่รู้ว่า ลูกไม่สบาย เริ่มมีเสียเอะอะ เข้ามาว่า โดยประมาณว่า
"จะไปปลุกเค้าทำไม ลูกเค้าไม่สบาย ให้เค้านอนไป เค้าไม่สนใจ"
ด้วย volume เสียงที่ดังสะท้านทรวง บวกกับน้ำเสียงอัน กระแทกกระทัน เป็นเอกลักษณ์
ผมงงสิครับ แล้วอะไรน่ะ ลูกไม่สบาย ภริยาเดินเข้ามาบอก ผมก็ถามว่า จะไปหาหมอที่ไหน
โอเคร งั้นเราลองไปให้หมอใกล้บ้าน เค้าตรวจดูก่อน จากนั้นตรวจเสร็จ หลังจากความเก็บกดทั้งหมด
ที่สะสมกันมา ผมคิดว่า เราไม่น่าจะอยู่บ้านหลังนี้ได้ ผมจึงเก็บกระเป๋า กลับบ้านผม
หลังจากนั้น หนึ่งอาทิตย์ ผมก็ขับรถคิดว่า จะมานอนกับลูก ปรากฎว่า แม่เค้าไม่ยอมให้ผมนอน
แต่ด้วยที่ว่า วันนั้นมันดึกมากแล้ว ผมก็ขับรถกลับไม่ไหว ก็ต้องหน้าด้าน ฝืนนอน พอรุ่งเช้าเท่านั้นครับ
อรุณเบิกฟ้า ยังไม่ทันได้โบยบิน เกิดสงครามน้ำลาย ทันที เริ่มบรรเลงรัว ประหนึ่งกลองสะบัดชัย เชียวครับ
ผมก็นั่งฟังเค้าด่า แต่ใจก็ยังไม่อยากจะไป จบด้วย เค้าทำท่าขับไล่ ผมออกจากบ้าน จำใจ ต้องเดินออกมา
ขับรถกลับบ้านตัวเอง ตามเดิม
หลังจากเหตุการณ์นั้น เรือ (ครอบครัว) ของผมก็เริ่ม ง่อนแง่น ระหก ระเหิร ไม่เป็นกระบวณ เท่าไหร่
เริ่มเข้าสู่สภาวะย่ำแย่ เมื่อ ทางแฟน ก็เหมือนจะไม่ใยดี ผมแล้วเช่นกัน เธอออกปาก จะขอกเลิกกับผม
ถึงสองครั้ง สองครา ทุกครั้ง ผมก็จะใจเย็น แล้วค่อยๆ คุยกับเธอ ซึ่งมันก็เหมือนจะดีครับ แต่มันก็ล้มปากอ่าว
ล่าสุด เธอ ก็เอ่อยปากจะขอเลิกกับผม ผมก็ยังไม่ตอบรับ แต่อย่างใด
ในสภาวะแบบนี้ ผมก็ไม่รู้ว่า ควรจะสละเรือ หรือ กู้เรือ ดีครับ ถ้าจะสละ มันแน่นอน ที่ความรับผิดชอบ
เรื่องค่าใช้จ่ายต่างๆ ที่ผมเคยรับผิดชอบ ผมก็จะต้องยกเลิก ยกเว้น ค่าใช้จ่าย ของลูก (ซึ่งเค้าก็ไม่ยอม)
หรือ อีกทางเลือก คือ การหาวิธีการ กู้เรือ หรือ พยายามประคองเรือ ดี ผมยินดีน่ะครับ และคิดว่า
อยากจะให้เป็นอย่างนั้น แต่ว่า ถ้าเค้าไม่ร่วมมือ ในแนวทางนี้ ผมคนเดียว ก็ทำอะไรไม่ได้
เครียดนะครับ แต่ก็พยายาม จะหาวิธีการแก้ไข ถ้าใครพอดี ไอเดีย หรือ แนวทางดีๆ ช่วยแนะนำด้วยครับ ขอบคุณมาก