"ทำไมรับช้านักวะ ดูเหมือนแกไม่ค่อยจะห่วงชีวิตลูกแกเลยนะ" เสียงปลายสายดังสั่น ทว่าแฝงด้วยความเหี้ยมเกรียม
"ฉันคิดว่า ฉันจะทำตามที่แกร้องขอไม่ได้ มันเป็นการผิดต่อหลักมนุษยธรรม แกมีทางอื่นให้ฉันได้เลือกอีกไหม" ผมตอบ และสังเกต เมื่อเพิ่มข้อตกลงออกไป
"แกอย่าหวังมาต่อรองให้ยาก เลือกเอา ห้าสิบชีวิต แลกกับหนึ่งชีวิตลูกสาวของแก"
"ฉันขอเวลาคิดอีกห้านาที..." ผมจะไม่คิดมากขนาดนี้เลย ถ้าก่อนหน้าการสนทนาทั้งหมดของเราไม่มีคลิปลูกสาวที่ถูกพวกมัน
จับตัวลูกสาวมัดไว้กับเก้าอี้ อยู่กลางห้องที่ผมรู้สึกคุ้นตา เพราะมันคือห้องนอนของลูกสาวในบ้านของผมนั่นเอง
ในคลิป เห็นได้ชัดว่าลูกสาวผมอยู่ในอาการหวาดผวา ตัวสั่น มีอาการหวาดกลัวอย่างหนัก ผมสงสารเธอเหลือเกิน แล้วผมจะสามารถทำอย่างไร ในเมื่อตอนนี้ ผมไม่สามารถช่วยอะไรเธอได้เลย
ผมแยกตัวออกมาจากกลุ่มทีมงานนับรวมตอนนี้ร่วมยี่สิบนาทีแล้ว อาจจะตกเป็นที่น่าสงสัยได้
ครบห้านาที เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง "ตกลง ฉันจะหาชีวิตให้แกห้าสิบชีวิต แกต้องปล่อยตัวลูกฉันนะ"
ผมพูดใส่โทรศัพท์โดยไม่ต้องฟังคำสนทนาจากปลายทาง ผมไม่อาจแจ้งตำรวจได้ เพราะคลิปก่อนหน้าที่มันฆ่าเด็กผู้หญิงคนนึง ด้วยการปาดคออย่างโหดเหี้ยม และเป็นคดีสะเทือนขวัญที่ทางตำรวจเองกำลังอยู่ระหว่างสืบหาและตามจับคนร้าย โดยถูกนำพิจารณาเป็นคดีพิเศษที่คนร้ายสามารถฆ่าในลักษณะเดียวกัน เป้าหมายเดียวกันอย่างโหดร้ายและต่อเนื่อง แต่ก็ไร้ซึ่งวี่แววที่ตำรวจจะตามดมกลิ่นได้
แต่...ตอนนี้ มัน ที่ผมไม่เคยคิดว่ามันจะเข้ามาในชีวิตผม และชีวิตลูกสาวผม ที่แขวนอยู่บนเส้นด้าย
ผมไม่มีทางเลือก ผมเชื่อว่า พ่อแม่อีกหลายคนก็เลือกทางเลือกเดียวกับผมตอนนี้
ผมรีบกลับไปที่ห้องบังคับเรือ สั่งให้ต้นหน บังคับเลี้ยวเรือไปทางซ้ายสุดในทันที ซึ่งการเลี้ยวแบบนี้ ประสบการณ์บังคับเรือมาเป็นเวลานานของผมรู้ได้ทันทีว่า การหันหัวเรืออย่างรวดเร็วนี้ ย่อมส่งผลให้เกิดการเอียงตัวอย่างรวดเร็ว และสินค้าต่างๆ
จะโดนแรงเหวี่ยงทำให้ไหลไปกองรวมกันด้านใดด้านหนึ่งจนสามารถดึงให้เรือพลิกคว่ำได้ และนั่น...คือวัตถุประสงค์ของผม
ตอนนี้ในเรือมีผู้โดยสารอยู่ร่วมร้อยห้าสิบชีวิต วิธีการที่จะทำให้จำนวนชีวิตตามข้อตกลงได้ถึงห้าสิบ มีเพียงทางเดียวคือ
ผู้โดยสารทุกคนต้องไปลงจากเรือ
... ขณะนี้เรือเริ่มเอียงอย่างรวดเร็ว ตะแคงมากขึ้น ผมเริ่มได้ยินเสียงโกลาหลในห้องโดยสารเรือ
"ขอให้ผู้โดยสารอยู่กับที่ อย่าขยับไปไหน ทางเราได้ติดต่อให้หน่วยฉุกเฉินเข้าช่วยเหลือแล้ว" สิ้นเสียงประกาศ ผมรีบบอกให้ทีมงานเอาเรือฉุกเฉินลงน้ำ และรีบวิ่งลงเรือฉุกเฉิน ระหว่างนั้น มีผู้โดยสารบางส่วนหันมาเห็นและอยู่ใกล้ จึงรีบกระโดดลงมาในเรือฉุกเฉินลำเดียวกัน
ผมพยายามรักษาอาการให้เหมือนเป็นอุบัติเหตุที่สุด จนมีเรือที่อยู่ใกล้ ๆ ตรงนั้นเห็นเหตุการณ์โดยตลอดและสังเกตว่ามีเรือฉุกเฉินออกมาหนึ่งลำ จึงมาลากออกจากบริเวณเรือใหญ่
จนกระทั่ง ผมสามารถขึ้นจากเรือ เข้าฝั่งได้ ตอนนี้ผมสับสนกับเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิด กังวลกับคนที่ต้องเสียชีวิต แต่ตอนนี้ผมต้องการได้รับการยืนยันจาก มัน...ฆาตกรโหดโรคจิต ว่าลูกสาวผมจะปลอดภัยดี
...ผมโทรไป แต่เป็นการตัดสายทิ้ง ผมกระวนกระวายใจมาก มีเพียงคลิป คลิปหนึ่งที่กลับมายังโทรศัพท์ผม ผมเห็นมันได้ชัดทุกรายละเอียด...ลูกสาวผมตาเบิกโพลง มีดเงาวับเลื่อนผ่านคอของเธอช้าๆ พร้อมกับเลือดที่พุ่งกระฉูดกระเด็นเลอะกล้องโทรศัพท์มือถือของมัน แล้วเธอก็คอพับลงไป พร้อมกับเสียงหัวเราะจางๆ ของฆาตกรโรคจิตคนนี้
ผมหูอื้อ ตาลาย พร่ามัว ทุกๆ ความรู้สึกพร่าเลือน ผมได้ยินเสียงที่หลุดออกจากปากตัวเองซ้ำๆ แค่คำว่า
"ผมเสียใจ...ผมขอโทษ"
ปล.เรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นมาเท่านั้นเองครับ
และขออภัยหากไปสกิดใจใครในเหตุการณ์ที่เป็นข่าว
ผมเสียใจ...ผมขอโทษ
"ฉันคิดว่า ฉันจะทำตามที่แกร้องขอไม่ได้ มันเป็นการผิดต่อหลักมนุษยธรรม แกมีทางอื่นให้ฉันได้เลือกอีกไหม" ผมตอบ และสังเกต เมื่อเพิ่มข้อตกลงออกไป
"แกอย่าหวังมาต่อรองให้ยาก เลือกเอา ห้าสิบชีวิต แลกกับหนึ่งชีวิตลูกสาวของแก"
"ฉันขอเวลาคิดอีกห้านาที..." ผมจะไม่คิดมากขนาดนี้เลย ถ้าก่อนหน้าการสนทนาทั้งหมดของเราไม่มีคลิปลูกสาวที่ถูกพวกมัน
จับตัวลูกสาวมัดไว้กับเก้าอี้ อยู่กลางห้องที่ผมรู้สึกคุ้นตา เพราะมันคือห้องนอนของลูกสาวในบ้านของผมนั่นเอง
ในคลิป เห็นได้ชัดว่าลูกสาวผมอยู่ในอาการหวาดผวา ตัวสั่น มีอาการหวาดกลัวอย่างหนัก ผมสงสารเธอเหลือเกิน แล้วผมจะสามารถทำอย่างไร ในเมื่อตอนนี้ ผมไม่สามารถช่วยอะไรเธอได้เลย
ผมแยกตัวออกมาจากกลุ่มทีมงานนับรวมตอนนี้ร่วมยี่สิบนาทีแล้ว อาจจะตกเป็นที่น่าสงสัยได้
ครบห้านาที เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง "ตกลง ฉันจะหาชีวิตให้แกห้าสิบชีวิต แกต้องปล่อยตัวลูกฉันนะ"
ผมพูดใส่โทรศัพท์โดยไม่ต้องฟังคำสนทนาจากปลายทาง ผมไม่อาจแจ้งตำรวจได้ เพราะคลิปก่อนหน้าที่มันฆ่าเด็กผู้หญิงคนนึง ด้วยการปาดคออย่างโหดเหี้ยม และเป็นคดีสะเทือนขวัญที่ทางตำรวจเองกำลังอยู่ระหว่างสืบหาและตามจับคนร้าย โดยถูกนำพิจารณาเป็นคดีพิเศษที่คนร้ายสามารถฆ่าในลักษณะเดียวกัน เป้าหมายเดียวกันอย่างโหดร้ายและต่อเนื่อง แต่ก็ไร้ซึ่งวี่แววที่ตำรวจจะตามดมกลิ่นได้
แต่...ตอนนี้ มัน ที่ผมไม่เคยคิดว่ามันจะเข้ามาในชีวิตผม และชีวิตลูกสาวผม ที่แขวนอยู่บนเส้นด้าย
ผมไม่มีทางเลือก ผมเชื่อว่า พ่อแม่อีกหลายคนก็เลือกทางเลือกเดียวกับผมตอนนี้
ผมรีบกลับไปที่ห้องบังคับเรือ สั่งให้ต้นหน บังคับเลี้ยวเรือไปทางซ้ายสุดในทันที ซึ่งการเลี้ยวแบบนี้ ประสบการณ์บังคับเรือมาเป็นเวลานานของผมรู้ได้ทันทีว่า การหันหัวเรืออย่างรวดเร็วนี้ ย่อมส่งผลให้เกิดการเอียงตัวอย่างรวดเร็ว และสินค้าต่างๆ
จะโดนแรงเหวี่ยงทำให้ไหลไปกองรวมกันด้านใดด้านหนึ่งจนสามารถดึงให้เรือพลิกคว่ำได้ และนั่น...คือวัตถุประสงค์ของผม
ตอนนี้ในเรือมีผู้โดยสารอยู่ร่วมร้อยห้าสิบชีวิต วิธีการที่จะทำให้จำนวนชีวิตตามข้อตกลงได้ถึงห้าสิบ มีเพียงทางเดียวคือ
ผู้โดยสารทุกคนต้องไปลงจากเรือ
... ขณะนี้เรือเริ่มเอียงอย่างรวดเร็ว ตะแคงมากขึ้น ผมเริ่มได้ยินเสียงโกลาหลในห้องโดยสารเรือ
"ขอให้ผู้โดยสารอยู่กับที่ อย่าขยับไปไหน ทางเราได้ติดต่อให้หน่วยฉุกเฉินเข้าช่วยเหลือแล้ว" สิ้นเสียงประกาศ ผมรีบบอกให้ทีมงานเอาเรือฉุกเฉินลงน้ำ และรีบวิ่งลงเรือฉุกเฉิน ระหว่างนั้น มีผู้โดยสารบางส่วนหันมาเห็นและอยู่ใกล้ จึงรีบกระโดดลงมาในเรือฉุกเฉินลำเดียวกัน
ผมพยายามรักษาอาการให้เหมือนเป็นอุบัติเหตุที่สุด จนมีเรือที่อยู่ใกล้ ๆ ตรงนั้นเห็นเหตุการณ์โดยตลอดและสังเกตว่ามีเรือฉุกเฉินออกมาหนึ่งลำ จึงมาลากออกจากบริเวณเรือใหญ่
จนกระทั่ง ผมสามารถขึ้นจากเรือ เข้าฝั่งได้ ตอนนี้ผมสับสนกับเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิด กังวลกับคนที่ต้องเสียชีวิต แต่ตอนนี้ผมต้องการได้รับการยืนยันจาก มัน...ฆาตกรโหดโรคจิต ว่าลูกสาวผมจะปลอดภัยดี
...ผมโทรไป แต่เป็นการตัดสายทิ้ง ผมกระวนกระวายใจมาก มีเพียงคลิป คลิปหนึ่งที่กลับมายังโทรศัพท์ผม ผมเห็นมันได้ชัดทุกรายละเอียด...ลูกสาวผมตาเบิกโพลง มีดเงาวับเลื่อนผ่านคอของเธอช้าๆ พร้อมกับเลือดที่พุ่งกระฉูดกระเด็นเลอะกล้องโทรศัพท์มือถือของมัน แล้วเธอก็คอพับลงไป พร้อมกับเสียงหัวเราะจางๆ ของฆาตกรโรคจิตคนนี้
ผมหูอื้อ ตาลาย พร่ามัว ทุกๆ ความรู้สึกพร่าเลือน ผมได้ยินเสียงที่หลุดออกจากปากตัวเองซ้ำๆ แค่คำว่า
"ผมเสียใจ...ผมขอโทษ"
ปล.เรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นมาเท่านั้นเองครับ
และขออภัยหากไปสกิดใจใครในเหตุการณ์ที่เป็นข่าว