1. นครแห่งความดำมืด
เมืองภายในกำแพงของเกาลูน
ที่เป็นเมืองเถื่อน/นอกกฎหมายของฮ่องกง
ระหว่างปี 1890 ถึงปี 1990 (ร่วมร้อยปี)
ในตอนแรกสร้างเป็นป้อมทหารของจีน
ต่อมาชาวบ้านได้ย้ายเข้าไปอยู่ข้างในกำแพงมากขึ้น
หลังจากที่ฮ่องกงถูกอังกฤษบังคับ
ให้จีนต้องทำสัญญาเช่าให้อังกฤษ 99 ปี
ทางเข้าออกภายในเมืองเถื่อนมีประตูเหล็กและยามรักษาการ
.
หมายเหตุ
ตอนฮ่องกงใกล้ครบกำหนดสัญญาเช่า
อังกฤษจะขอเช่าต่ออีก 99 ปี จีนไม่เจรจาด้วย อังกฤษขอลดลงเหลือ 30 ปี
เติ้งเสี่ยวผิง ตอบว่า " ถึงผมตายไปแล้ว ก็ไม่มีคนจีนคนไหนยอมให้เช่าอีกต่อไป "
จีน มีคนแซ่เติ้งสองคนที่ยอมรับกันเองว่า
สองเติ้งผู้ยิ่งใหญ่
ที่มีชื่อเสียงและรู้จักกันทั่วโลกและโด่งดังพอ ๆ กันคือ
เติ้งเสี่ยวผิง จีนแผ่นดินใหญ่
เติ้งลี่จวิน จีนไต้หวัน
เติ้งลี่จวิน เธอมาตายที่เมืองไทย
ที่โรงแรมอิมพีเรียลแม่ปิง เชียงใหม่
ทุกวันนี้ห้องพักที่เธอเสียชีวิต
ทางโรงแรมยังอนุรักษ์ไว้เป็นอย่างดี
กลายเป็นสถานที่เยี่ยมชมและรำลึกถึงเธอ
อัตราค่าเข้าชมจัดว่าแพงสำหรับคนไทย
2. ไร้รัฐบาล
ทั้งรัฐบาลฮ่องกงหรือรัฐบาลอังกฤษ
ต่างไม่สนใจที่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยว/รับผิดชอบ
เมืองนอกกฎหมายภายในกำแพงแห่งนี้
ทำให้เมืองนี้กลายเป็นเมืองเถื่อน
ไร้การปกครองจากรัฐกว่า 100 ปี
3. ประชากร
เดิมมีคนพักอาศัยข้างในกำแพงเมืองนี้
มากกว่าหลายแสนคนในอดีต
แต่ในปี 1987 เหลือเพียง 33,000 คน
4. ประชากรแออัดมากที่สุด
จำนวนประชากรในเมืองนอกกฎหมายนี้
ประมาณการว่ามี 1,255,000 คนต่อหนึ่งตารางกิโลเมตร
หรือคิดเป็น 187 เท่าของประชากรเมืองฮ่องกง
เพราะเมืองนี้มีพื้นที่เพียง 2.6 เฮคตาร์
หรือ 6.4247 เอเคอร์ หรือ 16.3 ไร่
หรือประมาณ 0.026 ตารางกิโลเมตร
ทำให้มีอัตราส่วนคนพักอาศัย/พื้นที่หนาแน่นมาก
เรื่องเล่าไร้สาระ
พื้นที่ภายในระบุ 0.0257 ตารางกิโลเมตร
หนึ่งตารางกิโลเมตร มีเนื้อที่ 625 ไร่
ดังนั้นพื้นที่ 0.0257 ตารางกิโลเมตร
จะมีเนื้อที่ประมาณ 16.3 ไร่
หรือประมาณ 6,520 ตารางวา
คิดแบบชาวบ้านแถวปักษ์ใต้สมัยก่อนคือ
ที่ดิน 1 ไร่จะได้ห้องแถวรุ่นเก่า 16 ห้อง
ขนาดกว้าง 5 เมตร ยาว 20 เมตร
พื้นที่รวม 100 ตารางเมตร หรือ 25 ตารางวา
16 ห้องเท่ากับ 1,600 ตารางเมตร
หรือ 400 ตารางวา เท่ากับ 1 ไร่
สมัยทำงานที่ธนาคารไทยแห่งแรก
ตอนตรวจนิติกรรมสัญญาของสาขาตลาดย่านยาว
ที่ดินตลาดย่านยาว จังหวัดพังงา
หน้ากว้าง 5 เมตรบ้าง 10 เมตรบ้าง
แต่ยาวหรือลึกบางแห่งราว 100-120 เมตร
ตอนไปตรวจเยี่ยมสาขาพร้อมกับหัวหน้า
เลยสอบถามชาวบ้านกับพนักงานในพื้นที่
ต่างบอกกันว่าเป็นวัฒนธรรมคนใต้
ที่ติดนิสัยมาจากคนจีนสมัยก่อน
ชอบซื้อขายที่ดินต้องคิดเป็นห้องก่อน
กว้างประมาณ 5 เมตรอย่างต่ำ
ยาวหรือลึกเท่าไรค่อยว่ากัน
แต่ส่วนมากประมาณ 16 เมตรอย่างต่ำ
เคยถามชาวบ้านว่า
ที่ดินลึกขนาดนี้ทำอะไรบ้าง
แกตอบก็ปลูกบ้านพออยู่
ที่เหลือปลูกผักปลูกหญ้าหรือทิ้งให้รกร้าง
แกตอบที่ได้ที่ดินลึกขนาดนี้
เพราะชาวบ้านตัดแบ่งขาย
ในตอนช่วงขุดแร่ดีบุกบูมมาก
ชาวบ้านเดิมไม่ค่อยรู้เรื่อง
หรือเข้าใจในการตัดแบ่งที่ดินขายมากนัก
กอปรกับได้ราคาดีมากเลยตัดขายแบบนี้
ตอนนี้แปลงลึกขนาดนี้มีเหลือไม่มากนัก
ส่วนใหญ่แปลงสภาพเนื้อที่ดินเป็นแปลงย่อย ๆ
โดยซื้อเพิ่มหรือร่วมมือกับเจ้าของที่ดินข้างเคียง
แบ่งตัดเป็นถนนเข้าไปเพื่อพัฒนาขายต่อ
5. การก่อสร้างครั้งใหญ่
ในช่วงปี 1960 กับ 1970
มีการก่อสร้างอาคารขนาดใหญ่ในเมืองนี้
พร้อมกับมีการพัฒนาภายใน เช่น
น้ำประปาจากบ่อน้ำใกล้เคียง
ไฟแสงสว่างในจุดที่แสงแดดส่องไม่ถึง
6. หมอเถื่อน
มีหมอรักษาโรคกับหมอฟัน
ที่ไม่มีใบอนุญาตประกอบวิชาชีพ
หรือเอกสารหลักฐานว่า
สำเร็จการศึกษาทางการแพทย์
แต่ทำการรักษาโรคผู้อยู่อาศัย
จำนวนนับหมื่นคนอยู่ภายในเมืองนี้
7. ชีวิตทั่วไป
ครอบครัวภายในกำแพงเมืองนี้
ใช้ชีวิตเหมือนคนทั่ว ๆ ไป
ผู้ชายมีอาชีพอย่างหนึ่งหรือหลายอย่าง
หรือทำธุรกิจภายในเมืองนี้
ส่วนผู้หญิงมักจะอยู่ที่บ้านเป็นแม่บ้าน
ส่วนลูก ๆ มักจะเข้าไปเรียนที่โรงเรียนในเกาลูน
ที่เปิดโอกาสให้เด็ก ๆ เข้าเรียนได้หลายแห่ง
8. คนนอกกำแพง
มีคนนอกเมืองเถื่อนน้อยรายมาก
ที่เคยใช้ชีวิตอยู่ภายในเมืองนี้
และบอกเล่าประสบการณ์ในเมืองนี้
ยกเว้นแต่ Jackie Pullinger
ที่เคยรักษาอาการติดยาเสพติดที่เกาลูน
ได้เขียนบอกเล่าไว้ในหนังสือเรื่อง
ยาเสพติดในกำแพง Crack in the Wall
มีหนังสือหลายเล่มที่เขียนเกี่ยวกับชีวิตภายใน
รวมทั้งชอว์บราเดอร์ ก็เคยสร้างภาพยนตร์เกี่ยวกับชีวิตในเมืองนี้
9. สามสิ่งชั่วร้ายที่จำเป็น
ตั้งแต่ช่วงปี 1950 ถึงปี 1980
กลุ่มไตรลักษณ์(มาเฟียจีน)
ที่ขึ้นชื่อมากที่สุดคือ แก้ง 14k กับแก้ง Sun Yee On
มีอิทธิพลบทบาทภายในกำแพงเมืองนี้มาก
มีอาชีพค้าโสเภณี ยาเสพติด และบ่อนการพนัน
แต่ชาวบ้านส่วนใหญ่ในเมืองเถื่อนนี้ไม่ได้ทำอาชีพนี้
Don Veto Coreleone ในเรื่อง The Godfather บอกเองว่า
โสเภณี บ่อนการพนัน สุราเถื่อน คือ สิ่งชั่วร้ายที่จำเป็น
พระเจ้าให้อภัยได้กับสิ่งชั่วร้ายสามสิ่งนี้
10. ทางการจีนทำการขับไล่/รื้อถอน
ขณะที่มาตรฐานการครองชีพภายในฮ่องกงเพิ่มขึ้น
แต่ความเป็นอยู่ของคนภายในกำแพงเมืองเถื่อนนี้
ยังคงเสื่อมโทรมและแย่ลงไปเรื่อย ๆ (แบบเย้ยอำนาจรัฐ)
ทางการจีนเลยตัดสินใจขับไล่คนข้างในทั้งหมดในปี 1984
โดยจ่ายค่าชดเชยให้ส่วนหนึ่งราว 350 ล้านเหรียญสหรัฐ
ซึ่งรัฐบาลจีนจ่ายเงินอุดหนุนให้รัฐบาลฮ่องกง(อังกฤษ)
แล้วเริ่มทำการขับไล่และรื้อถอนอาคารทั้งหมดในปี 1987
แต่ยังมีชาวบ้านบางคนดื้อแพ่งไม่ยอมออกมา
จนต้องถูกบังคับให้ออกมาทั้งหมดในปี 1992
เรื่องเล่าไร้สาระ
ทางการจีนมีชื่อเสียในเรื่องจัดการ
กับคนไม่เชื่อฟังอำนาจรัฐอยู่แล้ว
เพราะไม่เช่นนั้นจะปกครองประชาชน
ที่มีจำนวนเป็นพันล้านคนไม่ได้
มีเรื่องเล่ากันเล่น ๆ ว่า
ขนาดศพตายไปพันกว่าปี
ยังยอมเปิดปากรับสารภาพผิดเลย
พอโดนตำรวจจีนซ้อมให้รับสารภาพ
11. รื้อถอนเมืองเถื่อน
ในระหว่างมีนาคม ปี 1993 ถึงเมษายน 1994
รัฐบาลจีนได้มอบเงินให้กับรัฐบาลฮ่องกง
ให้ทำการรื้อถอนเมืองเถื่อนในเกาลูน
ได้อย่างราบคาบเป็นหน้ากอง
โดยผู้อยู่อาศัยในเมืองย้ายออกไปหมดแล้ว
(จีนยุคเติ้งเสี่ยวผิงเริ่มมีเงินมากแล้ว)
12. สวนสาธารณะ Kowloon Walled City Park
หลังจากการรื้อถอนเสร็จสิ้นแล้ว
เมืองเถื่อนในอดีตได้เปลี่ยนเป็นสวนสาธารณะ
มีทางเดินเท้า สวนหย่อม ลำธาร
และสิ่งปลูกสร้างในอดีตที่อนุรักษ์ไว้
เพื่อให้เป็นอนุสรณ์สถานแห่งชาติ
ซากปรักหักพังและทางเข้าด้านใต้ของเมือง
ที่ทำการราชการของจีนในอดีต บริเวณนี้เป็นที่พักผ่อนและจัดงานภายในเมืองเถื่อน
13. อิทธิพลจากอดีต
เมืองเถื่อนแห่งนี้มักจะมีภาพ
เป็นฉากในภาพยนตร์และเกมส์ต่าง ๆ
ในภาพของเมืองอาชญากรรม
หรือเมืองลึกลับที่เต็มไปด้วยความเลวร้าย
14. ความทรงจำเก่า ๆ
ผู้เคยพักอาศัยในเมืองเถื่อนแห่งนี้
ได้รำลึกถึงอดีตเมืองนี้ด้วยความพึงพอใจ
แม้ว่าความเป็นอยู่ข้างในจะยากลำบาก
แต่คนที่เคยอยู่หลายคนต่างรู้สึกว่า
มีความเป็นชุมชน/คนบ้านเดียวกัน
ภายในเมืองเถื่อนที่มีความผูกพันกัน
อย่างเหนียวแน่นมากในอดีต
เรียบเรียง/ที่มา
http://goo.gl/N2o8QT
http://goo.gl/AduaAe
เอกสารประกอบ
Kowloon Walled City: Its Origin and Early History
Redevelopment of Kowloon Walled City: A Feasibility Study
เรื่องเล่าไร้สาระ
ปาดังเบซาร์สมัยก่อนจะมีสินค้าหนีภาษีจากมาเลย์
เข้ามาพักที่นี่ก่อนมาขายในตัวเมืองหาดใหญ่
โดยส่งทางรถยนต์ รถไฟ เครื่องบินไปที่อื่น ๆ
เคยมีข่าวเครื่องบินตกของหนีภาษีหล่นเกลื่อนกลาด
คนส่วนมากมักจะเรียกสินค้านี้ว่า ของเถื่อน/หนีภาษี
แต่คนในปาดังเบซาร์จะเกลียดคำนี้มาก
เท่ากับหาว่าคนที่นี่เป็น คนเถื่อน เมืองเถื่อน
ถ้าเรียกให้สุภาพต้องเรียกว่า สินค้าชายแดน
เพราะมีสินค้าบางอย่างนำเข้าผ่านศุลกากร
ไปประมูลสินค้าที่ศุลกากรยึดแล้วนำไปขายต่อได้ทั่วประเทศ
ดังนั้นคำว่า สินค้าชายแดน ฟังดูดีกว่าคำว่า ของเถื่อน
ปาดังเบซาร์ น่าจะเป็นตำบลเดียวในกลุ่มอาเซียน
ที่มีชื่อตำบลเหมือนกันทั้งสองประเทศ
ที่สะกดภาษาอังกฤษฝั่งไทย กับ มาเลย์ ว่า Padang Besar
(แต่ตอนนี้มีบางพื้นที่ในไทยสะกดตามใจฉัน)
หนังสือราชการทั้งสองประเทศ
จึงต้องระบุให้ชัดว่าฝั่งไทย หรือ ฝั่งมาเลย์
Padang = ที่กว้างใหญ่ Besar = พื้นที่ราบ
เมืองเถื่อนในอดีตที่เกาลูน(ฮ่องกง)
เมืองภายในกำแพงของเกาลูน
ที่เป็นเมืองเถื่อน/นอกกฎหมายของฮ่องกง
ระหว่างปี 1890 ถึงปี 1990 (ร่วมร้อยปี)
ในตอนแรกสร้างเป็นป้อมทหารของจีน
ต่อมาชาวบ้านได้ย้ายเข้าไปอยู่ข้างในกำแพงมากขึ้น
หลังจากที่ฮ่องกงถูกอังกฤษบังคับ
ให้จีนต้องทำสัญญาเช่าให้อังกฤษ 99 ปี
ตอนฮ่องกงใกล้ครบกำหนดสัญญาเช่า
อังกฤษจะขอเช่าต่ออีก 99 ปี จีนไม่เจรจาด้วย อังกฤษขอลดลงเหลือ 30 ปี
เติ้งเสี่ยวผิง ตอบว่า " ถึงผมตายไปแล้ว ก็ไม่มีคนจีนคนไหนยอมให้เช่าอีกต่อไป "
จีน มีคนแซ่เติ้งสองคนที่ยอมรับกันเองว่า สองเติ้งผู้ยิ่งใหญ่
ที่มีชื่อเสียงและรู้จักกันทั่วโลกและโด่งดังพอ ๆ กันคือ
เติ้งเสี่ยวผิง จีนแผ่นดินใหญ่ เติ้งลี่จวิน จีนไต้หวัน
2. ไร้รัฐบาล
ทั้งรัฐบาลฮ่องกงหรือรัฐบาลอังกฤษ
ต่างไม่สนใจที่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยว/รับผิดชอบ
เมืองนอกกฎหมายภายในกำแพงแห่งนี้
ทำให้เมืองนี้กลายเป็นเมืองเถื่อน
ไร้การปกครองจากรัฐกว่า 100 ปี
3. ประชากร
เดิมมีคนพักอาศัยข้างในกำแพงเมืองนี้
มากกว่าหลายแสนคนในอดีต
แต่ในปี 1987 เหลือเพียง 33,000 คน
4. ประชากรแออัดมากที่สุด
จำนวนประชากรในเมืองนอกกฎหมายนี้
ประมาณการว่ามี 1,255,000 คนต่อหนึ่งตารางกิโลเมตร
หรือคิดเป็น 187 เท่าของประชากรเมืองฮ่องกง
เพราะเมืองนี้มีพื้นที่เพียง 2.6 เฮคตาร์
หรือ 6.4247 เอเคอร์ หรือ 16.3 ไร่
หรือประมาณ 0.026 ตารางกิโลเมตร
ทำให้มีอัตราส่วนคนพักอาศัย/พื้นที่หนาแน่นมาก
พื้นที่ภายในระบุ 0.0257 ตารางกิโลเมตร
หนึ่งตารางกิโลเมตร มีเนื้อที่ 625 ไร่
ดังนั้นพื้นที่ 0.0257 ตารางกิโลเมตร
จะมีเนื้อที่ประมาณ 16.3 ไร่
หรือประมาณ 6,520 ตารางวา
คิดแบบชาวบ้านแถวปักษ์ใต้สมัยก่อนคือ
ที่ดิน 1 ไร่จะได้ห้องแถวรุ่นเก่า 16 ห้อง
ขนาดกว้าง 5 เมตร ยาว 20 เมตร
พื้นที่รวม 100 ตารางเมตร หรือ 25 ตารางวา
16 ห้องเท่ากับ 1,600 ตารางเมตร
หรือ 400 ตารางวา เท่ากับ 1 ไร่
สมัยทำงานที่ธนาคารไทยแห่งแรก
ตอนตรวจนิติกรรมสัญญาของสาขาตลาดย่านยาว
ที่ดินตลาดย่านยาว จังหวัดพังงา
หน้ากว้าง 5 เมตรบ้าง 10 เมตรบ้าง
แต่ยาวหรือลึกบางแห่งราว 100-120 เมตร
ตอนไปตรวจเยี่ยมสาขาพร้อมกับหัวหน้า
เลยสอบถามชาวบ้านกับพนักงานในพื้นที่
ต่างบอกกันว่าเป็นวัฒนธรรมคนใต้
ที่ติดนิสัยมาจากคนจีนสมัยก่อน
ชอบซื้อขายที่ดินต้องคิดเป็นห้องก่อน
กว้างประมาณ 5 เมตรอย่างต่ำ
ยาวหรือลึกเท่าไรค่อยว่ากัน
แต่ส่วนมากประมาณ 16 เมตรอย่างต่ำ
เคยถามชาวบ้านว่า
ที่ดินลึกขนาดนี้ทำอะไรบ้าง
แกตอบก็ปลูกบ้านพออยู่
ที่เหลือปลูกผักปลูกหญ้าหรือทิ้งให้รกร้าง
แกตอบที่ได้ที่ดินลึกขนาดนี้
เพราะชาวบ้านตัดแบ่งขาย
ในตอนช่วงขุดแร่ดีบุกบูมมาก
ชาวบ้านเดิมไม่ค่อยรู้เรื่อง
หรือเข้าใจในการตัดแบ่งที่ดินขายมากนัก
กอปรกับได้ราคาดีมากเลยตัดขายแบบนี้
ตอนนี้แปลงลึกขนาดนี้มีเหลือไม่มากนัก
ส่วนใหญ่แปลงสภาพเนื้อที่ดินเป็นแปลงย่อย ๆ
โดยซื้อเพิ่มหรือร่วมมือกับเจ้าของที่ดินข้างเคียง
แบ่งตัดเป็นถนนเข้าไปเพื่อพัฒนาขายต่อ
5. การก่อสร้างครั้งใหญ่
ในช่วงปี 1960 กับ 1970
มีการก่อสร้างอาคารขนาดใหญ่ในเมืองนี้
พร้อมกับมีการพัฒนาภายใน เช่น
น้ำประปาจากบ่อน้ำใกล้เคียง
ไฟแสงสว่างในจุดที่แสงแดดส่องไม่ถึง
6. หมอเถื่อน
มีหมอรักษาโรคกับหมอฟัน
ที่ไม่มีใบอนุญาตประกอบวิชาชีพ
หรือเอกสารหลักฐานว่า
สำเร็จการศึกษาทางการแพทย์
แต่ทำการรักษาโรคผู้อยู่อาศัย
จำนวนนับหมื่นคนอยู่ภายในเมืองนี้
7. ชีวิตทั่วไป
ครอบครัวภายในกำแพงเมืองนี้
ใช้ชีวิตเหมือนคนทั่ว ๆ ไป
ผู้ชายมีอาชีพอย่างหนึ่งหรือหลายอย่าง
หรือทำธุรกิจภายในเมืองนี้
ส่วนผู้หญิงมักจะอยู่ที่บ้านเป็นแม่บ้าน
ส่วนลูก ๆ มักจะเข้าไปเรียนที่โรงเรียนในเกาลูน
ที่เปิดโอกาสให้เด็ก ๆ เข้าเรียนได้หลายแห่ง
8. คนนอกกำแพง
มีคนนอกเมืองเถื่อนน้อยรายมาก
ที่เคยใช้ชีวิตอยู่ภายในเมืองนี้
และบอกเล่าประสบการณ์ในเมืองนี้
ยกเว้นแต่ Jackie Pullinger
ที่เคยรักษาอาการติดยาเสพติดที่เกาลูน
ได้เขียนบอกเล่าไว้ในหนังสือเรื่อง
ยาเสพติดในกำแพง Crack in the Wall
มีหนังสือหลายเล่มที่เขียนเกี่ยวกับชีวิตภายใน
รวมทั้งชอว์บราเดอร์ ก็เคยสร้างภาพยนตร์เกี่ยวกับชีวิตในเมืองนี้
9. สามสิ่งชั่วร้ายที่จำเป็น
ตั้งแต่ช่วงปี 1950 ถึงปี 1980
กลุ่มไตรลักษณ์(มาเฟียจีน)
ที่ขึ้นชื่อมากที่สุดคือ แก้ง 14k กับแก้ง Sun Yee On
มีอิทธิพลบทบาทภายในกำแพงเมืองนี้มาก
มีอาชีพค้าโสเภณี ยาเสพติด และบ่อนการพนัน
แต่ชาวบ้านส่วนใหญ่ในเมืองเถื่อนนี้ไม่ได้ทำอาชีพนี้
Don Veto Coreleone ในเรื่อง The Godfather บอกเองว่า
โสเภณี บ่อนการพนัน สุราเถื่อน คือ สิ่งชั่วร้ายที่จำเป็น
พระเจ้าให้อภัยได้กับสิ่งชั่วร้ายสามสิ่งนี้
10. ทางการจีนทำการขับไล่/รื้อถอน
ขณะที่มาตรฐานการครองชีพภายในฮ่องกงเพิ่มขึ้น
แต่ความเป็นอยู่ของคนภายในกำแพงเมืองเถื่อนนี้
ยังคงเสื่อมโทรมและแย่ลงไปเรื่อย ๆ (แบบเย้ยอำนาจรัฐ)
ทางการจีนเลยตัดสินใจขับไล่คนข้างในทั้งหมดในปี 1984
โดยจ่ายค่าชดเชยให้ส่วนหนึ่งราว 350 ล้านเหรียญสหรัฐ
ซึ่งรัฐบาลจีนจ่ายเงินอุดหนุนให้รัฐบาลฮ่องกง(อังกฤษ)
แล้วเริ่มทำการขับไล่และรื้อถอนอาคารทั้งหมดในปี 1987
แต่ยังมีชาวบ้านบางคนดื้อแพ่งไม่ยอมออกมา
จนต้องถูกบังคับให้ออกมาทั้งหมดในปี 1992
เรื่องเล่าไร้สาระ
ทางการจีนมีชื่อเสียในเรื่องจัดการ
กับคนไม่เชื่อฟังอำนาจรัฐอยู่แล้ว
เพราะไม่เช่นนั้นจะปกครองประชาชน
ที่มีจำนวนเป็นพันล้านคนไม่ได้
มีเรื่องเล่ากันเล่น ๆ ว่า
ขนาดศพตายไปพันกว่าปี
ยังยอมเปิดปากรับสารภาพผิดเลย
พอโดนตำรวจจีนซ้อมให้รับสารภาพ
11. รื้อถอนเมืองเถื่อน
ในระหว่างมีนาคม ปี 1993 ถึงเมษายน 1994
รัฐบาลจีนได้มอบเงินให้กับรัฐบาลฮ่องกง
ให้ทำการรื้อถอนเมืองเถื่อนในเกาลูน
ได้อย่างราบคาบเป็นหน้ากอง
โดยผู้อยู่อาศัยในเมืองย้ายออกไปหมดแล้ว
(จีนยุคเติ้งเสี่ยวผิงเริ่มมีเงินมากแล้ว)
12. สวนสาธารณะ Kowloon Walled City Park
หลังจากการรื้อถอนเสร็จสิ้นแล้ว
เมืองเถื่อนในอดีตได้เปลี่ยนเป็นสวนสาธารณะ
มีทางเดินเท้า สวนหย่อม ลำธาร
และสิ่งปลูกสร้างในอดีตที่อนุรักษ์ไว้
เพื่อให้เป็นอนุสรณ์สถานแห่งชาติ
13. อิทธิพลจากอดีต
เมืองเถื่อนแห่งนี้มักจะมีภาพ
เป็นฉากในภาพยนตร์และเกมส์ต่าง ๆ
ในภาพของเมืองอาชญากรรม
หรือเมืองลึกลับที่เต็มไปด้วยความเลวร้าย
14. ความทรงจำเก่า ๆ
ผู้เคยพักอาศัยในเมืองเถื่อนแห่งนี้
ได้รำลึกถึงอดีตเมืองนี้ด้วยความพึงพอใจ
แม้ว่าความเป็นอยู่ข้างในจะยากลำบาก
แต่คนที่เคยอยู่หลายคนต่างรู้สึกว่า
มีความเป็นชุมชน/คนบ้านเดียวกัน
ภายในเมืองเถื่อนที่มีความผูกพันกัน
อย่างเหนียวแน่นมากในอดีต
http://goo.gl/N2o8QT
http://goo.gl/AduaAe
เอกสารประกอบ
Kowloon Walled City: Its Origin and Early History
Redevelopment of Kowloon Walled City: A Feasibility Study
เรื่องเล่าไร้สาระ
ปาดังเบซาร์สมัยก่อนจะมีสินค้าหนีภาษีจากมาเลย์
เข้ามาพักที่นี่ก่อนมาขายในตัวเมืองหาดใหญ่
โดยส่งทางรถยนต์ รถไฟ เครื่องบินไปที่อื่น ๆ
เคยมีข่าวเครื่องบินตกของหนีภาษีหล่นเกลื่อนกลาด
คนส่วนมากมักจะเรียกสินค้านี้ว่า ของเถื่อน/หนีภาษี
แต่คนในปาดังเบซาร์จะเกลียดคำนี้มาก
เท่ากับหาว่าคนที่นี่เป็น คนเถื่อน เมืองเถื่อน
ถ้าเรียกให้สุภาพต้องเรียกว่า สินค้าชายแดน
เพราะมีสินค้าบางอย่างนำเข้าผ่านศุลกากร
ไปประมูลสินค้าที่ศุลกากรยึดแล้วนำไปขายต่อได้ทั่วประเทศ
ดังนั้นคำว่า สินค้าชายแดน ฟังดูดีกว่าคำว่า ของเถื่อน
ปาดังเบซาร์ น่าจะเป็นตำบลเดียวในกลุ่มอาเซียน
ที่มีชื่อตำบลเหมือนกันทั้งสองประเทศ
ที่สะกดภาษาอังกฤษฝั่งไทย กับ มาเลย์ ว่า Padang Besar
(แต่ตอนนี้มีบางพื้นที่ในไทยสะกดตามใจฉัน)
หนังสือราชการทั้งสองประเทศ
จึงต้องระบุให้ชัดว่าฝั่งไทย หรือ ฝั่งมาเลย์
Padang = ที่กว้างใหญ่ Besar = พื้นที่ราบ