สวัสดีครับ ทั้งคุณหมอและนักวิทย์ฯ
คือเรื่องที่กำลังจะปรึกษาเนี่ยผมไม่เคยบอกใครเลยนะครับ แม้กระทั่งครอบครัวหรือคนใกล้ชิดก็ไม่มีใครรู้ว่าผมมีอาการนี้นะครับ
คือผมเรียกว่า Shy Bladder หรือทางการแพทย์เรียกว่า Paruresis ภาษาไทยไม่รู้เรียกยังไงนะครับ
อาการจะแบบว่า ไม่สามารถปัสสาวะในที่สาธารณะเหมือนสามัญชนคนอื่นได้ครับ ทั้งที่โถปัสสาวะและในห้องสุขา
มันจะเรียกว่ารู้สึกอายก็ใช่ แต่ผมก็ไม่รู้อ่ะครับว่าตัวเองอายอะไร แต่มันฉี่ไม่ออกอ่ะครับ เวลามีคนอยู่ในห้องน้ำสาธารณะ
หลายครั้งที่ผมทดลองหนีไปฉี่ในห้องส้วม แต่ถ้ารู้ว่ายังมีคนอยู่ในภายในห้องน้ำก็จะฉี่ไม่ออกอยู่ดี
(ได้ยินเสียงคนเดินเข้า-ออก เสียงเปิดก๊อกน้ำ หรือแม้กระทั่งเห็นเงาคนเดินไปมา) คือผมโมโหตัวเองมากที่ไม่สามารถฉี่
ในห้องน้ำสาธารณะได้แบบคนอื่นเค้า เชื่อมั๊ยครับ ตั้งแต่จำความได้ผมใช้ห้องน้ำสาธารณะ (ไม่นับกรณีเข้าไปล้างมือ)
นับครั้งได้เลยครับ ส่วนมากจะใช้ห้องน้ำที่บ้าน ก็ฉี่ได้ปกติดี อ้อ มีอยู่ครั้งนึงผมทดลองโดยการเข้าไปฉี่ให้ห้องส้วม
ล็อกประตู หลับตา เอาหูฟังเสียบเปิดเสียงดังๆ ก็ฉี่ได้เหมือนกันครับ (ที่ทำแบบนี้เพื่อให้รับรู้ว่าตนเองอยู่ในห้องน้ำคนเดียวจริงๆ
เลยหลับตาไม่ให้เห็นว่ามีคนเดินในห้องน้ำ และใส่หูฟังเปิดเพลงดังๆเพื่อให้ไม่ได้ยินเสียงภายนอก)
พักหลังๆผมเลยมีสูตรเฉพาะตัวเวลาจำเป็นต้องใช้ห้องน้ำสาธารณะ คือ
1. ต้องเข้าไปฉี่ในห้องส้วมเท่านั้น ฉี่ตรงโถปัสสาวะไม่ได้เลย
2. ต้องล็อกประตู หลับตา และใส่หูฟังเปิดเพลงดังๆ
3. ถ้าไม่ได้เอาโทรศัพท์และหูฟังติดตัวไปด้วยจะต้องรอให้ภายในห้องน้ำไม่มีคนเหลืออยู่เลยซักคนเดียว
จากนั้นค่อยเข้าไปทำธุระในห้องส้วม โดยหลับตา และทำเสียง "ฉี่~~~" ออกมาตามไรฟันเพื่อให้ตัวเองฉี่ออก
แปลกนะครับ มันยากแค่ตอนเริ่มต้น ถ้าได้ฉี่ออกมาแล้ว ต่อให้มีคนเข้ามาใช้ห้องน้ำขณะที่ผมกำลังฉี่อยู่
มันก็ไม่เป็นไรนะครับ ฉี่ต่อได้จนสุด และจะเป็นแค่ห้องน้ำกว้างๆเท่านั้นครับ ห้องน้ำที่สามารถเข้าได้คนเดียว เช่น
ห้องน้ำบนเครื่องบิน บนรถทัวร์ ฯลฯ ผมไม่มีปัญหาครับ ฉี่ออกปกติ
ผมอยากจะเอาชนะอาการนี้อ่ะครับ เข้าใจว่ามันเป็น Psychological Syndrome อย่างหนึ่งที่สามารถรักษาให้หายได้ครับ
เคยปรึกษาคุณหมอจิตแพทย์ท่านหนึ่งที่อเมริกา ท่านแนะนำให้ฝึกฉี่ที่โถปัสสาวะบ่อยๆ
ทำจนร่างกายชินและเห็นว่าเป็นเรื่องปกติ ในที่สุดก็จะสามารถหายขาดได้ครับ แต่ผมยอมรับว่าไม่ค่อยได้ฝึกตามที่คุณหมอแนะนำ
เพราะมันทำยากจริงๆครับ เวลาเพื่อนชวนเข้าห้องน้ำ (ตามประสาผู้ชาย เฮ้ยย ไปฉี่กัน) ผมก็จะถอดซิปยืนหน้าโถปัสสาวะ
ลองฉี่เหมือนคนอื่นเค้าดู แต่มันไม่ออกอ่ะครับ เพื่อนยังแซวเลยว่า ฉี่ไวจัง (ฉี่ไม่ออกเว้ยย) เลยอยากจะมาปรึกษาอ่ะครับว่า
มันจะพอมีวิธีรักษาทางอื่นมั๊ยครับ ที่ไม่ต้องฝึกฝนขนาดนั้นกว่าจะหายได้ แล้วก็อยากจะแชร์น่ะครับ เผื่อใครจะมีอาการแบบเดียวกับผม
คุณหมอบอกว่า คนอเมริกันจำนวนไม่น้อยทั้งชายและหญิงต่างก็มีอาการนี้เหมือนกันครับ
ข้อมูลส่วนตัวผมที่คิดว่าเกี่ยวข้องกับอาการและการรักษา:
- เพศชาย อายุ 25 ปี รูปร่างปกติสมส่วน
- เป็นชาวรักร่วมเพศ ไม่แสดงออก ใช้ชีวิตแบบผู้ชายทั่วไป
- โลกส่วนตัวสูงมาก ให้ความสำคัญกับ Privacy มากที่สุด
- ไม่มีโรคประจำตัว ดื่มแอลกอฮอล์บ้าง ไม่มีสูบบุหรี่ ไม่มีประวัติการใช้ยาเสพย์ติด
คือ... มันก็ไม่ถึงกับเป็นปัญหาในการใช้ชีวิตประจำวันหรอกครับ เพียงแต่ถ้าพอจะมีทางปรับปรุงให้มันดีขึ้น ผมก็อยากลองนะครับ
ขอบคุณทุกท่านมากครับ
ใครเป็น Shy Bladder บ้างครับ? ขอคำแนะนำหน่อย
คือเรื่องที่กำลังจะปรึกษาเนี่ยผมไม่เคยบอกใครเลยนะครับ แม้กระทั่งครอบครัวหรือคนใกล้ชิดก็ไม่มีใครรู้ว่าผมมีอาการนี้นะครับ
คือผมเรียกว่า Shy Bladder หรือทางการแพทย์เรียกว่า Paruresis ภาษาไทยไม่รู้เรียกยังไงนะครับ
อาการจะแบบว่า ไม่สามารถปัสสาวะในที่สาธารณะเหมือนสามัญชนคนอื่นได้ครับ ทั้งที่โถปัสสาวะและในห้องสุขา
มันจะเรียกว่ารู้สึกอายก็ใช่ แต่ผมก็ไม่รู้อ่ะครับว่าตัวเองอายอะไร แต่มันฉี่ไม่ออกอ่ะครับ เวลามีคนอยู่ในห้องน้ำสาธารณะ
หลายครั้งที่ผมทดลองหนีไปฉี่ในห้องส้วม แต่ถ้ารู้ว่ายังมีคนอยู่ในภายในห้องน้ำก็จะฉี่ไม่ออกอยู่ดี
(ได้ยินเสียงคนเดินเข้า-ออก เสียงเปิดก๊อกน้ำ หรือแม้กระทั่งเห็นเงาคนเดินไปมา) คือผมโมโหตัวเองมากที่ไม่สามารถฉี่
ในห้องน้ำสาธารณะได้แบบคนอื่นเค้า เชื่อมั๊ยครับ ตั้งแต่จำความได้ผมใช้ห้องน้ำสาธารณะ (ไม่นับกรณีเข้าไปล้างมือ)
นับครั้งได้เลยครับ ส่วนมากจะใช้ห้องน้ำที่บ้าน ก็ฉี่ได้ปกติดี อ้อ มีอยู่ครั้งนึงผมทดลองโดยการเข้าไปฉี่ให้ห้องส้วม
ล็อกประตู หลับตา เอาหูฟังเสียบเปิดเสียงดังๆ ก็ฉี่ได้เหมือนกันครับ (ที่ทำแบบนี้เพื่อให้รับรู้ว่าตนเองอยู่ในห้องน้ำคนเดียวจริงๆ
เลยหลับตาไม่ให้เห็นว่ามีคนเดินในห้องน้ำ และใส่หูฟังเปิดเพลงดังๆเพื่อให้ไม่ได้ยินเสียงภายนอก)
พักหลังๆผมเลยมีสูตรเฉพาะตัวเวลาจำเป็นต้องใช้ห้องน้ำสาธารณะ คือ
1. ต้องเข้าไปฉี่ในห้องส้วมเท่านั้น ฉี่ตรงโถปัสสาวะไม่ได้เลย
2. ต้องล็อกประตู หลับตา และใส่หูฟังเปิดเพลงดังๆ
3. ถ้าไม่ได้เอาโทรศัพท์และหูฟังติดตัวไปด้วยจะต้องรอให้ภายในห้องน้ำไม่มีคนเหลืออยู่เลยซักคนเดียว
จากนั้นค่อยเข้าไปทำธุระในห้องส้วม โดยหลับตา และทำเสียง "ฉี่~~~" ออกมาตามไรฟันเพื่อให้ตัวเองฉี่ออก
แปลกนะครับ มันยากแค่ตอนเริ่มต้น ถ้าได้ฉี่ออกมาแล้ว ต่อให้มีคนเข้ามาใช้ห้องน้ำขณะที่ผมกำลังฉี่อยู่
มันก็ไม่เป็นไรนะครับ ฉี่ต่อได้จนสุด และจะเป็นแค่ห้องน้ำกว้างๆเท่านั้นครับ ห้องน้ำที่สามารถเข้าได้คนเดียว เช่น
ห้องน้ำบนเครื่องบิน บนรถทัวร์ ฯลฯ ผมไม่มีปัญหาครับ ฉี่ออกปกติ
ผมอยากจะเอาชนะอาการนี้อ่ะครับ เข้าใจว่ามันเป็น Psychological Syndrome อย่างหนึ่งที่สามารถรักษาให้หายได้ครับ
เคยปรึกษาคุณหมอจิตแพทย์ท่านหนึ่งที่อเมริกา ท่านแนะนำให้ฝึกฉี่ที่โถปัสสาวะบ่อยๆ
ทำจนร่างกายชินและเห็นว่าเป็นเรื่องปกติ ในที่สุดก็จะสามารถหายขาดได้ครับ แต่ผมยอมรับว่าไม่ค่อยได้ฝึกตามที่คุณหมอแนะนำ
เพราะมันทำยากจริงๆครับ เวลาเพื่อนชวนเข้าห้องน้ำ (ตามประสาผู้ชาย เฮ้ยย ไปฉี่กัน) ผมก็จะถอดซิปยืนหน้าโถปัสสาวะ
ลองฉี่เหมือนคนอื่นเค้าดู แต่มันไม่ออกอ่ะครับ เพื่อนยังแซวเลยว่า ฉี่ไวจัง (ฉี่ไม่ออกเว้ยย) เลยอยากจะมาปรึกษาอ่ะครับว่า
มันจะพอมีวิธีรักษาทางอื่นมั๊ยครับ ที่ไม่ต้องฝึกฝนขนาดนั้นกว่าจะหายได้ แล้วก็อยากจะแชร์น่ะครับ เผื่อใครจะมีอาการแบบเดียวกับผม
คุณหมอบอกว่า คนอเมริกันจำนวนไม่น้อยทั้งชายและหญิงต่างก็มีอาการนี้เหมือนกันครับ
ข้อมูลส่วนตัวผมที่คิดว่าเกี่ยวข้องกับอาการและการรักษา:
- เพศชาย อายุ 25 ปี รูปร่างปกติสมส่วน
- เป็นชาวรักร่วมเพศ ไม่แสดงออก ใช้ชีวิตแบบผู้ชายทั่วไป
- โลกส่วนตัวสูงมาก ให้ความสำคัญกับ Privacy มากที่สุด
- ไม่มีโรคประจำตัว ดื่มแอลกอฮอล์บ้าง ไม่มีสูบบุหรี่ ไม่มีประวัติการใช้ยาเสพย์ติด
คือ... มันก็ไม่ถึงกับเป็นปัญหาในการใช้ชีวิตประจำวันหรอกครับ เพียงแต่ถ้าพอจะมีทางปรับปรุงให้มันดีขึ้น ผมก็อยากลองนะครับ
ขอบคุณทุกท่านมากครับ