พอดียืม ล็อกอิน เพื่อนคะ มีเรื่องอยากปรึกษา อยากระบาย อยากขอคำแนะนำ
เริ่มเลยละกันนะ
เราอายุ จะ 30 แล้วละ เพิ่งเปลี่ยนงานใหม่มาได้ 2 เดือนละ เนื่องจากปัญหาการเดินทางและเรื่องลูก เลยต้องลาออกจากบริษัทฯเก่า
ได้งานที่ใหม่ใกล้บ้าน แต่ปัญหาของเราคือสังคมการทำงานที่นี่(เฉพาะในแผนกเรานะ แผนกอื่นไม่เห็นเค้าคุยกันเรื่องแบบนี้ ที่รู้เพราะว่า ออฟฟิศเป็นห้องโล่งๆ ใช้ตู้เล็กๆกั้นแต่ละแผนก ) ในแผนกเรามี 3 คน ทุกคนขับรถเป็นยกเว้นเราขับไม่เป็น เพราะเราไม่เคยมีรถ นั้นคือปมด้อยข้อแรกของเรา
ทำๆงานอยู่น้องในแผนกก็ชวนคุย พี่ๆเคยขึ้นเครื่องบินมั้ย เคยเดินสยามปะ เราก็บอกเราไม่เคย ไปไหนก็ไปแต่รถโดยสารอะ สยามก็ไม่เคยไปอะ ไม่รู้จะไปทำไม เค้าก็ทำหน้าแบบ อะไรไม่เคยขึ้นและก็คุยแต่เรื่องเที่ยวต่างประเทศ เรื่องการบ้านป.โท (ซึ่งเราไม่ได้เรื่องป.โท หรอก แล้วก็ไม่รู้จะได้เรียนมั้ย เพราะ เราเงินเดือนไม่เยอะ หมื่นกลางๆ มีลูกหนึ่งคนอายุ 3 ขวบ ต้องผ่อนบ้านด้วย ใฃ้หนี่ กยศ. ด้วย ) งานเรามันต้องใช้สมาธิอะ เกี่ยวกับสถิติและตัวเลข แล้วน้องคนนี้ก็ชวนคุยเรื่องประมาณเนี้ยตลอด แต่งานของน้องเค้ากับเราคนละประเภท ของน้องเค้าเป็นงานบริการซะมากกว่า เรายอมรับนะว่าเค้าเก่ง เพราะเค้าทำเป็นเกือบทุกอย่าง(จากที่เค้าพูดให้ฟังนะ) ทางบ้านของเค้าค่อนข้างมีฐานะ แต่เราเป็นลูกคนโรงงานธรรมดาๆ คนหนึ่ง ปิดเทอมก็หางานพิเศษทำ ไม่ก็ขายของตลาดนัด ไม่เคยทำกิจกรรมอะไรหรือเรียนอะไรเพิ่มเติมจากหลักสูตร ไม่เคย เราเป็นคนเงียบๆ คุยไม่เก่ง เราไม่รู้จะทำตัวยังงัย ทำตัวไม่ถูก รู้สึกกดดัน เซ็ง เบื่อ งานก็หายาก บอกแฟนขอไปทำฝ่ายผลิตได้มัยไม่ต้องปวดหัวเรื่องแบบนี้ แต่ได้เป็นรายวัน รายได้ก็จะลดลง แฟนก็บ่นกลัวค่าใช้จ่ายไม่พอ แต่งานที่บริษัทฯเก่าไม่มีเรื่องแนวนี้นะ
ขอบคุณนะคะที่ให้ระบาย
ชอบคุณทุกตวามเห็นนะคะ
ขอความเห็น/คำแนะนำ/กำลังใจ
เริ่มเลยละกันนะ
เราอายุ จะ 30 แล้วละ เพิ่งเปลี่ยนงานใหม่มาได้ 2 เดือนละ เนื่องจากปัญหาการเดินทางและเรื่องลูก เลยต้องลาออกจากบริษัทฯเก่า
ได้งานที่ใหม่ใกล้บ้าน แต่ปัญหาของเราคือสังคมการทำงานที่นี่(เฉพาะในแผนกเรานะ แผนกอื่นไม่เห็นเค้าคุยกันเรื่องแบบนี้ ที่รู้เพราะว่า ออฟฟิศเป็นห้องโล่งๆ ใช้ตู้เล็กๆกั้นแต่ละแผนก ) ในแผนกเรามี 3 คน ทุกคนขับรถเป็นยกเว้นเราขับไม่เป็น เพราะเราไม่เคยมีรถ นั้นคือปมด้อยข้อแรกของเรา
ทำๆงานอยู่น้องในแผนกก็ชวนคุย พี่ๆเคยขึ้นเครื่องบินมั้ย เคยเดินสยามปะ เราก็บอกเราไม่เคย ไปไหนก็ไปแต่รถโดยสารอะ สยามก็ไม่เคยไปอะ ไม่รู้จะไปทำไม เค้าก็ทำหน้าแบบ อะไรไม่เคยขึ้นและก็คุยแต่เรื่องเที่ยวต่างประเทศ เรื่องการบ้านป.โท (ซึ่งเราไม่ได้เรื่องป.โท หรอก แล้วก็ไม่รู้จะได้เรียนมั้ย เพราะ เราเงินเดือนไม่เยอะ หมื่นกลางๆ มีลูกหนึ่งคนอายุ 3 ขวบ ต้องผ่อนบ้านด้วย ใฃ้หนี่ กยศ. ด้วย ) งานเรามันต้องใช้สมาธิอะ เกี่ยวกับสถิติและตัวเลข แล้วน้องคนนี้ก็ชวนคุยเรื่องประมาณเนี้ยตลอด แต่งานของน้องเค้ากับเราคนละประเภท ของน้องเค้าเป็นงานบริการซะมากกว่า เรายอมรับนะว่าเค้าเก่ง เพราะเค้าทำเป็นเกือบทุกอย่าง(จากที่เค้าพูดให้ฟังนะ) ทางบ้านของเค้าค่อนข้างมีฐานะ แต่เราเป็นลูกคนโรงงานธรรมดาๆ คนหนึ่ง ปิดเทอมก็หางานพิเศษทำ ไม่ก็ขายของตลาดนัด ไม่เคยทำกิจกรรมอะไรหรือเรียนอะไรเพิ่มเติมจากหลักสูตร ไม่เคย เราเป็นคนเงียบๆ คุยไม่เก่ง เราไม่รู้จะทำตัวยังงัย ทำตัวไม่ถูก รู้สึกกดดัน เซ็ง เบื่อ งานก็หายาก บอกแฟนขอไปทำฝ่ายผลิตได้มัยไม่ต้องปวดหัวเรื่องแบบนี้ แต่ได้เป็นรายวัน รายได้ก็จะลดลง แฟนก็บ่นกลัวค่าใช้จ่ายไม่พอ แต่งานที่บริษัทฯเก่าไม่มีเรื่องแนวนี้นะ
ขอบคุณนะคะที่ให้ระบาย
ชอบคุณทุกตวามเห็นนะคะ