สวัสดีปีใหม่ไทยครับเพื่อนๆ
ผมมีเรื่องราวจากชีวิตจริงหรือที่เรียกว่าประสบการณ์ที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับโฆษณาตัวหนึ่งซึ่งกินใจผมมากครับ
คือวีดีโอตัวนี้ "ไทยประกันชีวิต"
[url]http://youtu.be/uaWA2GbcnJU
(ใส่วีดีโอไม่เป็นนะครับ รบกวนผู้รู้ครับผม)
เรื่องราวมันมีอยู่ว่า
ผมมีเพื่อนคนหนึ่งซึ่งเป็นคนที่ดีมาก และผมสนิทมากที่สุด แต่เพื่อนคนนี้ก็เหมือนคนในวีดีโอและครับ
ให้ทุกอย่าง ใครเป็นอะไรช่วยเหลือหมด หมดจนบางครั้งเดือดร้อนตัวเอง ช่วยแม้ตัวเองไม่มีตังกินข้าวก็ตาม
มันเหมือนกับประโยคในโฆษณาที่คนพากษ์พูดว่า
"เค้าจะได้อะไรถ้าเค้าทำแบบนี้ทุกวัน...
เค้าจะไม่ได้อะไรเลย
ไม่ได้รวยขึ้น ไม่ได้ออกทีวี ไม่มีได้ออกทีวี
ไม่ได้มีชื่อเสียงที่มากขึ้น
สิ่งที่เค้าได้ ได้แค่ความรู้สึก ได้เห็นความสุข
ได้เข้าใจ... ได้ความรัก
ได้ในสิ่งที่เงินซื้อไม่ได้..."
ผมพอจะเข้าใจนะครับในประโยคนี้ แต่บางครั้งเราก็อยู่กับโลกแห่งความจริง
บนใบนี้ ใบที่โหดร้าย.. เงินอาจจะซื้อทุกอย่างไม่ได้ แต่มันก็ซื้อข้าวกินได้
แต่การที่เราช่วยเหลือคนอื่น จนตัวเองต้องมากินข้าวกับน้ำปลา ?
มันคือคำตอบของคำว่าการช่วยเหลือจริงๆหรอครับ
จุดประสงค์ของผม ไม่ได้ต้องการให้ทุกคนเลิกรู้จักคำว่า "ให้"
แต่อยากให้รู้จักคำว่า "ให้แต่พอดี" แต่ผมจะบอกทุกคนก็ไม่ได้
ทุกคนมีความพอดี ไม่เท่ากันครับ
เพียงแต่ในโฆษณานี้มันทำให้ผมนึกถึงเพื่อนสนิทผม
ทุกครั้ง ทุกเหตุการณ์ คนไทย ชาวต่างชาติ มันช่วยหมด ไม่เลือก
บางครั้งก็แอบยิ้มไม่ได้ และรู้สึกดีใจที่มีเพื่อนแบบมัน
และยังดีที่มีคนแบบนี้อยู่บนโลก
เพียงแต่บางครั้ง เราไม่สามารถช่วยใครได้หมดทั้งโลก
บางครั้ง อยากให้มันรู้จักเห็นแก่ตัวบ้าง เพื่อรักตัวเอง
ที่พูดทั้งหมด แค่อยากแชร์ความคิดเห็นให้เพื่อนๆ และมุมมองอีกด้านหนึ่งทีผมมอง
และผมก็อยากจะฟังความคิดเห็นเพื่อนๆ ที่เกี่ยวกับวีดีโอนี้ หรือเกี่ยวกับคำวิจารณ์ของผมก็ได้นะครับ
ป.ล. ฝากอีกเรื่องนะครับ ถ้ายังดูแลตัวเองไม่ได้ อย่าไปดูแลใคร
เพราะจะทำให้คนที่รักเรา เค้าเป็นห่วงเรา และต้องดูแลเรา
ป.ล. 2 หากคุณยังไม่ได้ดูแลคนรอบข้างกายคุณ
โปรดดูแลเค้า ก่อนที่จะดูแลคนอื่นนะครับ
จากโฆษณา "ไทยประกันชีวิต" Unsung กับข้อคิดที่ได้ กับมุมมอง
ผมมีเรื่องราวจากชีวิตจริงหรือที่เรียกว่าประสบการณ์ที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับโฆษณาตัวหนึ่งซึ่งกินใจผมมากครับ
คือวีดีโอตัวนี้ "ไทยประกันชีวิต"
[url]http://youtu.be/uaWA2GbcnJU
(ใส่วีดีโอไม่เป็นนะครับ รบกวนผู้รู้ครับผม)
เรื่องราวมันมีอยู่ว่า
ผมมีเพื่อนคนหนึ่งซึ่งเป็นคนที่ดีมาก และผมสนิทมากที่สุด แต่เพื่อนคนนี้ก็เหมือนคนในวีดีโอและครับ
ให้ทุกอย่าง ใครเป็นอะไรช่วยเหลือหมด หมดจนบางครั้งเดือดร้อนตัวเอง ช่วยแม้ตัวเองไม่มีตังกินข้าวก็ตาม
มันเหมือนกับประโยคในโฆษณาที่คนพากษ์พูดว่า
"เค้าจะได้อะไรถ้าเค้าทำแบบนี้ทุกวัน...
เค้าจะไม่ได้อะไรเลย
ไม่ได้รวยขึ้น ไม่ได้ออกทีวี ไม่มีได้ออกทีวี
ไม่ได้มีชื่อเสียงที่มากขึ้น
สิ่งที่เค้าได้ ได้แค่ความรู้สึก ได้เห็นความสุข
ได้เข้าใจ... ได้ความรัก
ได้ในสิ่งที่เงินซื้อไม่ได้..."
ผมพอจะเข้าใจนะครับในประโยคนี้ แต่บางครั้งเราก็อยู่กับโลกแห่งความจริง
บนใบนี้ ใบที่โหดร้าย.. เงินอาจจะซื้อทุกอย่างไม่ได้ แต่มันก็ซื้อข้าวกินได้
แต่การที่เราช่วยเหลือคนอื่น จนตัวเองต้องมากินข้าวกับน้ำปลา ?
มันคือคำตอบของคำว่าการช่วยเหลือจริงๆหรอครับ
จุดประสงค์ของผม ไม่ได้ต้องการให้ทุกคนเลิกรู้จักคำว่า "ให้"
แต่อยากให้รู้จักคำว่า "ให้แต่พอดี" แต่ผมจะบอกทุกคนก็ไม่ได้
ทุกคนมีความพอดี ไม่เท่ากันครับ
เพียงแต่ในโฆษณานี้มันทำให้ผมนึกถึงเพื่อนสนิทผม
ทุกครั้ง ทุกเหตุการณ์ คนไทย ชาวต่างชาติ มันช่วยหมด ไม่เลือก
บางครั้งก็แอบยิ้มไม่ได้ และรู้สึกดีใจที่มีเพื่อนแบบมัน
และยังดีที่มีคนแบบนี้อยู่บนโลก
เพียงแต่บางครั้ง เราไม่สามารถช่วยใครได้หมดทั้งโลก
บางครั้ง อยากให้มันรู้จักเห็นแก่ตัวบ้าง เพื่อรักตัวเอง
ที่พูดทั้งหมด แค่อยากแชร์ความคิดเห็นให้เพื่อนๆ และมุมมองอีกด้านหนึ่งทีผมมอง
และผมก็อยากจะฟังความคิดเห็นเพื่อนๆ ที่เกี่ยวกับวีดีโอนี้ หรือเกี่ยวกับคำวิจารณ์ของผมก็ได้นะครับ
ป.ล. ฝากอีกเรื่องนะครับ ถ้ายังดูแลตัวเองไม่ได้ อย่าไปดูแลใคร
เพราะจะทำให้คนที่รักเรา เค้าเป็นห่วงเรา และต้องดูแลเรา
ป.ล. 2 หากคุณยังไม่ได้ดูแลคนรอบข้างกายคุณ
โปรดดูแลเค้า ก่อนที่จะดูแลคนอื่นนะครับ