อยากจะเล่าให้ฟังครับและเชื่อว่าหลายท่านในที่นี้คงเจอประสบการณ์เช่นเดียวกับผมแน่ๆ
เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมาผมมีธุระด่วนต้องไปทำงานที่ญี่ปุ่น ขาไปไม่มีปัญหาอะไร แต่ขากลับต้องมาทน และเจอกับเหตุการณ์ที่เหมือนหนังที่ฉายวนแล้ววนอีกเวลาเจอกรุ๊ปคนไทยในเครื่อง เรื่องมันมีอยู่ว่า
ตอนขึ้นเครื่องปรากฏว่ามีกรุ๊ปใหญ่ซึ่งจากที่ได้ยินและเห็นทำให้ทราบว่าเป็นกรุ๊ปของข้าราชการ สังกัดในหน่วยงานที่กระจายไปตามภูมิภาคต่างๆ ในประเทศไทย ซึ่งกรุ๊ปนี้มาจาก (ไม่ขอเอ่ยภาคและจังหวัดล่ะกันนะครับ) เสียงเอ๊ะอะโวยวายนำทางมาเลย ทำให้ทุกคนในเครื่องต้องหันมามอง จากนั้นก็คุยกันตลอดทาง หนักบ้างเบาบ้าง ส่วนตัวผมเองไม่ค่อยเท่าไหร่ครับแต่สังเกตุอาการของชาวต่างชาติแล้วรู้ว่าหงุดหงิดแน่ๆ
แต่สิ่งที่มาสะกิดผมมันเกิดขึ้นตอนที่ แอร์เริ่มบริการอาหารบนเครื่อง เริ่มจากเครื่องดื่ม
"ในแถวที่นั่งผม ผมนั่งริมสุดตรงหน้าต่าง"
" คนในกรุ๊ปสองคนนั่งริมทางเดินและตรงกลาง"
ทั้งสองเริ่มคุยกันและพูดว่า "
ดูนะ ไอ้เนี๊ยะที่นั่งกับเรา มันต้องหยิบไวน์แน่ๆ ดูแล้วแพงสุดนี่หว่า มันต้องหยิบพนันกันมั้ย"
ผมคิดในใจ "จะพูดทำไมวะ กรูหยิบแน่ๆ"
ตอนที่แอร์บริการมาถึงแถวของผม ผมก็หยิบไวน์เลยครับ ส่วนสองคนนั้นก็พูดตอบกันว่า "เห็นมั้ย หยิบจริงๆ พวกจีนน่ะชอบนัก" แต่....สองคนนั้นก็หยิบ
โอเคผ่านไป...จนบริการอาหาร และสองคนนั้นก็ประสานเสียงกับคนในกรุ๊ปเรื่องไวน์ไม่หยุดหย่อน จนกระทั่งผมทนเป็นคนจีนไม่ไหวต่อไปแล้ว....และแอร์ผ่านมาผมเลยเรียกแอร์อีกครั้ง "ขอโทษนะครับ ขอไวน์เพิ่มครับ และ ถามเผื่อสองท่านนั้นด้วยว่าจะเอามั้ย"
วินาทีนั้น เงียบสนิทไม่มีเสียงตอบกลับใดๆ ทั้งสิ้นจากสองคนนั้น และการเดินทางจากญี่ปุ่นถึงกรุงเทพของผมก็เป็นดั่งสวรรค์เพราะไม่อะไรมารบกวนโสตประสาทผมเลย สองคนนั้นเงียบสนิทตลอดการเดินทาง
สิ่งที่ผมเขียนมาอาจจะเข้าเรื่องบ้างไม่เข้าเรื่องบ้าง แต่ประเด็นอยู่ที่ คนไทย (บางคนล่ะกัน) เวลามากันเยอะๆ ท่านเบาๆ เสียงกันหน่อยอย่าดีแต่ว่าจีน ว่าเขาเสียงดังไม่รู้จักเกรงใจชาวบ้าน เราคนไทยเองนี่แหละตัวดีเชียวแหละ รวมกลุ่มกันได้เมื่อไหร่เสียงดังตั้งแต่หัวเครื่องยันท้ายเครื่องและเรื่องว่าคนอื่นในระยะเผาขนอีกเหมือนกัน เห็นเป็นร้อยๆ กระทู้ที่เขียนถึงเรื่องนี้ ในไฟล์วันนั้นผมก็อ่านหนังสือไทย ผมหยิบโทรศัพท์มากดเล่นหน้าจอผมก็ตั้งภาษาไทย คนสังเกตุดีๆ ก็น่าจะรู้ว่าเป็นคนไทย ก็ไม่ควรจะมาพูดอย่างนี้ ยิ่งพูดแล้วพูดอีก มันน่ารำคาญและหงุดหงิดสำหรับคนโดนพาดพิง มิใช่น้อย นี่ผมก็นึกตำหนิ สายการบินเหมือนกันนะครับว่า รู้ว่าผมเดินทางคนเดียวทำไมไม่จัดที่นั่งให้ห่างจากกรุ๊ป
ไม่แปลกใจเลยครับที่โรงแรมบางที่ในยุโรปที่รับทัวร์ไทย มักจะแยกอาหารเช้าสำหรับกรุ๊ปไทยไว้อีกที่นึง (ใกลๆ) กับแขก F.I.T ปกติ เพราะไม่ว่าจะเสียงเอย การตักเอย บางอย่างเค้าก็รับกันไม่ได้
เรามัวแต่ประนามจีนกันว่า มาเที่ยวบ้านเรามักจะทำอย่างโน้นอย่างนี้ แต่เราก็ต้องหันกลับมามองตัวเราเองเหมือนกันว่า "ไ
ปบ้านเค้า ทำอะไรให้เค้าได้ว่าบ้างหรือเปล่า"
พี่น้องคนไทยครับ เวลารวมกลุ่มกันเยอะๆบนเครื่องบินอย่านึกว่าท่าน "เช่าเหมาลำซิครับ" อายชาวบ้านเค้า
เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมาผมมีธุระด่วนต้องไปทำงานที่ญี่ปุ่น ขาไปไม่มีปัญหาอะไร แต่ขากลับต้องมาทน และเจอกับเหตุการณ์ที่เหมือนหนังที่ฉายวนแล้ววนอีกเวลาเจอกรุ๊ปคนไทยในเครื่อง เรื่องมันมีอยู่ว่า
ตอนขึ้นเครื่องปรากฏว่ามีกรุ๊ปใหญ่ซึ่งจากที่ได้ยินและเห็นทำให้ทราบว่าเป็นกรุ๊ปของข้าราชการ สังกัดในหน่วยงานที่กระจายไปตามภูมิภาคต่างๆ ในประเทศไทย ซึ่งกรุ๊ปนี้มาจาก (ไม่ขอเอ่ยภาคและจังหวัดล่ะกันนะครับ) เสียงเอ๊ะอะโวยวายนำทางมาเลย ทำให้ทุกคนในเครื่องต้องหันมามอง จากนั้นก็คุยกันตลอดทาง หนักบ้างเบาบ้าง ส่วนตัวผมเองไม่ค่อยเท่าไหร่ครับแต่สังเกตุอาการของชาวต่างชาติแล้วรู้ว่าหงุดหงิดแน่ๆ
แต่สิ่งที่มาสะกิดผมมันเกิดขึ้นตอนที่ แอร์เริ่มบริการอาหารบนเครื่อง เริ่มจากเครื่องดื่ม
"ในแถวที่นั่งผม ผมนั่งริมสุดตรงหน้าต่าง"
" คนในกรุ๊ปสองคนนั่งริมทางเดินและตรงกลาง"
ทั้งสองเริ่มคุยกันและพูดว่า "
ผมคิดในใจ "จะพูดทำไมวะ กรูหยิบแน่ๆ"
ตอนที่แอร์บริการมาถึงแถวของผม ผมก็หยิบไวน์เลยครับ ส่วนสองคนนั้นก็พูดตอบกันว่า "เห็นมั้ย หยิบจริงๆ พวกจีนน่ะชอบนัก" แต่....สองคนนั้นก็หยิบ
โอเคผ่านไป...จนบริการอาหาร และสองคนนั้นก็ประสานเสียงกับคนในกรุ๊ปเรื่องไวน์ไม่หยุดหย่อน จนกระทั่งผมทนเป็นคนจีนไม่ไหวต่อไปแล้ว....และแอร์ผ่านมาผมเลยเรียกแอร์อีกครั้ง "ขอโทษนะครับ ขอไวน์เพิ่มครับ และ ถามเผื่อสองท่านนั้นด้วยว่าจะเอามั้ย"
วินาทีนั้น เงียบสนิทไม่มีเสียงตอบกลับใดๆ ทั้งสิ้นจากสองคนนั้น และการเดินทางจากญี่ปุ่นถึงกรุงเทพของผมก็เป็นดั่งสวรรค์เพราะไม่อะไรมารบกวนโสตประสาทผมเลย สองคนนั้นเงียบสนิทตลอดการเดินทาง
สิ่งที่ผมเขียนมาอาจจะเข้าเรื่องบ้างไม่เข้าเรื่องบ้าง แต่ประเด็นอยู่ที่ คนไทย (บางคนล่ะกัน) เวลามากันเยอะๆ ท่านเบาๆ เสียงกันหน่อยอย่าดีแต่ว่าจีน ว่าเขาเสียงดังไม่รู้จักเกรงใจชาวบ้าน เราคนไทยเองนี่แหละตัวดีเชียวแหละ รวมกลุ่มกันได้เมื่อไหร่เสียงดังตั้งแต่หัวเครื่องยันท้ายเครื่องและเรื่องว่าคนอื่นในระยะเผาขนอีกเหมือนกัน เห็นเป็นร้อยๆ กระทู้ที่เขียนถึงเรื่องนี้ ในไฟล์วันนั้นผมก็อ่านหนังสือไทย ผมหยิบโทรศัพท์มากดเล่นหน้าจอผมก็ตั้งภาษาไทย คนสังเกตุดีๆ ก็น่าจะรู้ว่าเป็นคนไทย ก็ไม่ควรจะมาพูดอย่างนี้ ยิ่งพูดแล้วพูดอีก มันน่ารำคาญและหงุดหงิดสำหรับคนโดนพาดพิง มิใช่น้อย นี่ผมก็นึกตำหนิ สายการบินเหมือนกันนะครับว่า รู้ว่าผมเดินทางคนเดียวทำไมไม่จัดที่นั่งให้ห่างจากกรุ๊ป
ไม่แปลกใจเลยครับที่โรงแรมบางที่ในยุโรปที่รับทัวร์ไทย มักจะแยกอาหารเช้าสำหรับกรุ๊ปไทยไว้อีกที่นึง (ใกลๆ) กับแขก F.I.T ปกติ เพราะไม่ว่าจะเสียงเอย การตักเอย บางอย่างเค้าก็รับกันไม่ได้
เรามัวแต่ประนามจีนกันว่า มาเที่ยวบ้านเรามักจะทำอย่างโน้นอย่างนี้ แต่เราก็ต้องหันกลับมามองตัวเราเองเหมือนกันว่า "ไปบ้านเค้า ทำอะไรให้เค้าได้ว่าบ้างหรือเปล่า"