ความรักของผม หรือของเรา

วันหนึ่งมันเริ่มจากผมเจอคุณที่โรงเรียนภาษาแห่งนี้ ท่ามกลางความสับสนของตัวเองว่า เรามาทำอะไรที่นี่หว่า ที่เบลแลงเควจสกูล เคมบริดจ์ พูดก็ไม่ได้ ภาษาอังกฦษนะ ไทยก็มั่วๆ ตามภาษาเด็กวิทย์ นะแหละ สอบวัดผลก็อยู่ห้องเกือบบ้วยอีก โครตอุบาทว์ตัวเองเลย อากาศก็เย็น หนาว ต้องเข้าคิวกินข้าวอีก อื้ม แต่อาหารถูกปากแหะแถมไม่จำกัดอีก ชอบเหมาะดีกับคนกินเยอะมากๆ ก็เจอคุณตั้งแต่วันแรกแหละแต่ก็ตามครรลองเด็กใหม่ทุกที่อ่ะนะ เราก็มองผ่านๆ ไปเกือบทุกคน ทั้งชายหญิง ไทยจีน ฝรั่ง แขก แถม ก้เริ่มบ้าความรักแบบมีปฏิสัมพันธ์ มาได้ระยะนึงก่อนมานี่ พูดง่ายๆก็เล็งหาคนสวยๆจะจีบนะแหละ ตอนนั้นที่มหาลัยก็ส่งเราให้มากับเพื่อนคนนึง แต่พอดีไม่สเปค วันแรกก้จบแบบแกนๆ ไป จากนั้นก็กลับบ้าน จำแม่นเลย ชื่อ ครอบครัวบรูโน่ เป็นนักมวยปล้ำจากโปแลน ย้ายมาอยู่ ที่เมืองนี้ เค้าเล่าให้ฟัง แต่โครตขี้เหนียวเลย อาบน้ำนี่ ให้ ระดับโครตประหยัดจะเปลี่ยนอุณหภูมิให้ร้อนขึ้นยังไม่ยอมเลย พอดีเป็นเด็กเรื่องมาก แบบมากสุดๆ เลยขอมาอยู่คนเดียวไม่ยอมอยู่ห้องรวม จะดูบอลโลก ราวๆนั้น ปีนั้น อเมริกาเป็นเจ้าภาพนะ ก็ได้ สมใจ แถมขอไม่กินเนื้อวัวอีกเพราะ ตอนนั้น คุณแม่ให้นับถือเจ้าแม่กวนอิม ก็แน่นอนละครับ ศีลแตก ในภายหลัง เคร พอ แค่นี้ก่อน ผมจะเล่าต่อไปเรื่อยๆนะ เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกในชีวิตเลยว่าจะลองมานานแล้ว พอดีต้องขอบคุณ เพลง เหตุเกิดจากความเหงา ของ วง Emotion Town มากครับ บิ้ลดอารมณ์ได้สุดๆเลย แล้วก็พอดีเพิ่งรู้ว่า พันทิบตอนนี้สมัครง่ายมากเหมือนที่เคยใช้คลายเหงาตอนอยู่ที่ ที่ ใน นิยายเรื่องนี้เลยครับ แล้วจะมาต่อนะครับ