เมื่อกี้ครับ ขณะที่กะลังจะขับรถออกจากซอยเข้าสู่ถนนหลัก ( 4 เลน )
ต้องบอกก่อนว่า โดยปกติ ผมเป็นคนเคารพกฎจราจรมาก กระทั่งที่เจอไฟแดงตอนกลางคืนตีสี่และไม่มีรถซักคันก็ยังจอดให้เป็นไฟเขียวก่อนถึงจะไปต่อ
ก่อนจะเลี้ยวเข้าถนนใหญ่ ผมได้ดูเลนซ้ายของถนน และตรวจดูอย่างถ้วนถี่แล้วว่า ไม่มีรถขับมา มีแต่เลนที่อยู่ไกลพอประมาณ
จึงเลี้ยวรถออกมาตามปกติ แต่ขณะนั้น มีรถมอเตอร์ไซค์ของถนนฝั่งตรงข้าม ลักไก่ยูเทิร์นพอดี ทำให้รถหรูคันสีขาวที่ตามมาไกลลิบๆเมื่อกี้
แต่มันใกล้มากๆ ตอนนี้ ต้องหักหลบเปลี่ยนเลนมากระทันหัน เป็นการตัดหน้ารถของผม ชนิดที่ว่าเหยียบเบรคหัวทิ่ม แต่โชคดีที่ไม่ได้เฉี่ยวชนกัน
ด้วยความที่รถเพิ่งออกตัวเลยทำให้การเบรคของผมหยุดทันก่อนที่จะจิ้มตูดรถหรูอย่างหวุดหวิด
เหมือนรถหรูคันนั้นจะตกใจ ก็เลยชะลอรถ ขับช้าๆ เพื่อตั้งสติ แต่เมื่อผมเห็นแล้วว่าไม่เกิดอะไรขึ้น ก็เลยเลี่ยงเข้าเลนส์ขวา เพื่อแซงรถหรูคันนั้นเข้าตามเส้นทางของตัวเองต่อไป
จนไปติดไฟแดง ณ สี่แยกแห่งถึง ผมก็ได้หันไปมองกระจกหลัง เจอรถคู่กรณีอยู่ด้านหลัง จอดติดไฟแดงติดกัน
แต่ที่ทำให้ผมสะพรึงคือ .. ณ ที่นั่งคนขับ เป็นเด็กอายุเพียงราวๆ 10 ขวบ ดูจากการนั่งอย่าว่าแต่มองถนนเลย มองรถคันหน้าจะเห็นหรือปล่าว
ที่นั่งข้างๆ คาดว่าน่าจะเป็นพ่อ อายุราวๆ 40 ปี
ผมได้แต่ถามตัวเองว่าทำไม คนเราถึงได้ไร้ความรับผิดชอบถึงเพียงนี้ ..
ถึงจะขับรถคันละหลายล้าน ถึงจะมีปัญญาซ่อมถ้าเกิดชน
แต่ถ้าเกิดไปชนคนหละ ถ้าคนที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ เกิดเป็นอะไรขึ้นมา ..
เค้าจะทำยังไง
จริงอยู่ คุกประเทศไทย ไม่ได้มีไว้ขังคนรวย
แต่เค้าน่าจะมีความรับผิดชอบกว่านี้ มากกว่าที่จะยืนอาวุธที่เรียกว่าความเร็วให้เด็กอายุเพียงสิบขวบ . .
แต่ผมจะทำอะไรได้ครับ รถผมเป็นแค่โตโยต้าเก่าๆ ตีราคาปัจจุบันคงจะต่ำกว่าเค้าเป็นสิบเท่า
ได้แต่เพียงคิดในใจ และปลงกะสังคมไทยในปัจจุบัน
ก่อนจะกลับถึงบ้าน ไฟแจ้งเตือนน้ำมันแดงขึ้นมา ผมเลยแวะเข้าปั๊มเพื่อจะเติมน้ำมัน และอาศัยโอกาสนั้นเติมคาเฟอีนให้ร่างกายไปด้วย
เมื่อจอดรถเติมน้ำมันแล้วก็ขับมาจอดต่อที่หน้าร้านกาแฟในปั๊ม
เหมือนทำบุญกันไว้ในชาติที่แล้ว
รถหรูคันนั้นขับมา จอดข้างๆอย่างช้าๆ คงจะมาซื้อกาแฟเหมือนกัน
นี่คงจะเป็นโอกาสที่สวรรค์มอบให้คนขับรถญี่ปุ่นอย่างผมได้เตือนสติคนขับรถยุโรปราคาแพงแบบเค้าซักที
ผู้เป็นพ่อเปิดประตูลงมา หน้าตาดูเป็นคนอัธยาศัยดีกว่าที่คิด
เอาวะ หน้าตาใจดีแบบนี้ กูจะได้กล้าพูดหน่อย ผมคิดในใจ
เค้าเริ่มบทสนทนากับผมก่อน
เขา : น้องครับ เมื่อกี้พี่ขอโทษ เกือบชนกันไปแล้วมั้ยหละ พอดีมอเตอร์ไซค์มันตัดหน้า
(เอาแล้ว ตามประสาลูกคนรวย ทำอะไรไม่ผิด คนเป็นพ่อต้องมาขอโทษแทน )
ผม : อันนั้นผมเข้าใจครับ แต่พี่น่าจะมีความรับผิดชอบมากกว่านี้
เขา : หะ ?
ผม : พี่จะให้เด็กตัวแค่นี้มาขับรถในเมืองแบบนี้ มันไม่ได้นะครับ (ผมจัดเต็มเลยครับ)
จริงอยู่รถพี่อาจจะมีประกัน แต่ถ้าเกิดไปชนคนที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ ประกันของพี่มันซื้อชีวิตคนไม่ได้นะครับ
ถนนเส้นที่รถไม่มีก็มีเยอะแยะ ถ้าน้องเค้าอยากขับรถ พี่พาไปขับนอกเมืองหน่อยก็ได้
รอหน่อยอีกไม่กี่ปีให้ทำใบขับขี่ได้ ให้มีสติในการรับผิดชอบตัวเองและสังคมมากกว่านี้
ถึงตอนนั้นพี่ค่อยให้เค้าขับก็ได้ครับ แบบนี้มันอันตรายไป
...
เค้าเงียบไปซักพักครับ ตอนนั้นผมเริ่มคิดแล้ว กูพูดมากไปปะวะ ในรถเค้ามีปืนปะวะ ในที่สุดเค้าก็พูดมา
เขา : น้องครับ รถพี่ .. พวงมาลัยซ้าย
ผม : . . .
ผม : . . . . . . . . . . .
ใจคุณแหละ has left the game
ตอนนั้นได้แต่คิดในใจว่า
ธรณีช่วยสูบกูลงไปที กูพูดไปตั้งเยอะ สุดท้ายกูเงิบ กูเข้าใจผิด กูอายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เมื่อผมเจอลูกคนรวย ขับรถหรู ปาดหน้า T_T
ต้องบอกก่อนว่า โดยปกติ ผมเป็นคนเคารพกฎจราจรมาก กระทั่งที่เจอไฟแดงตอนกลางคืนตีสี่และไม่มีรถซักคันก็ยังจอดให้เป็นไฟเขียวก่อนถึงจะไปต่อ
ก่อนจะเลี้ยวเข้าถนนใหญ่ ผมได้ดูเลนซ้ายของถนน และตรวจดูอย่างถ้วนถี่แล้วว่า ไม่มีรถขับมา มีแต่เลนที่อยู่ไกลพอประมาณ
จึงเลี้ยวรถออกมาตามปกติ แต่ขณะนั้น มีรถมอเตอร์ไซค์ของถนนฝั่งตรงข้าม ลักไก่ยูเทิร์นพอดี ทำให้รถหรูคันสีขาวที่ตามมาไกลลิบๆเมื่อกี้
แต่มันใกล้มากๆ ตอนนี้ ต้องหักหลบเปลี่ยนเลนมากระทันหัน เป็นการตัดหน้ารถของผม ชนิดที่ว่าเหยียบเบรคหัวทิ่ม แต่โชคดีที่ไม่ได้เฉี่ยวชนกัน
ด้วยความที่รถเพิ่งออกตัวเลยทำให้การเบรคของผมหยุดทันก่อนที่จะจิ้มตูดรถหรูอย่างหวุดหวิด
เหมือนรถหรูคันนั้นจะตกใจ ก็เลยชะลอรถ ขับช้าๆ เพื่อตั้งสติ แต่เมื่อผมเห็นแล้วว่าไม่เกิดอะไรขึ้น ก็เลยเลี่ยงเข้าเลนส์ขวา เพื่อแซงรถหรูคันนั้นเข้าตามเส้นทางของตัวเองต่อไป
จนไปติดไฟแดง ณ สี่แยกแห่งถึง ผมก็ได้หันไปมองกระจกหลัง เจอรถคู่กรณีอยู่ด้านหลัง จอดติดไฟแดงติดกัน
แต่ที่ทำให้ผมสะพรึงคือ .. ณ ที่นั่งคนขับ เป็นเด็กอายุเพียงราวๆ 10 ขวบ ดูจากการนั่งอย่าว่าแต่มองถนนเลย มองรถคันหน้าจะเห็นหรือปล่าว
ที่นั่งข้างๆ คาดว่าน่าจะเป็นพ่อ อายุราวๆ 40 ปี
ผมได้แต่ถามตัวเองว่าทำไม คนเราถึงได้ไร้ความรับผิดชอบถึงเพียงนี้ ..
ถึงจะขับรถคันละหลายล้าน ถึงจะมีปัญญาซ่อมถ้าเกิดชน
แต่ถ้าเกิดไปชนคนหละ ถ้าคนที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ เกิดเป็นอะไรขึ้นมา ..
เค้าจะทำยังไง
จริงอยู่ คุกประเทศไทย ไม่ได้มีไว้ขังคนรวย
แต่เค้าน่าจะมีความรับผิดชอบกว่านี้ มากกว่าที่จะยืนอาวุธที่เรียกว่าความเร็วให้เด็กอายุเพียงสิบขวบ . .
แต่ผมจะทำอะไรได้ครับ รถผมเป็นแค่โตโยต้าเก่าๆ ตีราคาปัจจุบันคงจะต่ำกว่าเค้าเป็นสิบเท่า
ได้แต่เพียงคิดในใจ และปลงกะสังคมไทยในปัจจุบัน
ก่อนจะกลับถึงบ้าน ไฟแจ้งเตือนน้ำมันแดงขึ้นมา ผมเลยแวะเข้าปั๊มเพื่อจะเติมน้ำมัน และอาศัยโอกาสนั้นเติมคาเฟอีนให้ร่างกายไปด้วย
เมื่อจอดรถเติมน้ำมันแล้วก็ขับมาจอดต่อที่หน้าร้านกาแฟในปั๊ม
เหมือนทำบุญกันไว้ในชาติที่แล้ว
รถหรูคันนั้นขับมา จอดข้างๆอย่างช้าๆ คงจะมาซื้อกาแฟเหมือนกัน
นี่คงจะเป็นโอกาสที่สวรรค์มอบให้คนขับรถญี่ปุ่นอย่างผมได้เตือนสติคนขับรถยุโรปราคาแพงแบบเค้าซักที
ผู้เป็นพ่อเปิดประตูลงมา หน้าตาดูเป็นคนอัธยาศัยดีกว่าที่คิด
เอาวะ หน้าตาใจดีแบบนี้ กูจะได้กล้าพูดหน่อย ผมคิดในใจ
เค้าเริ่มบทสนทนากับผมก่อน
เขา : น้องครับ เมื่อกี้พี่ขอโทษ เกือบชนกันไปแล้วมั้ยหละ พอดีมอเตอร์ไซค์มันตัดหน้า
(เอาแล้ว ตามประสาลูกคนรวย ทำอะไรไม่ผิด คนเป็นพ่อต้องมาขอโทษแทน )
ผม : อันนั้นผมเข้าใจครับ แต่พี่น่าจะมีความรับผิดชอบมากกว่านี้
เขา : หะ ?
ผม : พี่จะให้เด็กตัวแค่นี้มาขับรถในเมืองแบบนี้ มันไม่ได้นะครับ (ผมจัดเต็มเลยครับ)
จริงอยู่รถพี่อาจจะมีประกัน แต่ถ้าเกิดไปชนคนที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ ประกันของพี่มันซื้อชีวิตคนไม่ได้นะครับ
ถนนเส้นที่รถไม่มีก็มีเยอะแยะ ถ้าน้องเค้าอยากขับรถ พี่พาไปขับนอกเมืองหน่อยก็ได้
รอหน่อยอีกไม่กี่ปีให้ทำใบขับขี่ได้ ให้มีสติในการรับผิดชอบตัวเองและสังคมมากกว่านี้
ถึงตอนนั้นพี่ค่อยให้เค้าขับก็ได้ครับ แบบนี้มันอันตรายไป
...
เค้าเงียบไปซักพักครับ ตอนนั้นผมเริ่มคิดแล้ว กูพูดมากไปปะวะ ในรถเค้ามีปืนปะวะ ในที่สุดเค้าก็พูดมา
เขา : น้องครับ รถพี่ .. พวงมาลัยซ้าย
ผม : . . .
ผม : . . . . . . . . . . .
ใจคุณแหละ has left the game
ตอนนั้นได้แต่คิดในใจว่า
ธรณีช่วยสูบกูลงไปที กูพูดไปตั้งเยอะ สุดท้ายกูเงิบ กูเข้าใจผิด กูอายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย