รำพึงก่อนถึงวันลา
รางวัลชีวิต
ผมเริ่มเขียนหนังสือมาตั้งแต่ยังไม่จบการศึกษาชั้นมัธยม แต่เพิ่งจะมีข้อเขียนลงพิมพ์ในวารสาร นิตยสาร หรือหนังสือพิมพ์ เป็นครั้งแรกเมื่อ ตุลาคม ๒๕๙๑ และเขียนติดต่อกันตลอดมาจนถึง ตุลาคม ๒๕๕๑ รวมเป็นเวลา ๖๐ ปี สามารถที่จะแบ่งเวลาอันยาวนานนั้นออกได้เป็นสามช่วง คือ ช่วงแรก ใฝ่ฝัน ช่วงที่สอง ฝึกฝน ช่วงที่สาม ฝ่าฟัน
ช่วงแรกเป็นความเพ้อฝันของคนหนุ่มอายุเพียง ๑๖ ปี อยากเป็นนักเขียนนักประพันธ์ ที่มีชื่อเสียงโดยไม่มีต้นทุนอะไรเลย ไม่มีความรู้ ไม่มีประสบการณ์ ไม่มีพรสวรรค์ แต่ก็ตั้งหน้าตั้งตาเขียน เรื่องสั้น โคลง กลอน สารคดี และเรื่องขำขัน เท่าที่จะสามารถเขียนได้ ส่งไปให้บรรณาธิการหนังสือพิมพ์ ที่คิดว่าเขาจะสนใจเรื่องของเรา ทั้งรายเดือน รายปักษ์ รายลอตเตอรี่ และรายวัน นับได้ร่วม ๒๐ ชื่อ รวมทั้ง ออกอากาศ สถานีวิทยุ ๑ ปณ. และ ท.ท.ท. ด้วย ช่วงนี้เป็นเวลาร่วม ๑๐ ปี เศษ มีเรื่องที่ได้รับการลงพิมพ์ จำนวนกว่า ๗๐ ชิ้น
ช่วงที่สอง ระหว่างรับราชการทหาร ตั้งแต่ พ.ศ.๒๕๐๓ จนถึงเกษียณอายุราชการ รวมเวลา ๓๐ ปีเศษ เป็นช่วงของการฝึกฝน เพราะเขียนให้กับวารสารของหน่วย คือ ว.ป.ถ.ปริทรรศน์ ของสถานีวิทยุกระจายเสียง แฟนสัมพันธ์ ของสถานีวิทยุโทรศน์ ช่อง ๗ ขาวดำ และ นิตยสารทหารสื่อสาร เป็นเสมือนหน้าที่ในราชการ อีกภารกิจหนึ่ง นอกจากงานตามตำแหน่ง ที่ก้าวหน้าจากนายทหารประทวน จนเลื่อนเป็นนายทหารสัญญาบัตรชั้นสูงสุดคือยศ พันเอก มีผลงานปรากฏแก่ผู้อ่านภายในหน่วย จำนวนกว่า ๑๓๐ ชิ้น
ช่วงสุดท้าย ตั้งแต่เกษียณอายุราชการ พ.ศ.๒๕๓๕ ถึง พ.ศ.๒๕๕๑ รวมเวลาเพียง ๑๖ ปี มีผลงานปรากฏอยู่ในวารสารของเหล่าต่าง ๆ ในกองทัพบก จำนวน ๑๑ ชื่อ วารสารของกระทรวงกลาโหม ๒ ชื่อ วารสารในแวดวงตำรวจหนึ่งราย วารสาร สยามอารยะ ของสยามสมาคมในพระบรมราชูปถัมภ์ อีกหนึ่งราย นิตยสารการ์ตูนที่มีชื่อเสียงมาเก่าแก่ หนึ่งราย และ วารสารของทหารอากาศอีกหนึ่งราย มีผลงานปรากฏแก่ผู้อ่านหนังสือเหล่านั้น ทั้งนิยายอิงพงศาวดารจีน ที่มีชื่อเสียงมาตั้งแต่ต้นกรุงรัตนโกสินทร์ เรื่องสั้นชุดฉากชีวิต บันทึกของคนเดินเท้า ย้อนอดีตและพงศาวดาร คุ้ยวรรณคดี รวมทั้งบทกลอน และเรื่องสั้นหรรษา เป็นจำนวนกว่า ๗๐๐ ชิ้น โดยใช้ความอดทนมานะพยายามอย่างสุดความสามารถ จนประสบผลสำเร็จได้อย่างเป็นที่น่าพอใจ
เพราะได้รับการพิมพ์รวมเล่มนิยายอิงพงศาวดารจีน เป็นขนาดพ็อกเก็ตบุ๊คส์ จากสำนักพิมพ์ประพันธ์สาส์น จำนวน ๕ เล่ม สำนักพิมพ์อินฟอร์มีเดียบุ๊คส์ ๒ เล่ม สำนักพิมพ์เคล็ดไทย ๑ เล่ม กับ สำนักพิมพ์บ้านหนังสือโกสินทร์ อีก ๑ เล่ม เป็นอนุสรณ์ไว้ในบรรณพิภพของเมืองไทย
แล้วจึงได้นำเรื่องเหล่านั้น มาทยอยวางในเวปพันทิป ทางห้องสมุด ถนนนักเขียน และห้องไร้สังกัด กับในบล็อกของ เจียวต้าย ตั้งแต่ พ.ศ.๒๕๔๘ จนถึง ปัจจุบันจนเกือบจะหมดสิ้นแล้ว
จึงถือได้ว่างานที่ตั้งใจใฝ่ฝันว่าจะทำให้ได้ในชีวิตนี้ ก็ปรากฏผลให้เห็นเป็นรูปธรรมแล้ว แม้จะไม่สมบูรณ์ดังที่ได้ตั้งใจปรารถนา แต่ก็ไม่ได้ผิดหวัง เพราะถึงอย่างไรผลงานเหล่านั้น ก็มีค่าเกินกว่าต้นทุน เรียกได้ว่าเป็น ชีวิตที่มีกำไร แล้ว จึงขอบันทึกไว้ ณ โอกาสนี้ ด้วยความภาคภูมิใจเป็นอย่างยิ่ง
และในที่สุดก็ได้รับสิ่งที่มีค่ายิ่งในวงการนักเขียน โดยไม่ได้คาดฝันไว้เลย เช่นเดียวกับการได้รับยศ พันเอก ในทางราชการทหาร นั่นก็คือ ได้รับการเสนอชื่อเพิ่อรับรางวล นราธิป พ.ศ.๒๕๕๖ เมื่อ ๒๕ มกราคม ๒๕๕๗
ชีวิตที่มีกำไร ก็คงจะยุติลงแต่เพียงเท่านี้.
##########
เจียวต้าย
มกราคม ๒๕๕๗
รางวัลชีวิต ๘ เม.ย.๕๗
รางวัลชีวิต
ผมเริ่มเขียนหนังสือมาตั้งแต่ยังไม่จบการศึกษาชั้นมัธยม แต่เพิ่งจะมีข้อเขียนลงพิมพ์ในวารสาร นิตยสาร หรือหนังสือพิมพ์ เป็นครั้งแรกเมื่อ ตุลาคม ๒๕๙๑ และเขียนติดต่อกันตลอดมาจนถึง ตุลาคม ๒๕๕๑ รวมเป็นเวลา ๖๐ ปี สามารถที่จะแบ่งเวลาอันยาวนานนั้นออกได้เป็นสามช่วง คือ ช่วงแรก ใฝ่ฝัน ช่วงที่สอง ฝึกฝน ช่วงที่สาม ฝ่าฟัน
ช่วงแรกเป็นความเพ้อฝันของคนหนุ่มอายุเพียง ๑๖ ปี อยากเป็นนักเขียนนักประพันธ์ ที่มีชื่อเสียงโดยไม่มีต้นทุนอะไรเลย ไม่มีความรู้ ไม่มีประสบการณ์ ไม่มีพรสวรรค์ แต่ก็ตั้งหน้าตั้งตาเขียน เรื่องสั้น โคลง กลอน สารคดี และเรื่องขำขัน เท่าที่จะสามารถเขียนได้ ส่งไปให้บรรณาธิการหนังสือพิมพ์ ที่คิดว่าเขาจะสนใจเรื่องของเรา ทั้งรายเดือน รายปักษ์ รายลอตเตอรี่ และรายวัน นับได้ร่วม ๒๐ ชื่อ รวมทั้ง ออกอากาศ สถานีวิทยุ ๑ ปณ. และ ท.ท.ท. ด้วย ช่วงนี้เป็นเวลาร่วม ๑๐ ปี เศษ มีเรื่องที่ได้รับการลงพิมพ์ จำนวนกว่า ๗๐ ชิ้น
ช่วงที่สอง ระหว่างรับราชการทหาร ตั้งแต่ พ.ศ.๒๕๐๓ จนถึงเกษียณอายุราชการ รวมเวลา ๓๐ ปีเศษ เป็นช่วงของการฝึกฝน เพราะเขียนให้กับวารสารของหน่วย คือ ว.ป.ถ.ปริทรรศน์ ของสถานีวิทยุกระจายเสียง แฟนสัมพันธ์ ของสถานีวิทยุโทรศน์ ช่อง ๗ ขาวดำ และ นิตยสารทหารสื่อสาร เป็นเสมือนหน้าที่ในราชการ อีกภารกิจหนึ่ง นอกจากงานตามตำแหน่ง ที่ก้าวหน้าจากนายทหารประทวน จนเลื่อนเป็นนายทหารสัญญาบัตรชั้นสูงสุดคือยศ พันเอก มีผลงานปรากฏแก่ผู้อ่านภายในหน่วย จำนวนกว่า ๑๓๐ ชิ้น
ช่วงสุดท้าย ตั้งแต่เกษียณอายุราชการ พ.ศ.๒๕๓๕ ถึง พ.ศ.๒๕๕๑ รวมเวลาเพียง ๑๖ ปี มีผลงานปรากฏอยู่ในวารสารของเหล่าต่าง ๆ ในกองทัพบก จำนวน ๑๑ ชื่อ วารสารของกระทรวงกลาโหม ๒ ชื่อ วารสารในแวดวงตำรวจหนึ่งราย วารสาร สยามอารยะ ของสยามสมาคมในพระบรมราชูปถัมภ์ อีกหนึ่งราย นิตยสารการ์ตูนที่มีชื่อเสียงมาเก่าแก่ หนึ่งราย และ วารสารของทหารอากาศอีกหนึ่งราย มีผลงานปรากฏแก่ผู้อ่านหนังสือเหล่านั้น ทั้งนิยายอิงพงศาวดารจีน ที่มีชื่อเสียงมาตั้งแต่ต้นกรุงรัตนโกสินทร์ เรื่องสั้นชุดฉากชีวิต บันทึกของคนเดินเท้า ย้อนอดีตและพงศาวดาร คุ้ยวรรณคดี รวมทั้งบทกลอน และเรื่องสั้นหรรษา เป็นจำนวนกว่า ๗๐๐ ชิ้น โดยใช้ความอดทนมานะพยายามอย่างสุดความสามารถ จนประสบผลสำเร็จได้อย่างเป็นที่น่าพอใจ
เพราะได้รับการพิมพ์รวมเล่มนิยายอิงพงศาวดารจีน เป็นขนาดพ็อกเก็ตบุ๊คส์ จากสำนักพิมพ์ประพันธ์สาส์น จำนวน ๕ เล่ม สำนักพิมพ์อินฟอร์มีเดียบุ๊คส์ ๒ เล่ม สำนักพิมพ์เคล็ดไทย ๑ เล่ม กับ สำนักพิมพ์บ้านหนังสือโกสินทร์ อีก ๑ เล่ม เป็นอนุสรณ์ไว้ในบรรณพิภพของเมืองไทย
แล้วจึงได้นำเรื่องเหล่านั้น มาทยอยวางในเวปพันทิป ทางห้องสมุด ถนนนักเขียน และห้องไร้สังกัด กับในบล็อกของ เจียวต้าย ตั้งแต่ พ.ศ.๒๕๔๘ จนถึง ปัจจุบันจนเกือบจะหมดสิ้นแล้ว
จึงถือได้ว่างานที่ตั้งใจใฝ่ฝันว่าจะทำให้ได้ในชีวิตนี้ ก็ปรากฏผลให้เห็นเป็นรูปธรรมแล้ว แม้จะไม่สมบูรณ์ดังที่ได้ตั้งใจปรารถนา แต่ก็ไม่ได้ผิดหวัง เพราะถึงอย่างไรผลงานเหล่านั้น ก็มีค่าเกินกว่าต้นทุน เรียกได้ว่าเป็น ชีวิตที่มีกำไร แล้ว จึงขอบันทึกไว้ ณ โอกาสนี้ ด้วยความภาคภูมิใจเป็นอย่างยิ่ง
และในที่สุดก็ได้รับสิ่งที่มีค่ายิ่งในวงการนักเขียน โดยไม่ได้คาดฝันไว้เลย เช่นเดียวกับการได้รับยศ พันเอก ในทางราชการทหาร นั่นก็คือ ได้รับการเสนอชื่อเพิ่อรับรางวล นราธิป พ.ศ.๒๕๕๖ เมื่อ ๒๕ มกราคม ๒๕๕๗
ชีวิตที่มีกำไร ก็คงจะยุติลงแต่เพียงเท่านี้.
##########
เจียวต้าย
มกราคม ๒๕๕๗