ตั้งแต่เด็กๆ เราไม่ค่อยได้รับความเอาใจใส่จากแม่เลยค่ะ
จากการที่เราเกิดมา อายุได้ 1 เดือน พ่อกับแม่พาเราไปให้ปู่กับย่าเลี้ยง
เพราะท่านต้องทำงาน ปู่กับย่าเลี้ยงเราจนเราอายุได้ 4 ขวบ
พ่อกับแม่ก็มารับเราไปอยู่ด้วย แต่ตอนนั้นแม่กำลังท้องน้องสาวเรา
พอน้องสาวเราเกิด เราเริ่มรู้สึกว่าแม่รักเราน้อยลงค่ะ
หลังจากนั้นเราเข้า ป.1 ภาพที่เราเห็นตลอดคือน้องนั่งตักแม่
แม่หวีผม รัดผม หาเหา ถักเปียให้น้อง เล่นกระหนุงกระหนิงกันตลอด
แต่กับเราแม่ไม่เคยให้เรานั่งตัก แม่ไม่เคยอุ้มเรา
แม่ซื้อตุ๊กตามาให้น้องเล่น เราไม่เคยได้ พ่อเห็นเราคงสงสารเลยพาเราขับรถไปตลาด ให้เราเลือกของเล่นเอง
จนเราอยู่ ป.4 พ่อกับแม่เราก็หย่ากัน แม่ก็มีสามีใหม่
เรากับน้องสาวอยู่กับพ่อค่ะ พ่อเป็น Single Dad
แล้วแม่เราก็หายไปจากชีวิตเราเลย จนเราอยู่ ม.5 แม่ก็ติดต่อมา พาเราไปซื้อมือถือ
โทรมาคุยกับเราบ่อยๆ ทุกครั้งที่โทรมา คำแรกที่แม่ถาม คือน้องล่ะ?
เราจบ ม.6 แม่บอกอยากให้เราเป็นข้าราชการ
เราถามเหตุผลว่าทำไม แม่บอกว่า สวัสดิการมันตกถึงแม่ด้วย เผื่อแม่ป่วยเข้าโรงพยาบาลไง
แล้วแม่เราก็หายไป
เราเรียนมหาลัย ใกล้จบ แม่โทรมา คุยกันเรื่อยเปื่อย แม่บอกหางานทำดีๆนะ
เผื่อแม่กับพ่อ (ในที่นี้คือสามีใหม่แม่ค่ะ) จะได้ไปอยู่ด้วย
เวลาเราอยากคุยกับแม่ โทรหาแม่ แม่ไม่เคยรับ แต่เวลาน้องสาวเราโทรไปแม่รับตลอด
แม่โทรหาน้องบ่อยมาก แทบไม่เคยโทรหาเราเลย
เราไม่สนิทกับแม่ ไม่เคยกอดกัน เจอหน้าแม่ทีไรแม่จะถามว่าแล้วน้องล่ะตลอด
จากการที่เราได้เข้ามาอ่านห้องชานเรือน เห็นหลายๆคนพูดถึงแม่ด้วยความกตัญญู
เราเลยได้มาฉุกคิดถึงตัวเองว่า .. การที่เราไม่รักแม่เท่าที่ควร เราผิดไหม
การที่เราไม่อยากให้แม่มาอยู่ด้วย (โดยที่จะพาสามีใหม่แม่มาด้วย) เราผิดหรือเปล่าคะ
การที่เรา "ไม่รักแม่" เท่าที่ควร เราผิดมากไหมคะ?
จากการที่เราเกิดมา อายุได้ 1 เดือน พ่อกับแม่พาเราไปให้ปู่กับย่าเลี้ยง
เพราะท่านต้องทำงาน ปู่กับย่าเลี้ยงเราจนเราอายุได้ 4 ขวบ
พ่อกับแม่ก็มารับเราไปอยู่ด้วย แต่ตอนนั้นแม่กำลังท้องน้องสาวเรา
พอน้องสาวเราเกิด เราเริ่มรู้สึกว่าแม่รักเราน้อยลงค่ะ
หลังจากนั้นเราเข้า ป.1 ภาพที่เราเห็นตลอดคือน้องนั่งตักแม่
แม่หวีผม รัดผม หาเหา ถักเปียให้น้อง เล่นกระหนุงกระหนิงกันตลอด
แต่กับเราแม่ไม่เคยให้เรานั่งตัก แม่ไม่เคยอุ้มเรา
แม่ซื้อตุ๊กตามาให้น้องเล่น เราไม่เคยได้ พ่อเห็นเราคงสงสารเลยพาเราขับรถไปตลาด ให้เราเลือกของเล่นเอง
จนเราอยู่ ป.4 พ่อกับแม่เราก็หย่ากัน แม่ก็มีสามีใหม่
เรากับน้องสาวอยู่กับพ่อค่ะ พ่อเป็น Single Dad
แล้วแม่เราก็หายไปจากชีวิตเราเลย จนเราอยู่ ม.5 แม่ก็ติดต่อมา พาเราไปซื้อมือถือ
โทรมาคุยกับเราบ่อยๆ ทุกครั้งที่โทรมา คำแรกที่แม่ถาม คือน้องล่ะ?
เราจบ ม.6 แม่บอกอยากให้เราเป็นข้าราชการ
เราถามเหตุผลว่าทำไม แม่บอกว่า สวัสดิการมันตกถึงแม่ด้วย เผื่อแม่ป่วยเข้าโรงพยาบาลไง
แล้วแม่เราก็หายไป
เราเรียนมหาลัย ใกล้จบ แม่โทรมา คุยกันเรื่อยเปื่อย แม่บอกหางานทำดีๆนะ
เผื่อแม่กับพ่อ (ในที่นี้คือสามีใหม่แม่ค่ะ) จะได้ไปอยู่ด้วย
เวลาเราอยากคุยกับแม่ โทรหาแม่ แม่ไม่เคยรับ แต่เวลาน้องสาวเราโทรไปแม่รับตลอด
แม่โทรหาน้องบ่อยมาก แทบไม่เคยโทรหาเราเลย
เราไม่สนิทกับแม่ ไม่เคยกอดกัน เจอหน้าแม่ทีไรแม่จะถามว่าแล้วน้องล่ะตลอด
จากการที่เราได้เข้ามาอ่านห้องชานเรือน เห็นหลายๆคนพูดถึงแม่ด้วยความกตัญญู
เราเลยได้มาฉุกคิดถึงตัวเองว่า .. การที่เราไม่รักแม่เท่าที่ควร เราผิดไหม
การที่เราไม่อยากให้แม่มาอยู่ด้วย (โดยที่จะพาสามีใหม่แม่มาด้วย) เราผิดหรือเปล่าคะ