สวัสดีครับ ผมมีความไม่สบายใจที่อยากให้สังคมช่วยด่าผมที
ผมอายุ 30 ปีครับ ผมครองโสดมาได้ 8 ปี (เพราะไม่เคยประสบความสำเร็จด้านความรักอีกเลยหลังจากเลิกกับแฟนคนแรกตอนเรียนจบ คบมา 7 ปี) วันดีคืนดีก็ได้รู้จักผู้หญิงคนนึงผ่านเพื่อนสนิทในวงสุราที่ร้านประจำของผม เราสนทนากันอย่างสนุกสนานเพราะเคมีเราตรงกันมาก แต่เธอมีแฟนแล้วครับ ซึ่งผมเองก็ไม่ค่อยโอเคที่จะผูกสัมพันธ์กับคนมีแฟนแล้วเลย แต่นานวันไปเรายิ่งเจอกันบ่อย เจอกันไม่ผ่านเพื่อนผมเพราะบ้านเราดันใกล้กันมาก ก็เจอกันกินข้าว ดูหนัง ไปไหนต่อไหนกันบ้าง แต่ก็เจอกันบ่อย .. จนความรู้สึกมันเริ่มเปลี่ยนๆ คือ เค้าชอบผมและผมก็ชอบเค้าครับ แต่เพราะเค้ามีแฟนแล้วนี่แหละ มันทำให้ผมรู้สึกไม่เต็ม ในใจผมไม่กล้าจะล่วงเกินใดๆ กลัวเรื่องศีล และสงสารผู้ชายของเค้ามาก ผมเองก็ไม่อยากให้สังคมไปต่อว่าอะไรผู้หญิงนะครับ เพราะเค้าไม่เคยโกหกผมเลยแม้แต่ครั้งเดียว เค้าให้เหตุผลว่าที่เค้าคบกันแฟน (ทั้งที่เคยเลิกกันไปแล้ว) เหตุเพราะเค้าเองกลับมาคบคราวนี้เค้าต้องรักษาสัญญากับแฟนเค้า เค้าทำเพื่อรักษาสัญญาเท่านั้น ไม่ได้มีเรื่องราวของความรักใดๆ และเค้าก็ทำได้ดีมาโดยตลอด (จนซวยมาเจอผมนี่แหละ) ผมเองเคยได้เห็นแฟนเค้าอยู่เหมือนกัน ผมมองอยู่ห่างๆ ผู้ชายคนนั้นก็ดูจะตายได้เลยเพราะผู้หญิงคนนี้ ยอมทุกอย่างจริงๆ ลดคุณค่าตัวเองสุดๆ .. ผมเลยเข้าใจว่า ในสิ่งที่ผู้หญิงตามหา ผมกำลังเติมส่วนที่ขาดของเค้าอยู่ และในสิ่งที่ผมขาด เค้าก็มาเติมส่วนที่ขาดของผม แต่เราคบกันไม่ได้จริงๆ เพราะเค้ามีแฟนแล้ว และผมเองก็ไม่ต้องการให้ใครต้องเลิกกัน.. เพราะผม
จะเดินหน้าก็ไม่ได้ จะถอยหลังก็กลัวเค้าจะไม่เหมือนเดิม ผมยังไม่รู้เลยว่าผมรู้สึกอะไรตอนนี้ ความสัมพันธ์มันค่อยๆขยับมากขึ้นทุกวันๆ แต่ในใจก็รู้สึกว่า "มันไม่ถูกต้อง" มันมีการต่อสู้ระหว่างเหตุผลกับอารมณ์ สู้กันตลอดเวลา สู้กันจนประสาทของผมจะกินอยู่แล้ว ผมเองก็กลัวเหมือนกันว่ามันจะซ้ำรอยคราวก่อนคนล่าสุดที่เพิ่งแยกไปของผม เหตุการณ์ก็ประมาณนี้คือ เค้าชอบผมผมชอบเค้า อยู่ๆไปผมก็ดันกลายเป็นชู้ ดันมารู้ว่าเค้ามีแฟนแล้ว ทั้งที่ผมเองปรารถนาจะมีแฟน คบคนเดียว รักนานๆ มีความรักที่ดี แต่งงาน มีครอบครัว แต่กลับเจอแต่เรื่องราวประมาณนี้ มันรบกวนจิตใจและสมาธิในการสร้างชีวิตของผมมากๆ แต่จะให้ทำอย่างไรในเมื่อสิ่งที่ขาดเค้าก็ดันเข้ามาเติมซะเกือบเต็ม
บางทีผมก็พยายามแยกให้ออกนะครับว่า "หลง" กับ "รัก" ผมกำลังรู้สึกแบบไหนกับผู้หญิงคนนี้ ถ้าเค้าโสดตอนนี้เราจะคบกะเค้ามั๊ย แล้วถ้าเค้าโสดเค้าจะคบกะเรารึเปล่า สิ่งที่คาใจสุดๆคือ หิริโอตัปปะ ผมไม่อยากทำร้ายผู้ชายของเค้า ไม่อยากเข้าข่ายสมรู้ร่วมคิด สวมเขา เพราะผมไม่มีเจตนาหรืออยากจะทำลายชีวิตใครเลยแม้แต่คนเดียว มันเป็นกรรม แต่ยักษ์ในใจ ความรักในใจ มันกวนความคิดจริงๆ .. ใครพอเข้าใจผมมั๊ยครับ
ขอบคุณสำหรับพื้นที่ในการบ่น ขอเชิญสังคมวิพากย์นะครับ น้อมรับด้วยความยินดี.. ขอบคุณครับ
ทำตัวไม่ถูก
ผมอายุ 30 ปีครับ ผมครองโสดมาได้ 8 ปี (เพราะไม่เคยประสบความสำเร็จด้านความรักอีกเลยหลังจากเลิกกับแฟนคนแรกตอนเรียนจบ คบมา 7 ปี) วันดีคืนดีก็ได้รู้จักผู้หญิงคนนึงผ่านเพื่อนสนิทในวงสุราที่ร้านประจำของผม เราสนทนากันอย่างสนุกสนานเพราะเคมีเราตรงกันมาก แต่เธอมีแฟนแล้วครับ ซึ่งผมเองก็ไม่ค่อยโอเคที่จะผูกสัมพันธ์กับคนมีแฟนแล้วเลย แต่นานวันไปเรายิ่งเจอกันบ่อย เจอกันไม่ผ่านเพื่อนผมเพราะบ้านเราดันใกล้กันมาก ก็เจอกันกินข้าว ดูหนัง ไปไหนต่อไหนกันบ้าง แต่ก็เจอกันบ่อย .. จนความรู้สึกมันเริ่มเปลี่ยนๆ คือ เค้าชอบผมและผมก็ชอบเค้าครับ แต่เพราะเค้ามีแฟนแล้วนี่แหละ มันทำให้ผมรู้สึกไม่เต็ม ในใจผมไม่กล้าจะล่วงเกินใดๆ กลัวเรื่องศีล และสงสารผู้ชายของเค้ามาก ผมเองก็ไม่อยากให้สังคมไปต่อว่าอะไรผู้หญิงนะครับ เพราะเค้าไม่เคยโกหกผมเลยแม้แต่ครั้งเดียว เค้าให้เหตุผลว่าที่เค้าคบกันแฟน (ทั้งที่เคยเลิกกันไปแล้ว) เหตุเพราะเค้าเองกลับมาคบคราวนี้เค้าต้องรักษาสัญญากับแฟนเค้า เค้าทำเพื่อรักษาสัญญาเท่านั้น ไม่ได้มีเรื่องราวของความรักใดๆ และเค้าก็ทำได้ดีมาโดยตลอด (จนซวยมาเจอผมนี่แหละ) ผมเองเคยได้เห็นแฟนเค้าอยู่เหมือนกัน ผมมองอยู่ห่างๆ ผู้ชายคนนั้นก็ดูจะตายได้เลยเพราะผู้หญิงคนนี้ ยอมทุกอย่างจริงๆ ลดคุณค่าตัวเองสุดๆ .. ผมเลยเข้าใจว่า ในสิ่งที่ผู้หญิงตามหา ผมกำลังเติมส่วนที่ขาดของเค้าอยู่ และในสิ่งที่ผมขาด เค้าก็มาเติมส่วนที่ขาดของผม แต่เราคบกันไม่ได้จริงๆ เพราะเค้ามีแฟนแล้ว และผมเองก็ไม่ต้องการให้ใครต้องเลิกกัน.. เพราะผม
จะเดินหน้าก็ไม่ได้ จะถอยหลังก็กลัวเค้าจะไม่เหมือนเดิม ผมยังไม่รู้เลยว่าผมรู้สึกอะไรตอนนี้ ความสัมพันธ์มันค่อยๆขยับมากขึ้นทุกวันๆ แต่ในใจก็รู้สึกว่า "มันไม่ถูกต้อง" มันมีการต่อสู้ระหว่างเหตุผลกับอารมณ์ สู้กันตลอดเวลา สู้กันจนประสาทของผมจะกินอยู่แล้ว ผมเองก็กลัวเหมือนกันว่ามันจะซ้ำรอยคราวก่อนคนล่าสุดที่เพิ่งแยกไปของผม เหตุการณ์ก็ประมาณนี้คือ เค้าชอบผมผมชอบเค้า อยู่ๆไปผมก็ดันกลายเป็นชู้ ดันมารู้ว่าเค้ามีแฟนแล้ว ทั้งที่ผมเองปรารถนาจะมีแฟน คบคนเดียว รักนานๆ มีความรักที่ดี แต่งงาน มีครอบครัว แต่กลับเจอแต่เรื่องราวประมาณนี้ มันรบกวนจิตใจและสมาธิในการสร้างชีวิตของผมมากๆ แต่จะให้ทำอย่างไรในเมื่อสิ่งที่ขาดเค้าก็ดันเข้ามาเติมซะเกือบเต็ม
บางทีผมก็พยายามแยกให้ออกนะครับว่า "หลง" กับ "รัก" ผมกำลังรู้สึกแบบไหนกับผู้หญิงคนนี้ ถ้าเค้าโสดตอนนี้เราจะคบกะเค้ามั๊ย แล้วถ้าเค้าโสดเค้าจะคบกะเรารึเปล่า สิ่งที่คาใจสุดๆคือ หิริโอตัปปะ ผมไม่อยากทำร้ายผู้ชายของเค้า ไม่อยากเข้าข่ายสมรู้ร่วมคิด สวมเขา เพราะผมไม่มีเจตนาหรืออยากจะทำลายชีวิตใครเลยแม้แต่คนเดียว มันเป็นกรรม แต่ยักษ์ในใจ ความรักในใจ มันกวนความคิดจริงๆ .. ใครพอเข้าใจผมมั๊ยครับ
ขอบคุณสำหรับพื้นที่ในการบ่น ขอเชิญสังคมวิพากย์นะครับ น้อมรับด้วยความยินดี.. ขอบคุณครับ