เรื่องของเรื่องคือผมเคยชอบรุ่นน้องผู้หญิงคนหนึ่งสมัยผมเรียน ม.ปลาย น้องเขาอยู่ ม.ต้น ก็คุยๆจีบน้องเขาด้วยความคิดแบบเด็กๆเลยไม่สำเร็จน้องเขาปฏิเสธ ผมก็เสียใจไปพักหนึ่งหลังจากนั้นก็ไม่ได้คุยกันอีกเลยจนผ

คือเมื่อหลายวันมาก่อนเรากับสามีทะเลาะกันรุนแรงมาก เสียงดังลงไปถึงชั้นล่างของบ้าน แล้ววันนั้นอยู่ๆแม่สามีเราก็ไม่คุยกับเราเลยค่ะ ทั้งๆที่ก่อนหน้านั้นก็คุยกันเป็นปกติชวนกินข้าว ชวนไปนั้นไปนี่ แต่สองวันม

ขอเริ่มเลยนะคับ ตัวผมโลกส่วนตัวค่อนข้างสูง (อกหักรักครั้งแรกนั้น) เลยไม่กล้าจีบหญิงอีกเลย ใจหนึ่งจมปลักอยากตะข้อคืนดี แต่ในช่วงนั้นเค้าก้อเปิดตัวคนใหม่ล่ะ ตัดใจพยายามที่จะ move on จีบคนใหม่ ตอนนั้นผมก

ผมมีคำถามครับ อยากถามทุกคนครับ  ว่า ผมจะจีบ จะตื้อ ยังไงถึงจะไม่ทำให้คนที่ผมชอบรู้สึกรำคาญผม ผมรักจริง หวังแต่ง อยากมีครอบครัวจริงๆล่ะ (เธอคนที่ผมพูดเขาเลยมีลูกมาแล้วคับ) เธอเคยเปิดใจให้ผม เคยให้

เราโสดมา 2 ปีกว่าละคับ อยากลองมีใครสักคน ก็มีโอกาสแอดสาวๆไปคุยไลน์บ้าง ทักในเฟสบ้าง ก็รุ้สึกว่าผู้หญิงเข้าถึงยากมากจิงๆนะคับ ด้วยความที่ไม่ได้จีบผู้หญิงมานานด้วยแหละ ก็เริ่มเข้าหาไม่เก่ง ก็แห้วตลอดเลย

ฮัลโหล๊ววววววว!!!! ก่อนอื่นนะ หล่าก็ไม่ได้หายไปไหนหรอกฮะ คือทำงานด้วย เพราะงานเยอะมาก ทำใจด้วยค่ะ ไม่ได้อกหักนะ รอคนมาจีบอยู่ฮะ >////< จริงๆคือก็สูญเสียคนสำคัญในบ้านไปอย่างกระทันหันแบบไม่มีวันก

สวัสดีครับ ผมเป็นคนหนึ่งที่อยู่เป็นโสดมานานมาก วัน ๆ ทำแต่งานเพื่อยกระดับชีวิต และไม่เคยคิดว่าการอยู่คนเดียวจะเป็นปัญหาเลย จนกระทั่ง ... เพื่อนมีครอบครัวกันไปหมด ไม่สนิทกับครอบครัวตัวเอง เพื่อนร่วม

เรื่องมีอยู่ว่า ผมเคยไปจีบสาวคน1แต่ว่าจีบไม่ติด "เป็นคนแรกในชีวิตที่เดินเข้าไปจีบ" วันนั้นน้องเขาก็ท่าทีเขินมากแล้วยิ้ม แต่ว่าหลังจากวันนั้น ผมเหมือนกลายเป็น ผู้ร้ายในสายตาเขาไปเลย คือเจอผมท

คือเมื่อประมาณ2-3ปีก่อนเราเคยโดนแอบมองตอนอาบน้ำ(ห้องน้ำบ้านเราเป็นห้องน้ำต่างจังหวัดที่อยู่นอกบ้านและไม่สูงมาก)ตอนนั้นเราอยู่ประมาณปวช.1ตอนเราอาบน้ำอยู่ไม่รู้ว่าเป็นที่เซ้นเราหรืออะไรทำให้คิดว่าต้องมี

สวัสดีค่ะ เจ้าของกระทู้อายุ 32 ปี เรียนจบ ทำงานแล้ว เราจีบผู้ชายคนหนึ่งค่ะ ทั้งๆที่เผื่อใจไว้ ตั้งแต่แรกแล้วว่า ถ้าเขาไม่รักก็ไม่เป็นไร แต่พอเขาไม่รักจริงๆ ก็เสียใจค่ะ เขาเลว ผลักไสเราออกจากชีวิตเขา