รักแท้แพ้ใกล้ชิด(จริง)

สวัสดีนะครับทุกๆคน
ขออื่นขอบคุณมากเลยนะครับที่กดเข้ามาให้กระทู้ของผม วันนี้ผมมีเรื่องจะมาแบ่งปันครับ
เรียกว่าระบายด้วยเลยล่ะกันนะครับ เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อตอนผมอยู่ปี 1 ครับ...

ชีวิตเฟรชซี่ของผมเริ่มต้นอย่างมีความสุขครับ
ทุกอย่างลงตัวมากเลย ผมได้เรียนในคณะที่ผมอยากเรียน และได้มาใช้ชีวิตอยู่ในมหาลัยในฝันของผม
ในช่วงเดือนแรกเป็นช่วงของการรับน้อง มันเป็นเดือนที่สนุกมากจริงๆ ผมได้เข้าประชุมเชียร์ ในเข้าว้ากซึ่งชื่อมันอาจจะดูรุนแรงแต่มันสนุกสุดๆไป
ซึ่งทุกอย่างเหล่านี้มันทำให้ผมมีความสุขมากถึงมากที่สุด
รุ่นพี่ทุกคนดูแลน้องๆ ดีมาก จนทำให้ผมสนิทกับรุ่นพี่อย่างรวดเร็ว
แล้วการที่ผมไปสนิทกับรุ่นพี่คนนึงก็ทำให้เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องทั้งหมดที่ผมจะเล่าต่อไปนี้

ผมไปสนิทกับรุ่นพี่คนนึง ซึ่งเป็นรุ่นพี่สายรหัสว้าก
ผมสนิทกับพี่เค้ามากๆ เรียกได้ว่าสนิทจนเหมือนเป็นพี่น้องกันจริงๆ
พี่จะพาผมไปเลี้ยงข้าวอยู่เสมอๆ จนกระทั่งวันนึงพี่เค้าพาไปกินข้าวที่ร้านแถวอโศก
ตอนแรกผมก็ไม่รู้หรอกนะครับว่าจะมีคนอื่นมากินด้วย ต่พอไปถึงที่ร้านกก็เจอกับเพื่อนพี่เค้าอีก 2 คน ซึ่งเป็นผู้หญิงและผู้ชาย
พี่เค้าชื่อ พี่ บ คนนี้เป็นผช กับพี่ พ คนนี้เป็นผญ
ตอนแรกก็แอบตกใจนะครับ คือกลัวทำตัวไม่ถูก แต่พอได้ทำความรู้จักกันก็เริ่มผ่อนคลายขึ้น
เพื่อนพี่รหัสว้ากของผมเค้าเรียนที่มหาลัยอื่นนะครับ เป็นเพื่อนกับพี่ผมตอนเรียนมัธยมปลาย
โดยตอนกินข้าวผมได้นั่งข้างๆกับพี่ บ นะครับ (เอ้อลืมบอกไปพี่รหัสว้ากของผมเป็นผช นะครับ)
ซึ่งผมก็ไม่ได้เอะใจอะไรเพราะคิดว่าพี่บ กับพี่พ เป็นแฟนกัน ทุกอย่างก็เป็นอย่างราบรื่นครับ
คุยกันสนุกสนาน ทำให้ผมรู้จักพี่เพิ่มอีกสองคน ซึ่งพี่บ กับพี่พ ก็คุยเก่ง น่ารักมากทั้งคู่จริงๆ

จนเวลาล่วงเลยมาอีกหลายวัน
เวลาเกือนจะเที่ยงคืนละครับ ผมพึ่งจะกลับจากการทำงานที่คณะมา
ก็เลยมาเปิดคอมอ่านข่าว เช็คเมล์อะไรอีกนิดหน่อย แล้วก็แอบเข้าไปดูเฟซบุ๊ค
ซึ่งปกตอผมไม่ค่อยได้เล่นเฟซบุ๊คหรอกครับ ถ้าไม่ติดว่าอาจารย์ชอบสั่งงานในเฟซ
ผมก็แทบจะไม่เข้าไปเลยครับ อยู่ดีๆก็มี message เด้งขึ้นมา ผมก็กดเข้าไปดู
อ่านซึ่งดู ก็เอ๊ะชื่อคุ้นๆนะ นั่งนึกอยู่สักพักก็เลยนึกออกว่าเป็นพี่ บ เพื่อนของพี่รหัสว้ากของผมเอง
โดยข้อความที่ส่งมาเป็นรูปอีโมคนยิ้ม ผมตกใจมากเพราะอยู่ดีๆพี่เค้าก็ทักมา ซึ่งไม่ได้เป็นเฟรนกัน
ผมก็เลยส่งอีโมรูปยิ้มกลับไป และพี่เค้าก็ตอบกลับมาว่า หวัดดีและฝันดีนะ พร้อมกับการแอดเฟรนมาด้วย
ตอนนั้นผมก็ไม่ได้คิดอะไรนะ ก็บอกฝันดีกลับไป แล้วก็กด confirm friend
หลังจากวันนั้นผมกับพี่เค้าก็คุยกันทุกวันพี่เค้าจะทักมาตอนเค้าเลิกเรียนเสร็จ ผมก็คุยปกติไม่เจตนาใดๆเลยนอกจากพี่น้องกัน
พี่เค้าน่ารักมาก คุยเก่ง แล้วก็ดูไม่มีพิษภัยอะไรเลย ซึ่งก็แอบงงๆ นะว่าทำไมพี่เค้ามาคุยกับเรา
ทั้งที่เค้าเป็นผู้ชายแท้ๆไม่น่ามาคุยอะไรกับผู้ชายอย่างผมได้ โดยตลอดเวลาที่คุยกับพี่บ ผมคิดมาตลอดว่าพี่เค้าเป็นแฟนพี่พ คงไม่มีอะไรหรอก
จนเราคุยกันมาได้ประมาณ 2 เดือนกว่าๆ อยู่ดีๆพี่เค้าก็โทรมาหาผม ซึ่งตอนแรกก็ไม่รู้หรอกครับว่าเป็นพี่เค้า แต่ก็ถามไปถามมาพี่เค้าไปเอาเบอร์ผมมาจากพี่รหัสผมนั่นล่ะ นี่ล่ะครับทำให้ผมเริ่มสงสัยกับพี่เค้า ว่าตกลงพี่เค้ายังไงกันแน่กับผม
ซึ่งวันนั้นพี่เค้าก็คุยเรื่องทั่วไปตามปกติแล้วอยู่ดีๆ พี่เค้าก็ถามผมเรื่องแฟน ผมก็เล่าให้พี่เค้าฟัง ซึ่งผมจะขอเล่าให้ทุกๆฟัวก่อนล่ะกันเรื่องความรักเก่าๆของผม

ผมไม่เคยมีแฟนมาก่อนเลย ซึ่งก่อนหน้านี้ตอนผมอยู่ม.ปลายผมเคยแอบชอบรุ่นพี่ห้องสายรหัสคนนึง
พี่เค้าน่ารักมาก เป็นดาวประจำสายด้วย เป็นหลีดโรงเรียนอีกต่างหาก ผมโคตรชอบเลยตอนนั้น เคยซื้อขนมไปให้เค้าตอนเล่นสายรหัสกัน
จนสุดท้ายพี่เค้าก็รู้ว่าผมชอบ ผมกับพี่เค้าคุยกันได้ประมาณ 1 ปีจนพี่เค้าขึ้นม.6 แล้วผมก็อยู่ม.5 อยู่ดีๆก็มีน้องม.4 เข้ามาจีบพี่เค้า
ซึ่งไอ้นน้องคนนั้นก็เป็นน้องห้องสายรหัสผมนี่ละครับ แล้วสุดท้ายท้ายสุดผมก็โดนไอ่น้องคนนั้นคาบพี่ที่ผมแอบชอบ 1 ปีเต็มๆไปกิน
ตอนนั้นแม่มโคตรเสียใจอ่ะ เศร้าไปสามวันเจ็ดวันกันเลยทีเดียว หลังจากนั้นผมก็ปิดตัวเองมาโดนตลอด
จนขึ้นม.6 ผมก็ได้ไปรู้จักกับรุ่นพี่คนนึงซึ่งเป็นเพื่อนกับพี่ผม เรื่องของเรื่องเลยพี่เค้าเป็นผช นะ
คนนี้ล่ะกันที่ทำให้ชีวิตผมเปลี่ยนไป พี่เค้าเข้ามาคุยกะผม ซึ่งตอนแรกผมก็ไม่รู้หรอกว่าพี่เค้าเป็นเกย์
เพราะพี่เค้าเตะบอล ดูบอล คบแต่เพื่อนผช ผมก็ไม่ได้สงสัยอะไร ซึ่งหลังพี่เค้าก็ทักผมมาในวอทแอป
ทำให้เราสองคนสนิทกันมากขึ้นคุยกันทุกวัน จนทำให้ผมรู้สึกดีกับพี่เค้าขึ้นเรื่อยๆ
ทุกอย่างมันดีมาก ดีจนผมงงกับตัวเองว่าทำไมเรารู้สึกดีกับผช ด้วยกันแบบนี้
ในที่สุดครับพี่เค้าก็มาบอกชอบผม ตอนแรกตกใจเลยครับ อึ้งนิดหน่อยแต่ก็พอโอเคอยู่เพราะผมรู้สึกว่าพี่เค้าไม่ได้รู้สึกกับผมแค่น้องมานานแล้ว
ในวันนั้นผมก็ไปบอกกับพี่ไปเหมือนกันว่า ผมก็ชอบพี่ เราสองคนเลยตกลงคุยกันอย่างจริงจัง แต่ยังไม่ได้เป็นแฟนนะครับ
เวลาผ่านไปจนถึงเดือนที่ 9 ที่ได้คุยกัน ทุกอย่างมันมีความสุขมากเลยนะครับ มันลงตัวมากจริงๆ
ผมไม่เคยคิดมาก่อนเลยผมจะรู้สึกดีกับพี่เค้าขนาดนี้ ทั้งๆที่พี่เค้าเป็นผช ด้วยกัน
ตลอดเวลาที่เราคุยกันพี่เค้าให้เกียรติผมมาก เราโดนตัวมันมากสุดคือกอดและหอมแก้ม
เรื่อง sex ไม่ต้องพูดถึงเลย เราไม่เคยคิดถึงมันเลย เราคบกันที่ใจจริงๆ
สุดสิ่งทุกอย่างเหล่านี้มันทำให้ผมตกไปอยู่ในหลุมของความรัก ตกลงไปลึกมาก จนไม่ได้คิดถึงวันที่เราต้องเดินคนละทาง
แต่อย่างว่านะครับเวลาของความสุขมันช่างแสนสั้น อยู่ดีๆครับก็มี 1 สิ่งเข้ามาเปลี่ยนชีวิตของผมอีกแล้วครับ
อยู่ดีๆพี่เค้าหายไป หายไปแบบติดต่อไม่ได้ โทรไปไม่รับ ผมตกใจและเป็นกังวลมาก กลัวว่าพี่เค้าจะเป็นอะไรไป
พยายามติดต่อจากเพื่อนเค้า แล้วก็พี่ของผม ก็ไม่ได้ใครรู้ว่าพี่เค้าหายไปไหน จนผ่านไปได้ 3 วันพี่เค้าก็โทรมา
ผมนี่ดีใจสุดๆ เพราะเป็นห่วงเค้ามากๆ แต่แล้วสิ่งที่ผมไม่เคยคิดถึงก็เกิดขึ้น
พี่เค้าโทรมาบอกให้ผมหยุดความสันพันธ์ทั้งหมดกับพี่เค้าไว้แค่นี้ โดยเค้าบอกเหตุผลสั้นๆว่า พี่ดูแลตัวผมไม่ได้หรอก
โอ้โหว ตอนนั้นมันจุกมาก พูดอะไรไม่ออกเลยนะ ได้แต่ฟังแล้วก็ยืนมือสั่น ขานี่หมดแรงไปเองโดยอัตโนมัติ
แล้วพี่เค้าก็วางสายไป เท่านั้นละครับน้ำตานี่ไหลออกมาโดยไม่ต้องสั่งเลย ผมร้องไห้อยู่ 3 วันเต็มๆเลย ไม่เป็นอันกินอันนอน
ไปโรงเรียนก็ร้อง กลับมาบ้านก็ขึ้นห้องร้องไห้อย่างเดียวเลย ซึ่งตอนนั้นกำลังจะแอดด้วย ชีวิตเกือบพังเลยนะคับ แต่ผมก็เรียกสติกลับมาได้
เสียใจอ่ะมันก็เสียนะ แต่ยังไงได้อนาคตเราสำคัญกว่า เรียกสติกลับมาอ่านหนังสือเตรียมแอดอีกครั้ง
หลังจากเรื่องฝ่านไปเดือนกว่าๆ ผมก็ไปสืบมาครับ พี่เค้ากลับไปคบกับแฟนเก่า ตอนผมรู้นี่ผมช็อคไปเลย
9 เดือนของกุไม่มีความหมายเลยใช่มั๊ยยยยยยย??????? 555555555 แต่ก็ช่างมันทำใจ
หลังจากนั้นผมก็ปิดตายความรักไปเลยไม่คุย ไม่อะไรกับใครทั้งนั้น เข็ดเลยครับ
ผมคิดอย่างเดียวคือ มาเปลี่ยนชีวิตกุจากที่กุเคยชอบผญ ไปชอบผช แล้วยังทิ้งกุไปอีก มันเข็ดจริงๆครับ เข็ดมาก แล้วก็ทำให้ผมกลัวในเรื่องของความรักไปเลยครับ

กลับมาต่อเรื่องของพี่บ นะครับ
พอผมเล่าให้พี่เค้าฟังเสร็จ ผมก็บอกเค้าว่าผมไม่กล้าไปรักใครแล้ว ผมเข็ดมาก ผมกลัวความรักไปเลย
แล้วอยู่ดีๆ พี่เค้าก็ตอบกลับมาว่า "ลองเปิดใจให้พี่อีกสักครั้งได้มั๊ย"

เดี๋ยวกลับมาต่อนะครับ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันครับ