จากน้ำเปล่ากลายเป็นรสหวาน สุดท้ายก็ขม

วันนี้นึกอยากจะเล่าเรื่องเราเอง ให้ชาวพันทิปได้อ่านกัน เพราะมันก็คงเป็นการระบายความรู้สึกเราด้วยเหมือนกัน

ย้อนไปน่าจะประมาณ 7 ปีที่แล้ว  
หลังจากเรียนจบจากมหาลัยมีชื่อแห่งหนึ่งที่กรุงเทพ ตั้งใจอยากจะอยู่บ้าน หางานทำที่บ้าน
แต่ก็อยู่มาเป็นปี ก็ไม่เคยได้งานที่เค้าถูกใจเรา และเราถูกใจเค้า  สุดท้ายก็ต้องกลับมากรุงเทพเหมือนเดิม
ช่วงระหว่างหางาน อยู่ห้องมันก็เหงาๆ ตอนนั้นจำได้ว่า จะมีพวกเว็บที่โพสต์หาเพื่อนแชท โดยมีประโยคให้เขียนเล็กน้อย และก็ทิ้งเมลล์ไว้
ตอนนั้นจำได้ว่ามีคนแอดเข้ามาไม่กี่คนหรอกค่ะ  มีหนึ่งในนั้นคือ ผู้ชายคนนี้  "N"  (เป็นตัวอักษรแรกของชื่อเล่นเค้าค่ะ)
บอกชื่อ แนะนำตัวกัน คุยไปคุยมา เฮ้ยย เรียนจบปวส.จากที่เดียวกันอะ  เค้าเป็นรุ่นน้องเราหนึ่งปีจากวิทยาลัยแห่งหนึ่งในหาดใหญ่
ทีแรกก็ไม่ค่อยอยากจะเชื่อเท่าไหร่ ลองให้เค้าบอกลักษณะภายนอกเรามา เค้าบอกมาได้ถูกเป๊ะ  
เชื่อเลยว่ารุ่นน้องจริง ส่วนเราน่ะเหรอ จำได้แค่รุ่นเดียวกัน กับคนที่เด่นๆตาเท่านั้น ดังนั้น เราเลยนึกไม่ออกเลยว่าไอรุ่นน้องคนนี้หน้าตาเป็นไง
พอเริ่มกลายเป็นคนใกล้ตัวมาหน่อย คุยกันอะไรกันมันก็เลยง่าย คุยกันแบบเป็นเพื่อนโดยไม่ได้เรียก พี่ หรือ น้องกัน
ตอนนั้นเค้าก็ทำงานในตัวเมืองของจังหวัด และก็เหมือนกำลังมีปัญหากับสาวที่กำลังคบอยู่
เค้าก็ระบายปัญหา เราก็ให้คำปรึกษาแนะนำ เราเป็นเพื่อนคุยที่ดีต่อกัน หลังจากนั้นไม่นานเราก็ได้งานทำ
เค้าก็เริ่มจะมีโปรเจ็คเปลี่ยนงาน  จะไปทำงานที่มาเลย์  เค้าก็เอาข้อมูลของบริษัทมาให้ดู
เค้าก็เหมือนจะลังเลว่าจะไปดีไหม และถามเราว่าคิดว่าไปจะดีรึเปล่า
เราแนะนำไปประมาณว่า ไปเลย  เพราะเค้าก็เป็นผู้ชายด้วย จะได้เจออะไรดีๆใหม่ๆ แค่มาเลย์ ก็ไม่ได้ไกลจากหาดใหญ่เท่าไหร่เอง