ผมคุยกับผู้หญิงคนหนึ่งไปด้วยดี แล้วมาวันหนึ่งเธอก็ค่อยๆหายห่างไป
ผมก็ตามหาเหตุผลจนเหนื่อย ถามกับเธอทุกวัน เธอก็ไม่ยอมพูดอะไร
จนวันหนึ่งผมถามว่าเมื่อก่อนที่เราคุยกันผมมีความสุขมาก เธอรู้สึกอย่างไง
เธอบอกว่าตอนนั้นก็เป็นอะไรที่ดี แต่คิดว่าหยุดไว้ตรงนี้ดีกว่า เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน
ผมก็เสียใจมากๆ เพราะเธอคิดว่าห่างๆกันไปน่าจะดีกว่า แล้วมันเป็นเพื่อนกันยังไง เธอเล่นหายไปจากชีวิตผมเลย
สุดท้าย เธอบอกว่าขอให้ผมโชคดี ก็คือการบอกลาจากชึวิตของผม ถ้าผมไม่ทำอะไรเลย
ก็คงเป็นครั้งสุดท้ายที่ได้คุยกัน
มันเป็นเต็มไปด้วยความทรงจำและเรื่องราวมากมาย
ไม่รู้ว่าเป็นแค่ผมหรือเปล่าที่จำ เธอคงลืมมันไปหมดแล้ว
เธอเป็นคนที่มีชีวิตในรูปแบบของตัวเอง ดูเหมือนต้องการแค่เพื่อน ไม่ใช่คู้ชีวิต
ผมก็มีรูปแบบชีวิตของตัวเอง ถึงจะเศร้าในบางครั้ง ก็ยังมีความสุขกับชีวิตที่ไม่มีเค้าแล้วได้
แต่ไม่ใช่เพราะไม่รักหรือไม่คิดถึง เพราะรู้ว่ามันเป็นแค่ส่วนหนึ่งของชีวิต ที่ยังคงต้องเดินต่อไป
แต่ในบางครั้งผมอยากจะพยายามต่อไป ถึงแม้เค้าจะบอกให้พอได้แล้ว จะถูกปฏิเสธอีกสักกี่ครั้งก็ไม่เป็นไร ถึงมันจะทรมานก็เถอะ
วันไหนเค้าคิดถึงเราบ้างก็คงดี รอวันที่เค้าจะหันมาสนใจเราบ้าง เหมือนการเดินทางไกล แม้ไม่เห็นปลายทาง แต่ถ้ามัวกลัวระยะทางมันก็คงเดินไม่ถึง
ถ้าเป็นเพื่อนๆจะทำยังไงครับ ผู้หญิงเค้าจะมีวันหันมาสนใจเราบ้างไหม
พอจะมีวิธีไหนให้อะไรมันดีขึ้น หรือผมควรตัดใจใช้ชีวิตของตัวเองให้ดี อยากรู้ความคิดของเพื่อนๆครับ
ปัญหาความรักแบบนี้ เพื่อนๆจะทำยังไงครับ
ผมก็ตามหาเหตุผลจนเหนื่อย ถามกับเธอทุกวัน เธอก็ไม่ยอมพูดอะไร
จนวันหนึ่งผมถามว่าเมื่อก่อนที่เราคุยกันผมมีความสุขมาก เธอรู้สึกอย่างไง
เธอบอกว่าตอนนั้นก็เป็นอะไรที่ดี แต่คิดว่าหยุดไว้ตรงนี้ดีกว่า เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน
ผมก็เสียใจมากๆ เพราะเธอคิดว่าห่างๆกันไปน่าจะดีกว่า แล้วมันเป็นเพื่อนกันยังไง เธอเล่นหายไปจากชีวิตผมเลย
สุดท้าย เธอบอกว่าขอให้ผมโชคดี ก็คือการบอกลาจากชึวิตของผม ถ้าผมไม่ทำอะไรเลย
ก็คงเป็นครั้งสุดท้ายที่ได้คุยกัน
มันเป็นเต็มไปด้วยความทรงจำและเรื่องราวมากมาย
ไม่รู้ว่าเป็นแค่ผมหรือเปล่าที่จำ เธอคงลืมมันไปหมดแล้ว
เธอเป็นคนที่มีชีวิตในรูปแบบของตัวเอง ดูเหมือนต้องการแค่เพื่อน ไม่ใช่คู้ชีวิต
ผมก็มีรูปแบบชีวิตของตัวเอง ถึงจะเศร้าในบางครั้ง ก็ยังมีความสุขกับชีวิตที่ไม่มีเค้าแล้วได้
แต่ไม่ใช่เพราะไม่รักหรือไม่คิดถึง เพราะรู้ว่ามันเป็นแค่ส่วนหนึ่งของชีวิต ที่ยังคงต้องเดินต่อไป
แต่ในบางครั้งผมอยากจะพยายามต่อไป ถึงแม้เค้าจะบอกให้พอได้แล้ว จะถูกปฏิเสธอีกสักกี่ครั้งก็ไม่เป็นไร ถึงมันจะทรมานก็เถอะ
วันไหนเค้าคิดถึงเราบ้างก็คงดี รอวันที่เค้าจะหันมาสนใจเราบ้าง เหมือนการเดินทางไกล แม้ไม่เห็นปลายทาง แต่ถ้ามัวกลัวระยะทางมันก็คงเดินไม่ถึง
ถ้าเป็นเพื่อนๆจะทำยังไงครับ ผู้หญิงเค้าจะมีวันหันมาสนใจเราบ้างไหม
พอจะมีวิธีไหนให้อะไรมันดีขึ้น หรือผมควรตัดใจใช้ชีวิตของตัวเองให้ดี อยากรู้ความคิดของเพื่อนๆครับ