เรื่องเล่าเกี่ยวกับ"ผี"ของพี่ปู.....

เรื่องมีอยู่ว่า.....
ครอบครัวของผม มีบ้านพักอยุ่ในโรงพยาบาลแห่งหนึ่งในจังหวัดหนองคาย
เป็นบ้านพักคนงาน อยุ่ติดๆ กับโรงเก็บศพในโรงพยาบาล
คนแถวนั้นเขาเรียกโรงเก็บศพว่า โรงเย็น
เพราะฉะนั้นเด็กในโรงพยาบาล เพื่อนๆ เขอจะล้อว่าพวกผีโรงเย็น
ผมเขียนเพลงนี้ขึ้นมา  ตอนเรียนหนังสืออยุ่ชั้น ป.6
เกิดความน้อยเนื้อต่ำใจอะไรบางอย่างแบบเด็กๆ

อยู่โรงบาลนั้นแสนยากเข็ญ
ไม่มีใครเห็นใจพวกเรา
อยุ่อย่างคนที่ไร้ญาตฺขาดมิตร
เราเลยไม่คิดจะรักใคร
ด้วยไม่มีใครเข้าใจเรา
ชอบมองเราในแง่ไม่ดี
ชอบเหยียดหยามพวกเรายิ่งนัก
เศร้าใจสิ้นดี

หลงรักสาวสักคน (หลงรักสาวสักคน)
เขาไม่สนใจเรา (เขาไม่สนใจเรา)
ชีวิตจำต้องเศ้รา    
เพราะเราเป็นผีโรงเย็น ผีโรงเย็น ผีโรงเย็น ผีโรงเย็น ผีโรงเย็น.....!!!!