ขอเล่าเรื่องส่วนตัวนิดๆหน่อยๆให้ฟังนะคะ
ส่วนตัวแล้วเราเป็นคนที่รักสัตว์มาก (โดยเแพาะพวกน้องหมา -->> ในที่นี้เราไม่ได้เลี้ยงนะคะ น้าเราเลี้ยงแล้วเราก็ช่วยดูแลอีกทีนึง) คือไม่ว่าแต่ละตัวมักตายหมด และไม่ใช่ตามแบบหมดอายุขัยเค้านะคะ แต่มักเป็นอุบัติเหตุหมดเลย คือ รถชน น้าเราเลี้ยงมาก็ประมาณปีกว่าเกือบสองปีแล้ว ซึ่งตัวนี้เป็นตัวที่ 4 แล้ว ที่โดนรถชน แล้วน้องหมาทุกตัวมักมีความผูกพันธุ์เรากับน้ามากที่สุด เวลาเราไปเรียนมันก็มักจะแอบวิ่งออกไปหลังบ้านเพื่อมาส่งเรา แต่ทีนี้เมื่อเช้าเราไป รร.เพื่อไปดูผลสอบ กลับมาก็ประมาณเที่ยงๆแล้ว (เพราะไม่ได้ติดอะไร) เราก็หาลีโอ (ชื่อน้องหมา) ในห้องเก็บของ (เป็นห้องไม่มีประตูและที่ค่อนข้างว่างและมันชอบนอนอยู่ในนั้น) แต่ไม่เห็น เราก็ไม่ได้เอะใจอะไรเลย เพราะมันชอบออกไปเที่ยวเล่น จนประมาณตอนเย็นป๋าเราก็บอกว่า "เอ้ารู้ยังว่า ไอ้ลีโอมันไปแล้ว" เราก็นิ่งๆไม่สนใจอะไร "มันไปนอนแม๋งอยู่หน้าบ้านอาจารย์เค้าอ่ะ" เราก็ถามว่าเมื่อไหร่ ?? ป๋าก็บอกว่าตอนเช้า ซึ่งเรากลับมาแม่ไม่บอกเราสักคำเลยเรื่องของลีโอ...
ที่ถามว่าเป็นเวรกรรมไหม เรื่องมีอยู่ว่า...
ที่ทำงานเก่าของแม่มันมีลูกแมวอยู่3ตัว ที่เพิ่งคลอดได้สักประมาณหลายสัปดาห์แล้ว ตอนนั้นเราก็อยู่ประมาณ ป.4 มั้งนะ ก็ไปเล่นกับมัน ไปดูแลมัน ให้อาหารมันบ้าง หลังจากนั้นไม่นานพวกมันก็ตาย ไม่รู้ว่าเพราะเราเล่นกับมันบ่อยจนช่ำมือรึป่าว แต่เราบอกตรงๆเลยว่า ตอนนั้นทั้งเสียใจและกลัวมาก เพราะไม่อยากให้ลูกแมวตาย และก็กลัวว่าที่มันตายอาจจะเป็นเพราะเรา...
มันเกี่ยวกันไหมคะ???
และตลอดเวลาที่ผ่านมาเวลาที่พวกน้องหมาตายเรามักจะโทษตัวเองเสมอ ว่ามันเป็นความผิดเรา ถ้าเราไม่ไปและอยู่กับมันตอนนั้น มันคงจะอายุยืนกว่านี้! และก็ไม่รู้เป็นอะไร เรามักจะผูกพันธุ์กับน้องหมาเอามากๆ ทั้งรัก ทั้งหวง หลายๆอย่าง แต่ในใจเราเราก็หวังว่าให้มันไปสวรค์และก็หวังว่าไม่ชาตินี้หรือชาติหน้าก็ขอให้ได้มาพบกันอีก แล้วก็หวังว่าถ้ามันเกิดมาก็ขอให้มันเป็นคนเหมือนอย่างเราๆไม่ต้องไปรำบากแบบน้องหมา
ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงตรงนี้นะคะ ใจจริงก็ไม่อยากให้มันตายหรอก แต่เรื่องของเวรกรรมใครสร้างมายังไงก็เป็นเรื่องของเค้าอะเน้อะ
และขอบคุณที่รับฟังและคอมเม้นท์ดีๆนะค้ะ
หรือเพราะเวรกรรม ?
ส่วนตัวแล้วเราเป็นคนที่รักสัตว์มาก (โดยเแพาะพวกน้องหมา -->> ในที่นี้เราไม่ได้เลี้ยงนะคะ น้าเราเลี้ยงแล้วเราก็ช่วยดูแลอีกทีนึง) คือไม่ว่าแต่ละตัวมักตายหมด และไม่ใช่ตามแบบหมดอายุขัยเค้านะคะ แต่มักเป็นอุบัติเหตุหมดเลย คือ รถชน น้าเราเลี้ยงมาก็ประมาณปีกว่าเกือบสองปีแล้ว ซึ่งตัวนี้เป็นตัวที่ 4 แล้ว ที่โดนรถชน แล้วน้องหมาทุกตัวมักมีความผูกพันธุ์เรากับน้ามากที่สุด เวลาเราไปเรียนมันก็มักจะแอบวิ่งออกไปหลังบ้านเพื่อมาส่งเรา แต่ทีนี้เมื่อเช้าเราไป รร.เพื่อไปดูผลสอบ กลับมาก็ประมาณเที่ยงๆแล้ว (เพราะไม่ได้ติดอะไร) เราก็หาลีโอ (ชื่อน้องหมา) ในห้องเก็บของ (เป็นห้องไม่มีประตูและที่ค่อนข้างว่างและมันชอบนอนอยู่ในนั้น) แต่ไม่เห็น เราก็ไม่ได้เอะใจอะไรเลย เพราะมันชอบออกไปเที่ยวเล่น จนประมาณตอนเย็นป๋าเราก็บอกว่า "เอ้ารู้ยังว่า ไอ้ลีโอมันไปแล้ว" เราก็นิ่งๆไม่สนใจอะไร "มันไปนอนแม๋งอยู่หน้าบ้านอาจารย์เค้าอ่ะ" เราก็ถามว่าเมื่อไหร่ ?? ป๋าก็บอกว่าตอนเช้า ซึ่งเรากลับมาแม่ไม่บอกเราสักคำเลยเรื่องของลีโอ...
ที่ถามว่าเป็นเวรกรรมไหม เรื่องมีอยู่ว่า...
ที่ทำงานเก่าของแม่มันมีลูกแมวอยู่3ตัว ที่เพิ่งคลอดได้สักประมาณหลายสัปดาห์แล้ว ตอนนั้นเราก็อยู่ประมาณ ป.4 มั้งนะ ก็ไปเล่นกับมัน ไปดูแลมัน ให้อาหารมันบ้าง หลังจากนั้นไม่นานพวกมันก็ตาย ไม่รู้ว่าเพราะเราเล่นกับมันบ่อยจนช่ำมือรึป่าว แต่เราบอกตรงๆเลยว่า ตอนนั้นทั้งเสียใจและกลัวมาก เพราะไม่อยากให้ลูกแมวตาย และก็กลัวว่าที่มันตายอาจจะเป็นเพราะเรา...
มันเกี่ยวกันไหมคะ???
และตลอดเวลาที่ผ่านมาเวลาที่พวกน้องหมาตายเรามักจะโทษตัวเองเสมอ ว่ามันเป็นความผิดเรา ถ้าเราไม่ไปและอยู่กับมันตอนนั้น มันคงจะอายุยืนกว่านี้! และก็ไม่รู้เป็นอะไร เรามักจะผูกพันธุ์กับน้องหมาเอามากๆ ทั้งรัก ทั้งหวง หลายๆอย่าง แต่ในใจเราเราก็หวังว่าให้มันไปสวรค์และก็หวังว่าไม่ชาตินี้หรือชาติหน้าก็ขอให้ได้มาพบกันอีก แล้วก็หวังว่าถ้ามันเกิดมาก็ขอให้มันเป็นคนเหมือนอย่างเราๆไม่ต้องไปรำบากแบบน้องหมา
ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงตรงนี้นะคะ ใจจริงก็ไม่อยากให้มันตายหรอก แต่เรื่องของเวรกรรมใครสร้างมายังไงก็เป็นเรื่องของเค้าอะเน้อะ
และขอบคุณที่รับฟังและคอมเม้นท์ดีๆนะค้ะ