สวัสดีครับ นี่เป็นการตั้งกระทู้แรกในชีวิตการเล่นพันทิพย์ของผม ผิดพลาดอะไรขออภัยด้วยนะครับ ^^"
ผมมีหมาอยู่ตัวหนึ่งชื่อบัวขาวครับ เป็นหมาที่ซนมากดื่อมาก กัดของใช้ในบ้านเป็นประจำ ผมตีมันจนบื่อทะเลาะกันแทบทุกวัน สิ่งที่ต้องเจอทุกวันที่กลับมาจากที่ทำงานคือ รื้อขี้แมวมากิน / กัดปลั๊กไฟ / ขี้ใส่เบาะ 3 อย่างคลาสสิคเลยฮะ เวลาผมกลับมาถึงบ้านมันก็จะวิ่งออกมาแล้วก็จะโดนผมดุแล้วก็จะวิ่งกลับเข้าใต้โต๊ะตามเดิม เป็นแบบนี้ทุกวันจริงๆฮะ เวลาผ่านไปเกือบปีผมรู้สึกหน่านมันนะผมว่า คิดก็เหนื่อยแล้วว่าจะกลับไปเจออะไร เริ่มไม่เล่นกับมันเพราะอยากจะทำโทษ ทำแบบนี้ทุกวันจนชิน รู้ตัวอีกทีเราก็ห่างกันมากแล้ว
จนอยู่มาวันหนึ่งผมสังเกตุเห็นว่าบัวท้องเสีย วันแรกผมยังเฉยๆเพราะอย่างที่บอกฮะมันกินมั่วไปหมด ขี้เหลวประจำอยู่แล้ว เลยไม่ได้สนใจมาก เวลาก็ผ่านไปได้ซัก 2 วัน.....เย็นวันนั้นผมกลับมาที่บ้าน "เอ้ย....วันนี้บ้านเรียบร้อยเว้ยไม่มีอะไรพังไม่มีอะไรถูกย้ายที่เหมือนทุกวัน" แต่เหม็นขี้มากๆ ก้มๆมองก็เห็นบัว นอนอยู่ใต้โต๊ะกินข้าวตามปกติ แต่วันนี้ไม่วิ่งออกมารับผมเลยเดินไปหา บัวนอนหันหลังให้ผมอยู่ดูหมดแรงแต่ก็พยามเหลือกตามามอง แล้วก็กระดิกหางกุดๆแสดงอาการดีใจเท่าที่จะทำได้ ปากบัวสีซีดมากผมเรียกชื่อมันเบาๆ มันขยับตัวมานอนตักผมแทน ผมสังเกตุเห็นว่าตูดบัวมีคราบเลือดเลอะอยู่ (บัวเป็นหมาสีขาวครับ) ผมตกใจรีบลุกไปดูบริเวรที่มันขี้ ปรากฎว่าบัวขี้เป็นเลือดสดๆและเหม็นคาวมากๆ (กลิ่นมันสุดๆจริงๆฮะ)
ผมเลยตัดสินใจพาบัวไปหาหมอทันที จำได้ว่าหมอให้น้ำเกลือฮะแล้วก็เจาะเลือดไป Test ว่ามีเชื้อลำไส้อักเสบหรือปล่าว ผมเอาบัวกลับมาบ้านเค้าไม่กินอะไรเลยฮะ เอาแต่อ้วกกับขี้ (เป็นเลือดทั้งหมด) มีอาการตัวสั่นซึมมาก แล้ววันรุ่งขึ้นผล Test ก็มาครับหมอบอกว่าบัวไม่เป็นอะไรร้ายแรง ไม่มีเชื้อลำไส้อักเสบแต่อย่างใด หมอเลยให้ยาฆ่าเชื้อมาทานฮะ แต่ก็ทานไม่ได้เพราะเค้าไม่กินอะไรเลย เอาอะไรเข้าไปก็อวกออกมาหมด สภาพบัวตอนนั้นแย่มาก ผมเอากลับไปหาหมออีกครั้งหมอบอกว่าขอดูอาการหนึ่งคืนถ้าไม่ดีขึ้นจะเขียนใบส่งตัวไปโรงบาลใหญ่ให้ฉีดแป้งเพื่อ X-ray ดูสิ่งแปลกปลอมในสำไส้ อาจจะเป็นสิ่งของแข็งๆที่กินเข้าไปแล้วไปขวางลำไส้อยู่ก็ได้ พอหมอพูดจบผมมั่นใจข้อสันนิษฐานนี้ทันทีเลยฮะ ฟังดูเข้าเค้ามากเพราะบัวกินปลั๊กไฟประจำอยู่แล้ว สรุปก็นอนกับหมอ 1 คืนหมอบอกอาการหนักจริงวันรุ่งขึ้นหมอก็เขียนใบส่งตัวให้ แล้วก็ไปที่คลีนิคสงเคราะห์สัตว์ ทันที ทางคลีนิคบอกว่าไม่เห็นด้วยกับการฉีดแป้งยังไม่จำเป็นขอเทสซ้ำวันรุ่งขึ้นก่อนแล้วกันเอากลับไปก่อน ผมบอกว่าหมอครับหมามันข้าวกินน้ำไม่ได้เลย งั้นช่วยทำอะไรหน่อยได้มั้ยครับ หมอบอกว่าก็ให้น้ำเกลือแต่กลางคืนไม่มีคนเฝ้านะ ผมโทรกลับไปหาหมอคนที่เขียนใบส่งตัวอีกครั้ง หมอคนแรกก็ดูงงๆว่าทำไมไม่ยอมทำให้แต่ก็ไม่ได้ทำอะไรให้ครับ แถมยังปฏิเสธที่จะรับฝากบัวในคืนนั้นด้วย....
รูปช่วงป่วยครับ
ผมจนมุมครับเอาบัวกลับมาบ้าน นั่งดูมันอ้วกทั้งคืนเศร้ามากๆตอนนั้น เลยตัดสินใจโพสเรื่องนี้ในเฟสบุ๊ค โชคดีของบัวมัน มีหมอหมาคนหนึ่งมาเห็นเข้า แล้วอาสาดูแลอาการให้ หมอถามอาการปัจจุบันแล้วก็บอกว่าให้รีบพามาหาเดี๋ยวนี้เลย สุดท้ายไปอยู่กับหมอได้ราว 4 อาทิตย์ เพราะผมต้องไปแต่งงานที่ต่างจังหวัดช่วงนั้นพอดี หมอสรุปอาการให้บัวไม่ได้ว่าเป็นอะไร Test ครบทุกอย่างแล้วก็ไม่เจอะไรเลย X-ray ก็แล้วก็ไม่พบอะไร แต่หมอน่ารักมากฮะถ่ายรูป/Vdo ให้ดูทาง line ตลอด บัวอาการดีขึ้นเป็นลำดับเริ่มกินโกเกิตได้
ผมยังเก็บ VDO ที่หมอส่งมาไว้อยู่เลยครับ
จนผมเสร็จจากงานแต่งผมกลับจากต่างจังหวัดตรงมารับมันที่คลีนิคเพราะคิดถึงมันมาก ลืมเรื่องที่มันดื่อหมดเลยฮะ ใจคิดว่าต่อไปนี้จะดูแลมันได้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ ผมเพิ่งรู้สึกตัวว่าผมรักหมาผมมากแค่ไหนก็ตอนจะเสียมันไปฮะ ยังโชคดีที่ได้มันคืนมาถ้ามันไม่หายล่ะ? ผมคงรู้สึกแย่ไปทั้งชีวิตแน่ๆ....
ตอนนี้พอหายป่วยผมใช้เวลาอยู่กับมันเยอะขึ้นมากฮะ อยู่ด้วยกันถ่ายรูปกันทุกวัน เพื่อนๆที่ค่อยให้กำลังใจตอนป่วยก็กลายมาเป็นแฟนคลับบัวขาวในที่สุด
ใครสนใจเข้าไปติดตามบัวขาวได้ที่
https://www.facebook.com/buakhaothefrench คร๊าบบบบ เพื่องเปิดเพจให้เมื่อวานหมาดๆ ^^"
"บัวขาว" หมาที่ผมเคยคิดว่าไม่ได้รักมัน..
ผมมีหมาอยู่ตัวหนึ่งชื่อบัวขาวครับ เป็นหมาที่ซนมากดื่อมาก กัดของใช้ในบ้านเป็นประจำ ผมตีมันจนบื่อทะเลาะกันแทบทุกวัน สิ่งที่ต้องเจอทุกวันที่กลับมาจากที่ทำงานคือ รื้อขี้แมวมากิน / กัดปลั๊กไฟ / ขี้ใส่เบาะ 3 อย่างคลาสสิคเลยฮะ เวลาผมกลับมาถึงบ้านมันก็จะวิ่งออกมาแล้วก็จะโดนผมดุแล้วก็จะวิ่งกลับเข้าใต้โต๊ะตามเดิม เป็นแบบนี้ทุกวันจริงๆฮะ เวลาผ่านไปเกือบปีผมรู้สึกหน่านมันนะผมว่า คิดก็เหนื่อยแล้วว่าจะกลับไปเจออะไร เริ่มไม่เล่นกับมันเพราะอยากจะทำโทษ ทำแบบนี้ทุกวันจนชิน รู้ตัวอีกทีเราก็ห่างกันมากแล้ว
จนอยู่มาวันหนึ่งผมสังเกตุเห็นว่าบัวท้องเสีย วันแรกผมยังเฉยๆเพราะอย่างที่บอกฮะมันกินมั่วไปหมด ขี้เหลวประจำอยู่แล้ว เลยไม่ได้สนใจมาก เวลาก็ผ่านไปได้ซัก 2 วัน.....เย็นวันนั้นผมกลับมาที่บ้าน "เอ้ย....วันนี้บ้านเรียบร้อยเว้ยไม่มีอะไรพังไม่มีอะไรถูกย้ายที่เหมือนทุกวัน" แต่เหม็นขี้มากๆ ก้มๆมองก็เห็นบัว นอนอยู่ใต้โต๊ะกินข้าวตามปกติ แต่วันนี้ไม่วิ่งออกมารับผมเลยเดินไปหา บัวนอนหันหลังให้ผมอยู่ดูหมดแรงแต่ก็พยามเหลือกตามามอง แล้วก็กระดิกหางกุดๆแสดงอาการดีใจเท่าที่จะทำได้ ปากบัวสีซีดมากผมเรียกชื่อมันเบาๆ มันขยับตัวมานอนตักผมแทน ผมสังเกตุเห็นว่าตูดบัวมีคราบเลือดเลอะอยู่ (บัวเป็นหมาสีขาวครับ) ผมตกใจรีบลุกไปดูบริเวรที่มันขี้ ปรากฎว่าบัวขี้เป็นเลือดสดๆและเหม็นคาวมากๆ (กลิ่นมันสุดๆจริงๆฮะ)
ผมเลยตัดสินใจพาบัวไปหาหมอทันที จำได้ว่าหมอให้น้ำเกลือฮะแล้วก็เจาะเลือดไป Test ว่ามีเชื้อลำไส้อักเสบหรือปล่าว ผมเอาบัวกลับมาบ้านเค้าไม่กินอะไรเลยฮะ เอาแต่อ้วกกับขี้ (เป็นเลือดทั้งหมด) มีอาการตัวสั่นซึมมาก แล้ววันรุ่งขึ้นผล Test ก็มาครับหมอบอกว่าบัวไม่เป็นอะไรร้ายแรง ไม่มีเชื้อลำไส้อักเสบแต่อย่างใด หมอเลยให้ยาฆ่าเชื้อมาทานฮะ แต่ก็ทานไม่ได้เพราะเค้าไม่กินอะไรเลย เอาอะไรเข้าไปก็อวกออกมาหมด สภาพบัวตอนนั้นแย่มาก ผมเอากลับไปหาหมออีกครั้งหมอบอกว่าขอดูอาการหนึ่งคืนถ้าไม่ดีขึ้นจะเขียนใบส่งตัวไปโรงบาลใหญ่ให้ฉีดแป้งเพื่อ X-ray ดูสิ่งแปลกปลอมในสำไส้ อาจจะเป็นสิ่งของแข็งๆที่กินเข้าไปแล้วไปขวางลำไส้อยู่ก็ได้ พอหมอพูดจบผมมั่นใจข้อสันนิษฐานนี้ทันทีเลยฮะ ฟังดูเข้าเค้ามากเพราะบัวกินปลั๊กไฟประจำอยู่แล้ว สรุปก็นอนกับหมอ 1 คืนหมอบอกอาการหนักจริงวันรุ่งขึ้นหมอก็เขียนใบส่งตัวให้ แล้วก็ไปที่คลีนิคสงเคราะห์สัตว์ ทันที ทางคลีนิคบอกว่าไม่เห็นด้วยกับการฉีดแป้งยังไม่จำเป็นขอเทสซ้ำวันรุ่งขึ้นก่อนแล้วกันเอากลับไปก่อน ผมบอกว่าหมอครับหมามันข้าวกินน้ำไม่ได้เลย งั้นช่วยทำอะไรหน่อยได้มั้ยครับ หมอบอกว่าก็ให้น้ำเกลือแต่กลางคืนไม่มีคนเฝ้านะ ผมโทรกลับไปหาหมอคนที่เขียนใบส่งตัวอีกครั้ง หมอคนแรกก็ดูงงๆว่าทำไมไม่ยอมทำให้แต่ก็ไม่ได้ทำอะไรให้ครับ แถมยังปฏิเสธที่จะรับฝากบัวในคืนนั้นด้วย....
รูปช่วงป่วยครับ
ผมจนมุมครับเอาบัวกลับมาบ้าน นั่งดูมันอ้วกทั้งคืนเศร้ามากๆตอนนั้น เลยตัดสินใจโพสเรื่องนี้ในเฟสบุ๊ค โชคดีของบัวมัน มีหมอหมาคนหนึ่งมาเห็นเข้า แล้วอาสาดูแลอาการให้ หมอถามอาการปัจจุบันแล้วก็บอกว่าให้รีบพามาหาเดี๋ยวนี้เลย สุดท้ายไปอยู่กับหมอได้ราว 4 อาทิตย์ เพราะผมต้องไปแต่งงานที่ต่างจังหวัดช่วงนั้นพอดี หมอสรุปอาการให้บัวไม่ได้ว่าเป็นอะไร Test ครบทุกอย่างแล้วก็ไม่เจอะไรเลย X-ray ก็แล้วก็ไม่พบอะไร แต่หมอน่ารักมากฮะถ่ายรูป/Vdo ให้ดูทาง line ตลอด บัวอาการดีขึ้นเป็นลำดับเริ่มกินโกเกิตได้
ผมยังเก็บ VDO ที่หมอส่งมาไว้อยู่เลยครับ
จนผมเสร็จจากงานแต่งผมกลับจากต่างจังหวัดตรงมารับมันที่คลีนิคเพราะคิดถึงมันมาก ลืมเรื่องที่มันดื่อหมดเลยฮะ ใจคิดว่าต่อไปนี้จะดูแลมันได้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ ผมเพิ่งรู้สึกตัวว่าผมรักหมาผมมากแค่ไหนก็ตอนจะเสียมันไปฮะ ยังโชคดีที่ได้มันคืนมาถ้ามันไม่หายล่ะ? ผมคงรู้สึกแย่ไปทั้งชีวิตแน่ๆ....
ตอนนี้พอหายป่วยผมใช้เวลาอยู่กับมันเยอะขึ้นมากฮะ อยู่ด้วยกันถ่ายรูปกันทุกวัน เพื่อนๆที่ค่อยให้กำลังใจตอนป่วยก็กลายมาเป็นแฟนคลับบัวขาวในที่สุด
ใครสนใจเข้าไปติดตามบัวขาวได้ที่ https://www.facebook.com/buakhaothefrench คร๊าบบบบ เพื่องเปิดเพจให้เมื่อวานหมาดๆ ^^"