เราคบกับแฟนมาสักระยะหนึ่งค่ะ ช่วงหลังๆเค้าเครียดเรื่องงานเลยนอยด์ไปหมด รวมถึงเรื่องเราด้วย
เค้าไม่ค่อยโทรหา ไม่ค่อยคุยเหมือนเดิม แต่ยืนยันว่าเครียดเรื่องงาน เราก็งอแงบ้าง น้อยใจเค้า แต่ก็ให้กำลังใจเค้า
เป็นแบบนี้ประมาณ 2 อาทิตย์เราเลยปล่อยๆไป ช่วงอาทิตย์ก่อนเค้าก็เริ่มกลับมาคุยปกติ
พอได้มีโอกาสกลับมาคุยกัน ก็เลยเปิดใจคุยกัน เค้าบอกว่าหลักๆทีทำให้เค้าเบื่อๆ ชีวิต 90%คือเรื่องงาน
เรื่องเราแค่ 10% ก็เลยถามว่าเรีองเราเป็นยังไง ปรับกันได้ไหม
เค้าก็พูดตรงๆว่ารู้สึกว่าเราไม่ใช่ ช่วงหลังๆมา มันขาดความกระตือรือร้นที่จะคุย จะเจอ
จริงๆแล้วเราไม่ใช่สเปคเค้า เค้าชอบคนอวบๆ เค้าบอกเราผอม ดูไม่มีน้ำมีนวล ขาดสเน่ห์ -''-
ทำให้เค้ารุ้สึกไม่สดชื่น (ขอบใจ) แต่เค้าชอบนิสัยเรานะ ก่อนหน้านี้เค้าก็พยายามหาทางทำให้เราดูดีขึ้น
เค้าเสริชหาข้อมูลต่างๆนาๆ เพื่อให้เราเป็นแบบที่เค้าหวัง เราก็พยายามพัฒนาตัวเองอยู่ตลอด
ออกกำลังกาย นอนเยอะๆ ทำตัวสวยๆ แต่ก็ยังไม่ค่อยเป็นผล
ล่าสุดที่คุยกันเค้าก็บอกเค้าไม่รู้ว่าเค้ารู้สึกยังไง บางทีเค้ารุ้สึกไม่ใช่ แต่เค้าก็ไม่รุ้ตัวว่าทำไมต้องหมกมุ่นหาทางให้เราดีขึ้นตลอด
เค้าไม่รู้ว่ารักหรือเปล่า แต่อยากจะลองช่วยทำให้เราดีขึ้นเรื่อยๆ ค้าชอบนิสัยเรา แต่เค้ายังไม่สามารถก้าวผ่านรูปลักษณ์ภายนอก
ที่ไม่ตรงสเปคของเค้า เค้าเลยพยายามปรับปรุงให้มันใช่ที่สุด และเค้าคิดว่าเราทำได้
เค้าบอกเค้าเองก็จะพยายามปรับความคิดด้วย ให้ยอมรับในสิ่งที่เราเป็น คนละครึ่งทาง แต่ตอนนี้เรากลับรู้สึกว่าเราสู้อยู่คนเดียว
บางทีเราก็ฮึด บางทีก็เหนื่อย บางทีก็คิดว่าทำไปคนที่ได้ก็คือตัวเอง บางทีก็คิดว่าทำไปทำไม
หลังจากนี้ไปเราคงไม่หยุดดูแลตัวเอง แต่บางทีเราก็น้อยใจกับคำพูดบั่นทอนหลายๆอย่าง
เราเองก็คิดว่าหยุดความสัมพันธ์ไว้แค่นี้ดีไหม อยากปล่อยให้เค้าไปเจอคนที่ใช่กว่า อยู่กันยิ่งนานยิ่งเสียใจ
เค้าเองก็คงยังไม่กล้าบอกเลิกเรา ด้วยความรู้สึกผิด และอาจจะกลัวว่าจะเสียใจทีหลังด้วย
คิดจะเป็นคนปล่อยเค้าไป บางทีอาจจะดีกับทั้งสองคน แต่ก็ยังใจไม่กล้าพอ
คนที่ไม่ใช่ สักวันหนึ่งจะใช่ได้ไหมคะ จะลองพยายามหรือตัดใจดี
แฟนบอกว่าเราไม่ใช่ แต่ก็ยังอยากลองดูไปก่อน
เค้าไม่ค่อยโทรหา ไม่ค่อยคุยเหมือนเดิม แต่ยืนยันว่าเครียดเรื่องงาน เราก็งอแงบ้าง น้อยใจเค้า แต่ก็ให้กำลังใจเค้า
เป็นแบบนี้ประมาณ 2 อาทิตย์เราเลยปล่อยๆไป ช่วงอาทิตย์ก่อนเค้าก็เริ่มกลับมาคุยปกติ
พอได้มีโอกาสกลับมาคุยกัน ก็เลยเปิดใจคุยกัน เค้าบอกว่าหลักๆทีทำให้เค้าเบื่อๆ ชีวิต 90%คือเรื่องงาน
เรื่องเราแค่ 10% ก็เลยถามว่าเรีองเราเป็นยังไง ปรับกันได้ไหม
เค้าก็พูดตรงๆว่ารู้สึกว่าเราไม่ใช่ ช่วงหลังๆมา มันขาดความกระตือรือร้นที่จะคุย จะเจอ
จริงๆแล้วเราไม่ใช่สเปคเค้า เค้าชอบคนอวบๆ เค้าบอกเราผอม ดูไม่มีน้ำมีนวล ขาดสเน่ห์ -''-
ทำให้เค้ารุ้สึกไม่สดชื่น (ขอบใจ) แต่เค้าชอบนิสัยเรานะ ก่อนหน้านี้เค้าก็พยายามหาทางทำให้เราดูดีขึ้น
เค้าเสริชหาข้อมูลต่างๆนาๆ เพื่อให้เราเป็นแบบที่เค้าหวัง เราก็พยายามพัฒนาตัวเองอยู่ตลอด
ออกกำลังกาย นอนเยอะๆ ทำตัวสวยๆ แต่ก็ยังไม่ค่อยเป็นผล
ล่าสุดที่คุยกันเค้าก็บอกเค้าไม่รู้ว่าเค้ารู้สึกยังไง บางทีเค้ารุ้สึกไม่ใช่ แต่เค้าก็ไม่รุ้ตัวว่าทำไมต้องหมกมุ่นหาทางให้เราดีขึ้นตลอด
เค้าไม่รู้ว่ารักหรือเปล่า แต่อยากจะลองช่วยทำให้เราดีขึ้นเรื่อยๆ ค้าชอบนิสัยเรา แต่เค้ายังไม่สามารถก้าวผ่านรูปลักษณ์ภายนอก
ที่ไม่ตรงสเปคของเค้า เค้าเลยพยายามปรับปรุงให้มันใช่ที่สุด และเค้าคิดว่าเราทำได้
เค้าบอกเค้าเองก็จะพยายามปรับความคิดด้วย ให้ยอมรับในสิ่งที่เราเป็น คนละครึ่งทาง แต่ตอนนี้เรากลับรู้สึกว่าเราสู้อยู่คนเดียว
บางทีเราก็ฮึด บางทีก็เหนื่อย บางทีก็คิดว่าทำไปคนที่ได้ก็คือตัวเอง บางทีก็คิดว่าทำไปทำไม
หลังจากนี้ไปเราคงไม่หยุดดูแลตัวเอง แต่บางทีเราก็น้อยใจกับคำพูดบั่นทอนหลายๆอย่าง
เราเองก็คิดว่าหยุดความสัมพันธ์ไว้แค่นี้ดีไหม อยากปล่อยให้เค้าไปเจอคนที่ใช่กว่า อยู่กันยิ่งนานยิ่งเสียใจ
เค้าเองก็คงยังไม่กล้าบอกเลิกเรา ด้วยความรู้สึกผิด และอาจจะกลัวว่าจะเสียใจทีหลังด้วย
คิดจะเป็นคนปล่อยเค้าไป บางทีอาจจะดีกับทั้งสองคน แต่ก็ยังใจไม่กล้าพอ
คนที่ไม่ใช่ สักวันหนึ่งจะใช่ได้ไหมคะ จะลองพยายามหรือตัดใจดี