แชร์ประสบการณ์ การนั่งแท็กซี่ และ การใช้บริการพี่วินมอเตอร์ไซต์
ยาวหน่อยนะคะ มีหลายแนว ใครมีไรมาแชร์กันได้
เราเป็นคนไม่ค่อยกลัวอะไร ซึ่งเป็นนิสัยที่ไม่ดีเท่าไหร่ คือ เป็นคนนั่งแท็กซี่คนเดียวบ่อยๆ ไม่ว่าจะดึกแค่ไหน เราก็นั่งได้แบบไม่คิดอะไร บอกแม่ทีไรเจอด่าตลอด ตอนนี้ก็พยายามเลิกทำแบบนั้นแล้ว เช่น เราชอบดูหนังคนเดียว นึกได้ว่าอยากดู นั่งแท็กซี่ออกไปดูเลย แล้วหนังจบเที่ยงคืนตี 1 อะไรแบบนี้ คือเราไม่เที่ยวกลางคืน แค่บางทีทำธุระดึก ต้องกลับบ้านเองบ่อย
ทีนี้เวลานั่งแท็กซี่คนเดียวบ่อยๆ มันก็เจอเรื่องแปลกๆบ่อย พอดีวันก่อน นั่งแท็กซี่มากับพี่ดอม โทเร็ตโต้ แล้วรอดมาได้ เลยว่าจะมา่าประสบการณ์การเจิคนขับแท็กซี่แบบแปลกๆให้ฟังสะหน่อย
ทู ฟาส ทู เฟี้ยว กับ พี่ดอม โทเร็ตโต้
วันก่อนนั่งแท็กซี่จะมาทางรัชดา คนขับคือพี่ดอม โทเร็ตโต้ (เป็นลุงคนนึง แก่แล้ว) ตอนแรกก็ไม่อะไร พอจะมาเข้าเส้นรัชวิภาเท่านั้นหล่ะ อ่ะโห่ะ คือ รถเยอะไง ทีนี้ลุงใจร้อนมาก ขับรถเหมือนภาคโตเกียวดริฟท์ ตั้งแต่เข้าโค้งจะมาเข้าเส้นรัชวิภา ไม่มีการเบารถอะไรทั้งสิ้น พอมาทางตรง แซงทุกคัน ฉวัดเฉวียนมาก อยากบอกลุงมาก คือลุงคะ คือหนูไม่รีบค่ะ
พอทีนี้ จะมาทางเมเจอร์รัชโยธิน มันมีสะพานข้ามแยก คือแบบ เราไม่ได้ขึ้นสะพาน แต่ก่อนจะถึงสะพานไกลประมาณนึง ลุงแมร่งเจอรถเก๋งปาดหน้า ! แล้วคือแบ่บ ลุงไม่ยอมไง ลุงอัดไนตรัสตามเลย คือ ช่วงนั้น หักหนีสะพานได้แบบหวุดหวิดมาก ตามแบบจี้ แล้วแซง แซงเสร็จ หักเลี้ยวขวา!!! บีบแตรปรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!! คือเราแบบ เห่ย กุรอดมาได้ไงฟระ สรุปคือ วันนั้นถึงบ้านแบบ ระทึกใจ
ขอบคุณที่ทำให้เรามาถึงจุดหมาย
มีฉากนึงในหนังเรื่อง The Pacifired ที่เราจำได้แม่น ที่เป็นฉากเด็กผู้หญิง โดดลงจากรถตู้ทันทีที่รถจอด แล้วทุบพื้น และบอกว่า " แผ่นดิน! ในที่สุด!" คือประมาณว่า ในที่สุดก็ปลอดภัยแล้วจนได้ ไม่คิดว่าตัวเองจะเจอแบบนั้นบ้าง
วันนั้น เป็นวันที่พี่สาวเราปวดท้องคลอดค่ะ คือ เราไปทำธุระที่อื่นมา และ กำลังรีบไปหาพี่สาวเรา ตอนนั้นดึกแล้ว สักเที่ยงคืน ตี 1 แล้วนอกจากนั้น ฝนยังตกแบบกระหน่ำมาก คือ แทบมองทางไม่เห็น เราขอเบอร์จากพี่อีกคน เพื่อโทรเรียกแท็กซี่จากศูนย์ สักพักแท็กซี่ก็มา เราก็บอกว่า ไปรพ.พญาไท 2 เรานั่งจาก รัชดานะ
ตอนแรกไม่ได้สังเกตุ พอก่อนเข้าถนนใหญ่เท่านั้นหล่ะ เราถึงรู้ว่า พี่คนขับขับรถแปลกๆ เลี้ยวแปลกๆ พอไฟทางส่องเข้ามา เราถึงได้รู้ว่า เหมือนพี่เขาป่วย คือ มือกระตุกตลอดเวลา คอหันมาทางซ้ายตลอด แล้วเขาขับแบบไม่ได้มองทางข้างหน้าเลย เพราะเหมือนคอเขาผิดปกติ คือเขาต้องหันไปหันมาตลอด แต่เขาขับรถได้นะ แต่ขับแบบกระตุก แล้วเราแบบ อัลลลลลลลลลลลลลลไลเนี่ยยยยยย คือ เราก็รีบ ฝนก็ตก พี่เขาก็ขับแปลกๆ แต่คือเราไม่อยากถามหรืออะไร เพราะเขาก็ขับได้ แต่ขับช้ามาก
ตอนนั่ง เราคิด แบบเห้ยจะลงดีมั้ย แต่มันดึกแล้ว และฝนมันตกหนักมาก เรากลัวจะอันตรายกว่าเดิม เลยทนนั่งไป เราคิดตลอดเลย ถ้าชนขึ้นมา ทำไงดีวะ คือ เขาขับแบบแปลกๆจริง ขับกระตุกด้วย ช้าด้วย คือเรารู้สึกว่า ต่อให้เขาไม่สบายจริง แต่เขาขับรถได้ก็โอเคนะ คือ อยากน้อยเขาก็ทำงาน
แต่เราแบบเรานั่งสงสัยว่า ทางศูนย์รับรองพี่เขาได้ไง คือพี่เขาไม่น่าขับรถได้จริงๆค่ะ คือขับได้ แต่เราว่าอันตรายมาก คือ เขาต้องหันซ้าย หันขวาตลอดเวลา แล้วเขาแทบไม่ได้มองตรงเลย เราเข้าใจว่าเป็นเพราะเขาไม่สบาย แต่เขาก็พาเราไปถึง รพ. จนได้นะ เราแบบ ฮืออออออออออ ชั้นรอดดดดดดดดดด แผ่นดินนนนนนนนนนนน
"ไปกับพี่ไหม"
ตั้งแต่นั่งแท็กซี่มา พึ่งเคยเจอแท็กซี่หื่นแค่ครั้งเดียว นอกนั้น ส่วนใหญ่เจอแต่พี่คนขับใจดี ต่อให้กลับดึกแค่ไหน
วันนั้นเรานั่งจากเอสพลานาดรัชดา คนขับหนุ่มๆหน่อย ขึ้นรถมา ก็เปิดเพลงปกติ สักพักเขาก็ชวนเราคุยนั่นนี่ เราก็ อ่อค่ะ ฮ่าๆ เหอะๆ ไปตามเรื่อง แต่ไม่ได้ตอบไรเค้ามาก วันนั้นเราแต่งตัวธรรมดามาก เสื้อแขนยาวตัวใหญ่ๆ กาเกงยีน 3 ส่วน
พอรถจอดหน้าคอนโดเรา เราก็ควักเงินจ่าย เขาก็หยิบเงินมาทอนเรา ทีนี้หล่ะ
"ขอโทษนะครับ ผมมี 800 ไปเที่ยวกับผมได้มั้ย"
โอ้โหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหห้
พี่ขระ... 800 อัลไลของพี่ขระ
"อ่า ไม่ดีกว่าค่ะ ฮ่าๆ เหอะๆ" หยิบตังค์ทอน จ้ำอ้าวเข้าคอนโด แบบไม่เหลียวหลัง
คือบั่บ.. คนขับแท็กซี่จีบเว้ยเห้ยยยยย
แต่กุว่าไม่น่าแค่จีบนะแบบนี้ คือดึกแระไง ต่อให้ไม่ดึกก็แบบ .. นะ
คือโชคดีจริงๆที่ยังอุตส่าห์พามาถึงที่แล้ว
"ตอนนั้น ผมอยู่ที่นั่นนะ.."
ตอนนั้นเรียนอยู่ปี 2 ไปนอนหอเพื่อนที่สะพานใหม่ นึกได้ว่ามีสอบ เลยกะจะกลับมานอนหอตัวเอง คือหออยู่รัชดานั่นแหละค่ะ พอจะกลับปุ๊ป ก็กลับเลย ตอนนั้นตี 2 เพื่อนก็บอก เห้ย ตื่นเช้ากลับดีกว่า เราก็รั้น คือคิดว่าไม่เป็นไร จะกลับให้ได้ สรุปคือ นั่งแท็กซี่คนเดียวค่ะ ตี 2 แล้วน้องสาว
คนขับเป็นลุงวัยกลางคน คือ ตอนนั่งแท็กซี่ เราชอบชวนคุย เป็นทริค ที่ทำให้รู้สึกว่า อย่าน้อยให้เค้าคุ้นเคยกับเรา จะทำไรสงสารเราเถอะ อะไรประมาณนั้น
คุยไปคุยมา ลุงบอกลุงเคยอยู่บ้านเดียวกับเรา
คือเราเป็นคนนครสวรรค์ เกิดที่ตาคลี สมัยสงครามเวียดนาม ตาคลีเป็นฐานทัพของอเมริกาค่ะ เรามี กองบิน 4 เครื่องบินของกองทัพสหรัฐฯ จะจอดที่กองบิน 4 จริงๆมีหลายจังหวัดที่สหรัฐมาขอตั้งฐาน คือส่วนตัวเรา ชอบเรื่องแนวนี้มากอยู่แล้ว ตอนนั้นเราอ่านหนังสือ 'ตาคลี ไม่มีเสียงร้องไห้' อยู่พอดี เป็นเรื่องสมัยที่ รงษ์ วงสวรรค์ มาทำข่าวที่ตาคลี ซึ่งเป็นตินเดียวกับที่ลุงมาอยู่เลย
ลุงเล่าให้ฟังว่า ตอนนั้นมาหางานทำที่ตาคลี เพราะมันคึกคักจริงๆ ลุงบอกว่าตอนนั้นไม่มีที่ไหนคึกคักเท่าที่นี่แล้ว ลุงเล่าให้ฟังว่า พูดอังกฤษได้นิดหน่อย เพราะต้องนั่งคุยกับทหารนี่หล่ะ บางคนยังเด็กมาก มาอยู่ก็รอทุกวัน เมื่อไหร่จะจบ หมายถึงพวกทหารนะคะ คือ เหมือนเขาก็กลัวตายเหมือน คือ ลุงบอกว่า ทหารแต่ละคน ขับเครื่องบินออกไปด้วยความระทึก ไม่รู้ตัวเองจะตายเมื่อไหร่ กลับมาก็โล่งใจ แล้วก็มานั่งกังวลต่อ ว่าจะมีครั้งต่อไปอีกมั้ย คือ ณ ตอนนั้น ทหารอยากให้สงครามจบค่ะ พวกเขาอยากกลับบ้าน อะไรแบบนั้น
เราแบบ โห ตื่นเต้น ให้ลุงเล่าอีก ลุงเล่าเยอะมาก ลุงบอก จริงๆนิยายเรื่อง 'บุญรอด' นี่ไม่ได้เกิดที่พัทยานะ แต่เป็นบ้านเรานี่หล่ะ อันนี้เราก็ เหรอ จริงเหรอลุง คือ สรุปว่าวันนั้น เรารู้สึกโชคดีมากๆ ที่ได้ขึ้นแท็กซี่คันลุง เพราะเราคิดว่า เราไม่มีทางได้ข้อมูลนี้เลย คือ ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสได้ฟังประสบการณ์แบบนี้จากที่ไหน เราถามพ่อกับแม่เรา เขายังไม่ค่อยรู้เรื่องกองทักเลย ตอนนั้นพ่อแม่ยังวัยรุ่นอยู่
เช้าวันต่อมา เราโทรเล่าให้แม่ฟัง เรื่องเจอลุง แบบบังเอิญมาก รู้สึกโชคดี ทีแรกแม่ก็ตื่นเต้นนะ เหมือนได้ฟังเรื่องเก่าๆ พอรู้ว่าขึ้นแท็กซี่คนเดียวอีกแล้วเท่านั้นแหละ
"นี่ขึ้นแท็กซี่คนเดียวอีกแล้ววววววว นี่ไม่กลัวววววอะไรเลยเนาะะะะะะะ เก่งจังงงงเนาะะะะ"
บ่นอีกยาว 555555
ขบวนการหยุดยั้งแผ่นดินไหว
ตอนนั้นกระแสการเมืองแรงพอสมควร แต่ก็ไม่มีม็อบอะไรในกทม.แล้ว เราขึ้นแท็กซี่ เราพยายามไม่คุยเรื่องการเมือง คือ บางทีขึ้นไปเจอเขาเปิดวิทยุอยู่ เราก็ไม่สนใจไป สักพัก เขาก็ปิดวิทยุ แล้วหันมาถามเราว่า ...
"น้อง .. น้องคิดว่าบ้านเมืองเรามันเป็นยังไง"
อื่อหือ ... เอาแล้วกรู
"คะ .. อ๋อ.. เศรษฐกิจไม่ค่อยดีอ่ะค่ะ"
"ไม่ พี่หมายถึงไอ้พวกนักการเมือง"
ชัดเลย ..
"ก็น่าเบื่ออ่ะค่ะ มีแต่พวกโกงกิน"
สักพักพี่แกก็ร่ายยาวมาก เรื่องตัวแทนแผ่นดิน ข้ามน้ำ ข้ามทะเล คนที่จะมากอบกู้ นี่นั่น บลาๆ เอาจริงๆ แกพูดเยอะมาก อธิบายให้เราฟัง เรื่องอะไรเราก็จับใจความไม่ได้ คือ เราเผลอหลับไปแปปนึง เราก็แบบ งัวเงีย อือๆ ออๆ ไป สักพัก เขาก็ถามเราว่า
"น้องรู้จักขบวนการหยุดยั้งแผ่นดินไหวมั้ย"
เราแบบ งง เห้ย อะไรวะ เปลี่ยนเรื่องเหรอ? เราก็บอกไม่รู้จัก เขาก็อธิบายให้ฟังว่า ขบวนการนี้เนี่ย เป็นขบวนการใต้ดิน คือ พยายามหาแนวร่วมเยอะๆ คือ เราฟังไปฟังมา เหมือนเขาอยู่ทางฝั่งเสื้อแดง เลยถามว่า
"ของคนเสื้อแดงเหรอคะ" คือ บ้านเราเป็นเสื้อแดง แต่เราเฉยๆ คือ ไม่มีสี เน้นฟังไปเรื่อยๆมากกว่า
"ป่าว อันนี้คือของพวกเราเอง" เราก็แบบ อ่าเหรอ คือต้องบอกว่า ช่วงนั้น ม็อบหายไปพักนึงแล้วนะคะ คือ มีสีครบแล้ว แต่ทุกอย่างเงียบหมดแล้ว ไม่มีเรื่องดราม่าการเมืองอะไร สักพักพี่แกก็พูด
"ช่วงนี้ บ้านเมืองมันเงียบๆ แต่กลุ่มเราคอยระวังอยู่ตลอดอยู่แล้ว เดี๋ยวมันจะต้องมีเหตุการณ์ใหญ่เกิดขึ้นแน่นอน"
เราก็ อ้อ เหรอคะ เหอะๆ คิดในใจ กุว่าแปลกๆละ ละคือ หน้าโหดมาก สักพัก..วกเข้าเรื่องเดิม
"คือ ทางเราพยายามหาคนที่คิดแบบเดียวกับเราอยู่ พี่เลือกนะ พี่ไม่ได้ถามผู้โดยสารทุกคนนะ เพราะเราไม่อยากให้ใหญ่โตเอิกเกริก พี่เห็นน้องน่าจะเข้ากลุ่มเราได้นะ พี่เลยถาม ปกติพี่ไม่บอกใครสุ่มสี่สุ่มห้า"
อื่อหื่อ ... อันนี้คือชัด ของแรงเลยทีนี้ ชวนกุไปร่วมขบวนการละ
"อ่า ไม่เป็นไรดีกว่าค่ะพี่ คือหนูไม่ค่อยสนใจเรื่องการเมืองเท่าไหร่"
"ลองไปดูก่อนก็ได้นะ เนี่ยทางผ่าน เดี๋ยวพี่ไปส่งทีหลัง"
โอ้โหหหหหหหหห้ กลางวันแสกๆ นี่คิดว่ากุจะไปจริงๆรึ้ โอ้โหหหหห้ เอาไงดีชีวิตกรู
นึกภาพเปิดประตูกลิ้งตกรถไปแบบในหนัง น่าจะเจ็บ เผลอๆ รถตามหลังมาเหยียบ
คิดได้ดังนั้น เอาแผนกากๆก่อน
โทรหาเพื่อน!
ตอนนั้นเราจะไป อนุสาวรีย์ค่ะ ตอนนั้น ใกล้ถึงบิ๊กซี สะพานควายแล้ว
เรารีบโทรหาเพื่อนเราเลย
แล้วคือ เส็งเครงมาก ... ไอ่เวร เสรือกไม่รับสายยย หน้าสิ่วหน้าขวาน ไม่ช่วยกรุเลย
คือ มันไม่รับแหละ แต่เราก็คุยเลย
"เห้ยเมริง กุจะถึงละ เกี๋ยวกุลงตรงบิ๊กซีสะพานควายได้ป่ะ ที่เมริงเคยบอกกุอ่ะ"
คือคุยคนเดียวค่ะ สรุปคือ เราจะลง เลยหันไปบอก ท่านเซลส์ขายตรงแก๊งแผ่นดินไหวว่า
"เดี๋ยวจอดตรงบิ๊กซีสะพานควายเลยค่ะพี่"
"อ้าว ไหนบอกจะไปอนุสาวรีย์ไง น้องไม่ต้องกลัว พี่ไปส่งอยู่แล้ว แวะแปปเดียวลี้ยวตรงนี้ก็ถึงแล้ว"
โอ้โหะ..
"อ๋อ เดี๋ยวกะจะไปพร้อมเพื่อนค่ะ"
แต่คือ แมร่งไม่จอดว่ะค่ะ..
ถรุยชีวิตมาก แล้วแบบ เราก็แบบ เอิ่บ กรุ เอาไงดี ตอนเลยคิดว่า สงสัยคงจอดไกล แมร่งไม่จอด
เราก็แบบ เงียบ ไอ้เวร อิเวร กรุทำไงดี กลางวันอยู่เลยนะ เราเลยบอก
"งั้นพี่จอดตรงนี้ก็ได้ค่ะ"
เงียบ ... เราแบบ โถ่กรู.. แต่คือ โชคดีมาก คือรถติดไฟแดงพอดีค่ะ
เราถามเท่าไหรคะ ควักเงินจ่าย เปิดประตูรถลงทันที เหมือนเดิม วิ่งไม่เหลียวหลัง
หาพี่วินดีกว่า
สรุปคือ รอดพ้นค่ะ ขุ่นผู้ชม... แก๊งแผ่นดินไหว น่ากลัวมาก
(อันนี้เราไม่แน่ใจว่า ไฟแดงมันอยู่หน้าบิ๊กซีสะพานควาย หรือเลยมาไกลแล้ว คือเราจำได้แค่ว่า รถติดไฟแดง เราเลยรีบลงทันที อาจเล่าคลาดเคลื่อนขออภัยด้วยนะจ๊ะ เพราะมันนาน้ว จำรายละเอียดไม่ได้)
เท่าที่พอนึกออกเด็ดๆ ก็มีประมาณนี้ นอกนั้นก็เราเคยเจอแท็กซี่ที่หล่อมากๆ แต่งตัวเหมือนหนุ่มออฟฟิส จนเราแอบคิดเลยว่า เห้ยแมร่งขโมยรถมาป่ะวะ คือหน้าไม่ตรงบัตร จนได้รู้ว่า จริงๆแล้วเป็นหนุ่มวิศวะค่ะ //กรี๊ดดดด พึ่งเลิกงานมา พอดีลุงไม่สบาย ว่างๆอยู่เลยมาขับแทน เราเลยแบบ เออ เจ๋งอ่ะ
ลงรถมาคิดในใจ ถ้าเราเป็นเนื้อคู่กัน เราคงได้เจอกันอีก //ผิดดดด
กับลุงคนนึงที่รับแต่นักท่องเที่ยวจีน จนพูดภาษาจีนได้แบบคล่องมากๆ ตอนนี้กำลังหัดเรียนอยู่ เพราะขับรถแถวๆห้วยขวาง มีแต่นักท่องเที่ยวจีน เราแบบอึ้งเลย บอกเดี๋ยวนี้รักท่องเที่ยวจีนชอบมาเที่ยวไทย ทริปทำบุญ พี่เขาบอก วัดบางที่ คนไทยยังแทบไม่เคยไป แต่นักท่องเที่ยวจีนเดินสายไหว้พระกันเลย ก็เจ๋งดี เปิดหูเปิดตา
เดี๋ยวไว้จะมาเล่าเรื่องพี่วินให้ฟังอีก พิมพ์ไปพิมพ์มา ยาวเฟ่อออ 5555
ใครมีไรแปลกๆ เด็ดๆ ดีๆ มาแชร์กันได้ค่ะ
-----------------
แท็ก ความงาม เนื่องจาก บางครั้งความงามก็เป็นบ่อเกิดแห่งอันตราย ต่อให้ไม่งาม ก็อันตรายได้ ห้องนี้สาวๆเยอะ อยากให้มาแชร์ประสบการณ์กัน
แท็ก ชีวิตวัยรุ่น เพราะตอนวัยรุ่น จะกล้ามาก ไม่ค่อยคิดอะไร เดี๋ยวนี้ โตเป็นสาวแล้ว เริ่มคิดมากขึ้น
แชร์ประสบการณ์ การนั่งแท็กซี่ และ การใช้บริการพี่วินมอเตอร์ไซต์
ยาวหน่อยนะคะ มีหลายแนว ใครมีไรมาแชร์กันได้
เราเป็นคนไม่ค่อยกลัวอะไร ซึ่งเป็นนิสัยที่ไม่ดีเท่าไหร่ คือ เป็นคนนั่งแท็กซี่คนเดียวบ่อยๆ ไม่ว่าจะดึกแค่ไหน เราก็นั่งได้แบบไม่คิดอะไร บอกแม่ทีไรเจอด่าตลอด ตอนนี้ก็พยายามเลิกทำแบบนั้นแล้ว เช่น เราชอบดูหนังคนเดียว นึกได้ว่าอยากดู นั่งแท็กซี่ออกไปดูเลย แล้วหนังจบเที่ยงคืนตี 1 อะไรแบบนี้ คือเราไม่เที่ยวกลางคืน แค่บางทีทำธุระดึก ต้องกลับบ้านเองบ่อย
ทีนี้เวลานั่งแท็กซี่คนเดียวบ่อยๆ มันก็เจอเรื่องแปลกๆบ่อย พอดีวันก่อน นั่งแท็กซี่มากับพี่ดอม โทเร็ตโต้ แล้วรอดมาได้ เลยว่าจะมา่าประสบการณ์การเจิคนขับแท็กซี่แบบแปลกๆให้ฟังสะหน่อย
ทู ฟาส ทู เฟี้ยว กับ พี่ดอม โทเร็ตโต้
วันก่อนนั่งแท็กซี่จะมาทางรัชดา คนขับคือพี่ดอม โทเร็ตโต้ (เป็นลุงคนนึง แก่แล้ว) ตอนแรกก็ไม่อะไร พอจะมาเข้าเส้นรัชวิภาเท่านั้นหล่ะ อ่ะโห่ะ คือ รถเยอะไง ทีนี้ลุงใจร้อนมาก ขับรถเหมือนภาคโตเกียวดริฟท์ ตั้งแต่เข้าโค้งจะมาเข้าเส้นรัชวิภา ไม่มีการเบารถอะไรทั้งสิ้น พอมาทางตรง แซงทุกคัน ฉวัดเฉวียนมาก อยากบอกลุงมาก คือลุงคะ คือหนูไม่รีบค่ะ
พอทีนี้ จะมาทางเมเจอร์รัชโยธิน มันมีสะพานข้ามแยก คือแบบ เราไม่ได้ขึ้นสะพาน แต่ก่อนจะถึงสะพานไกลประมาณนึง ลุงแมร่งเจอรถเก๋งปาดหน้า ! แล้วคือแบ่บ ลุงไม่ยอมไง ลุงอัดไนตรัสตามเลย คือ ช่วงนั้น หักหนีสะพานได้แบบหวุดหวิดมาก ตามแบบจี้ แล้วแซง แซงเสร็จ หักเลี้ยวขวา!!! บีบแตรปรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!! คือเราแบบ เห่ย กุรอดมาได้ไงฟระ สรุปคือ วันนั้นถึงบ้านแบบ ระทึกใจ
ขอบคุณที่ทำให้เรามาถึงจุดหมาย
มีฉากนึงในหนังเรื่อง The Pacifired ที่เราจำได้แม่น ที่เป็นฉากเด็กผู้หญิง โดดลงจากรถตู้ทันทีที่รถจอด แล้วทุบพื้น และบอกว่า " แผ่นดิน! ในที่สุด!" คือประมาณว่า ในที่สุดก็ปลอดภัยแล้วจนได้ ไม่คิดว่าตัวเองจะเจอแบบนั้นบ้าง
วันนั้น เป็นวันที่พี่สาวเราปวดท้องคลอดค่ะ คือ เราไปทำธุระที่อื่นมา และ กำลังรีบไปหาพี่สาวเรา ตอนนั้นดึกแล้ว สักเที่ยงคืน ตี 1 แล้วนอกจากนั้น ฝนยังตกแบบกระหน่ำมาก คือ แทบมองทางไม่เห็น เราขอเบอร์จากพี่อีกคน เพื่อโทรเรียกแท็กซี่จากศูนย์ สักพักแท็กซี่ก็มา เราก็บอกว่า ไปรพ.พญาไท 2 เรานั่งจาก รัชดานะ
ตอนแรกไม่ได้สังเกตุ พอก่อนเข้าถนนใหญ่เท่านั้นหล่ะ เราถึงรู้ว่า พี่คนขับขับรถแปลกๆ เลี้ยวแปลกๆ พอไฟทางส่องเข้ามา เราถึงได้รู้ว่า เหมือนพี่เขาป่วย คือ มือกระตุกตลอดเวลา คอหันมาทางซ้ายตลอด แล้วเขาขับแบบไม่ได้มองทางข้างหน้าเลย เพราะเหมือนคอเขาผิดปกติ คือเขาต้องหันไปหันมาตลอด แต่เขาขับรถได้นะ แต่ขับแบบกระตุก แล้วเราแบบ อัลลลลลลลลลลลลลลไลเนี่ยยยยยย คือ เราก็รีบ ฝนก็ตก พี่เขาก็ขับแปลกๆ แต่คือเราไม่อยากถามหรืออะไร เพราะเขาก็ขับได้ แต่ขับช้ามาก
ตอนนั่ง เราคิด แบบเห้ยจะลงดีมั้ย แต่มันดึกแล้ว และฝนมันตกหนักมาก เรากลัวจะอันตรายกว่าเดิม เลยทนนั่งไป เราคิดตลอดเลย ถ้าชนขึ้นมา ทำไงดีวะ คือ เขาขับแบบแปลกๆจริง ขับกระตุกด้วย ช้าด้วย คือเรารู้สึกว่า ต่อให้เขาไม่สบายจริง แต่เขาขับรถได้ก็โอเคนะ คือ อยากน้อยเขาก็ทำงาน
แต่เราแบบเรานั่งสงสัยว่า ทางศูนย์รับรองพี่เขาได้ไง คือพี่เขาไม่น่าขับรถได้จริงๆค่ะ คือขับได้ แต่เราว่าอันตรายมาก คือ เขาต้องหันซ้าย หันขวาตลอดเวลา แล้วเขาแทบไม่ได้มองตรงเลย เราเข้าใจว่าเป็นเพราะเขาไม่สบาย แต่เขาก็พาเราไปถึง รพ. จนได้นะ เราแบบ ฮืออออออออออ ชั้นรอดดดดดดดดดด แผ่นดินนนนนนนนนนนน
"ไปกับพี่ไหม"
ตั้งแต่นั่งแท็กซี่มา พึ่งเคยเจอแท็กซี่หื่นแค่ครั้งเดียว นอกนั้น ส่วนใหญ่เจอแต่พี่คนขับใจดี ต่อให้กลับดึกแค่ไหน
วันนั้นเรานั่งจากเอสพลานาดรัชดา คนขับหนุ่มๆหน่อย ขึ้นรถมา ก็เปิดเพลงปกติ สักพักเขาก็ชวนเราคุยนั่นนี่ เราก็ อ่อค่ะ ฮ่าๆ เหอะๆ ไปตามเรื่อง แต่ไม่ได้ตอบไรเค้ามาก วันนั้นเราแต่งตัวธรรมดามาก เสื้อแขนยาวตัวใหญ่ๆ กาเกงยีน 3 ส่วน
พอรถจอดหน้าคอนโดเรา เราก็ควักเงินจ่าย เขาก็หยิบเงินมาทอนเรา ทีนี้หล่ะ
"ขอโทษนะครับ ผมมี 800 ไปเที่ยวกับผมได้มั้ย"
โอ้โหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหห้
พี่ขระ... 800 อัลไลของพี่ขระ
"อ่า ไม่ดีกว่าค่ะ ฮ่าๆ เหอะๆ" หยิบตังค์ทอน จ้ำอ้าวเข้าคอนโด แบบไม่เหลียวหลัง
คือบั่บ.. คนขับแท็กซี่จีบเว้ยเห้ยยยยย
แต่กุว่าไม่น่าแค่จีบนะแบบนี้ คือดึกแระไง ต่อให้ไม่ดึกก็แบบ .. นะ
คือโชคดีจริงๆที่ยังอุตส่าห์พามาถึงที่แล้ว
"ตอนนั้น ผมอยู่ที่นั่นนะ.."
ตอนนั้นเรียนอยู่ปี 2 ไปนอนหอเพื่อนที่สะพานใหม่ นึกได้ว่ามีสอบ เลยกะจะกลับมานอนหอตัวเอง คือหออยู่รัชดานั่นแหละค่ะ พอจะกลับปุ๊ป ก็กลับเลย ตอนนั้นตี 2 เพื่อนก็บอก เห้ย ตื่นเช้ากลับดีกว่า เราก็รั้น คือคิดว่าไม่เป็นไร จะกลับให้ได้ สรุปคือ นั่งแท็กซี่คนเดียวค่ะ ตี 2 แล้วน้องสาว
คนขับเป็นลุงวัยกลางคน คือ ตอนนั่งแท็กซี่ เราชอบชวนคุย เป็นทริค ที่ทำให้รู้สึกว่า อย่าน้อยให้เค้าคุ้นเคยกับเรา จะทำไรสงสารเราเถอะ อะไรประมาณนั้น
คุยไปคุยมา ลุงบอกลุงเคยอยู่บ้านเดียวกับเรา
คือเราเป็นคนนครสวรรค์ เกิดที่ตาคลี สมัยสงครามเวียดนาม ตาคลีเป็นฐานทัพของอเมริกาค่ะ เรามี กองบิน 4 เครื่องบินของกองทัพสหรัฐฯ จะจอดที่กองบิน 4 จริงๆมีหลายจังหวัดที่สหรัฐมาขอตั้งฐาน คือส่วนตัวเรา ชอบเรื่องแนวนี้มากอยู่แล้ว ตอนนั้นเราอ่านหนังสือ 'ตาคลี ไม่มีเสียงร้องไห้' อยู่พอดี เป็นเรื่องสมัยที่ รงษ์ วงสวรรค์ มาทำข่าวที่ตาคลี ซึ่งเป็นตินเดียวกับที่ลุงมาอยู่เลย
ลุงเล่าให้ฟังว่า ตอนนั้นมาหางานทำที่ตาคลี เพราะมันคึกคักจริงๆ ลุงบอกว่าตอนนั้นไม่มีที่ไหนคึกคักเท่าที่นี่แล้ว ลุงเล่าให้ฟังว่า พูดอังกฤษได้นิดหน่อย เพราะต้องนั่งคุยกับทหารนี่หล่ะ บางคนยังเด็กมาก มาอยู่ก็รอทุกวัน เมื่อไหร่จะจบ หมายถึงพวกทหารนะคะ คือ เหมือนเขาก็กลัวตายเหมือน คือ ลุงบอกว่า ทหารแต่ละคน ขับเครื่องบินออกไปด้วยความระทึก ไม่รู้ตัวเองจะตายเมื่อไหร่ กลับมาก็โล่งใจ แล้วก็มานั่งกังวลต่อ ว่าจะมีครั้งต่อไปอีกมั้ย คือ ณ ตอนนั้น ทหารอยากให้สงครามจบค่ะ พวกเขาอยากกลับบ้าน อะไรแบบนั้น
เราแบบ โห ตื่นเต้น ให้ลุงเล่าอีก ลุงเล่าเยอะมาก ลุงบอก จริงๆนิยายเรื่อง 'บุญรอด' นี่ไม่ได้เกิดที่พัทยานะ แต่เป็นบ้านเรานี่หล่ะ อันนี้เราก็ เหรอ จริงเหรอลุง คือ สรุปว่าวันนั้น เรารู้สึกโชคดีมากๆ ที่ได้ขึ้นแท็กซี่คันลุง เพราะเราคิดว่า เราไม่มีทางได้ข้อมูลนี้เลย คือ ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสได้ฟังประสบการณ์แบบนี้จากที่ไหน เราถามพ่อกับแม่เรา เขายังไม่ค่อยรู้เรื่องกองทักเลย ตอนนั้นพ่อแม่ยังวัยรุ่นอยู่
เช้าวันต่อมา เราโทรเล่าให้แม่ฟัง เรื่องเจอลุง แบบบังเอิญมาก รู้สึกโชคดี ทีแรกแม่ก็ตื่นเต้นนะ เหมือนได้ฟังเรื่องเก่าๆ พอรู้ว่าขึ้นแท็กซี่คนเดียวอีกแล้วเท่านั้นแหละ
"นี่ขึ้นแท็กซี่คนเดียวอีกแล้ววววววว นี่ไม่กลัวววววอะไรเลยเนาะะะะะะะ เก่งจังงงงเนาะะะะ"
บ่นอีกยาว 555555
ขบวนการหยุดยั้งแผ่นดินไหว
ตอนนั้นกระแสการเมืองแรงพอสมควร แต่ก็ไม่มีม็อบอะไรในกทม.แล้ว เราขึ้นแท็กซี่ เราพยายามไม่คุยเรื่องการเมือง คือ บางทีขึ้นไปเจอเขาเปิดวิทยุอยู่ เราก็ไม่สนใจไป สักพัก เขาก็ปิดวิทยุ แล้วหันมาถามเราว่า ...
"น้อง .. น้องคิดว่าบ้านเมืองเรามันเป็นยังไง"
อื่อหือ ... เอาแล้วกรู
"คะ .. อ๋อ.. เศรษฐกิจไม่ค่อยดีอ่ะค่ะ"
"ไม่ พี่หมายถึงไอ้พวกนักการเมือง"
ชัดเลย ..
"ก็น่าเบื่ออ่ะค่ะ มีแต่พวกโกงกิน"
สักพักพี่แกก็ร่ายยาวมาก เรื่องตัวแทนแผ่นดิน ข้ามน้ำ ข้ามทะเล คนที่จะมากอบกู้ นี่นั่น บลาๆ เอาจริงๆ แกพูดเยอะมาก อธิบายให้เราฟัง เรื่องอะไรเราก็จับใจความไม่ได้ คือ เราเผลอหลับไปแปปนึง เราก็แบบ งัวเงีย อือๆ ออๆ ไป สักพัก เขาก็ถามเราว่า
"น้องรู้จักขบวนการหยุดยั้งแผ่นดินไหวมั้ย"
เราแบบ งง เห้ย อะไรวะ เปลี่ยนเรื่องเหรอ? เราก็บอกไม่รู้จัก เขาก็อธิบายให้ฟังว่า ขบวนการนี้เนี่ย เป็นขบวนการใต้ดิน คือ พยายามหาแนวร่วมเยอะๆ คือ เราฟังไปฟังมา เหมือนเขาอยู่ทางฝั่งเสื้อแดง เลยถามว่า
"ของคนเสื้อแดงเหรอคะ" คือ บ้านเราเป็นเสื้อแดง แต่เราเฉยๆ คือ ไม่มีสี เน้นฟังไปเรื่อยๆมากกว่า
"ป่าว อันนี้คือของพวกเราเอง" เราก็แบบ อ่าเหรอ คือต้องบอกว่า ช่วงนั้น ม็อบหายไปพักนึงแล้วนะคะ คือ มีสีครบแล้ว แต่ทุกอย่างเงียบหมดแล้ว ไม่มีเรื่องดราม่าการเมืองอะไร สักพักพี่แกก็พูด
"ช่วงนี้ บ้านเมืองมันเงียบๆ แต่กลุ่มเราคอยระวังอยู่ตลอดอยู่แล้ว เดี๋ยวมันจะต้องมีเหตุการณ์ใหญ่เกิดขึ้นแน่นอน"
เราก็ อ้อ เหรอคะ เหอะๆ คิดในใจ กุว่าแปลกๆละ ละคือ หน้าโหดมาก สักพัก..วกเข้าเรื่องเดิม
"คือ ทางเราพยายามหาคนที่คิดแบบเดียวกับเราอยู่ พี่เลือกนะ พี่ไม่ได้ถามผู้โดยสารทุกคนนะ เพราะเราไม่อยากให้ใหญ่โตเอิกเกริก พี่เห็นน้องน่าจะเข้ากลุ่มเราได้นะ พี่เลยถาม ปกติพี่ไม่บอกใครสุ่มสี่สุ่มห้า"
อื่อหื่อ ... อันนี้คือชัด ของแรงเลยทีนี้ ชวนกุไปร่วมขบวนการละ
"อ่า ไม่เป็นไรดีกว่าค่ะพี่ คือหนูไม่ค่อยสนใจเรื่องการเมืองเท่าไหร่"
"ลองไปดูก่อนก็ได้นะ เนี่ยทางผ่าน เดี๋ยวพี่ไปส่งทีหลัง"
โอ้โหหหหหหหหห้ กลางวันแสกๆ นี่คิดว่ากุจะไปจริงๆรึ้ โอ้โหหหหห้ เอาไงดีชีวิตกรู
นึกภาพเปิดประตูกลิ้งตกรถไปแบบในหนัง น่าจะเจ็บ เผลอๆ รถตามหลังมาเหยียบ
คิดได้ดังนั้น เอาแผนกากๆก่อน
โทรหาเพื่อน!
ตอนนั้นเราจะไป อนุสาวรีย์ค่ะ ตอนนั้น ใกล้ถึงบิ๊กซี สะพานควายแล้ว
เรารีบโทรหาเพื่อนเราเลย
แล้วคือ เส็งเครงมาก ... ไอ่เวร เสรือกไม่รับสายยย หน้าสิ่วหน้าขวาน ไม่ช่วยกรุเลย
คือ มันไม่รับแหละ แต่เราก็คุยเลย
"เห้ยเมริง กุจะถึงละ เกี๋ยวกุลงตรงบิ๊กซีสะพานควายได้ป่ะ ที่เมริงเคยบอกกุอ่ะ"
คือคุยคนเดียวค่ะ สรุปคือ เราจะลง เลยหันไปบอก ท่านเซลส์ขายตรงแก๊งแผ่นดินไหวว่า
"เดี๋ยวจอดตรงบิ๊กซีสะพานควายเลยค่ะพี่"
"อ้าว ไหนบอกจะไปอนุสาวรีย์ไง น้องไม่ต้องกลัว พี่ไปส่งอยู่แล้ว แวะแปปเดียวลี้ยวตรงนี้ก็ถึงแล้ว"
โอ้โหะ..
"อ๋อ เดี๋ยวกะจะไปพร้อมเพื่อนค่ะ"
แต่คือ แมร่งไม่จอดว่ะค่ะ..
ถรุยชีวิตมาก แล้วแบบ เราก็แบบ เอิ่บ กรุ เอาไงดี ตอนเลยคิดว่า สงสัยคงจอดไกล แมร่งไม่จอด
เราก็แบบ เงียบ ไอ้เวร อิเวร กรุทำไงดี กลางวันอยู่เลยนะ เราเลยบอก
"งั้นพี่จอดตรงนี้ก็ได้ค่ะ"
เงียบ ... เราแบบ โถ่กรู.. แต่คือ โชคดีมาก คือรถติดไฟแดงพอดีค่ะ
เราถามเท่าไหรคะ ควักเงินจ่าย เปิดประตูรถลงทันที เหมือนเดิม วิ่งไม่เหลียวหลัง
หาพี่วินดีกว่า
สรุปคือ รอดพ้นค่ะ ขุ่นผู้ชม... แก๊งแผ่นดินไหว น่ากลัวมาก
(อันนี้เราไม่แน่ใจว่า ไฟแดงมันอยู่หน้าบิ๊กซีสะพานควาย หรือเลยมาไกลแล้ว คือเราจำได้แค่ว่า รถติดไฟแดง เราเลยรีบลงทันที อาจเล่าคลาดเคลื่อนขออภัยด้วยนะจ๊ะ เพราะมันนาน้ว จำรายละเอียดไม่ได้)
เท่าที่พอนึกออกเด็ดๆ ก็มีประมาณนี้ นอกนั้นก็เราเคยเจอแท็กซี่ที่หล่อมากๆ แต่งตัวเหมือนหนุ่มออฟฟิส จนเราแอบคิดเลยว่า เห้ยแมร่งขโมยรถมาป่ะวะ คือหน้าไม่ตรงบัตร จนได้รู้ว่า จริงๆแล้วเป็นหนุ่มวิศวะค่ะ //กรี๊ดดดด พึ่งเลิกงานมา พอดีลุงไม่สบาย ว่างๆอยู่เลยมาขับแทน เราเลยแบบ เออ เจ๋งอ่ะ
ลงรถมาคิดในใจ ถ้าเราเป็นเนื้อคู่กัน เราคงได้เจอกันอีก //ผิดดดด
กับลุงคนนึงที่รับแต่นักท่องเที่ยวจีน จนพูดภาษาจีนได้แบบคล่องมากๆ ตอนนี้กำลังหัดเรียนอยู่ เพราะขับรถแถวๆห้วยขวาง มีแต่นักท่องเที่ยวจีน เราแบบอึ้งเลย บอกเดี๋ยวนี้รักท่องเที่ยวจีนชอบมาเที่ยวไทย ทริปทำบุญ พี่เขาบอก วัดบางที่ คนไทยยังแทบไม่เคยไป แต่นักท่องเที่ยวจีนเดินสายไหว้พระกันเลย ก็เจ๋งดี เปิดหูเปิดตา
เดี๋ยวไว้จะมาเล่าเรื่องพี่วินให้ฟังอีก พิมพ์ไปพิมพ์มา ยาวเฟ่อออ 5555
ใครมีไรแปลกๆ เด็ดๆ ดีๆ มาแชร์กันได้ค่ะ
-----------------
แท็ก ความงาม เนื่องจาก บางครั้งความงามก็เป็นบ่อเกิดแห่งอันตราย ต่อให้ไม่งาม ก็อันตรายได้ ห้องนี้สาวๆเยอะ อยากให้มาแชร์ประสบการณ์กัน
แท็ก ชีวิตวัยรุ่น เพราะตอนวัยรุ่น จะกล้ามาก ไม่ค่อยคิดอะไร เดี๋ยวนี้ โตเป็นสาวแล้ว เริ่มคิดมากขึ้น