เรื่องมีอยู่ว่า เราแอบชอบผู้ชายคนนึงที่อยู่ออฟฟิศตรงกันข้ามกับบ้านเรามาได้เกือบปี หลังจากนั้นเราส่งคุกกี้ที่เราทำเองไปให้เค้า บอกเค้าว่าให้ดูแลรักษาสุขภาพน้า เพราะเห็นว่าเค้าทำงานเลิกช้า คล้ายๆคนบ้างานประมาณนั้น สรุป เค้ารู้ว่าใครเป็นคนส่งของให้เค้าค่ะ และเค้าก็ยังฝากช็อคโกแลตมาให้ด้วย หลังจากนั้นไม่กี่วันเราก็บังเอิญว่าทำบราวนี่ แบบบังเอิ้ญบังเอิญนะคะ เราฝากไปให้เค้าอีก แต่คราวนี้เราไปเที่ยวยาวไม่ได้เจอหน้าเค้าเป็นอาทิตย์ๆ กลับมาก็ทำตัวทุกอย่างเป็นปกติ คือ เจอหน้ากันไม่ทัก เราทำเป็นไม่เห็น บอกตรงๆว่าอายมากกกกก เขิน สั่น ทำตัวไม่ถูก แต่เค้าสิคะ หน้าตายมาก เคยเห็น Bad badtz maru ยังไง หน้าเค้าก็เป็นแบบนั้นแหละค่ะ
ตอนปีใหม่เราตั้งใจทำเค้กช็อคโกแลตสุดฝีมือ กับทำการ์ดแฮนด์เมดไปให้เค้า แต่ผลปรากฏว่าเค้าก็ยังนิ่งเฉย ไร้สัญญาณตอบรับแบบมือถือปิดเครื่อง ... คราวนี้ใจเสียอย่างแรงค่ะ ทำขนาดนี้ไม่รู้ว่าชอบก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรเหมือนกัน เสียศูนย์ไร้ทิศทางไปชั่วระยะเวลาเกือบหนึ่งเดือน ในช่วงนี้เราก็ยังเจอเค้าบางแบบเฉียดๆ เค้าก็มาทานข้าวที่ร้านเราบ้าง ประมาณว่าก็ไม่มีทีท่ารังเกียจอะไรที่จะมาร้านเรา(คิดเอาเอง) แต่ก็คงรู้สึกเฉยๆ (ลืมบอกว่าบ้านเราเป็นร้านอาหารอ่ะค่ะ)
แล้วเหตุการณ์ที่ทำให้เราต้องกลับไปสนใจเค้าอีกครั้งคือ รู้มาว่าเค้าไม่ค่อยสบาย ออดๆแอดๆ ไอ้เราก็นิสัยไม่ดี เป็นห่วงเป็นใย ซื้อแอปเปิ้ล ผลหมากรากไม้ น้ำผลไม้นั่นนี่นู่น นงนม ของกินเล่นมีประโยชน์ไปฝากเค้าอีกแล้ว คราวนี้เลือกให้แต่ของดีต่อสุขภาพ ให้ไปร่วมเดือนแล้วค่ะ ประมาณว่าอาทิตย์ละครั้งงี้ เกือบทุกครั้งเค้าจะฝากบอกมาว่าขอบคุณ เกรงใจ ไว้วันหลังจะซื้อของมาฝากบ้าง เราได้ยินน้ำตาแทบไหล แถมหลังๆมานี้เจอกันเค้าก็ยิ้มให้บ้าง ทักสวัสดีครับบ้าง โอ้โห้ ดีใจอ่ะ ไม่ได้ต้องการอะไรเลย ขอแค่ได้ยินคำว่าขอบคุณ เราก็โอเคแล้ว ของฝากอะไรไม่สำคัญ
ความรู้สึกที่เรามีต่อเค้าอ่ะค่ะ คือ ชอบผู้ชายคนนี้จัง ไม่ได้คาดหวังอะไรมากมาย เพราะกลัวเสียใจ คิดแค่ว่าให้แล้วสุขใจ ก็อยากจะให้ไปเรื่อยๆ จนกระทั่งพี่สาวกับเพื่อนสนิทบอกว่า เราเป็นอะไรมากมั้ย อดทนได้ยังไง ผู้ชายเค้าไม่อะไรด้วยเลยทำไมต้องทำอะไรให้เค้าขนาดนี้ มาถึงจุดนี้เราหยุดคิดแค่ว่า จริงๆแล้วเราก็ต้องการที่จะรู้เหมือนกันว่าเค้าคิดอะไรกับเราบ้างมั้ย ถ้าไม่ทำไมไม่บอกกันซักคำ หรือถ้าคิดทำไมไม่แสดงออกบ้างให้ชัดเจนกันไปเลย เรารู้ว่าเค้าเป็นคนขี้อายมากๆ (เราก็ขี้อายค่ะ แต่เฉพาะกับคนที่เราชอบเท่านั้นแหละ) แต่ก็เถอะ เหตุผลอะไรมันถึงจะเพียงพออ่ะคะ ที่เค้าเป็นแบบนี้ เราเองไม่เคยทำอะไรให้ใครขนาดนี้เหมือนกัน คนที่มาจีบเรา เราไม่ชอบ เราก็บอกปฏิเสธ แต่นี้ที่เค้าทำแบบนี้ตกลงมันไม่โอเคใช่มั้ยอ่ะคะ
ผู้ชายคนไหนชอบปล่อยให้ผู้หญิงรอแบบนี้บ้างคะ ช่วยตอบที
ตอนปีใหม่เราตั้งใจทำเค้กช็อคโกแลตสุดฝีมือ กับทำการ์ดแฮนด์เมดไปให้เค้า แต่ผลปรากฏว่าเค้าก็ยังนิ่งเฉย ไร้สัญญาณตอบรับแบบมือถือปิดเครื่อง ... คราวนี้ใจเสียอย่างแรงค่ะ ทำขนาดนี้ไม่รู้ว่าชอบก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรเหมือนกัน เสียศูนย์ไร้ทิศทางไปชั่วระยะเวลาเกือบหนึ่งเดือน ในช่วงนี้เราก็ยังเจอเค้าบางแบบเฉียดๆ เค้าก็มาทานข้าวที่ร้านเราบ้าง ประมาณว่าก็ไม่มีทีท่ารังเกียจอะไรที่จะมาร้านเรา(คิดเอาเอง) แต่ก็คงรู้สึกเฉยๆ (ลืมบอกว่าบ้านเราเป็นร้านอาหารอ่ะค่ะ)
แล้วเหตุการณ์ที่ทำให้เราต้องกลับไปสนใจเค้าอีกครั้งคือ รู้มาว่าเค้าไม่ค่อยสบาย ออดๆแอดๆ ไอ้เราก็นิสัยไม่ดี เป็นห่วงเป็นใย ซื้อแอปเปิ้ล ผลหมากรากไม้ น้ำผลไม้นั่นนี่นู่น นงนม ของกินเล่นมีประโยชน์ไปฝากเค้าอีกแล้ว คราวนี้เลือกให้แต่ของดีต่อสุขภาพ ให้ไปร่วมเดือนแล้วค่ะ ประมาณว่าอาทิตย์ละครั้งงี้ เกือบทุกครั้งเค้าจะฝากบอกมาว่าขอบคุณ เกรงใจ ไว้วันหลังจะซื้อของมาฝากบ้าง เราได้ยินน้ำตาแทบไหล แถมหลังๆมานี้เจอกันเค้าก็ยิ้มให้บ้าง ทักสวัสดีครับบ้าง โอ้โห้ ดีใจอ่ะ ไม่ได้ต้องการอะไรเลย ขอแค่ได้ยินคำว่าขอบคุณ เราก็โอเคแล้ว ของฝากอะไรไม่สำคัญ
ความรู้สึกที่เรามีต่อเค้าอ่ะค่ะ คือ ชอบผู้ชายคนนี้จัง ไม่ได้คาดหวังอะไรมากมาย เพราะกลัวเสียใจ คิดแค่ว่าให้แล้วสุขใจ ก็อยากจะให้ไปเรื่อยๆ จนกระทั่งพี่สาวกับเพื่อนสนิทบอกว่า เราเป็นอะไรมากมั้ย อดทนได้ยังไง ผู้ชายเค้าไม่อะไรด้วยเลยทำไมต้องทำอะไรให้เค้าขนาดนี้ มาถึงจุดนี้เราหยุดคิดแค่ว่า จริงๆแล้วเราก็ต้องการที่จะรู้เหมือนกันว่าเค้าคิดอะไรกับเราบ้างมั้ย ถ้าไม่ทำไมไม่บอกกันซักคำ หรือถ้าคิดทำไมไม่แสดงออกบ้างให้ชัดเจนกันไปเลย เรารู้ว่าเค้าเป็นคนขี้อายมากๆ (เราก็ขี้อายค่ะ แต่เฉพาะกับคนที่เราชอบเท่านั้นแหละ) แต่ก็เถอะ เหตุผลอะไรมันถึงจะเพียงพออ่ะคะ ที่เค้าเป็นแบบนี้ เราเองไม่เคยทำอะไรให้ใครขนาดนี้เหมือนกัน คนที่มาจีบเรา เราไม่ชอบ เราก็บอกปฏิเสธ แต่นี้ที่เค้าทำแบบนี้ตกลงมันไม่โอเคใช่มั้ยอ่ะคะ