เจอพ่อแม่อย่างงี้จะทำยังไง

คำถามเชิงระบาย ผมเป็นลูกคนกลางครับ พี่คนโตเป็นลูกติดแม่เลี้ยง ส่วนตัวผมเป็นลูกพ่อแต่แม่จริงๆผมเสียไปแล้ว แล้วพ่อแต่งงานใหม่กับแม่เลี้ยง แล้วมีลูกอีกคนนึงครับ พ่อเลี้ยงผมแบบปล่อยๆไม่ค่อยสนใจอะไรมากไม่ใช่แค่ผม แต่รวมถึงทุกคนเลยพ่อจะไม่ค่อยกลับบ้าน สามสี่เดือนจะกลับมาทีนึง แล้วก็ทิ้งผมอยู่กับแม่เลี้ยง เงินก็ไม่เคยส่งให้เลยส่วนแม่เลี้ยงก็เลี้ยงผมจะบอกว่าดีในระดับหนึ่งก็ได้ คอยจ้ำจี้จ้ำไชให้ผมทำนู้นทำนี่ค่อยจัดระเบียบผมอย่างเช่นให้ผมคอยช่วยงานบ้าน คอยล้างจาน ซักผ้าของตัวเอง แต่กับลูกๆของเค้าจะไม่ถึงขนาดผมเอาง่ายๆว่าถ้าเกิดมีอะไรที่จะต้องใช้งาน จะเลือกใช้ผมเป็นคนแรกเสมอ ส่วนลูกๆของเค้า เค้าก็จะคอยซักผ้าให้ดูแลให้อย่างดี ส่วนตัวผมไม่ค่อยซีเรียสแต่ก็มีเพื่อนผมถ้วงติงมาบ้างว่าทีกับลูกๆเค้าทำไมไม่ขนาดนี้ แต่ที่ผมซีเรียสจะมีแค่เรื่องที่เวลาที่ผมขอตังเค้าไปเรียน ผมเหมือนเป็นขอทานเลยจะโดนบ่นโดนว่าตลอดเวลากินข้าว แม่เลี้ยงจะไม่ค่อยซื้อมาเผื่อผมซักเท่าไหร่ เค้าจะซื้อมาให้แต่ลูกๆเค้าส่วนผมจะต้องไปหากินเองหรือไม่ก็รอทานของเหลือ เวลาไปเที่ยวไหนก็จะไม่ค่อยชวนผมจะต้องเป็นคนคอยเฝ้าบ้านตลอด เวลาจัดงานวันเกิด หรือไปเที่ยวห้าง กิน MK KFC PIZZAก็จะไม่ค่อยชวนผม ผมจะได้กินแค่เวลาที่เค้าสั่งมากินกันที่บ้านเท่านั้น แม้แต่โทรศัพท์มือถือ ผมก็ต้องเก็บตังซื้อเอง ขนาดคอมที่ผมเก็บตังซื้อเองยังโดนแย่งเลย บางทีผมก็น้อยใจเหมือนกันผมควรทำยังไงครับ พ่อผมก็ไม่เคยสนใจเลยทิ้งผมไว้อย่างนี้ บางวันผมอดข้าวก็มีเพราะว่าไม่กล้าไปขอตังแม่เลี้ยง กลัวแม่เลี้ยงว่า เค้าก็ไม่เคยถามผมซักคำว่าหิวมั้ย กินข้าวยัง ทั้งแม่เลี้ยง ทั้งพ่อของผมเองทุกวันนี้ผมเหนื่อยครับ ท้อมาก ผมไม่อยากทำอะไรเลย ที่ต้องมาระบายวันนี้เพราะว่าผมไปคุยกับคนข้างบ้านประมาณว่าปรึกษาว่าผมควรจะเรียนอะไรดี ควรจะทำงานอะไรดีที่มันรุ่งๆ ผมอยากเรียนหมอจะเรียนหมอดีมั้ยประมาณนี้ปรากฎว่าแม่เลี้ยงเค้าไปคุยกับคนข้างบ้าน แล้วมาพูดเน๊บแนมผมว่า "ไม่ต้องไปพูดว่าจะเรียนหมอให้คนข้างบ้านเค้าหมั่นไส้หรอก ตัวเองยังเรียนไม่ดีเลย" พอผมได้ยินคำนี้ผมทำอะไรไม่ถูกเลยผมเลยเถียงเค้าไปว่า "ก็ครอบครัวมันปรึกษาไม่ได้ ก็เลยต้องไปปรึกษาข้างบ้านไง" เค้าก็บอกว่า เราไม่เคยพูดกับเค้าเอง แล้วใครมันจะกล้าพูดแหละครับ แค่นี้ก็รู้แล้วว่าเค้ามองเราอยู่ในระดับไหน ผมควรทำยังไงดีครับ