หัวข้อกระทู้อาจไม่ตรงกับเนื้อหาบ้าง แต่กระทู้นี้ เริ่มเขียนเพราะมีคำถามในใจจริงๆ ว่า มันกุ๊กกิ๊ก จริงรึนี่ ทำไมอีชั้นมีอารมณ์อึมครึมไปหมด ตั้งแต่ดู ep. 17 -18 นี้
ก่อนอื่นของชื่นชมทุกคนที่มีส่วนในซีรีย์นี้ ทำให้ FHT น่าดู สนุก น่าติดตาม แม้จะเป็นซีรีย์รีเมค แต่แม้แต่คนที่เคยดูฉบับเกาหลี ก็ยังเดาทิศทางไม่ได้ถูกว่าจะไปทางไหน ซีรีย์นี้ ทำให้คนดูลุกขึ้นมา ช่วยกันตีความ วิเคราะห์ วิพากษ์ มีอารมณ์ร่วมกันเป็นอย่างมาก ( ทั้งนี้ไม่ขอพูดถึง เรื่องที่แอบรั่วบ้างอะไรบ้าง เช่น การแต่งตัวที่โดดซีนไปบ้าง ฯลฯ นิดหน่อยมาก ความที่รับอารมณ์ของนักแสดงที่สื่อออกมา ทำให้ลืมอย่างอื่นไปหมด)
ตัวละครในเรื่องนี้ มีมิติ เป็นคนจริงๆ มีดี มีเลว มีสีเทา ( อย่างที่ชาว FHT พันทิป ว่า พี่กาย เริ่มจะมีสีเทา )
ไมค์ ซุปตาร์ไทยแลนด์ ขี้วีน มีปมในชีวิต เก็บเอาไว้ ไม่วางไม่ปล่อย เจ้าอารมณ์ ปากกับใจไม่ตรงกัน ไม่รู้เท่าทันความคิดของตัวเอง ในเบื้องต้น แต่พอมีเวลาคิด หรือ มีคนพูดให้คิด ก็กลับมาไตร่ตรอง ดูจะไม่มีวุฒิภาวะเพียงพอเลย ไมค์ (ตัวจริง) แสดงได้เยี่ยมมาก ส่งสายตา สื่อได้ทุกบทตอน ไม่ว่าจะเอือม (การกระทำไร้มารยาทของนางเอกตอนแรกๆ) เก็บกด (ซุปตาร์ที่แทบไม่ได้เป็นตัวของตัวเองต้องแสดงบทบาทตลอดเวลาที่ออกสังคม )หงุดหงิด (ใส่เจ้านาย ) มองตัวเองเป็นใหญ่ ( สั่งให้อ้อมแอ้ม ทำนั่นทำนี่ตามใจตัวเอง ) ep. 17 - 18 นี้ ไมค์สื่ออารมณ์เครียด เมื่อมองมินตรา กับคำถามที่ว่า รักมินหรือเปล่า ฯลฯ ช่วงนั้น สายตาไมค์ ช่าง.....เยียบเย็น ประหัตประหารน้ำใจ ถ้าดีชั้นเป็นมินตรา ก็จะไม่ดึงดันยื้อไมค์ไว้แล้วล่ะ เพราะรู้สึกว่า สายตานั้นกดให้รู้สึกต่ำเตี้ยเรี่ยยอดหญ้าเลยทีเดียว
อ้อมแอ้ม ผู้ไม่คิดซับซ้อน ปากกับใจตรงกัน แม้ ep.แรกๆ จะดูติ๊งต๊อง หรือ ล้นไปบ้าง ก็เป็นเพราะบท บอกให้เธอเป็นอย่างนั้น เธอเป็นผู้มีจิตใจดี ทั้งที่ไมค์ก้าวร้าวกับเธอ เธอก็ยังรับผิดชอบหน้าที่ และเลยไปถึงมีน้ำใจ ช่วยเขาในยามทุกข์ เธอถูกญาติเอาเปรียบ แต่เธอก็ให้อภัย ดูเหมือนเว่อร์ไปหน่อย ที่บ้านราคาเป็นสิบล้าน ถูกโกงไป แต่เธอก็ยอมอภัย เธอมีเหตุผลที่รับได้ว่า อุ้มเป็นญาติคนเดียวของเธอที่เหลือ เธอมีวิธีให้กำลังใจตัวเอง และเลยไปถึงให้กำลังใจไมค์ นี่เป็นส่วนหนึ่งที่ไมค์ รับเธอเข้าไปอยู่ในหัวใจ โดยที่เขาเองอาจไม่ทันรู้ตัว เธอซื่อตรงกับความรู้สึก เมื่อเธอรู้สึกว่าเธอรัก เธอก็แมนที่จะลุกขึ้นมาถามไมค์ว่า เธอมีโอกาสเสมอไหม ออม ตัวจริงเป็นอย่างไรไม่รู้ แต่ทำให้คนดูทุกคนเชื่อว่า ออมเป็นอ้อมแอ้มตัวจริง เธอทำได้ดี ไม่ว่าจะอึ้ง ( การกับถูกพระเอกจูบ โชว์สื่อ) โกรธ กับพฤติกรรมบ้าๆของพระเอก ( ที่เธอว่า ) มาจูบเธอออกสื่อ แล้วยังไม่รู้สึกว่าเป็นเรื่องใหญ่ ยังมาสั่งให้เธอทำตามอีก เสียใจ ที่ถูกญาติหลอกขายบ้าน เสียใจหนัก ที่พระเอกไม่เลือกเธอ เสียใจหนักเข้าไปอีก เมื่อรู้ว่ารักกัน มีใจให้แก่กัน แต่ก็เป็นไปไม่ได้ ที่จะมาอยู่ด้วยกัน ( ตามความเข้าใจของเธอ ) ออมร้องไห้ได้กินใจมาก เรียลจริง
ตัวละครรอง ทั้งพี่กาย และมินตรา ทำหน้าที่ของตัวเองได้ยอดเยี่ยม ไม่มีฉากใดที่ ทั้งสองคนนี้ออกมาแล้วจะหลุดออกไป หรือ ถูกเบียดความสำคัญ ทั้งสองคนส่งรับอารมณ์ได้ดีทุกฉาก ทุกตอน
กาย CEO (ที่เกาหลี ) กาย ประธานกรรมการบริษัท มีบุคลิกของผู้บริหาร มีวุฒิภาวะ แสดงความเหนือชั้นกว่าพระเอก กายที่เป็นเพื่อน เป็นพี่ มีความจริงใจ พูดอะไร ก็พูดตรง ในความตรงไปตรงมา ก็มีความจริงใจ ชอบแอ้มก็บอกว่าชอบ จะทำคะแนน ( ให้ผู้ชมนอกจอหมั่นไส้ ดีชั้นก็เป็นด้วย) ก็พูดไป อารมณ์ปุถุชน มีรัก มีชอบ แต่ก็มีพื้นฐานของความปรารถนาดีอยู่ตลอดเวลา อั๊ต เป็นพี่กายที่หล่อ สมาร์ท ไม่เคยมีสักครั้งที่ออกมาแล้ว ถูกมองข้ามไป ออร่ายังเปล่งประกาย โต้ตอบด้วยสายตากับไมค์ ได้สุดๆ สายตาที่แสดงความห่วงใย สายตาของผู้ที่มีวุฒิภาวะมากกว่า ถึงจะโกรธ ก็โกรธแบบไม่วู่วาม โกรธเหนือชั้นที่ไมค์ต้องลงให้ ( "Are you sure ......? "หรือ" ...แน่นอน มันต้องอึดอัด เพราะอะไรๆก็ไม่เหมือนเดิม..." ขออภัยดีชั้นจำ wording ไม่เป๊ะค่ะ)
มินตรา ผู้เป็นศูนย์กลางแห่งจักรวาล ผู้ไม่รู้ว่าการกระทำของตัวเอง ทำให้สาวสวย การศึกษาดี รวย แต่ ขาดเสน่ห์ จนในที่สุด ผู้ชายสองคนในชีวิตเธอที่คบกันมาเนิ่นนาน พากันถอยออกจากชีวิตของเธอ เจนสุดาเป็นนางร้ายที่ควรค่าแก่การรางวัลหนึ่งใดสักรางวัลล่ะ เธอทำให้ชาวเน็ตกระหน่ำด่า มากเสียยิ่งกว่านังตัวร้ายเรื่องใดๆ เพราะไม่รู้เธอจะมารูปแบบไหน แรกๆ ดูขัดเขินกับมินตราที่หน้าตาแก่กว่าไมค์ จนไม่อยากคิดว่าไมค์ชอบเข้าไปไง แต่ดูๆไป ก็ลืมความอาวุโสของเธอ เห็นแต่ความเป็นนางอิจฉาเหนือเมฆที่มาเนียนๆ เบื้องต้น เจนสุดารับรางวัลลูกทุเรียนทองคำค่ะ
นักแสดงประกอบอื่นๆ ทำได้เรียล ทุกคน
อุ้ม ผู้ซึ่งดูไม่มีบทบาทอะไรมาก ดูไม่ส่งไม่รับกับอ้อมแอ้ม เจ้าของความใส ติ๊งต๊อง มองโลกในแง่ดี แต่นั่นคือ ชีวิตคนจริง ที่ไม่ต้องอินกับการพูด ไปเสียทุกเรื่อง แค่การคุยกัน แบบพี่น้อง นั่นก็พอแล้ว ถึงเธอจะ dark เพราะหลงเชื่อแฟน หลอกขายบ้านน้อง แต่เธอก็รู้สึกผิด กว่าจะทำได้ ถึงทำได้ เธอก็ควักจนหมดกระเป๋า จองโรงแรม 5 ดาวให้น้องไปนอน จองเครื่องบินชั้น business ให้น้องนั่ง ( แล้วมารอรับเงินล้าน ????)
พี่เปา ผู้มีบทบาทปัญญาอ่อน (อีชั้นว่าของอีชั้นเอง)ในตอนแรกๆ แต่ใช้ความปัญญาอ่อน แสดงข้อคิดให้พระเอก พี่เปาคนนี้แรกๆ ดูการแสดงติ๊งต๊องไปหน่อย คิดเอาว่าคงไม่ต้องใช้พลังความสามารถอะไรมาก แต่มา ep.17 -18 เห็นการใช้สายตา แสดงความคิด เข้าใจ ( แบบพอประมาณกับบุคลิกของเขา ไม่ต้องล้ำไปถึงขั้นพระเอกที่มีเรื่องขบคิด และมีปัญหาในชีวิตตลอดเวลา) การรับส่งอารมณ์ ของพี่เปา และบอสไมค์ และแน่นอน ที่พี่เปากระ-ดัน ทัช ทำให้ผู้ชม ปรบมือระรัวกันหน้าจอทีวีเหมือนกัน
เบน ผู้จัดการคนสวย ที่บทไม่มากนัก แต่ไม่กลืนหายไปเรื่องเลย บทอาจเขียนส่งให้เธอมี "อะไร"ออกมาโชว์ เช่นประโยคดับอีโก้ของมินตรา " เก็ตไม๊คะ..ไม่งงนะคะ" รู้ว่าเธอไม่ชอบมินตรา แต่เธอก็ไม่โอเวอร์แอ๊ค แสดงอารมณ์มากมาย แค่แอบปรายตามองตาม หรือ แอบแสดงความรู้สึกทางดวงตาว่า เบื่อ ยัยคนนี้จริงๆ แม้กระทั่ง ไม่พอใจทัช เธอก็ใช้สายตา บอกให้เรารู้
ตัวละครและนักแสดงสมทบอื่นๆ อย่างคุณย่า พ่อ แม่ บอส ผู้จัดแคส ( หรือเปล่า ???) ทุกคนแสดงได้ดี เป็นคนจริงๆ การพูดเป็นธรรมชาติมาก แม่ในep. 17 มีแววตาโชนแสง แสดงอารมณ์โกรธ โกรธแบบแม่ๆ คือ โกรธอย่างไรก็ไม่อาละวาดปึงปัง บอกตัวน้ำเสียงเรียบๆ แต่กระแทกความรู้สึกคนฟัง บอกให้รู้ว่า โกรธ ทีมงานไปขนเอานักแสดงรองมาจากไหน ทำไมทำได้ดีกันนัก ลองนึกว่า ถ้าให้ดาราชั้นนำอย่าง คุณพิศมัย มาแสดงเป็นคุณยาย เธอก็ทำได้เนียน น่าเอ็นดู แต่คนดูก็คงรู้สึกว่า นั่นคือ พิศมัยดาราแนวหน้า คุณย่าโนเนมคนนี้ ทำให้คนดูจับใจ ว่าคุณย่าน่ารักจริงหนอ เป็นคุณย่าของคุณผู้ชมไปด้วย
ที่น่าชื่มชมที่สุด คือ ผู้เขียนบท dialogue ที่ใช้สนทนาที่ไม่เชย เหมือนคนคุยกันในบ้าน ในสังคม ( อย่างที่เบน ขึ้นต้นด้วยประโยคว่า ถามจริง....) การใช้ประโยคเด็ดๆ ที่ผู้ชมเก็บเอามาหลอน (ริงโทนของมินตรา) เก็บมาเจ็บ ( ชั้นว่าชั้นแพ้แล้ว / คุณอาจเสมอไปนานแล้ว แต่มันก็เป็นไปไม่ได้) ฯลฯ วลีขำๆ ซุปตาร์ขาโหด ฯลฯ มีมาทุก ep. ให้คนดู เก็บมาขำ การเว้นช่องว่างให้นักแสดงเติมบทเอง เมื่อได้นักแสดงมือฉกาจ ก็ลงตัว เป็น real conversation ส่งไปเป็น real life สิ่งสำคัญคือ บทเล่นกับอารมณ์ของคนดูเหลือเกิน ทะเลาะ ดีกัน กุ๊กกิ๊ก แล้วกดอารมณ์ลงไปที่เสียใจ กดลงไปอีกที่เครียด ดึงกลับคลายเล็กน้อย แล้วกดลงไปอีก คนดูคาดการณ์ไม่ถูก เป็นเสน่ห์ของเรื่องนี้ ที่ทำให้ผู้ชมตามติด ไม่หลับไม่นอนกันเลย ตัวละครที่มีมิติ (อันนี้อาจเพราะมีส่วนมาจากแนวของเกาหลี) ในคนคนหนึ่ง มีดี มีแย่ มีอารมณ์เทา ช่วยทำให้เรื่อง real ( เขียนมาถึงตอนนี้ อีชั้น หวังว่า มิติดีๆในมินตรา จะออกมาใน ep.ต่อไป เพื่อช่วยให้อีชั้นหายเครียด ) ep.18 พระ-นาง แสดงออกว่ารักกัน ถ้าเป็นคนธรรมดาก็คงพูดกันให้หมดเปลือก กอดคอกันแก้ปัญหา แต่บทก็เล่นกับอารมณ์ของคนดู ไม่รู้ว่าพระเอกจะเอาไง ( มีเรื่องมาลุ้นกันในพันทิป) นางเอกก็ไม่รู้ว่าพระเอกจะทำไรต่อไป ยังเชื่อว่าเขาเลือกมินตรา ( อ๊ะ แน่นอน ก็เขาพูดไว้ว่าอย่างนั้น ) ทิ้งให้บรรดาติ่งมาแสดงความคิดว่า ถ้าเป็นอ้อมแอ้มจะ.... ถ้าเป็นไมค์จะ.... หรือ ทำไมไม่ .... แล้วก็ก็นอนไม่หลับ ( เหมือนอีชั้นค่ะ)
ขอปรบมือรัว ให้ผู้กำกับ แม้เห็นแค่ส่วนน้อย จากเบื้องหลังที่เอามาให้ดูกัน แต่เชื่อว่า ผู้กำกับละเอียดจริงๆ ละครทั้งเรื่องจึงมาดี ฉากสวย การคุมโทนสี สังเกตุว่าพระเอกนางเอกจะแต่งตัวอยู่ในโทนฟ้า ขาว ครีม เวลาอยู่บ้านก็จะกลมกลืน เข้ากับโทนสีของบ้าน นักแสดงทุกคนแสดงได้ดี ตามบทของตัวเอง ไม่หลุด ไม่เว่อร์ ไม่น่ารำคาญ (ส่วนที่ผู้ชมว่า น่าดักตบ นี่คนละประเด็นนะคะ)
ตกลง ตรงหัวข้อกระทู้ไหมนี่ อีชั้นว่า รักโรแมนติคกุ๊กกิ๊กเรื่องนี้ มันเรียล จนเครียด เครียดแล้วจนต้องลุกขึ้นเขียนกระทู้ระบายความเครียด
เฮอออออออ ( ขอปล่อยลมหายใจยาวๆ)
full house Thai รัก โรแมนติก กุ๊กกิ๊ก จริงหรือ ?????
ก่อนอื่นของชื่นชมทุกคนที่มีส่วนในซีรีย์นี้ ทำให้ FHT น่าดู สนุก น่าติดตาม แม้จะเป็นซีรีย์รีเมค แต่แม้แต่คนที่เคยดูฉบับเกาหลี ก็ยังเดาทิศทางไม่ได้ถูกว่าจะไปทางไหน ซีรีย์นี้ ทำให้คนดูลุกขึ้นมา ช่วยกันตีความ วิเคราะห์ วิพากษ์ มีอารมณ์ร่วมกันเป็นอย่างมาก ( ทั้งนี้ไม่ขอพูดถึง เรื่องที่แอบรั่วบ้างอะไรบ้าง เช่น การแต่งตัวที่โดดซีนไปบ้าง ฯลฯ นิดหน่อยมาก ความที่รับอารมณ์ของนักแสดงที่สื่อออกมา ทำให้ลืมอย่างอื่นไปหมด)
ตัวละครในเรื่องนี้ มีมิติ เป็นคนจริงๆ มีดี มีเลว มีสีเทา ( อย่างที่ชาว FHT พันทิป ว่า พี่กาย เริ่มจะมีสีเทา )
ไมค์ ซุปตาร์ไทยแลนด์ ขี้วีน มีปมในชีวิต เก็บเอาไว้ ไม่วางไม่ปล่อย เจ้าอารมณ์ ปากกับใจไม่ตรงกัน ไม่รู้เท่าทันความคิดของตัวเอง ในเบื้องต้น แต่พอมีเวลาคิด หรือ มีคนพูดให้คิด ก็กลับมาไตร่ตรอง ดูจะไม่มีวุฒิภาวะเพียงพอเลย ไมค์ (ตัวจริง) แสดงได้เยี่ยมมาก ส่งสายตา สื่อได้ทุกบทตอน ไม่ว่าจะเอือม (การกระทำไร้มารยาทของนางเอกตอนแรกๆ) เก็บกด (ซุปตาร์ที่แทบไม่ได้เป็นตัวของตัวเองต้องแสดงบทบาทตลอดเวลาที่ออกสังคม )หงุดหงิด (ใส่เจ้านาย ) มองตัวเองเป็นใหญ่ ( สั่งให้อ้อมแอ้ม ทำนั่นทำนี่ตามใจตัวเอง ) ep. 17 - 18 นี้ ไมค์สื่ออารมณ์เครียด เมื่อมองมินตรา กับคำถามที่ว่า รักมินหรือเปล่า ฯลฯ ช่วงนั้น สายตาไมค์ ช่าง.....เยียบเย็น ประหัตประหารน้ำใจ ถ้าดีชั้นเป็นมินตรา ก็จะไม่ดึงดันยื้อไมค์ไว้แล้วล่ะ เพราะรู้สึกว่า สายตานั้นกดให้รู้สึกต่ำเตี้ยเรี่ยยอดหญ้าเลยทีเดียว
อ้อมแอ้ม ผู้ไม่คิดซับซ้อน ปากกับใจตรงกัน แม้ ep.แรกๆ จะดูติ๊งต๊อง หรือ ล้นไปบ้าง ก็เป็นเพราะบท บอกให้เธอเป็นอย่างนั้น เธอเป็นผู้มีจิตใจดี ทั้งที่ไมค์ก้าวร้าวกับเธอ เธอก็ยังรับผิดชอบหน้าที่ และเลยไปถึงมีน้ำใจ ช่วยเขาในยามทุกข์ เธอถูกญาติเอาเปรียบ แต่เธอก็ให้อภัย ดูเหมือนเว่อร์ไปหน่อย ที่บ้านราคาเป็นสิบล้าน ถูกโกงไป แต่เธอก็ยอมอภัย เธอมีเหตุผลที่รับได้ว่า อุ้มเป็นญาติคนเดียวของเธอที่เหลือ เธอมีวิธีให้กำลังใจตัวเอง และเลยไปถึงให้กำลังใจไมค์ นี่เป็นส่วนหนึ่งที่ไมค์ รับเธอเข้าไปอยู่ในหัวใจ โดยที่เขาเองอาจไม่ทันรู้ตัว เธอซื่อตรงกับความรู้สึก เมื่อเธอรู้สึกว่าเธอรัก เธอก็แมนที่จะลุกขึ้นมาถามไมค์ว่า เธอมีโอกาสเสมอไหม ออม ตัวจริงเป็นอย่างไรไม่รู้ แต่ทำให้คนดูทุกคนเชื่อว่า ออมเป็นอ้อมแอ้มตัวจริง เธอทำได้ดี ไม่ว่าจะอึ้ง ( การกับถูกพระเอกจูบ โชว์สื่อ) โกรธ กับพฤติกรรมบ้าๆของพระเอก ( ที่เธอว่า ) มาจูบเธอออกสื่อ แล้วยังไม่รู้สึกว่าเป็นเรื่องใหญ่ ยังมาสั่งให้เธอทำตามอีก เสียใจ ที่ถูกญาติหลอกขายบ้าน เสียใจหนัก ที่พระเอกไม่เลือกเธอ เสียใจหนักเข้าไปอีก เมื่อรู้ว่ารักกัน มีใจให้แก่กัน แต่ก็เป็นไปไม่ได้ ที่จะมาอยู่ด้วยกัน ( ตามความเข้าใจของเธอ ) ออมร้องไห้ได้กินใจมาก เรียลจริง
ตัวละครรอง ทั้งพี่กาย และมินตรา ทำหน้าที่ของตัวเองได้ยอดเยี่ยม ไม่มีฉากใดที่ ทั้งสองคนนี้ออกมาแล้วจะหลุดออกไป หรือ ถูกเบียดความสำคัญ ทั้งสองคนส่งรับอารมณ์ได้ดีทุกฉาก ทุกตอน
กาย CEO (ที่เกาหลี ) กาย ประธานกรรมการบริษัท มีบุคลิกของผู้บริหาร มีวุฒิภาวะ แสดงความเหนือชั้นกว่าพระเอก กายที่เป็นเพื่อน เป็นพี่ มีความจริงใจ พูดอะไร ก็พูดตรง ในความตรงไปตรงมา ก็มีความจริงใจ ชอบแอ้มก็บอกว่าชอบ จะทำคะแนน ( ให้ผู้ชมนอกจอหมั่นไส้ ดีชั้นก็เป็นด้วย) ก็พูดไป อารมณ์ปุถุชน มีรัก มีชอบ แต่ก็มีพื้นฐานของความปรารถนาดีอยู่ตลอดเวลา อั๊ต เป็นพี่กายที่หล่อ สมาร์ท ไม่เคยมีสักครั้งที่ออกมาแล้ว ถูกมองข้ามไป ออร่ายังเปล่งประกาย โต้ตอบด้วยสายตากับไมค์ ได้สุดๆ สายตาที่แสดงความห่วงใย สายตาของผู้ที่มีวุฒิภาวะมากกว่า ถึงจะโกรธ ก็โกรธแบบไม่วู่วาม โกรธเหนือชั้นที่ไมค์ต้องลงให้ ( "Are you sure ......? "หรือ" ...แน่นอน มันต้องอึดอัด เพราะอะไรๆก็ไม่เหมือนเดิม..." ขออภัยดีชั้นจำ wording ไม่เป๊ะค่ะ)
มินตรา ผู้เป็นศูนย์กลางแห่งจักรวาล ผู้ไม่รู้ว่าการกระทำของตัวเอง ทำให้สาวสวย การศึกษาดี รวย แต่ ขาดเสน่ห์ จนในที่สุด ผู้ชายสองคนในชีวิตเธอที่คบกันมาเนิ่นนาน พากันถอยออกจากชีวิตของเธอ เจนสุดาเป็นนางร้ายที่ควรค่าแก่การรางวัลหนึ่งใดสักรางวัลล่ะ เธอทำให้ชาวเน็ตกระหน่ำด่า มากเสียยิ่งกว่านังตัวร้ายเรื่องใดๆ เพราะไม่รู้เธอจะมารูปแบบไหน แรกๆ ดูขัดเขินกับมินตราที่หน้าตาแก่กว่าไมค์ จนไม่อยากคิดว่าไมค์ชอบเข้าไปไง แต่ดูๆไป ก็ลืมความอาวุโสของเธอ เห็นแต่ความเป็นนางอิจฉาเหนือเมฆที่มาเนียนๆ เบื้องต้น เจนสุดารับรางวัลลูกทุเรียนทองคำค่ะ
นักแสดงประกอบอื่นๆ ทำได้เรียล ทุกคน
อุ้ม ผู้ซึ่งดูไม่มีบทบาทอะไรมาก ดูไม่ส่งไม่รับกับอ้อมแอ้ม เจ้าของความใส ติ๊งต๊อง มองโลกในแง่ดี แต่นั่นคือ ชีวิตคนจริง ที่ไม่ต้องอินกับการพูด ไปเสียทุกเรื่อง แค่การคุยกัน แบบพี่น้อง นั่นก็พอแล้ว ถึงเธอจะ dark เพราะหลงเชื่อแฟน หลอกขายบ้านน้อง แต่เธอก็รู้สึกผิด กว่าจะทำได้ ถึงทำได้ เธอก็ควักจนหมดกระเป๋า จองโรงแรม 5 ดาวให้น้องไปนอน จองเครื่องบินชั้น business ให้น้องนั่ง ( แล้วมารอรับเงินล้าน ????)
พี่เปา ผู้มีบทบาทปัญญาอ่อน (อีชั้นว่าของอีชั้นเอง)ในตอนแรกๆ แต่ใช้ความปัญญาอ่อน แสดงข้อคิดให้พระเอก พี่เปาคนนี้แรกๆ ดูการแสดงติ๊งต๊องไปหน่อย คิดเอาว่าคงไม่ต้องใช้พลังความสามารถอะไรมาก แต่มา ep.17 -18 เห็นการใช้สายตา แสดงความคิด เข้าใจ ( แบบพอประมาณกับบุคลิกของเขา ไม่ต้องล้ำไปถึงขั้นพระเอกที่มีเรื่องขบคิด และมีปัญหาในชีวิตตลอดเวลา) การรับส่งอารมณ์ ของพี่เปา และบอสไมค์ และแน่นอน ที่พี่เปากระ-ดัน ทัช ทำให้ผู้ชม ปรบมือระรัวกันหน้าจอทีวีเหมือนกัน
เบน ผู้จัดการคนสวย ที่บทไม่มากนัก แต่ไม่กลืนหายไปเรื่องเลย บทอาจเขียนส่งให้เธอมี "อะไร"ออกมาโชว์ เช่นประโยคดับอีโก้ของมินตรา " เก็ตไม๊คะ..ไม่งงนะคะ" รู้ว่าเธอไม่ชอบมินตรา แต่เธอก็ไม่โอเวอร์แอ๊ค แสดงอารมณ์มากมาย แค่แอบปรายตามองตาม หรือ แอบแสดงความรู้สึกทางดวงตาว่า เบื่อ ยัยคนนี้จริงๆ แม้กระทั่ง ไม่พอใจทัช เธอก็ใช้สายตา บอกให้เรารู้
ตัวละครและนักแสดงสมทบอื่นๆ อย่างคุณย่า พ่อ แม่ บอส ผู้จัดแคส ( หรือเปล่า ???) ทุกคนแสดงได้ดี เป็นคนจริงๆ การพูดเป็นธรรมชาติมาก แม่ในep. 17 มีแววตาโชนแสง แสดงอารมณ์โกรธ โกรธแบบแม่ๆ คือ โกรธอย่างไรก็ไม่อาละวาดปึงปัง บอกตัวน้ำเสียงเรียบๆ แต่กระแทกความรู้สึกคนฟัง บอกให้รู้ว่า โกรธ ทีมงานไปขนเอานักแสดงรองมาจากไหน ทำไมทำได้ดีกันนัก ลองนึกว่า ถ้าให้ดาราชั้นนำอย่าง คุณพิศมัย มาแสดงเป็นคุณยาย เธอก็ทำได้เนียน น่าเอ็นดู แต่คนดูก็คงรู้สึกว่า นั่นคือ พิศมัยดาราแนวหน้า คุณย่าโนเนมคนนี้ ทำให้คนดูจับใจ ว่าคุณย่าน่ารักจริงหนอ เป็นคุณย่าของคุณผู้ชมไปด้วย
ที่น่าชื่มชมที่สุด คือ ผู้เขียนบท dialogue ที่ใช้สนทนาที่ไม่เชย เหมือนคนคุยกันในบ้าน ในสังคม ( อย่างที่เบน ขึ้นต้นด้วยประโยคว่า ถามจริง....) การใช้ประโยคเด็ดๆ ที่ผู้ชมเก็บเอามาหลอน (ริงโทนของมินตรา) เก็บมาเจ็บ ( ชั้นว่าชั้นแพ้แล้ว / คุณอาจเสมอไปนานแล้ว แต่มันก็เป็นไปไม่ได้) ฯลฯ วลีขำๆ ซุปตาร์ขาโหด ฯลฯ มีมาทุก ep. ให้คนดู เก็บมาขำ การเว้นช่องว่างให้นักแสดงเติมบทเอง เมื่อได้นักแสดงมือฉกาจ ก็ลงตัว เป็น real conversation ส่งไปเป็น real life สิ่งสำคัญคือ บทเล่นกับอารมณ์ของคนดูเหลือเกิน ทะเลาะ ดีกัน กุ๊กกิ๊ก แล้วกดอารมณ์ลงไปที่เสียใจ กดลงไปอีกที่เครียด ดึงกลับคลายเล็กน้อย แล้วกดลงไปอีก คนดูคาดการณ์ไม่ถูก เป็นเสน่ห์ของเรื่องนี้ ที่ทำให้ผู้ชมตามติด ไม่หลับไม่นอนกันเลย ตัวละครที่มีมิติ (อันนี้อาจเพราะมีส่วนมาจากแนวของเกาหลี) ในคนคนหนึ่ง มีดี มีแย่ มีอารมณ์เทา ช่วยทำให้เรื่อง real ( เขียนมาถึงตอนนี้ อีชั้น หวังว่า มิติดีๆในมินตรา จะออกมาใน ep.ต่อไป เพื่อช่วยให้อีชั้นหายเครียด ) ep.18 พระ-นาง แสดงออกว่ารักกัน ถ้าเป็นคนธรรมดาก็คงพูดกันให้หมดเปลือก กอดคอกันแก้ปัญหา แต่บทก็เล่นกับอารมณ์ของคนดู ไม่รู้ว่าพระเอกจะเอาไง ( มีเรื่องมาลุ้นกันในพันทิป) นางเอกก็ไม่รู้ว่าพระเอกจะทำไรต่อไป ยังเชื่อว่าเขาเลือกมินตรา ( อ๊ะ แน่นอน ก็เขาพูดไว้ว่าอย่างนั้น ) ทิ้งให้บรรดาติ่งมาแสดงความคิดว่า ถ้าเป็นอ้อมแอ้มจะ.... ถ้าเป็นไมค์จะ.... หรือ ทำไมไม่ .... แล้วก็ก็นอนไม่หลับ ( เหมือนอีชั้นค่ะ)
ขอปรบมือรัว ให้ผู้กำกับ แม้เห็นแค่ส่วนน้อย จากเบื้องหลังที่เอามาให้ดูกัน แต่เชื่อว่า ผู้กำกับละเอียดจริงๆ ละครทั้งเรื่องจึงมาดี ฉากสวย การคุมโทนสี สังเกตุว่าพระเอกนางเอกจะแต่งตัวอยู่ในโทนฟ้า ขาว ครีม เวลาอยู่บ้านก็จะกลมกลืน เข้ากับโทนสีของบ้าน นักแสดงทุกคนแสดงได้ดี ตามบทของตัวเอง ไม่หลุด ไม่เว่อร์ ไม่น่ารำคาญ (ส่วนที่ผู้ชมว่า น่าดักตบ นี่คนละประเด็นนะคะ)
ตกลง ตรงหัวข้อกระทู้ไหมนี่ อีชั้นว่า รักโรแมนติคกุ๊กกิ๊กเรื่องนี้ มันเรียล จนเครียด เครียดแล้วจนต้องลุกขึ้นเขียนกระทู้ระบายความเครียด
เฮอออออออ ( ขอปล่อยลมหายใจยาวๆ)