สวัสดีค่ะ เรามีประสบการณ์ท่องเที่ยวที่ประทับใจมาเล่าให้ฟัง
ถึงจะผ่านมาแล้ว7ปี แต่ไม่เคยลืมเลย หลายๆคนอ่านแล้วอาจจะคิดว่าเป็นความบังเอิญ แต่สำหรับเรา มันเหมือนปาฏิหารย์เล็กๆ เป็นของขวัญที่ได้รับจากการไปเที่ยวครั้งนี้ ที่ไม่มีวันลืมเลย
เรื่องก็คือ เราพาพ่อกับแม่ไปเที่ยวญี่ปุ่นครั้งแรก จัดทริปเอง ตั้งใจพาเที่ยวในแถบโตเกียว และ The five lakes เพื่อที่จะไปดูภูเขาไฟฟูจิ
การท่องเที่ยวก็ปกติ พาพ่อกับแม่เดินตามสถานที่สำคัญๆต่าง กินอาหารญี่ปุ่นอร่อยๆ ชอปปิ้ง
ไฮไลท์ของทริปคือวันที่นั่งรถทัวร์จาก shinjuku เพื่อที่จะไป kawaguchi หนึ่งใน Fuji five lakes ซึ่งบอกตรงๆว่าตอนไปเราก็แอบบงงๆ ไม่ได้ทำการบ้านไปเท่าไหร่ แต่ด้วยความที่ไม่อยากให้พ่อแม่กังวล หรือไม่สนุก ก็เลยพาขึ้นรถไปก่อน ถึงปลายทางแล้วค่อยว่ากัน
ระหว่างทาง เรานั่งข้างๆคุณป้าคนหนึ่ง แต่งตัวเหมือนนักธุรกิจ ไม่เหมือนป้าๆทั่วไป เราก็ไม่ได้คิดอะไร จนรถวิ่งไปสักระยะ ผ่านภูเขา และแสงแดดมันเข้ามาแรงมาก เราเลยถามเค้าเป็นภาษาญี่ปุ่นแบบงูๆปลาๆว่า"แสบตามั้ยคะ" และนั่นคือจุดเริ่มต้น ของทุกย่าง...
คุณป้าเริ่มชวนคุยเป็นภาษาญี่ปุ่น ซึ่งเราฟังไม่ค่อยออกเลย จับได้แต่เป็นคำๆ มาประติดประต่อ แต่ก็ยังพยายามคุยกัน ซึ่งโดยทั่วไป เวลาคนคุยกันไม่รู้เรื่อง ก็จะต้องหยุด แต่คุณป้าไม่ เค้าพยายามชวนเราคุย ถามเราว่าจะไปไหน ไปทำไม เราก็บอกไปว่าจะไป fuji san ป้าก็บอกว่าบ้านฉันอยู่ใกล้ Fuji san เลย ทุกเช้าเปิดหน้าต่าง ไหว้ขอพรทุกเช้า เราก็ โอ้โห เจ๋งอ่ะ
ป้าถามว่าไปกับใคร เราบอกไปกับพ่อแม่ แต่แอบกังวล เพราะอากาศไม่ดี ไม่รู้จะได้เห็นภูเขาไฟฟูจิมั้ย พ่อกับแม่มาเที่ยวญี่ปุ่นครั้งแรกด้วย แอบเสียดายถ้าพลาด
คุยไปสักพัก ป้าบอกกับเราว่า...ไปกับชั้นมั้ย เดี๋ยวลงป้ายด้วยกัน
เราก็ตกใจ แอบกลัวนะ ว่าเฮ้ย...มาไม้ไหน เลยปฏิเสธไป ป้าบอกวันนี้ชั้นว่าง เสร็จธุระแล้ว จะพาเที่ยว
แล้วแกก็พูดมาคำหนึ่งว่า "เป็นของขวัญให้พ่อกับแม่เธอนะ" แกย้ำว่า มาญี่ปุ่นครั้งแรกนี่นา
เราแบบ...ด้วยความที่อยากให้พ่อกับแม่ได้เที่ยว เราเลยตอบตกลง ใจง่ายมากกกก เดินลงรถตามแกไป แต่ก็แอบบคอยระวังตัวดูรอบข้างไปด้วย เพราะมันแอบเป็นข้างทางระหว่างเขาอ่ะ แต่ก็ไม่มีอะไร
พอขึ้นรถไป ใจก็คิดแค่ว่าแกคงพาไปส่งตรงที่วิวดีๆสักที่ ที่มองเห็นภูเขาไฟฟูจิชัดๆ แต่ไม่....ป้าพาขับรถชมเมือง และพาขึ้นภูเขาไฟเลยอ่ะ!!
คอยอธิบายโน่น นี่ นั่นให้ฟัง คุยไม่รู้เรื่องก็วาดภาพลงกระดาษ ใจความว่าเรากำลังอยู่ส่วนไหนของภูเขาไฟ แกพาขับขึ้นไป จนถึงชั้นบนสุดที่รถจอดได้ จากนั้นตอนขาลง ป้าแกจะคอยมองดูท้องฟ้า พอฟ้าเปิด เห็นพระอาทิตย์ปุ๊บ แกจะรีบจอดรถ แล้วเรียกให้ลงไปถ่ายรูปอย่างตื่นเต้น ตรงที่จอดรถให้ถ่ายรูป ก็ไม่มีใครเลย แต่จะมีคุณลุงแก่ๆคนหนึ่ง เข้ามาชวนคุย แล้วบอกให้เราถ่ายรูปมุมนี้มุมนั้น แกบอกเราว่าส่วนที่เห็นนั่นเป็นปล่องส่วนที่สูงที่สุดของฟูจิซัง พวกเธอโชคดีมากนะที่ได้เห็น แล้วลุงกะป้าก็คุยกัน ชื่นชมฟูจิซังไปด้วย พ่อกะแม่ก็ถ่ายรูปกันใหญ่เลย มีความสุขกันมาก ส่วนเราก็แฮ้ปปี้ เจอคนดี เลยขอถ่ายรูปคู่ลุงกับป้าไว้เป็นที่ระลึก
พอลงมาข้างล่าง ป้าถามว่ารถกลับโตเกียวกี่โมง พอดีเวลายังเหลือเยอะ เราบอกป้าว่าอยากเลี้ยงข้าวตอบแทน ป้าบอกไม่เอาๆ แต่เราบอกขอร้องเหอะ ให้เราได้เลี้ยงข้าวที่ไหนก็ได้ ป้าก็มองนาฬิกา สักพักหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วโทรไปคุยอะไรกับใครไม่รู้ ได้ยินคำหนึ่ง แกโม้ไปว่าเป็นลูกค้าสำคัญมาจากเมืองไทย หุๆๆ
ปรากฏว่าขับไปสักพักหนึ่ง ถึงร้านที่ว่า เป็นร้านซูชิในบ้านไม้สไตล์ญี่ปุ่น แต่..ไม่มีคนอีกเช่นเคย มีแค่โต๊ะเราเท่านั้น มีซูชิเซ็ทสวย เตรียมพร้อมให้คนละเซ็ท และมีพนักงานในร้าน แค่2คน ...
เราก็คิดว่า คงเป็นเวลาร้านปิดแล้ว ก็เลยเงียบ แต่ป้าคงแอบมีพาวเวอร์ เลยโทรไปสั่งให้เตรียมต้อนรับ..รึเปล่า?
จนกินข้าวเสร็จ ก็ถึงเวลาร่ำลา ป้าขับรถพามาส่งที่สถานีที่ต้องมารอรถกลับโตเกียว เราตั้งใจว่าจะให้แกจดอีเมลล์ให้ จะได้ติดต่อกัน เพราะแกบอกแกชอบเมืองไทย อยากไปเที่ยว แต่สุดท้าย...ไม่ทันได้อีเมลล์จากแก รปภ.ก็เป่านกหวีดไล่ว่าห้ามจอด ป้าแกก็ดูเหมอืนรีบๆ โบกมือบ๊ายบายเราเฉยเลย ไอ่ที่จดให้ จดอะไรให้มาก็ไม่ครบ แล้วขับรถจากไป ทั้งๆที่ไม่ได้มีรถไล่ตามหลังเลย...เราก็แอบบเสียใจ คือป้าไม่อยากได้อะไรจากหนูเลยเหรอคะ หลังจากทุกสิ่งทุกอย่างที่ให้มาในวันนี้!?
ประเด็นคือ...หลังจากกลับมาเมืองไทยไม่นาน บ้านเราไฟไหม้ ไหม้จนไม่เหลืออะไรเลย (เราเคยเขียนลงพันทิพย์เมื่อหลายปีก่อน แต่ตอนนั้นยังไม่ได้เป็นสมาชิก ไว้จะมาเล่าให้ฟังนะคะ)
ตอนบ้านไฟไหม้ รูปถ่าย วีดีโอทุกอย่างจากทริปนี้ ยังไม่ทันได้ล้างได้อัด มันก็ไหม้ไปหมดเช่นกัน
และที่น่าตลกคือ หลังจากจบทริปวันนั้น เรากับพ่อแม่ ยังไม่เคยมีโอกาสจะหยิบภาพถ่าย กับวีดีโอมาเปิดดูเลยสักครั้ง กะว่าจะเอาไปอัด แล้วเอามาชื่นชมทีหลัง แต่มันกลับไหม้ไปเสียก่อน เป็นเรื่องที่พ่อกับแม่เสียดายมาก
ทุกวันนี้มีแต่ความทรงจำเหล่านั้นอยู่ในหัว ภาพของคุณป้านักธุรกิจ คุณลุงบนฟูเขาไฟภูจิ ร้านซูชิ หนึ่งวันกับทริปดีๆวันนั้น รอยยิ้มของพวกเค้า มันชัด ไม่เคยลืมเลย
แอบคิดเล่นๆว่า...หรือจะเป็นเทวดา นางฟ้ามาโปรด เพราะวันนั้นมันเหมือนกับ Private trip มากๆ มีแต่เรา และพวกเค้าเท่านั้นจริงๆ
มีเพื่อนคนหนึ่งบอกว่า เทวดา นางฟ้าอยู่รอบตัวเรา คอยช่วยเหลือเราในหลายรูปแบบ บางทีมันอาจจะไม่ใช่เรื่องบังเอิญก็ได้ ที่พ่อกับแม่ได้เที่ยวฟูจิซังวันนั้น
เพื่อนๆคิดว่ายังไงคะ
ใครมีความทรงจำดีๆแบบเราบ้างมั้ย
ดูเหมือนว่าคุณป้าคนนั้น ตั้งใจมามอบของขวัญให้พ่อกับแม่จริงๆด้วยล่ะ
หรือจะเป็นนางฟ้ามาโปรด?
ถึงจะผ่านมาแล้ว7ปี แต่ไม่เคยลืมเลย หลายๆคนอ่านแล้วอาจจะคิดว่าเป็นความบังเอิญ แต่สำหรับเรา มันเหมือนปาฏิหารย์เล็กๆ เป็นของขวัญที่ได้รับจากการไปเที่ยวครั้งนี้ ที่ไม่มีวันลืมเลย
เรื่องก็คือ เราพาพ่อกับแม่ไปเที่ยวญี่ปุ่นครั้งแรก จัดทริปเอง ตั้งใจพาเที่ยวในแถบโตเกียว และ The five lakes เพื่อที่จะไปดูภูเขาไฟฟูจิ
การท่องเที่ยวก็ปกติ พาพ่อกับแม่เดินตามสถานที่สำคัญๆต่าง กินอาหารญี่ปุ่นอร่อยๆ ชอปปิ้ง
ไฮไลท์ของทริปคือวันที่นั่งรถทัวร์จาก shinjuku เพื่อที่จะไป kawaguchi หนึ่งใน Fuji five lakes ซึ่งบอกตรงๆว่าตอนไปเราก็แอบบงงๆ ไม่ได้ทำการบ้านไปเท่าไหร่ แต่ด้วยความที่ไม่อยากให้พ่อแม่กังวล หรือไม่สนุก ก็เลยพาขึ้นรถไปก่อน ถึงปลายทางแล้วค่อยว่ากัน
ระหว่างทาง เรานั่งข้างๆคุณป้าคนหนึ่ง แต่งตัวเหมือนนักธุรกิจ ไม่เหมือนป้าๆทั่วไป เราก็ไม่ได้คิดอะไร จนรถวิ่งไปสักระยะ ผ่านภูเขา และแสงแดดมันเข้ามาแรงมาก เราเลยถามเค้าเป็นภาษาญี่ปุ่นแบบงูๆปลาๆว่า"แสบตามั้ยคะ" และนั่นคือจุดเริ่มต้น ของทุกย่าง...
คุณป้าเริ่มชวนคุยเป็นภาษาญี่ปุ่น ซึ่งเราฟังไม่ค่อยออกเลย จับได้แต่เป็นคำๆ มาประติดประต่อ แต่ก็ยังพยายามคุยกัน ซึ่งโดยทั่วไป เวลาคนคุยกันไม่รู้เรื่อง ก็จะต้องหยุด แต่คุณป้าไม่ เค้าพยายามชวนเราคุย ถามเราว่าจะไปไหน ไปทำไม เราก็บอกไปว่าจะไป fuji san ป้าก็บอกว่าบ้านฉันอยู่ใกล้ Fuji san เลย ทุกเช้าเปิดหน้าต่าง ไหว้ขอพรทุกเช้า เราก็ โอ้โห เจ๋งอ่ะ
ป้าถามว่าไปกับใคร เราบอกไปกับพ่อแม่ แต่แอบกังวล เพราะอากาศไม่ดี ไม่รู้จะได้เห็นภูเขาไฟฟูจิมั้ย พ่อกับแม่มาเที่ยวญี่ปุ่นครั้งแรกด้วย แอบเสียดายถ้าพลาด
คุยไปสักพัก ป้าบอกกับเราว่า...ไปกับชั้นมั้ย เดี๋ยวลงป้ายด้วยกัน
เราก็ตกใจ แอบกลัวนะ ว่าเฮ้ย...มาไม้ไหน เลยปฏิเสธไป ป้าบอกวันนี้ชั้นว่าง เสร็จธุระแล้ว จะพาเที่ยว
แล้วแกก็พูดมาคำหนึ่งว่า "เป็นของขวัญให้พ่อกับแม่เธอนะ" แกย้ำว่า มาญี่ปุ่นครั้งแรกนี่นา
เราแบบ...ด้วยความที่อยากให้พ่อกับแม่ได้เที่ยว เราเลยตอบตกลง ใจง่ายมากกกก เดินลงรถตามแกไป แต่ก็แอบบคอยระวังตัวดูรอบข้างไปด้วย เพราะมันแอบเป็นข้างทางระหว่างเขาอ่ะ แต่ก็ไม่มีอะไร
พอขึ้นรถไป ใจก็คิดแค่ว่าแกคงพาไปส่งตรงที่วิวดีๆสักที่ ที่มองเห็นภูเขาไฟฟูจิชัดๆ แต่ไม่....ป้าพาขับรถชมเมือง และพาขึ้นภูเขาไฟเลยอ่ะ!!
คอยอธิบายโน่น นี่ นั่นให้ฟัง คุยไม่รู้เรื่องก็วาดภาพลงกระดาษ ใจความว่าเรากำลังอยู่ส่วนไหนของภูเขาไฟ แกพาขับขึ้นไป จนถึงชั้นบนสุดที่รถจอดได้ จากนั้นตอนขาลง ป้าแกจะคอยมองดูท้องฟ้า พอฟ้าเปิด เห็นพระอาทิตย์ปุ๊บ แกจะรีบจอดรถ แล้วเรียกให้ลงไปถ่ายรูปอย่างตื่นเต้น ตรงที่จอดรถให้ถ่ายรูป ก็ไม่มีใครเลย แต่จะมีคุณลุงแก่ๆคนหนึ่ง เข้ามาชวนคุย แล้วบอกให้เราถ่ายรูปมุมนี้มุมนั้น แกบอกเราว่าส่วนที่เห็นนั่นเป็นปล่องส่วนที่สูงที่สุดของฟูจิซัง พวกเธอโชคดีมากนะที่ได้เห็น แล้วลุงกะป้าก็คุยกัน ชื่นชมฟูจิซังไปด้วย พ่อกะแม่ก็ถ่ายรูปกันใหญ่เลย มีความสุขกันมาก ส่วนเราก็แฮ้ปปี้ เจอคนดี เลยขอถ่ายรูปคู่ลุงกับป้าไว้เป็นที่ระลึก
พอลงมาข้างล่าง ป้าถามว่ารถกลับโตเกียวกี่โมง พอดีเวลายังเหลือเยอะ เราบอกป้าว่าอยากเลี้ยงข้าวตอบแทน ป้าบอกไม่เอาๆ แต่เราบอกขอร้องเหอะ ให้เราได้เลี้ยงข้าวที่ไหนก็ได้ ป้าก็มองนาฬิกา สักพักหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วโทรไปคุยอะไรกับใครไม่รู้ ได้ยินคำหนึ่ง แกโม้ไปว่าเป็นลูกค้าสำคัญมาจากเมืองไทย หุๆๆ
ปรากฏว่าขับไปสักพักหนึ่ง ถึงร้านที่ว่า เป็นร้านซูชิในบ้านไม้สไตล์ญี่ปุ่น แต่..ไม่มีคนอีกเช่นเคย มีแค่โต๊ะเราเท่านั้น มีซูชิเซ็ทสวย เตรียมพร้อมให้คนละเซ็ท และมีพนักงานในร้าน แค่2คน ...
เราก็คิดว่า คงเป็นเวลาร้านปิดแล้ว ก็เลยเงียบ แต่ป้าคงแอบมีพาวเวอร์ เลยโทรไปสั่งให้เตรียมต้อนรับ..รึเปล่า?
จนกินข้าวเสร็จ ก็ถึงเวลาร่ำลา ป้าขับรถพามาส่งที่สถานีที่ต้องมารอรถกลับโตเกียว เราตั้งใจว่าจะให้แกจดอีเมลล์ให้ จะได้ติดต่อกัน เพราะแกบอกแกชอบเมืองไทย อยากไปเที่ยว แต่สุดท้าย...ไม่ทันได้อีเมลล์จากแก รปภ.ก็เป่านกหวีดไล่ว่าห้ามจอด ป้าแกก็ดูเหมอืนรีบๆ โบกมือบ๊ายบายเราเฉยเลย ไอ่ที่จดให้ จดอะไรให้มาก็ไม่ครบ แล้วขับรถจากไป ทั้งๆที่ไม่ได้มีรถไล่ตามหลังเลย...เราก็แอบบเสียใจ คือป้าไม่อยากได้อะไรจากหนูเลยเหรอคะ หลังจากทุกสิ่งทุกอย่างที่ให้มาในวันนี้!?
ประเด็นคือ...หลังจากกลับมาเมืองไทยไม่นาน บ้านเราไฟไหม้ ไหม้จนไม่เหลืออะไรเลย (เราเคยเขียนลงพันทิพย์เมื่อหลายปีก่อน แต่ตอนนั้นยังไม่ได้เป็นสมาชิก ไว้จะมาเล่าให้ฟังนะคะ)
ตอนบ้านไฟไหม้ รูปถ่าย วีดีโอทุกอย่างจากทริปนี้ ยังไม่ทันได้ล้างได้อัด มันก็ไหม้ไปหมดเช่นกัน
และที่น่าตลกคือ หลังจากจบทริปวันนั้น เรากับพ่อแม่ ยังไม่เคยมีโอกาสจะหยิบภาพถ่าย กับวีดีโอมาเปิดดูเลยสักครั้ง กะว่าจะเอาไปอัด แล้วเอามาชื่นชมทีหลัง แต่มันกลับไหม้ไปเสียก่อน เป็นเรื่องที่พ่อกับแม่เสียดายมาก
ทุกวันนี้มีแต่ความทรงจำเหล่านั้นอยู่ในหัว ภาพของคุณป้านักธุรกิจ คุณลุงบนฟูเขาไฟภูจิ ร้านซูชิ หนึ่งวันกับทริปดีๆวันนั้น รอยยิ้มของพวกเค้า มันชัด ไม่เคยลืมเลย
แอบคิดเล่นๆว่า...หรือจะเป็นเทวดา นางฟ้ามาโปรด เพราะวันนั้นมันเหมือนกับ Private trip มากๆ มีแต่เรา และพวกเค้าเท่านั้นจริงๆ
มีเพื่อนคนหนึ่งบอกว่า เทวดา นางฟ้าอยู่รอบตัวเรา คอยช่วยเหลือเราในหลายรูปแบบ บางทีมันอาจจะไม่ใช่เรื่องบังเอิญก็ได้ ที่พ่อกับแม่ได้เที่ยวฟูจิซังวันนั้น
เพื่อนๆคิดว่ายังไงคะ
ใครมีความทรงจำดีๆแบบเราบ้างมั้ย
ดูเหมือนว่าคุณป้าคนนั้น ตั้งใจมามอบของขวัญให้พ่อกับแม่จริงๆด้วยล่ะ