เรียนอะไรดีคะ

พี่จขกท.เป็นเหมือนหนูเลย
เพราะหนูเล่นดนตรีมาตั้งแต่อยู่อนุบาล 3 แถมเคยเรียนร้องเพลงเหมือนกัน (ตอนนี้ดร็อปไว้ก่อน)
ไม่ชอบเรียนวิทย์ - คณิต เรียกได้ว่า เด็กศิลป์มากๆ
ตอนนี้อยู่ม.3 กำลังตัดสินใจเรื่องเรียนต่อเลย
แบบว่า เคยมีโค้งนึงในชีวิตคิดจะไปเรียนดนตรีมหิดล ศาลายา
คือพ่อไม่เคยบังคับ ให้คิดให้เลือกเองตลอด
พอขอคำแนะนำ พ่อก็ชอบบอกว่า "มีความสุขกับอะไรก็ทำสิ่งนั้น"

เพื่อนของพี่ชายหนูต่อมหิดลศาลายาด้านดนตรีสากล พออยู่ปี4 มาพูดกับพี่ชายหนูว่า
"รู้งี้ไม่เรียนหรอกเหมือนมันเห่อเลยว่ะ อยู่กับมันมามากเกินไป ตอนนี้เบื่อละ" สุดท้ายมาเป็นเจ้าของกิจการอู่รถยนต์ต่อจากคุณพ่อ
พี่สาวของหนูไปต่อมหิดลศาลายาเหมือนกันแต่ด้านดนตรีไทยจบ ม.6 ปีนี้
ยังคงแฮปปี้กับดนตรีและวางแพลนว่าจะต่อมหาลัยด้านเดิม ไม่มีความเบื่อหน่ายใดๆ
พี่สาวอีกคน คนโตสุดก็ต่อมหิดลศาลายาด้านดนตรีไทยเหมือนกัน
คนนี้เอกขิม ตั้งแต่ ม.4 ตอนนี้จบมหาวิทยาลัยเรียบร้อย ได้ไปเล่นโชว์ต่างประเทศเงินเดือนเป็นแสน

เหตุการณ์เหล่านี้มันทำให้หนูกลับมาคิดว่า
เห้ย! เราจะอยู่กับดนตรีไปตลอดชีวิตได้จริงๆหรอ
เห้ย! ชีวิตเรามันเกิดมาเพื่อสิ่งนี้จริงๆหรอ

เอาตรงๆนะ
มันก็ไม่ได้แย่เนอะเพราะคนที่ทำงานด้านนี้มีความจำเป็นในสังคม แต่ส่วนใหญ่คือเก่งจริงและต้องมีฐานะเป็นทุนเดิม

แต่กับหนู หนูชอบดนตรีนะชอบมากๆแหละ อยู่กันมานานมาก อ.3 - ม.3
แต่หนูกลัว (ปอดแหก) กลัวโตไปแล้วไม่มีงาน ไม่มีความมั่นคง
หนูเลยตัดสินใจที่จะเลือกเรียนศิลป์ภาษาแทน

ของแบบนี้มันถามใครไม่ได้หรอกค่ะ ถามใจตัวเองก็พอ
"ถ้าจะเรียนดนตรีแล้ว พร้อมที่จะอยู่กับมันไปตลอดแล้วหรือยัง"
มันต้องอาศัยความพยายามมากๆเลยนะที่จะให้ดนตรีกลายเป็นความมั่นคงในชีวิตได้
ถ้าพยายามมากพอไม่มีอะไรยากเกินไปหรอกค่ะ

สุดท้ายสู้ๆนะคะ อะไรคือความสุขก็เลือกอันไหนแหละค่ะ
ชีวิตนี้เกิดมาได้ครั้งเดียว ^___^

ปล.แต่ถ้าต้องการคำแนะนำจริงๆ
แนะนำให้เรียนด้านภาษานะคะเป็นอาชีพหลักได้ส่วนการร้องเพลงให้ไปเรียนเสริมหรือฝึนฝนเพื่อไปต่อยอดเป็นอาชีพเสริมได้ค่ะ