สมาชิกใหม่ แห่งบ้านตระกูลไข่ ครับ

เธอเป็นใครมาจากไหนไม่มีใครรู้ อยู่ ๆ ก็มีคนหิ้วเอามาใส่กรงไว้ให้ครับพร้อมลูกน้อย
ยังไม่ลืมตาอีก 4 ถามไปถามมาบอกว่าไปออกลูกอยู่บนตึกชั้น 4 กลัวมันตายเลยหิ้ว
เอามาให้ เฮ้อ ไม่เอาก็ต้องเอาละครับทำไงได้ เจอหน้ากันวันแรกตัวผอมแห้งมีแต่กระดูก
แต่รักลูกเหลือเกิน เห็นแล้วเลยต้องบำรุงกันหน่อย อ้วนเอา ๆ แถมยังบ่นเก่งอีกต่างหาก
ร้องได้ ร้องดี ร้องมันทั้งคืน ลูก ๆ มีคนใจดีรับไปเลี้ยง ส่วนแม่แมวผมจับทำหมันแล้วก็
ปล่อยไว้ตามธรรมชาติเหมือนกับ น้องแมวอื่น ๆ แต่เธอแปลกไม่ยอมไปไหน แถมไม่
ย่างกลายออกจากบ้านอีกต่างหาก กลางคืนกลัวตัวอะไรจะเอาไปกินเพราะเธอคงลืม
สัญชาตญาณแมวจร หาไรกินไม่เป็นได้แต่กินอาหารเม็ด เลยต้องให้นอนในกรงน้องหมา
ใครไป ใครมา เธออ้อน แล้วก็อ้อน แพ้ลูกอ้อนเธอหมด

สุดท้ายเลยต้องหาชื่อให้เธอ ตกลงกันว่าดำทั้งตัวหาขาวไม่เจอ
เลยได้ชื่อ ศรีนิล แล้วกัน ส่วนชื่อลองก็ ไข่พะโล้ ครับ

ตอนเนี่ยเธอเป็นเจ้าของบ้านเรียบร้อยไปแล้วครับ
เมื่อก่อนแม่ปลูกให้ พ่ออยู่ กับ พี่เลี้ยงตอนป่วย พอเสียก็เลยไม่มี
ใครอยู่ครับ ดูแต่ละท่าของเธอแล้วกัน

ชอบจริง ๆ นอนกี่ครั้งก็ท่าเนี่ยครับ

ผมเรียกท่าไก่ย่างถูกเผา เผาไม่เผาป่าว เผาจนไหม้อีกต่างหาก ดำเชียว

ส่วนไข่ต้ม ก็ตามกันแจเชียวครับ ศรีนิลทำไรเขาก็จะทำตาม

แต่ละวัน ทั้งตบ ทั้งตี กันไม่รู้วันละกี่รอบ
แล้วก็อิจฉากันจริง ๆ ครับ เรียกอีกตัวอีกตัว
ต้องตามมาคอยกันท่า ส่วนพี่ไข่ตุ๋นยังโลก
ส่วนตัวสูงเหมือนเดิมครับ ไม่ยุ่งกับใคร

ตอนเนี่ยกลายเป็น หมู ไปแล้วครับ
ฝากเด็กน้อย ไว้ในออมใจด้วยนะครับ