ออฟฟิตอยู่ใกล้ตลาดโรเล็ก เราก็ได้เจอกับแมวจรที่อาศัยอยู่แถวนั้น เราก็เริ่มซื้ออาหารไปฝากมันทุกๆ จนนี้ก็เกือบจะ 2 ปีแล้ว
มีลุงขายข้าวขาหมู แกก็คอยให้อาหาร ได้พูดคุยแลกเปลี่ยนกับแกตลอด แมวบางตัวที่จับก็มีพี่ใจบุญมารับไปทำหมัน แต่มีตัวนึง นางดุมาก และออกลูกมาถี่ยิบเลย ท้องเสร็จ ลูกโตก็ท้องอีก เราอยู่มา จะ 2 ปีละ เห็นมันออกลูกมา 3 คอกแล้ว เราก็คิดอยากทำหมันให้นาง แต่ดันจับไม่ได้ และในระหว่างนั้น ก็มีอีกตัวคลอดลูก ซึ่งตัวนี้มันติดฮีสตั้งแต่มันยังเด็ก เราเอาไปทำหมันไม่ทัน
ตั้งชื่อให้นางว่า แม่ดำ เรารอจนถึง 2 เดือน พยายามจะจับแม่ที่ดุๆ ไปทำหมันพร้อมกับแม่ดำ แต่ดันจับได้แค่แม่ดำ พร้อมลูกๆ กะว่าจะหาบ้านให้ลูกแมว
และเรื่องราวอันน่าปวดหัวก็เกิดขึ้น
วันศุกร์ ที่ 4 กย 58 จับได้พร้อมลูกๆ เอาขึ้นแท๊กซี่กลับหอ (หอไม่รู้นะจ๊ะ ถ้ารู้ละโดนไล่ออกแน่ๆ) และแล้ว คืนนั้นทั้งคืน ไม่ได้หลับไม่ได้นอน ยันเช้า แมวร้องจ้า คือแม่ดำสนิทกับเรานะ แล้วพอสนิท นางก็ร้องหาไง อยากให้ปล่อยออกจากรง แต่เราปล่อยออกจากกรงไม่ได้ กลัวนางหายไป เลยเอาไว้ในกรงกับลูกๆ นางร้องดังมาก พอมาอยู่กับนางที่หน้ากรง นางดันเงียบ อ้าวเห้ย เอาไงล่ะ จะให้ทำไงเนี้ยะ ไม่ได้หลับไม่ได้นอน ต้องมาอยู่กับนางน่ากรง นึกในใจ ตูจะบ้าาาาาา อยากจะกรี้ดๆๆๆๆ สติแตกมาก เครียดมาก ประสาทกิน ไม่รู้จะทำไง ไม่เคยเลี้ยงแมวจริงจัง ไม่รู้ว่าทำไมมันร้องขนาดนั้น อดทนๆ และเจ้าของหอจะมาซ่อมกระเบื้องด้วย ไปกันใหญ่ อาศัยพี่ที่อยู่ใกล้กัน ฝากเขาไว้ จนถึงเย็นวันเสาร์
คืนนี้คิดอยู่ว่าจะทำไงดี ไม่ให้เขาร้อง และแล้วก็ทำอะไรไม่ได้ นางร้องอยู่ดี อดนอนไปตามระเบียบ
พอเช้าวันอาทิตย์ 7 โมงกว่าจัดการเอานางเข้ากระเป๋าแอบลงจากหอ นาทีนั้น อยากดิ่งจากชั้น 5 ลงไปชั้น 1 เลย กลัวนางร้อง แต่นางยังใจดีกับเรานะ ที่เงียบตลอดทาง ร้านหมอเปิด 9 โมง รอด้วยความเพลีย และหมอก็แจ้งว่า เย็นๆ จะทำหมันให้ เราเลยฝากไว้จนกว่าจะตัดไหม โล่งใจไปหนึ่งเรื่อง
กลับมาห้อง แมวเด็ก 2 ตัวในกรง ก็คิดอีก จะทำไงดีไม่ให้นางร้อง เลยปิดช่องที่จะออกไปข้างนอกได้ทุกจุด ป้องกันการหนี และปล่อยพวกนางออกมาวิ่งเล่นกัน ให้สบายใจ ผ่อนคลาย แต่ด้วยความไม่ชินที่ พวกนางกลัวเราด้วย นางก็พากันปีนมุ้งลวด จะหนีออกจากห้อง และหัวหน้าขบวนการหนี ก็ไปติดกรงเหล็ก โอ๊ยยยยยยย ปวดหัว กว่าจะเอาออกมาได้
ภาพนางมาวันแรก แบ๊วๆ
ต้องเริ่มเรียนรู้การเข้าแมว หาของเล่นไปล่อนาง เอายางมัดผมให้นางเล่น ชอบกันใหญ่ ค่อยเข้าใกล้จับนางบ่อยๆ ทำความรู้จักด้วยการเอาหน้าไปคลอเคลียนาง นางก็วิ่งหนี เข้ามุมตลอด พอจะจับตัวได้ นางนอนนิ่งๆ ตีหน้าเศร้าใส่เลยจ้า ประมาณว่า อย่าจับหนูไปกินเลยนะ 555++ น่ารักดีอะ จนคลอเคลียกันสักครึ่งวัน นางเริ่มหายใจดังเวลาเราลูบ รู้สึกว่าเป็นสัญญาณที่ดี เหมือนจะเริ่มชินมือกันแล้วยังไงไม่รู้แฮ่ะ (เหมือนจะเริ่มตกหลุมรักนิดนึงแล้วนะ)
เริ่มตั้งชื่อให้แล้ว
เจ้าเก่ง แรกนางขู่เก่งมาก กินเก่งมาก และก็หลบเก่ง
น้องดื้อ แรกๆ นางวิ่งหนีตลอด ตัวนี้แระที่ไปติดกรงเหล็ก ดื้อเงียบ ตีหน้าเศร้าเวลาจับตัวได้ แต่พอสนิทๆ กัน นางอ้อนเก่งสุดๆ
นอนกลางวันกัน ไม่ห่างเลย
เด็กๆ ตัวติดกันมาก ขนาดเข้ากระบะทรายไปฉี่ นางยังเข้าด้วยกัน นอนยังนอนทับกัน
แต่งตัวสวย
วันอาทิตย์เล่นกับนางทั้ง 2 อย่างมีความสุข นางเริ่มสนิท เริ่มอ้อนเป็น ตอนแรกว่าจะหาบ้านให้ แต่ตอนนี้อยากเลี้ยงไว้เองซะแล้ว
แต่ความคิดนั้นก็สลายลง เมื่อไปเจอแมวเด็กสีดำอีกตัว
คือตอนเย็น เดินไปกินข้าว ระหว่างเดินไป เจอแมวเด็ก ร้องเสียงแหบๆ น่าสงสารมากๆ ขาดสารอาหาร เป็นหวัดอีก อุ้มกลับห้อง ข้าวปลาไม่ต้องกินมันแล้ว เริ่มคิดแล้วว่าคงต้องหาบ้านให้เจ้า 2 ตัวแรกก่อน ไม่งั้นเราจะแย่ เลี้ยงไม่ไหวแน่ๆ และเจ้า 2 ตัวแรก น่าจะหาบ้านง่ายกว่า
และแล้ว 2 เหมียว นางก็ได้บ้าน เราเริ่มใจหายยังไงไม่รู้ นัดส่งไปบ้านใหม่สิ้นเดือนนี้ แต่ตอนนี้เราก็ยังอยู่ด้วยกัน เล่นกันทุกวัน
ก่อนนอนเจ้าดื้อจะมาร้องแอ๊วๆ อ้อนให้เราเกาคางให้ และเจ้าเก่งก็จะตามมา กลัวไม่ได้คะแนน ตื่นเช้ามาก็โดดข้ามจากโต๊ะทำงานที่นางนอน มาบนเตียง ร้องแอ๊วๆ อ้อนเราแต่เช้า
เฮ้อออออออออ คงจะคิดถึงเจ้า 2 เหมียวแย่
ส่วนเจ้าเหมียวดำ เราตั้งชื่อว่า เจ้านิลนี่ (ยังถ่ายรูปมาไม่ได้) นางก็ร่าเริงสุดติ่ง ดีดสุดๆ ขนาดป่วยนะ นางชอบดีดเด้งอยู่ในกรง อยากออกมาใจจะขาด น่าสงสารมากจะจับทีนึง ก็ต้องล้างมือทีนึง กลัวเจ้า 2 เหมียวติดหวัด ร้องเสียงแหบๆ เรียกร้องความสนใจ ตอนนี้ใกล้หายหวัดแล้ว หวังว่าจะออกมาเล่นกับพี่ๆ ก่อนส่งพี่ๆ ไปบ้านใหม่นะนิลนี่
การดูแลแมวจรผู้เคยมีอิสระและแมวป่วยผู้ร่าเริงในเวลาเดียวกันเนี้ย ยังกะมีลูกอ่อนเลย แต่ก็มีความสุขดี
ยิ่งใกล้วันนัดส่งตัว ก็ยิ่งใจหาย
เมื่อเอาเหมียวมาดูแล รอหาบ้าน เรื่องไม่น่าเชื่อก็เกิดขึ้น
มีลุงขายข้าวขาหมู แกก็คอยให้อาหาร ได้พูดคุยแลกเปลี่ยนกับแกตลอด แมวบางตัวที่จับก็มีพี่ใจบุญมารับไปทำหมัน แต่มีตัวนึง นางดุมาก และออกลูกมาถี่ยิบเลย ท้องเสร็จ ลูกโตก็ท้องอีก เราอยู่มา จะ 2 ปีละ เห็นมันออกลูกมา 3 คอกแล้ว เราก็คิดอยากทำหมันให้นาง แต่ดันจับไม่ได้ และในระหว่างนั้น ก็มีอีกตัวคลอดลูก ซึ่งตัวนี้มันติดฮีสตั้งแต่มันยังเด็ก เราเอาไปทำหมันไม่ทัน
ตั้งชื่อให้นางว่า แม่ดำ เรารอจนถึง 2 เดือน พยายามจะจับแม่ที่ดุๆ ไปทำหมันพร้อมกับแม่ดำ แต่ดันจับได้แค่แม่ดำ พร้อมลูกๆ กะว่าจะหาบ้านให้ลูกแมว
และเรื่องราวอันน่าปวดหัวก็เกิดขึ้น
วันศุกร์ ที่ 4 กย 58 จับได้พร้อมลูกๆ เอาขึ้นแท๊กซี่กลับหอ (หอไม่รู้นะจ๊ะ ถ้ารู้ละโดนไล่ออกแน่ๆ) และแล้ว คืนนั้นทั้งคืน ไม่ได้หลับไม่ได้นอน ยันเช้า แมวร้องจ้า คือแม่ดำสนิทกับเรานะ แล้วพอสนิท นางก็ร้องหาไง อยากให้ปล่อยออกจากรง แต่เราปล่อยออกจากกรงไม่ได้ กลัวนางหายไป เลยเอาไว้ในกรงกับลูกๆ นางร้องดังมาก พอมาอยู่กับนางที่หน้ากรง นางดันเงียบ อ้าวเห้ย เอาไงล่ะ จะให้ทำไงเนี้ยะ ไม่ได้หลับไม่ได้นอน ต้องมาอยู่กับนางน่ากรง นึกในใจ ตูจะบ้าาาาาา อยากจะกรี้ดๆๆๆๆ สติแตกมาก เครียดมาก ประสาทกิน ไม่รู้จะทำไง ไม่เคยเลี้ยงแมวจริงจัง ไม่รู้ว่าทำไมมันร้องขนาดนั้น อดทนๆ และเจ้าของหอจะมาซ่อมกระเบื้องด้วย ไปกันใหญ่ อาศัยพี่ที่อยู่ใกล้กัน ฝากเขาไว้ จนถึงเย็นวันเสาร์
คืนนี้คิดอยู่ว่าจะทำไงดี ไม่ให้เขาร้อง และแล้วก็ทำอะไรไม่ได้ นางร้องอยู่ดี อดนอนไปตามระเบียบ
พอเช้าวันอาทิตย์ 7 โมงกว่าจัดการเอานางเข้ากระเป๋าแอบลงจากหอ นาทีนั้น อยากดิ่งจากชั้น 5 ลงไปชั้น 1 เลย กลัวนางร้อง แต่นางยังใจดีกับเรานะ ที่เงียบตลอดทาง ร้านหมอเปิด 9 โมง รอด้วยความเพลีย และหมอก็แจ้งว่า เย็นๆ จะทำหมันให้ เราเลยฝากไว้จนกว่าจะตัดไหม โล่งใจไปหนึ่งเรื่อง
กลับมาห้อง แมวเด็ก 2 ตัวในกรง ก็คิดอีก จะทำไงดีไม่ให้นางร้อง เลยปิดช่องที่จะออกไปข้างนอกได้ทุกจุด ป้องกันการหนี และปล่อยพวกนางออกมาวิ่งเล่นกัน ให้สบายใจ ผ่อนคลาย แต่ด้วยความไม่ชินที่ พวกนางกลัวเราด้วย นางก็พากันปีนมุ้งลวด จะหนีออกจากห้อง และหัวหน้าขบวนการหนี ก็ไปติดกรงเหล็ก โอ๊ยยยยยยย ปวดหัว กว่าจะเอาออกมาได้
ภาพนางมาวันแรก แบ๊วๆ
ต้องเริ่มเรียนรู้การเข้าแมว หาของเล่นไปล่อนาง เอายางมัดผมให้นางเล่น ชอบกันใหญ่ ค่อยเข้าใกล้จับนางบ่อยๆ ทำความรู้จักด้วยการเอาหน้าไปคลอเคลียนาง นางก็วิ่งหนี เข้ามุมตลอด พอจะจับตัวได้ นางนอนนิ่งๆ ตีหน้าเศร้าใส่เลยจ้า ประมาณว่า อย่าจับหนูไปกินเลยนะ 555++ น่ารักดีอะ จนคลอเคลียกันสักครึ่งวัน นางเริ่มหายใจดังเวลาเราลูบ รู้สึกว่าเป็นสัญญาณที่ดี เหมือนจะเริ่มชินมือกันแล้วยังไงไม่รู้แฮ่ะ (เหมือนจะเริ่มตกหลุมรักนิดนึงแล้วนะ)
เริ่มตั้งชื่อให้แล้ว
เจ้าเก่ง แรกนางขู่เก่งมาก กินเก่งมาก และก็หลบเก่ง
น้องดื้อ แรกๆ นางวิ่งหนีตลอด ตัวนี้แระที่ไปติดกรงเหล็ก ดื้อเงียบ ตีหน้าเศร้าเวลาจับตัวได้ แต่พอสนิทๆ กัน นางอ้อนเก่งสุดๆ
นอนกลางวันกัน ไม่ห่างเลย
เด็กๆ ตัวติดกันมาก ขนาดเข้ากระบะทรายไปฉี่ นางยังเข้าด้วยกัน นอนยังนอนทับกัน
แต่งตัวสวย
วันอาทิตย์เล่นกับนางทั้ง 2 อย่างมีความสุข นางเริ่มสนิท เริ่มอ้อนเป็น ตอนแรกว่าจะหาบ้านให้ แต่ตอนนี้อยากเลี้ยงไว้เองซะแล้ว
แต่ความคิดนั้นก็สลายลง เมื่อไปเจอแมวเด็กสีดำอีกตัว
คือตอนเย็น เดินไปกินข้าว ระหว่างเดินไป เจอแมวเด็ก ร้องเสียงแหบๆ น่าสงสารมากๆ ขาดสารอาหาร เป็นหวัดอีก อุ้มกลับห้อง ข้าวปลาไม่ต้องกินมันแล้ว เริ่มคิดแล้วว่าคงต้องหาบ้านให้เจ้า 2 ตัวแรกก่อน ไม่งั้นเราจะแย่ เลี้ยงไม่ไหวแน่ๆ และเจ้า 2 ตัวแรก น่าจะหาบ้านง่ายกว่า
และแล้ว 2 เหมียว นางก็ได้บ้าน เราเริ่มใจหายยังไงไม่รู้ นัดส่งไปบ้านใหม่สิ้นเดือนนี้ แต่ตอนนี้เราก็ยังอยู่ด้วยกัน เล่นกันทุกวัน
ก่อนนอนเจ้าดื้อจะมาร้องแอ๊วๆ อ้อนให้เราเกาคางให้ และเจ้าเก่งก็จะตามมา กลัวไม่ได้คะแนน ตื่นเช้ามาก็โดดข้ามจากโต๊ะทำงานที่นางนอน มาบนเตียง ร้องแอ๊วๆ อ้อนเราแต่เช้า
เฮ้อออออออออ คงจะคิดถึงเจ้า 2 เหมียวแย่
ส่วนเจ้าเหมียวดำ เราตั้งชื่อว่า เจ้านิลนี่ (ยังถ่ายรูปมาไม่ได้) นางก็ร่าเริงสุดติ่ง ดีดสุดๆ ขนาดป่วยนะ นางชอบดีดเด้งอยู่ในกรง อยากออกมาใจจะขาด น่าสงสารมากจะจับทีนึง ก็ต้องล้างมือทีนึง กลัวเจ้า 2 เหมียวติดหวัด ร้องเสียงแหบๆ เรียกร้องความสนใจ ตอนนี้ใกล้หายหวัดแล้ว หวังว่าจะออกมาเล่นกับพี่ๆ ก่อนส่งพี่ๆ ไปบ้านใหม่นะนิลนี่
การดูแลแมวจรผู้เคยมีอิสระและแมวป่วยผู้ร่าเริงในเวลาเดียวกันเนี้ย ยังกะมีลูกอ่อนเลย แต่ก็มีความสุขดี
ยิ่งใกล้วันนัดส่งตัว ก็ยิ่งใจหาย