สะเก็ดเงิน โรคผิวหนังเรื้อรัง....โรคร้ายที่ทำลายสุขภาพจิตไม่ใช่สุขภาพกาย คุณหมอที่ผมไปตรวจแล้ววินิจฉัยกล่าว มันก็จริงอย่างที่ว่าแหละครับ

      ผมเองยังอายุแค่ 22 ปี เป็นภูมิแพ้ฝุ่นกับอากาศ .... แต่สะเก็ดเงินตอนนี้ลามไปที่ต้นแขนและขาทั้ง2ข้าง ตามรอยร่มผ้าเลยครับ ชุดนักศึกษานั่นแหละ ... ไม่ค่อยได้โดนแดดเพราะเรียนทั้งวัน นอนน้อย สอบตลอด ... เป็นมาจะปีนึงแล้วครับ อีกทั้งผมเรียนสายวิทยาศาสตร์สุขภาพ ต้องเจอคนไข้ ต้องทำคนไข้ ดังนั้นการรักษาความน่าเชื่อถือของคนไข้ที่มีต่อเราต้องยอมหน่อยครับ คือผมต้องใส่กางเกงขายาวตลอด(เวลาไปนอกบ้าน นอกเวลางาน) ซึ่งปกติเป็นคนชอบใส่กางเกงขาสั้น ขาสามส่วน เพราะคนภายนอกที่ไม่มีความรู้ ความเข้าใจจะคิดว่ามันคือ โรคติดต่อ

     แล้วก็จริงอยากที่หมอว่าครับ ตอนนั้นที่ลำยองฟีเว่อร์ เพื่อนๆที่เห็นก็อ้าว เป็นแบบลำยองหรอ เป็นซิฟิลิส หรอ เป็น เอดส์ หรอ ........ มันทำให้ผมเครียดมากครับ การที่จะอธิบายคนกลุ่มหนึ่งให้เข้าใจ ผมเลยสลัดผ้าใส่กางเกงขายาวเลย ไม่ชิน แต่ต้องทำยันถึงทุกวันนี้ ไปตลาดใส่กางเกงยีนส์ แบบนี้ มันทรมานด้านจิตใจมากครับ คิดมาก เครียด บางทีซึมเศร้า คนที่มาจีบก็ปฏิเสธไปหมด จนบางทีต้องจำใจบอกเขาของเป็นแค่เพื่อนพอ เพราะกลัวเขาจะผิดหวังว่า อ้าว เป็นสะเก็ดเงิน รังเกียจ อะไรประมาณนี้ ทั้งๆที่เขาก็บอกไม่เป็นไร เขาเข้าใจ ...

     จนตอนนี้ปิดเทอม ผมตัดสินใจหยุดใช้ยาสเตียรอยด์แล้วครับ เพราะมันทำให้ผิวหนังรอบข้างนั้นบางด้วย สังเกตว่าด่างๆเงาๆ ผมอาศัยทางโลฃั่นอย่างเดียว แต่ก็นะครับ ใส่ขายาวออกจากบ้านอย่างเดิม....

***หันไปทางไหนหาคนที่เข้าใจ และคนที่เป็นเหมือนกันไม่ค่อยเจอครับ เพราะกลัวคนอื่นรังเกียจ เลยลองหาสังคมในเว็บพันทิพนี่แหละครับ ลองมาคุยแลกเปลั่ยนประสบการณ์กัน ว่ามีอะไรดีขึ้น รักษาที่ไหนวิธีไหน เพื่อช่วยเหลือเพื่อนที่เป็นสะเก็ดเงินเหมือนกัน ให้รู้ว่าอย่างน้อยก็ไม่ได้มีเราแค่คนเดียว เยี่ยวยากาย เยี่ยวยาจิตใจไปพร้อมๆกัน และหายไปด้วยกัน ... เพราะ พวกเราไม่ใช่ผู้ป่วย เราไม่ได้ป่วย


ขอบคุณครับ (: