600 บาทคุณซื้ออะไรได้บ้างครับ อาหาร มื้อนึง หนังสือนิยาย จ่ายค่ามือถือ หรืออะไร?
ผมทำงานอยู่ที่ รพ. ชุมชนแห่งหนึ่ง วันนี้มีญาติคนไข้มาขอใบส่งตัวเพื่อไปรับการรักษาที่ รพ.จังหวัด แต่ผมไม่ให้ครับ
หญิงวัยกลางคนคนหนึ่งเข้ามาพบผมเพราะต้องการใบส่งตัวให้ลูกสาวเพื่อไปผ่าฟันคุดที่ รพ.จังหวัด ผมจึงถามไปว่าแล้วคนไข้อยู่ไหน วันนี้ทำไมไม่มาขอเอง เพราะโดยปกติแล้วการจะส่งตัวคนไข้นั้นจะต้องเป็นรายที่เกินกำลังที่เราจะทำได้จริงๆ (แต่นี่ผมยังไม่ได้เห็นคนไข้เลยนะ คุณจะให้ผมส่งตัวไปได้ยังไง) หญิงผู้นั้นจึงตอบผมว่าลูกสาวเธอต้องทำงานอยู่หน้าห้าง ลูกสาวเธอรับจ้างขายกระเป๋าอยู่หน้าห้างแห่งหนึ่งในตัวจังหวัด ค่าจ้างได้วันละ
300 บาท ลางานก็ไม่ได้ ไม่มีวันหยุดเลย ผมจึงถามกลับไปว่า แล้วไปทำฟันที่ รพ. จังหวัดได้ยังไง ลาไม่ได้นี่นา คุณแม่จึงตอบว่าถ้าเป็นที่นั่นมันใกล้ ขอนายออกไปซักสองชั่วโมงก็ยังพอได้ แต่ถ้าจะให้ลามาทั้งวันไม่ได้
ผมยังคงยืนยันที่จะพบตัวคนไข้ก่อนที่จะให้ใบส่งตัว ...คุณแม่เล่าต่อว่า ลูกสาวบอกว่าไปตรวจที่ รพ.จังหวัดมา หมอที่นั่นให้มาขอใบส่งตัวที่นี่ จะได้ไม่ต้องเสียเงินค่ารักษา
600 บาท ผมก็ตอบกลับไปว่าระบบส่งต่อมันคือการส่งคนไข้ไปรักษาที่อื่น ซึ่ง รพ.ของผมจะต้องตามไปจ่ายเงินให้นะ (ตอนนี้ รพ.ผมติดปัญหาการเงินระดับ 7 ซึ่งก็คือการขาดเงินมาดำเนินการ รพ. ซึ่งเป็นระดับสูงสุด ต้องช่วย รพ ประหยัดให้มากที่สุด) ผมต้องดูคนไข้ก่อน ถ้าที่นี่ทำได้ก็จะรักษาให้เลย ไม่ต้องไปรักษาที่ รพ จังหวัด
คุณแม่ยังยืนยันที่จะขอใบส่งตัว เธอเล่าต่อว่า ลูกสาวมีอาการเหงือกบวมอักเสบลามไปทั้งหน้าเลย กลัวมันจะใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ (ผมเริ่มตกใจว่ามันรุนแรงขนาดนั้นเลยนะเนี่ย คงจะต้องส่งไปจริงๆละ) ผมจึงขอโทรตรวจสอบแพทย์เจ้าของคนไข้ที่ รพ จังหวัดถึงประวัติคนไข้คนนี้ และความจำเป็นเร่งด่วนในการรักษา คุณหมอที่นั่นตอบว่า คนไข้มีเหงือกอักเสบบริเวณฟันคุดเล็กน้อย ในเรื่องความเร่งด่วนนั้นไม่มาก สามารถรอทำที่ รพ ชุมชนได้
อ้าวละยังไง คุณแม่กับคุณหมอให้ข้อมูลมาไม่ตรงกัน ผมกลับไปคุยกับเธออีกครั้ง ว่าได้ปรึกษาหมอคนที่ตรวจแล้ว หมอบอกว่าทำที่นี่ได้ ไม่เร่งด่วน และถ้าเป็นอย่างนี้ ผมก็ขอที่จะไม่ให้ใบส่งตัวนะครับ เพราะเหตุผลที่จะส่งตัวไปนั้นไม่มี... คุณแม่ก็ยิ่งขอร้องให้ผมออกใบส่งตัวให้ ผมเห็นใจมากครับ แต่ผมไม่มีเหตุที่จะต้องส่งไปจริงๆ ผมให้คุณแม่ช่วยคิดเหตุผลที่จะส่งไป เธอคิดไม่ออก ...ผมก็คิดไม่ออก เพราะยังไม่เห็นคนไข้เลย
สุดท้ายเธอยอมที่จะไม่เอาใบส่งตัว ใบหน้าของเธอมีแต่ความสิ้นหวัง (ส่วนผมสงสารมาก แต่ไม่รู้จะทำยังไง) เธอเปรยออกมาว่า
ก็อยากมีตังเหมือนกันนะ ก็อยากมีตังเหมือนกันนะ ประโยคสั้นๆ ที่แทงใจผมเป็นอย่างยิ่ง ผมต้องทำอย่างไร ระหว่างความถูกต้องกับความถูกใจ
ผมทำผิดไหมที่ไม่ให้เธอ ถ้าตอบตามกฎแล้วผมไม่ผิด แต่ถ้าตอบตามความรู้สึกผมแล้วผมผิดเต็มๆ ผมควรจะเขียนให้เธอไป แค่ลายเซ็นต์ไม่กี่ตัวก็ทำให้เธอมีเงินที่เธอใช้เวลาหามาทั้งสองวันเก็บไว้ใช้ยามจำเป็นได้ แค่นั้นก็ทำให้คุณแม่ไม่ต้องเสียเวลามาขอใบส่งตัวและค่าเดินทางมาที่นี่ ...แล้วก็ไม่ได้
แล้วผมต้องทำยังไงล่ะ อย่างไหนคือความถูกต้อง?!?
คุณคิดว่ายังไงครับ เงิน
600 บาทของคุณมีค่าแค่ไหน?
เงิน 600 บาทของคุณมีค่าแค่ไหน
ผมทำงานอยู่ที่ รพ. ชุมชนแห่งหนึ่ง วันนี้มีญาติคนไข้มาขอใบส่งตัวเพื่อไปรับการรักษาที่ รพ.จังหวัด แต่ผมไม่ให้ครับ
หญิงวัยกลางคนคนหนึ่งเข้ามาพบผมเพราะต้องการใบส่งตัวให้ลูกสาวเพื่อไปผ่าฟันคุดที่ รพ.จังหวัด ผมจึงถามไปว่าแล้วคนไข้อยู่ไหน วันนี้ทำไมไม่มาขอเอง เพราะโดยปกติแล้วการจะส่งตัวคนไข้นั้นจะต้องเป็นรายที่เกินกำลังที่เราจะทำได้จริงๆ (แต่นี่ผมยังไม่ได้เห็นคนไข้เลยนะ คุณจะให้ผมส่งตัวไปได้ยังไง) หญิงผู้นั้นจึงตอบผมว่าลูกสาวเธอต้องทำงานอยู่หน้าห้าง ลูกสาวเธอรับจ้างขายกระเป๋าอยู่หน้าห้างแห่งหนึ่งในตัวจังหวัด ค่าจ้างได้วันละ 300 บาท ลางานก็ไม่ได้ ไม่มีวันหยุดเลย ผมจึงถามกลับไปว่า แล้วไปทำฟันที่ รพ. จังหวัดได้ยังไง ลาไม่ได้นี่นา คุณแม่จึงตอบว่าถ้าเป็นที่นั่นมันใกล้ ขอนายออกไปซักสองชั่วโมงก็ยังพอได้ แต่ถ้าจะให้ลามาทั้งวันไม่ได้
ผมยังคงยืนยันที่จะพบตัวคนไข้ก่อนที่จะให้ใบส่งตัว ...คุณแม่เล่าต่อว่า ลูกสาวบอกว่าไปตรวจที่ รพ.จังหวัดมา หมอที่นั่นให้มาขอใบส่งตัวที่นี่ จะได้ไม่ต้องเสียเงินค่ารักษา 600 บาท ผมก็ตอบกลับไปว่าระบบส่งต่อมันคือการส่งคนไข้ไปรักษาที่อื่น ซึ่ง รพ.ของผมจะต้องตามไปจ่ายเงินให้นะ (ตอนนี้ รพ.ผมติดปัญหาการเงินระดับ 7 ซึ่งก็คือการขาดเงินมาดำเนินการ รพ. ซึ่งเป็นระดับสูงสุด ต้องช่วย รพ ประหยัดให้มากที่สุด) ผมต้องดูคนไข้ก่อน ถ้าที่นี่ทำได้ก็จะรักษาให้เลย ไม่ต้องไปรักษาที่ รพ จังหวัด
คุณแม่ยังยืนยันที่จะขอใบส่งตัว เธอเล่าต่อว่า ลูกสาวมีอาการเหงือกบวมอักเสบลามไปทั้งหน้าเลย กลัวมันจะใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ (ผมเริ่มตกใจว่ามันรุนแรงขนาดนั้นเลยนะเนี่ย คงจะต้องส่งไปจริงๆละ) ผมจึงขอโทรตรวจสอบแพทย์เจ้าของคนไข้ที่ รพ จังหวัดถึงประวัติคนไข้คนนี้ และความจำเป็นเร่งด่วนในการรักษา คุณหมอที่นั่นตอบว่า คนไข้มีเหงือกอักเสบบริเวณฟันคุดเล็กน้อย ในเรื่องความเร่งด่วนนั้นไม่มาก สามารถรอทำที่ รพ ชุมชนได้
อ้าวละยังไง คุณแม่กับคุณหมอให้ข้อมูลมาไม่ตรงกัน ผมกลับไปคุยกับเธออีกครั้ง ว่าได้ปรึกษาหมอคนที่ตรวจแล้ว หมอบอกว่าทำที่นี่ได้ ไม่เร่งด่วน และถ้าเป็นอย่างนี้ ผมก็ขอที่จะไม่ให้ใบส่งตัวนะครับ เพราะเหตุผลที่จะส่งตัวไปนั้นไม่มี... คุณแม่ก็ยิ่งขอร้องให้ผมออกใบส่งตัวให้ ผมเห็นใจมากครับ แต่ผมไม่มีเหตุที่จะต้องส่งไปจริงๆ ผมให้คุณแม่ช่วยคิดเหตุผลที่จะส่งไป เธอคิดไม่ออก ...ผมก็คิดไม่ออก เพราะยังไม่เห็นคนไข้เลย
สุดท้ายเธอยอมที่จะไม่เอาใบส่งตัว ใบหน้าของเธอมีแต่ความสิ้นหวัง (ส่วนผมสงสารมาก แต่ไม่รู้จะทำยังไง) เธอเปรยออกมาว่า ก็อยากมีตังเหมือนกันนะ ก็อยากมีตังเหมือนกันนะ ประโยคสั้นๆ ที่แทงใจผมเป็นอย่างยิ่ง ผมต้องทำอย่างไร ระหว่างความถูกต้องกับความถูกใจ
ผมทำผิดไหมที่ไม่ให้เธอ ถ้าตอบตามกฎแล้วผมไม่ผิด แต่ถ้าตอบตามความรู้สึกผมแล้วผมผิดเต็มๆ ผมควรจะเขียนให้เธอไป แค่ลายเซ็นต์ไม่กี่ตัวก็ทำให้เธอมีเงินที่เธอใช้เวลาหามาทั้งสองวันเก็บไว้ใช้ยามจำเป็นได้ แค่นั้นก็ทำให้คุณแม่ไม่ต้องเสียเวลามาขอใบส่งตัวและค่าเดินทางมาที่นี่ ...แล้วก็ไม่ได้
แล้วผมต้องทำยังไงล่ะ อย่างไหนคือความถูกต้อง?!?
คุณคิดว่ายังไงครับ เงิน 600 บาทของคุณมีค่าแค่ไหน?