ใครที่สนใจผู้ชายเกาหลีอยู่ หรือ อยากมีแฟนเป็นคนเกาหลี หรือ กำลังชอบ หรือ กำลังโดนผู้ชายเกาหลีจีบอยู่ หรือกำลังคบอยู่
อยากให้อ่านเรื่องของเราซักนิดค่ะ เผื่อไว้ว่าถ้าเจอแล้ว อยากให้ลองพิจราณาคิดให้ดีๆก่อนค่ะ จะได้ไม่เจ็บเหมือนเรา...TT TT
เราเจ็บมาก..แฟนคนแรก
สดๆร้อนๆเลยค่ะ พึ่งจะเลิกกันเมื่อ เดือนธันวาปีที่แล้วตอนนี้ยังรู้สึกยังไม่ลืมหรอกนะ...
ผู้ชายคนนี้ เขาคือแฟนคนแรก พึ่งจะมามีนี่แหละ...ตอนอายุ 25 ปี
เข้าเรื่องเลยล่ะกัน ย้อนกลับไปเมื่อ 2 ปีที่แล้ว
หลังจากเรียนจบมหาลัย ที่ไทย ตั้งใจจะไปเรียนต่อโทที่ญี่ปุ่น แต่ก็ต้องไปเรียนภาษาก่อน 1 ปี แล้วค่อยสอบตรงเข้ามหาลัย
ช่วงที่เรียนภาษาก็ได้เจอกับผู้ชายเกาหลีคนหนึ่ง มันชื่อไอ้ Hong (เรียกนามสกุลโคตรเหง้ามันเลย หื๊ยยยยยย)
เขาก็เรียนภาษาเหมือนกันค่ะ หน้าตาดีใช้ได้ หล่อ สูงมากประมาณ 185 ได้ ประเด็นคือ เราไปชอบเขาก่อนนี้แหละ แต่ไม่จีบนะ แบบชอบแอบมองเอาพอให้หัวใจกรุ๊มกริ๊ม ประมาณนั้นอ่ะ ไม่ได้เรียนห้องเดียวกันนะคะ เรียนคนละคลาส(คนละระดับกัน) อ่ะลืมบอก เราเรียนภาษาที่มหาลัยแห่งหนึ่งในโตเกียวค่ะ ตอนนั้นคือชอบแบบแอบมองเฉยๆ จริงตัวเขาเองก็มีคนแอบชอบแอบกรี๊ดด้วยค่ะ ก็นักเรียนในห้องเรานี่แหละ เลยแอบรู้ชื่อมัน บอกตรงๆเลย ชอบ เพราะมันหล่อ !!!! .... (แต่ไม่จีบนะ ) หน้าตาแนวๆพระรอง Love Rain
จริงๆ นายฮงคนเนี่ยะ ก็ไม่ได้รู้จักเราหรอนะคะ เนื่องจากว่าเรียนคนละห้องกัน แต่......
บังเอิญว่าแชร์เมท (เรียกกว่าเพื่อนร่วมบ้านประมาณนั้น) เป็นคนเกาหลี แล้วย่านที่เราอยู่เนี่ยะก็ย่าน korean town พอดีค่ะ (ชินโอคุโบ) เลยทำในบ้านเราเนี่ยะ มีคนเกาหลีอยู่ 6 คน (บ้านเราอยู่กัน 9 คน เกาหลี6 ไทย1 ไต้หวัน1 ฝรั่งเศส1) นาง 2 ใน 6 นี่ก็รู้จักกับเขาพอดี...
เรื่องมีอยู่ว่า ปกติเราเรียนเสร็จบ่ายโมง กลับมาบ้าน นอน นอนแล้วก็ ไปทำไบต์โตะ (งานพาร์ทไทม์) ที่ร้านอาหารไทยตอน 4 โมง เลิกงานประมาณ 5 ทุ่ม แบบนี้อยู่ทุกวัน เราทำเพราะจะได้มีเงินไปจ่ายค่าบ้าน ค่ากิน (ไม่อยากขอเงินพ่อแม่ ) มันแบบว่าเหนื่อยอ่ะ แล้วก็ไม่ค่อยมีเวลาให้ตัวเองเลย
ก็ต้องขอบคุณความขี้เกียจของตัวเองนะ เพราะทำงานมาทั้งเทอมนี้ก็ไม่ได้ไปเที่ยวไหนเล๊ยยยยยในญี่ปุ่น หรือแม้แต่โตเกียว ก็ทำงานงกๆๆๆๆ พอเก็บเงินได้ก้อนหนึ่งค่ะ ก็ลาออกค่ะ เหนื่อยค่ะ เรียนอย่างเดียวก่อน เงินที่เก็บได้ก็เก็บเอาไว้ใช้ และก็ไปเที่ยวบ้าง ช่วงนั้นก็ เรียนเสร้จก็กลับมาบ้านค่ะ และวันนั้นเองค่ะ ที่ทำให้รู้ว่า " โลกกลม " มีอยู่จริงค่ะ อีพวกเกาหลีในบ้านค่ะ นัดเพื่อนเกาหลีของพวกมัน มา Home Party ที่บ้าน มันนัด ผช เกาหลี มาที่บ้านค่ะ ด้วยความที่พวกมันชวนให้มากินด้วย ก็เลยแบบว่า ก็ลงไปกินซี่ค่า ผช มาบ้านค่ะ ก็แบบ แฮร่ะๆ จะช้าอยู่ใย มากัน 4 คนด้วย พอลงไปเท่านั้นแหละ ถึงกับสะดุ้ง เห้ยยยยยยย!! หนึ่งใน 4 นี่มีเขาด้วยไงคะ แล้วนางเกาหลีพวกนั้นก็แนะนำ ผช เกาหลีให้พวกเราในบ้านนั่นแหละค่ะ น่าแปลกคือเขาจำหน้าเราได้ แถมยังถามอยู่เราอยู่หอ B ใช่ไหม? เราก็แอบบกรี๊ดอยู่ในใจว่าเลยเห็นเราด้วยเหรอ? สรุปว่าเอ่อๆๆ คุยๆกันกินกันไป
จบวันนั้นนางเกาหลีพวกนั้นก็ตื่นเต้นกันใหญ่ โลกกลมจังเลย.... เรียนที่เดียวกันด้วย...คาดว่าอีนังพวกนี้น่าจะ 2 ใน 6 น่าจะชอบเขาด้วยเหมือนกัน นางบอกว่านายฮงนี่เรียนโรงเรียนเดียวกันตอนมัธยม นางก็ปลื้มเหมือนกัน (ว่าแล้ว ดูจากกริยานาง ) สมัยเรียนนี่ก็สาวๆก็ชอบเพราะบ้านนางรวย ประมาณนั้นแหละ ไอ้เราก็ อุ๊ยยย ตายแล้ว ตาฉันก็ถึงเหมือนกันนะนี่ เจอคนหล่อ รวย เลยถามนางพวกนั้นว่า นายฮงนี่มีแฟนรึยัง? ถามแบบไม่ได้คิดอะไรเลยจริงๆนะ (ย้ำว่าถามเฉยๆ) นางบอก ไม่รู้ ไม่เห็นจะมีนะ เดี่ยวไปถามดีกว่า.... เท่านั้นแหละ!!!! ไม่นึกว่ามันจะทำแบบนี้!!!!
ช่วงปิดเทอม มีอยุ่วันหนึ่งนางคนเกาหลี 2 ใน 6 คนนั้นค่ะ ชวนเราไปกินข้าวด้วยกันที่ชิโอคุโบะ ปกติไม่เคยชวนนะ นางนัดเราให้ไปที่ร้านอาหารเกาหลี ตอนแรกที่มันชวนนี้นึกแปลกใจ นางชวนไปกินข้าวด้วย ? ด้วยความที่อิฉันเป็นคนอะไรก็ได้ ก็เลยไปสิคะ ปรากฏว่าไปที่ร้าน ตกใจมากกกก เห้ยยยยยย ทำไมเขามาด้วย แอร๊ยยยย >< ไหนว่ามีกันแค่ 3 คน??
พอไปถึงก็นั้นแหละ แปลกๆ ตั้งแต่นั่งลงแล้ว ทำไมเขามันมองหน้าเราแบบแปลกๆ นั่งนิ่งๆ ไม่ยิ่มห่าไรเลย.. คือมันพูดเกาหลีกันนะ ซึ่งเราก็ฟังไม่รู้เรื่องนะ สังเกตุา เขานี่มองหน้าเราแปลกไปจริงๆ จะกิน จะหยิบช้อน จะกินน้ำ มันมองเรานะ...เราก็แบบ มองห่าไรเนี่ยะ ไม่ได้เขินนะ แต่รู้สึกผิดยังไงไม่รู้ ..เซ้นส์มันบอก เขามองเรา แล้วก็อยู่ดีๆก็พูดขึ้นมาเลย " คุณชอบผมเหรอ? "
ไอ้เราก็แบบ....หน้าเหวอ....หันไปมองนางเกา 2 คน นาง ทั้ง 2 ก็เหวอไม่แพ้กันนะ
เขาก็ถามว่า " เห็นคุณถามว่าผมมีแฟนรึยัง ? " "คิดอะไรกับผมรึเปล่า? "
ไอ้เราก็แบบ โอ่ยยยยยย ถามเฉยๆๆๆ ไม่ได้คิดจะอะไรนะเว้ย ก็เลยตอบไปแบบ " เห้ย ถามเฉยๆค่ะ ไม่ได้คิดอะไรจริงๆ "
เขาบอกเราไม่เชื่อ ถ้าถามก็ต้องหมายความว่าคิดอะไรสิ แถมย้อนกลับมาว่า " ผมชอบคนสวยๆ แต่นี่คุณไม่ใช่คนสวยนะ คุณรู้ไหม?
ค่ะ!! ไม่สวยก็ไม่สวย จะย้ำทำไม เราก็ย้อนกลับไป ว่า " ก็รู้ตัวว่าไม่สวยค่ะ ก็ไม่ได้คิดอะไรจริงๆ ถ้าถามนี่หมายความว่าต้องอยากได้เป็นแฟนเหรอ? อีนางเกาหลีนางหนึ่งก็พูดแทรกขึ้นมาว่า " ก็เห็นถามก็นึกว่าเธอชอบ " (ค่าาาาาาาาา งงงเข้าใจไหมว่าถามเฉยๆๆน่ะๆๆๆๆๆ )
เลยย้อนไปว่า "ไหนบอกว่ามากินข้าวกัน 3 คน ไม่เห็นบอกว่าคนนี้ก็มา?"
นางก็บอกว่ากลับไปบ้านค่อยว่ากัน....มื้อนั้นก็งืดไปค่ะ แบบว่า ก้มหน้าก้มตากินไป...
กลับไปบ้านนางสารภาพค่ะว่า อยากไปกินข้าวกับนายฮง แต่ไม่รู้จะอ้างใคร ก็เลยไปบอกเขาค่ะ ว่ามีคนอยากรู้จัก ซึ่งก็คือเรา...
คือแบบว่า อะไรวะ เราก็ชอบคนนะ แต่มาโดนว่าตรงๆว่าไม่สวยนี่ คือเราก็แบบเสียความรุ้สึกเลย กลายเป็นว่าไม่ชอบแล้ว ไม่อยากคุยแล้ว
* ยังไม่จบค่ะ อันนี้คือเริ่มต้นเดี่ยวมาเล่าต่อ ...
แฟนคนแรกในชีวิต เป็นคนเกาหลี โดนบอกเลิก ชีวิตยังกับซีรีย์เกาหลี จบแบบเจ็บๆ
อยากให้อ่านเรื่องของเราซักนิดค่ะ เผื่อไว้ว่าถ้าเจอแล้ว อยากให้ลองพิจราณาคิดให้ดีๆก่อนค่ะ จะได้ไม่เจ็บเหมือนเรา...TT TT
เราเจ็บมาก..แฟนคนแรก
สดๆร้อนๆเลยค่ะ พึ่งจะเลิกกันเมื่อ เดือนธันวาปีที่แล้วตอนนี้ยังรู้สึกยังไม่ลืมหรอกนะ...
ผู้ชายคนนี้ เขาคือแฟนคนแรก พึ่งจะมามีนี่แหละ...ตอนอายุ 25 ปี
เข้าเรื่องเลยล่ะกัน ย้อนกลับไปเมื่อ 2 ปีที่แล้ว
หลังจากเรียนจบมหาลัย ที่ไทย ตั้งใจจะไปเรียนต่อโทที่ญี่ปุ่น แต่ก็ต้องไปเรียนภาษาก่อน 1 ปี แล้วค่อยสอบตรงเข้ามหาลัย
ช่วงที่เรียนภาษาก็ได้เจอกับผู้ชายเกาหลีคนหนึ่ง มันชื่อไอ้ Hong (เรียกนามสกุลโคตรเหง้ามันเลย หื๊ยยยยยย)
เขาก็เรียนภาษาเหมือนกันค่ะ หน้าตาดีใช้ได้ หล่อ สูงมากประมาณ 185 ได้ ประเด็นคือ เราไปชอบเขาก่อนนี้แหละ แต่ไม่จีบนะ แบบชอบแอบมองเอาพอให้หัวใจกรุ๊มกริ๊ม ประมาณนั้นอ่ะ ไม่ได้เรียนห้องเดียวกันนะคะ เรียนคนละคลาส(คนละระดับกัน) อ่ะลืมบอก เราเรียนภาษาที่มหาลัยแห่งหนึ่งในโตเกียวค่ะ ตอนนั้นคือชอบแบบแอบมองเฉยๆ จริงตัวเขาเองก็มีคนแอบชอบแอบกรี๊ดด้วยค่ะ ก็นักเรียนในห้องเรานี่แหละ เลยแอบรู้ชื่อมัน บอกตรงๆเลย ชอบ เพราะมันหล่อ !!!! .... (แต่ไม่จีบนะ ) หน้าตาแนวๆพระรอง Love Rain
จริงๆ นายฮงคนเนี่ยะ ก็ไม่ได้รู้จักเราหรอนะคะ เนื่องจากว่าเรียนคนละห้องกัน แต่......
บังเอิญว่าแชร์เมท (เรียกกว่าเพื่อนร่วมบ้านประมาณนั้น) เป็นคนเกาหลี แล้วย่านที่เราอยู่เนี่ยะก็ย่าน korean town พอดีค่ะ (ชินโอคุโบ) เลยทำในบ้านเราเนี่ยะ มีคนเกาหลีอยู่ 6 คน (บ้านเราอยู่กัน 9 คน เกาหลี6 ไทย1 ไต้หวัน1 ฝรั่งเศส1) นาง 2 ใน 6 นี่ก็รู้จักกับเขาพอดี...
เรื่องมีอยู่ว่า ปกติเราเรียนเสร็จบ่ายโมง กลับมาบ้าน นอน นอนแล้วก็ ไปทำไบต์โตะ (งานพาร์ทไทม์) ที่ร้านอาหารไทยตอน 4 โมง เลิกงานประมาณ 5 ทุ่ม แบบนี้อยู่ทุกวัน เราทำเพราะจะได้มีเงินไปจ่ายค่าบ้าน ค่ากิน (ไม่อยากขอเงินพ่อแม่ ) มันแบบว่าเหนื่อยอ่ะ แล้วก็ไม่ค่อยมีเวลาให้ตัวเองเลย
ก็ต้องขอบคุณความขี้เกียจของตัวเองนะ เพราะทำงานมาทั้งเทอมนี้ก็ไม่ได้ไปเที่ยวไหนเล๊ยยยยยในญี่ปุ่น หรือแม้แต่โตเกียว ก็ทำงานงกๆๆๆๆ พอเก็บเงินได้ก้อนหนึ่งค่ะ ก็ลาออกค่ะ เหนื่อยค่ะ เรียนอย่างเดียวก่อน เงินที่เก็บได้ก็เก็บเอาไว้ใช้ และก็ไปเที่ยวบ้าง ช่วงนั้นก็ เรียนเสร้จก็กลับมาบ้านค่ะ และวันนั้นเองค่ะ ที่ทำให้รู้ว่า " โลกกลม " มีอยู่จริงค่ะ อีพวกเกาหลีในบ้านค่ะ นัดเพื่อนเกาหลีของพวกมัน มา Home Party ที่บ้าน มันนัด ผช เกาหลี มาที่บ้านค่ะ ด้วยความที่พวกมันชวนให้มากินด้วย ก็เลยแบบว่า ก็ลงไปกินซี่ค่า ผช มาบ้านค่ะ ก็แบบ แฮร่ะๆ จะช้าอยู่ใย มากัน 4 คนด้วย พอลงไปเท่านั้นแหละ ถึงกับสะดุ้ง เห้ยยยยยยย!! หนึ่งใน 4 นี่มีเขาด้วยไงคะ แล้วนางเกาหลีพวกนั้นก็แนะนำ ผช เกาหลีให้พวกเราในบ้านนั่นแหละค่ะ น่าแปลกคือเขาจำหน้าเราได้ แถมยังถามอยู่เราอยู่หอ B ใช่ไหม? เราก็แอบบกรี๊ดอยู่ในใจว่าเลยเห็นเราด้วยเหรอ? สรุปว่าเอ่อๆๆ คุยๆกันกินกันไป
จบวันนั้นนางเกาหลีพวกนั้นก็ตื่นเต้นกันใหญ่ โลกกลมจังเลย.... เรียนที่เดียวกันด้วย...คาดว่าอีนังพวกนี้น่าจะ 2 ใน 6 น่าจะชอบเขาด้วยเหมือนกัน นางบอกว่านายฮงนี่เรียนโรงเรียนเดียวกันตอนมัธยม นางก็ปลื้มเหมือนกัน (ว่าแล้ว ดูจากกริยานาง ) สมัยเรียนนี่ก็สาวๆก็ชอบเพราะบ้านนางรวย ประมาณนั้นแหละ ไอ้เราก็ อุ๊ยยย ตายแล้ว ตาฉันก็ถึงเหมือนกันนะนี่ เจอคนหล่อ รวย เลยถามนางพวกนั้นว่า นายฮงนี่มีแฟนรึยัง? ถามแบบไม่ได้คิดอะไรเลยจริงๆนะ (ย้ำว่าถามเฉยๆ) นางบอก ไม่รู้ ไม่เห็นจะมีนะ เดี่ยวไปถามดีกว่า.... เท่านั้นแหละ!!!! ไม่นึกว่ามันจะทำแบบนี้!!!!
ช่วงปิดเทอม มีอยุ่วันหนึ่งนางคนเกาหลี 2 ใน 6 คนนั้นค่ะ ชวนเราไปกินข้าวด้วยกันที่ชิโอคุโบะ ปกติไม่เคยชวนนะ นางนัดเราให้ไปที่ร้านอาหารเกาหลี ตอนแรกที่มันชวนนี้นึกแปลกใจ นางชวนไปกินข้าวด้วย ? ด้วยความที่อิฉันเป็นคนอะไรก็ได้ ก็เลยไปสิคะ ปรากฏว่าไปที่ร้าน ตกใจมากกกก เห้ยยยยยย ทำไมเขามาด้วย แอร๊ยยยย >< ไหนว่ามีกันแค่ 3 คน??
พอไปถึงก็นั้นแหละ แปลกๆ ตั้งแต่นั่งลงแล้ว ทำไมเขามันมองหน้าเราแบบแปลกๆ นั่งนิ่งๆ ไม่ยิ่มห่าไรเลย.. คือมันพูดเกาหลีกันนะ ซึ่งเราก็ฟังไม่รู้เรื่องนะ สังเกตุา เขานี่มองหน้าเราแปลกไปจริงๆ จะกิน จะหยิบช้อน จะกินน้ำ มันมองเรานะ...เราก็แบบ มองห่าไรเนี่ยะ ไม่ได้เขินนะ แต่รู้สึกผิดยังไงไม่รู้ ..เซ้นส์มันบอก เขามองเรา แล้วก็อยู่ดีๆก็พูดขึ้นมาเลย " คุณชอบผมเหรอ? "
ไอ้เราก็แบบ....หน้าเหวอ....หันไปมองนางเกา 2 คน นาง ทั้ง 2 ก็เหวอไม่แพ้กันนะ
เขาก็ถามว่า " เห็นคุณถามว่าผมมีแฟนรึยัง ? " "คิดอะไรกับผมรึเปล่า? "
ไอ้เราก็แบบ โอ่ยยยยยย ถามเฉยๆๆๆ ไม่ได้คิดจะอะไรนะเว้ย ก็เลยตอบไปแบบ " เห้ย ถามเฉยๆค่ะ ไม่ได้คิดอะไรจริงๆ "
เขาบอกเราไม่เชื่อ ถ้าถามก็ต้องหมายความว่าคิดอะไรสิ แถมย้อนกลับมาว่า " ผมชอบคนสวยๆ แต่นี่คุณไม่ใช่คนสวยนะ คุณรู้ไหม?
ค่ะ!! ไม่สวยก็ไม่สวย จะย้ำทำไม เราก็ย้อนกลับไป ว่า " ก็รู้ตัวว่าไม่สวยค่ะ ก็ไม่ได้คิดอะไรจริงๆ ถ้าถามนี่หมายความว่าต้องอยากได้เป็นแฟนเหรอ? อีนางเกาหลีนางหนึ่งก็พูดแทรกขึ้นมาว่า " ก็เห็นถามก็นึกว่าเธอชอบ " (ค่าาาาาาาาา งงงเข้าใจไหมว่าถามเฉยๆๆน่ะๆๆๆๆๆ )
เลยย้อนไปว่า "ไหนบอกว่ามากินข้าวกัน 3 คน ไม่เห็นบอกว่าคนนี้ก็มา?"
นางก็บอกว่ากลับไปบ้านค่อยว่ากัน....มื้อนั้นก็งืดไปค่ะ แบบว่า ก้มหน้าก้มตากินไป...
กลับไปบ้านนางสารภาพค่ะว่า อยากไปกินข้าวกับนายฮง แต่ไม่รู้จะอ้างใคร ก็เลยไปบอกเขาค่ะ ว่ามีคนอยากรู้จัก ซึ่งก็คือเรา...
คือแบบว่า อะไรวะ เราก็ชอบคนนะ แต่มาโดนว่าตรงๆว่าไม่สวยนี่ คือเราก็แบบเสียความรุ้สึกเลย กลายเป็นว่าไม่ชอบแล้ว ไม่อยากคุยแล้ว
* ยังไม่จบค่ะ อันนี้คือเริ่มต้นเดี่ยวมาเล่าต่อ ...